Niet-geplande drinks zijn vaak de beste! Proficiat aan de collega die kwam met het spontane voorstel om samen een glaasje wijn/bier te drinken in de BrewDog. Niet de beste wijn die ik ooit gedronken heb, maar wel enorm genoten van het feit dat ik samen met met mijn vijf collega’s het glas kon heffen op de aanstormende zomervakantie.
culinair
De Demer en de Maagdentoren
Twee weken nadat we onze oorspronkelijke plannen moesten aanpassen om wille van de voorspelde onweersbuien, waren de weersvoorspellingen ons beter gezind. Extra voordeel: mijn vriend kon ons deze zondag nu ook vervoegen. Mijn vriend en ik reserveerden een Cambio, omdat we onmogelijk met z’n zessen in de wagen van onze vrienden konden en spraken af bij hen thuis in Zichem om van daaruit samen te vertrekken. Kon ik meteen ook een blik werpen op hun zwemvijver in wording. 😉
Logistiek kwam er nog wat heen en weer gerij met wagens aan te pas, maar dat liet ik graag aan de mannen over. Onze vrienden hadden alleszins hun best gedaan om ons een gevarieerde wandeling aan te bieden doorheen de Demervallei, Testelt, Zichem, de Demerbroeken en met als letterlijk hoogtepunt een bezoek aan de gereconstrueerde Maagdentoren.
Door de vele regen die de voorbije dagen gevallen is, stond de Demer erg hoog. Sommige delen van de wandeling moesten we zelfs rechtsomkeert maken omdat het pad letterlijk onder water stond. Op die plekken krioelde het ook van de muggen. Iets waar ik naar goede gewoonte helemaal niet op voorzien was. Ik heb heb thuis nochtans muggenafweermiddel met DEET liggen!
De mooiste muurschildering van België van de hand van TUZQ:
Merk op hoe hoog de Demer staat:
De Maagdentoren:
Ondanks die kleine ongemakken genoot ik van de wandeling en de fijne gesprekken. Die we gezellig verder zetten in Afspanning Den Eik (waar ik bij nader inzien al eens eerder geweest was in het gezelschap van mijn peterkindje). Een lekkere portie mosselen, daar doe je mij altijd een plezier mee! Heel laat konden we het niet maken, want onze vrienden moesten hun zoon en dochter ‘s avonds naar hun schaakkamp brengen. Maar niet getreurd, onze volgende afspraak ligt al vast!
In totaal haalde ik meer dan 20.000 stappen vandaag. Niet slecht gedaan, al zeg ik het zelf.
De Foodbag oogst van de week
Yep, mijn chefkok is opnieuw in het land! En dat hij per ongeluk de rode currypasta voor het zalmgerecht verwisselde met de tomatenpuree voor de courgetti caprese, is hem van harte vergeven. Het was alleszins zo ook lekker!
Zalm in kokossaus met prinsessenboontjes en sojascheuten:
Kalkoentajine met wortelen, tomaat uit blik, ui en olijven en kruidenolie:
Courgetti caprese met tomaat, champignons, basilicum en mozzarella.
Velodroom in Leuven
Een beetje een twijfelachtig grijze zaterdagnamiddag, maar dat hield mijn vriend en mij niet tegen om de stad in te trekken. Ik was vooral nieuwsgierig om de pas opgetrokken Leuvense velodroom op de site van het voormalig Sint-Pietersziekenhuis te bekijken. En jawel, de piste werd druk gebruikt door fietsende kinderen. Ook tof dat er een heuse bar is om te relaxen op mooie zomeravonden (in de hoop dat we die nog mogen meemaken tijdens deze belabberde zomer van 2021). En binnenkort komt er zelfs een groot scherm om zomerfilms op te vertonen.
Voor ons vieruurtje trokken we naar Anna Specialty Bar. Ik had immers nog een bon liggen die ik vorig jaar voor mijn verjaardag had gekregen. Het weer was frisjes genoeg om warme chocomelk te bestellen, en ja, waarom dan niet all the way gaan: met Baileys graag! De brownies die we daarbij aten, maakten dat we voldoende gezondigd hadden voor een hele week. Maar lekker was het wel! 😉
Extra City en Brutal reünie
Het was ondertussen bijna een jaar geleden dat mijn oud-collega en ik samen dineerden in Euterpia. Damn you, corona! Ondertussen was hij maar liefst twee keer verhuisd: zijn werkgever Kunsthal Extra City verhuisde naar het prachtige voormalige Dominicanenklooster vlakbij Antwerpen Centraal en privé woonde hij nu al een tijdje in zijn nieuwe huis, dat hij pas gekocht had de vorige keer dat we elkaar zagen.
