Op stap met oud-collega’s

De plannen gesmeed op de viering van 10 jaar Mediawijs werden vandaag gerealiseerd. Vanavond sprak ik al met twee oud-collega’s die het bedrijf in pré-coronatijden verlieten. De keuze voor onze afspraak viel op le Comptoir des Galeries. Toegegeven, omdat ik de laatste tijd wel heel erg vaak bij le Comptoir geweest ben, had ik liever een ander restaurant uitgeprobeerd. Maar uit de lange lijst van suggesties die ik had doorgegeven, kwam Le Comptoir eruit als favoriet van mijn oud-collega’s. En ja, uiteindelijk is het altijd heel lekker en verzorgd bij le Comptoir, met als bijkomend voordeel dat je ‘s avonds de gelegenheid hebt om meer van de lekkere wijnen op de kaart te proeven.

We genoten met z’n drieën van de menu découverte (hoera voor de klassieke dame blanche als dessert), haalden samen herinneringen op aan de goeie oude tijd, terwijl we ook vooruit blikten. Eén van mijn oud-collega’s ging op persoonlijk vlak door een heftige periode: de relatie met haar partner, vader van haar drie kinderen was namelijk recent stukgelopen. Ze had zelf de beslissing genomen om weg te gaan. En uit wat ze vertelde, kon ik afleiden dat de brokken nog moeilijk te lijmen zouden zijn. Moeilijk allemaal, maar ik begreep haar beslissing. Beter gelukkig alleen dan ongelukkig met twee.

Ik nam op een deftig uur afscheid, want morgen (woensdag) nog een pittige vergaderdag voor de boeg. Voor herhaling vatbaar!

Oef!

Mijn examen Frans is goed gegaan! Ondanks de nogal suboptimale voorbereiding, bleek er toch meer zijn blijven hangen van de lessen dan ik eerst had gedacht. Benieuwd naar mijn resultaat!

Kennismaking met Nice – 18 mei 2023

Onverwacht goed geslapen na al de perikelen van gisteren. Vandaag ondernemen we een tweede poging om in Genève te geraken! Met een tussenstop in Nice, wel te verstaan. Gelukkig blijkt het centrum van Nice maar op twintig minuten rijden van de luchthaven te liggen. Ik doe wat research naar taxibedrijven en lees dat de meeste taxichauffeurs in Nice afzetters zijn die hun klanten veel te veel aanrekenen. De travelblogs die ik consulteer raden allemaal aan Uber te gebruiken, zodat je op voorhand zeker bent welk tarief je moet betalen. Genoteerd!

Ik tref de ouders van mijn vriend opnieuw op de luchthaven. Een stevig gevoel van déjà-vu! Al besluiten we deze middag iets te eten bij Le Pain Quotidien en niet bij de Exki. Ik bestel een lekker slaatje en moet vaststellen dat deze maaltijd die van gisterenavond bij de Exki toch ruimschoots overtreft. Vers klaargemaakt versus op voorhand verpakt. Al is de prijs van het slaatje navenant.

Ditmaal blijven we gelukkig gespaard van grote problemen, op een kleine vertraging bij vertrek na, verloopt onze vlucht erg vlot. Alleen jammer dat de ouders van mijn vriend op de allerlaatste rij terecht zijn gekomen en geen raampje hebben om naar buiten te kijken. In Nice aangekomen start ik meteen de Uber app en merk ik dat er veel chauffeurs in de omgeving zijn. Ik maak de fout om wat weg te wandelen van de luchthaven, in de veronderstelling dat we daar makkelijker kunnen opgehaald worden, maar wanneer ik een Uber bestel, blijkt dat we terug moeten naar waar we vandaan komen. Stom.

We gaan mooi staan op de plek die de app aangeeft, maar ik krijg al na een minuut of zo telefoon van onze chauffeur dat hij niet tot daar geraakt en dat we naar een parking moeten lopen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet dadelijk begrijp naar welke parking we moeten gaan. Na nog twee telefoontjes en wat gepruts met de app zelf waarop ik min of meer kan zien waar onze chauffeur zich bevindt, slagen we er tot mijn grote opluchting in elkaar te vinden.