Voor onze reünie stopte ik vrijdag vroeger met werken om rond half zes bij Extra City te kunnen zijn. Ik voelde mij een klein beetje schuldig, want er zaten nog massa’s onbeantwoorde mails in mijn mailbox, maar hey, de boog kan niet altijd gespannen staan, nietwaar?
Ik was mooi op tijd aan de ingang van Extra City, maar slaagde er in eerste instantie niet in mijn collega te bereiken. Even dacht ik al dat ik me van datum vergist had, maar de whatsappberichten die we deze week nog hadden uitgewisseld, bevestigden dat we wel degelijk deze vrijdag hadden afgesproken. Waarschijnlijk was hij nog druk met iets bezig, waardoor hij niet merkte dat ik hem probeerde te bellen. Het vriendelijke meisje aan de kassa, aan wie ik gezegd had dat ik een afspraak met mijn oud-collega had, deed ook een paar tevergeefse pogingen om hem aan de lijn te krijgen. Uiteindelijk lukte het toch en kreeg ik de boodschap dat hij nog iets moest afwerken, maar ik kon al binnen lopen om de tentoonstelling te bekijken.
Niet elk werk sprak me evenzeer aan, maar dat is normaal voor hedendaagse kunst. Mij boeiden vooral de werken die een aantal hete hangijzers aankaartten in onze huidige samenleving. En natuurlijk is de combinatie van hedendaagse beeldende kunst met een tentoonstellingsplek die zoveel geschiedenis uitademt zeer bijzonder. Zeker de moeite waard om eens binnen te springen als je in de buurt bent.
Mijn oud-collega vertelde over het harde werk die het gekost had om de plek klaar te krijgen voor de openingstentoonstelling en de plannen die ze verder hadden: een zomerbar in de mooie binnentuin waar je in de zomermaanden ook een filmpje zou kunnen meepikken. Ik zag het al helemaal voor mij. Grote delen van het klooster zijn momenteel in vervallen staat, dus hopelijk vindt Extra City de middelen om deze plek op te termijn op te waarderen en aan te passen aan de moderne normen.
Na ons bezoek wandelden we op ons gemak naar Brutal, niet zover van waar mijn neef en zijn gezin wonen, voor een gezellige avond kletsen en culinair genieten. We deelden elk gerecht dat we bestelden, behalve de oester, want mijn oud-collega is niet zo’n fan van oesters. Toen we het restaurant betraden, was het bijna leeg, tegen dat we vertrokken zat het stampvol. Zeer toffe plek, met een bijzonder vriendelijke bediening, heerlijk eten en lekkere wijnen, meer moet dat niet zijn!
Creuse Ierse “Rock Oyster” / komkommer / sake:
Wilde tomatencarpaccio / dragon / Griekse basilicum:
Tartaar van makreel / gefermenteerde sjalot / zwarte sesam/ yuzu:
Pulpo / tagliatelle nero / salieboter / wilde spinazie:
Shiitake / zomergirolles / oesterzwam / puree griekse yoghurt / zwarte look:
Rood fruit “Romanoff”:
Als uitsmijter nog twee fotootjes van het mooiste station van de wereld:
Sushi at Goofball’s – aflevering ?
Ik ben ondertussen de tel kwijt geraakt hoe vaak we al samen sushi van Kintsugi gegeten hebben met Goofball en haar gezin, maar dat het altijd aangenaam toeven is in hun gezellige stadstuintje, dat moge duidelijk zijn. We twijfelden op voorhand even of we wel buiten zouden eten, want onze weather apps voorspelden regen, maar hey, op vijf druppels na hielden we het helemaal droog en het was zelfs aangenaam warm om buiten te zitten. Ja, de zomer van 2021 toont zich tot nu toe van haar meest wisselvallige kant, maar dat kon ons even niet deren. Ik ben al blij dat ik mijn sociaal leven langzaamaan weer kan oppikken.
Wel een beetje teleurgesteld dat niemand samen met mij happy birthday wou zingen voor de verjaardag van Goofball’s echtgenoot. Misschien had het feit dat deze heuglijke gebeurtenis ondertussen al drie weken achter ons lag daar iets mee te maken. 😉
De Abdij van Tongerloo
Na een goede nachtrust in mijn ouderlijk huis, op tijd opgestaan om samen met mijn broer een bezoek te brengen aan mijn moeder in het rusthuis. Tegen het middaguur werden mijn vriend en ik immers bij zijn ouders verwacht. En eerlijk: dat hadden we nooit klaargespeeld als we de verplaatsingen van dit weekend met de trein hadden moeten doen. Zowel Limburg als de Antwerpse Kempen zijn historisch slecht ontsloten met het openbaar vervoer. Met de trein zou de rit van Schulen naar Herentals (inclusief twee overstappen) drie keer zo lang duren als met de auto. Alle begrip voor werken aan het spoor, maar als je net zoals ik droomt van een toekomst met veel minder wagens, moet je mensen natuurlijk wel een valabel alternatief aanbieden. Gelukkig kunnen we voor omstandigheden als deze beroep doen op ons Cambio-abonnement!
Het weer kwakkelde nog steeds, maar na een zeer stevige regenbui, waagden we ons toch aan een uitstapje naar de Abdij van Tongerlo, samen met de ouders van mijn vriend en zijn neefje, dat een paar dagen bij hen logeerde. En ja, onderweg naar de abdij leek de hemel voorzichtig op te klaren. Een meevaller! Voor mij was het mijn eerste bezoek aan deze prachtige plek. Altijd al een fan van religieus erfgoed geweest. Ook een atheïst kan de schoonheid van deze bijzondere plekken met hun lange en boeiende geschiedenis appreciëren.
Wisten jullie trouwens dat de Abdij van Tongerlo een heus Vlaams topstuk bezit? Sinds 1545 (!) is de meest getrouwe en mooiste replica van het Laatste Avondmaal, dat Leonardo da Vinci schilderde in de eetzaal van het klooster Santa Maria delle Grazie in Milaan, in eigendom van de abdij. De replica op linnen doek is geschilderd door de leerlingen van da Vinci en sommige experts menen zelfs dat Christus en Johannes door de meester zelf geschilderd zijn. Dat zou goed kunnen, want die twee figuren springen er echt uit. Wie dus wil genieten van de oorspronkelijke schoonheid van het fresco van da Vinci reist beter naar Tongerlo dan naar Milaan! Het doek hangt er zelfs in een speciaal voor dit doel gebouwd mini-museum.
Ik had gerust nog langer op de site van de abdij kunnen blijven, waar ook een tentoonstelling te bezoeken viel, gewijd aan 900 jaar Norbertijnen. Het neefje van mijn vriend begon het echter beu te worden, dus keerden we terug naar de wagen. We maakten op de terugweg naar Herentals een kleine tussenstop in Olen om de katten van de zus van mijn vriend, die een weekje in de Ardennen zat, van eten te voorzien. Konden we ook het zwaluwnest in hun carport bewonderen. De jonge zwaluwen waren duidelijk klaar om het nest te verlaten. We waren net op tijd terug in Herentals voor het aperitief bij het gloednieuwe zwembad!
En toen het hoofdgerecht opgediend werd, begon zowaar de zon te schijnen. Wie had dat gedacht?
Royale barbecue in de regen
Oorspronkelijk hadden we afgesproken om op zaterdag 17 juli te barbecuen samen met mijn broer en zijn vriendin. Een op diezelfde dag geplande buurtbijeenkomst in hun straat doorkruiste die plannen echter. Geen nood, het lukte om onze afspraak met twee weken te vervroegen. Alleen waren de weergoden deze zaterdag vergeten dat het zomer was en was er van barbecueweer niet echt sprake. Mijn broer en zijn vriendin gingen dus in allerijl op zoek naar een partytent, kwestie van de bbq en ons eten droog te houden.