De chauffeur blijkt een zeer aimabel man te zijn, die zich verontschuldigt voor het ongemak: hij heeft nog geen badge waardoor hij ons niet in de daarvoor voorziene zone kon komen ophalen. Hij is bijzonder praatvaardig en geeft ons de ganse rit naar het centrum uitleg bij elke bezienswaardigheid die we passeren.

We laten ons afzetten aan de beroemde Promenade des Anglais en wandelen het oude stadsgedeelte in. Nice blijkt een bijzonder charmante en levendige stad te zijn. We genieten van het mooie weer en de mooie omgeving. Alleen jammer dat mijn vriend ontbreekt. Ik zoek via googlemaps een goede gelateria (Artisan Glacier Azzurro) en we voegen ons bij de rij wachtenden. Heel uitzonderlijk neem ik een hoorntje, want de hoorntjes worden ter plekke vers gemaakt. Amai, dat smaakt!

Na onze gelato opgesmikkeld te hebben, stappen we de kathedraal binnen en bewonderen we de pracht en praal van het interieur. Voor een bezoekje aan het chateau hebben we helaas te weinig tijd, maar we genieten wel van het flaneren op de Promenade des Anglais en het zicht op de Middellandse zee. We staan ook even stil bij het monument dat de slachtoffers van die verschrikkelijke terreurdaad in 2016 herdenkt. We nemen de nodige selfies als bewijs van ons korte bezoekje aan Nice en overleggen of we in Nice zelf zullen avond eten of op de luchthaven. Ik vind een tapas restaurant vlakbij dat mij een goeie optie lijkt. In zo’n restaurant gaat het naar mijn gevoel meestal ook goed vooruit en het zal er ongetwijfeld goedkoper en lekkerder zijn dan op de luchthaven.

Continue reading →

Van een kale reis terug komen – 17 mei 2023

Woensdagavond voor het verlengde weekend van O.L.H. Hemelvaart spoor ik naar Zaventem luchthaven waar ik afgesproken heb met de ouders van mijn vriend om samen naar Genève te vliegen. Zijn ouders zijn immers sinds zijn vertrek naar Zwitserland in april 2017 (!) nog nooit op bezoek geweest. Na al de coronaperikelen is in 2023 dan eindelijk het moment aangekomen om naar Genève af te zakken.

Ik zorg dat ik een half uur voordat hun trein aankomt al op Zaventem ben, want het is voor de ouders van mijn vriend al meer dan vijftien jaar geleden dat ze nog eens gevlogen hebben en ik wil zeker zijn dat ik er op tijd ben om hen op te vangen. Ik bestel me een smoothie bij de Exki aan de incheckbalies en nestel mij aan een tafeltje met mijn laptop. Ik heb nog een hoop Franse woordenschat te leren voor mijn schriftelijk examen van maandag, dus ik weet wat te doen.

Mooi op tijd verschijnen de ouders van mijn vriend op de luchthaven (gelukkig geen NMBS-problemen vandaag). We wandelen meteen naar de self service voor de bagage check-in. Om de één of andere reden weigert het apparaat mij een bagageticket af te leveren en moet ik mijn bagage alsnog door een luchthavenmedewerker laten inchecken. Een kleine hick-up, maar verder geen erg.

Aangezien we pas rond negen uur in Genève aankomen (ik kreeg ondertussen bericht dat de vlucht met een half uur vertraagd zou zijn), besluiten we iets te eten op de luchthaven. We belanden in de grote, vernieuwde Exki en eten snel een quiche en/of een broodje.

Het is erg druk op de luchthaven met het verlengde weekend in het vooruitzicht, maar ondanks de drukte zijn we in een wip doorheen security. Blij dat alles tot nu toe vlotjes is verlopen. We wandelen meteen door naar de gate alwaar we erin slagen ondanks de drukte drie vrije stoelen te bemachtigen.