Omdat deze barbecue ook een beetje een inhaalfeestje was voor al de gemiste verjaardagen van het voorbij coronajaar, mocht het wel ietsje meer zijn. Atelier Eik, de hofleverancier van mijn broer en zijn vriendin, zorgde voor de werkelijk fantastische barbecue. Echt, alles was tot in de puntjes verzorgd: een heerlijke camembert met rozemarijn om te smelten als aperitiefhapje, fantastisch lekkere Sint-Jacobsvruchten met Cantonese vissaus als voorgerecht, tonijnsteak, lamskoteletjes, gamba’s, kiprolade met asperge, manchego en ham en de lekkerste barbecueslaatjes die ik in mijn leven gegeten heb. Met de beste wil van de wereld slaagden we er niet in om al dat eten op te krijgen. We kwamen zelfs niet toe aan de varkensmignonettes met gerookt spek en cajun spice…
Uiteindelijk bleek het moeilijk om al het eten warm te krijgen op de barbecue. Door het vochtige weer lukte het niet de temperatuur van de barbecue hoog genoeg te krijgen. Geen nood, de oven in de splinternieuwe keuken van mijn broertje en zijn vriendin, zorgde ervoor dat we ons eten niet half rauw moesten opeten. En na het aperitief buiten genuttigd te hebben, besloten we wijselijk naar binnen te trekken, want de ene regenbui volgde de andere op. En ja, dat is gezellig, het geluid van regen op zo’n partytent, maar echt droog houdt zo’n ding het niet.
Na het eten speelden we een spelletje Risk, terwijl we de laatste gaatjes (zo die er nog waren) vulden met dessert. Deze versie van Risk was helemaal anders dan de versie die mijn vriend en ik thuis hebben (je moest per speler drie opdrachten vervullen), dus dat maakte dat mijn strategie niet helemaal juist zat. Met frisse tegenzin liet ik bijgevolg de overwinning aan mijn broertje. Gelukkig trakteerde hij ons op een goed glas MacAllen whisky om de ontgoocheling door te spoelen.
Doordat mijn vriend en ik gebruik konden maken van de gastvrijheid van mijn vader, moesten we na al die culinaire overdaad niet ver strompelen naar ons bed (mijn vader woont in het huis naast mijn broer). Ondanks de regen toch een zeer geslaagde barbecue.
Het weekend goed ingezet!
Genoten van heerlijke pastéis de nata van Forcado Pastelaria als vieruurtje. Een traktatie van een collega die al bijna een jaar niet meer op kantoor was geweest. Uiteraard heel blij om hem terug te zien. En meteen genoteerd dat je die heerlijke gebakjes gewoon kan laten leveren op kantoor!
Na het werk iets gaan drinken met een collega om te vieren dat hij exact dag op dag 25 jaar bij ons bedrijf aan de slag was. We vonden een plekje op het terras van de Rooster’s, maar besloten na drie drankjes toch maar huiswaarts te keren, want we raakten meer en meer omsingeld door voetbalfans die de EK wedstrijd tussen Zwitserland en Spanje wilden volgen.
Op de trein aan mijn vriend laten weten wanneer ik in Leuven zou aankomen, zodat hij al een tafeltje bij L’Etoile d’Or kon bemachtigen, want ik had zin in mosselen. L’Etoile d’Or staat bekend om zijn fantastisch lekkere mosselen. Combineer dat met de zeer vriendelijke bediening en je hebt een toprecept voor succes.
Als toetje trakteerde ik mezelf op de nieuwste pralines met whisky en rum van Marcolini. Amai, zalig lekker!
Een uitstekende culinaire start van het weekend.
Business dinner at Brasserie Schuddeveld
Vanavond na het werk met mijn collega’s gaan eten op kosten van de zaak. Een dankjewel-diner voor de sympathieke collega die een half jaar lang de honneurs waarna als teamverantwoordelijke ad interim. Ik koos voor een zeer klassieke brasserie die goeie reviews had op tripadvisor. Het eten was zeker niet slecht, maar ik had er toch nét iets meer van verwacht. Niet dat ik de klassieke Belgische keuken niet kan appreciëren, integendeel, maar de kreeftensoep was eerder aan de fletse kant en ik heb ook al betere mosselen gegeten. En de fles Riesling die ik bestelde was een beetje te zoet naar mijn smaak. Al maakte de heerlijke chocomousse veel goed!
En uiteindelijk is het het gezellig samenzijn dat telt, nietwaar?
PS: Deze ochtend had ik weer prijs op de trein. Vlak nadat ik opgestapt was in het station van Leuven, riep de treinbegeleider om dat er een verdacht pakket aangetroffen was. Meteen zag je alle passagiers naar mekaar kijken. “Euh, als er een verdacht pakket gevonden is, zouden we dan niet beter afstappen?” Opvallend: uiteraard bleef iedereen braaf zitten. Tot een dikke vijf minuten later over de luidsprekers de verlossende boodschap kwam: “Gelieve deze trein te verlaten.” Gelukkig bleek het achteraf vals alarm.