Na een tijdje merken we dat de gate veranderd is van A46 naar A44. Het is aan gate A44 echter zo druk dat we beslissen gewoon te blijven zitten en te wachten tot het boarden start. Dat blijkt toch langer te duren dan verwacht, dus uiteindelijk stel ik voor om op te staan en al in de rij te gaan aanschuiven. Dat boarden kan nu echt niet meer lang op zich laten wachten.

Helaas, er komt bijzonder weinig schot in de zaak en ik begin al zo’n donkerbruin vermoeden te krijgen dat er meer aan de hand is dan een beetje vertraging. Ik informeer bij het Brussels Airlines personeel of het vliegtuig misschien technische problemen heeft. De dame aan de balie ontkent dat er technische problemen zijn, maar geeft mee dat in Frankrijk de luchtverkeersleiders staken. Ik frons mijn wenkbrauwen. Vreemd, want daarover heb ik helemaal niets vernomen. Nu ja, een spontane staking is natuurlijk altijd mogelijk, maar een kleine online zoektocht levert geen enkel bewijs op dat er momenteel een staking aan de hand is.

Ondertussen beginnen we moe te worden van het rechtstaan en stel ik voor iets te drinken in het verschrikkelijk drukke Leffe-café vlak langs gate A44. De vader van mijn vriend offert zich op om te gaan aanschuiven in de lange wachtrij en we hebben echt letterlijk net onze drankjes in de handen, wanneer het bericht komt dat onze vlucht geannuleerd is. Ik moet zeggen dat ik het voelde aankomen. Dikke tegenslag.

De Brussels Airlines medewerkers roepen om dat passagiers uit België best terug keren naar huis. Alle geannuleerde vluchten zullen herboekt worden en we zullen hierover asap info krijgen. De bagage kunnen we ophalen bij bagageband zeven. We kappen onze drankjes binnen en haasten ons naar de bagagebanden. Ondertussen is het half negen ‘s avonds en ben ik heel blij dat we eerder op de avond iets gegeten hebben.

Bij de bagageband geen spoor van onze bagage. Ik informeer bij de lost and found of onze bagage onderweg is en daarop krijg ik een bevestigend antwoord. Ondertussen krijg ik bericht dat onze vlucht herboekt is naar de volgende dag (O.L.H. Hemelvaart) om 13.10u. Helaas is die nieuwe vlucht geen rechtstreekse en hebben we een tussenstop van maar liefst zes uur op de luchthaven van Nice. Daar gaan onze plannen om Genève te bezoeken op donderdag.

Aangezien onze bagage er maar niet doorkomt, ga ik opnieuw informeren bij de lost and found. De jongeman daar zegt ons dat onze bagage al in het systeem gestoken is om op de vlucht naar Nice gezet te worden. Ok, misschien wel een meevaller dat we niet opnieuw met onze bagage naar huis moeten sporen.

Het kost me wat overredingskracht, maar uiteindelijk slaag ik erin de ouders van mijn vriend te overtuigen de trein van 21.41u te nemen. Zij moeten immers nog een uur treinen alvorens ze thuis zijn en uiteindelijk heeft het weinig zin om met drie personen aan de Brussels Airlines balie te gaan aanschuiven. Na afscheid van hen genomen te hebben, zet ik me dus zuchtend in de lange wachtrij van mensen wiens vlucht geannuleerd is (waaronder mensen die van Tokyo en Mumbai komen en voor wie Brussel een tussenstop was).

Na veel geduld oefenen is het eindelijk mijn beurt. De vriendelijke dame van Brussels Airlines doet nog een poging om een betere vlucht te vinden dan die over Nice, maar door het verlengde weekend zijn de meeste vluchten volgeboekt. Uiteindelijk leg ik mij erbij neer: vannacht zal ik niet in een chic hotel in Genève slapen, maar in mijn eigen bed en morgen staat er een onverwacht bezoek aan Nice op het programma.

Ik neem de trein terug naar Leuven en kruip in bed. Al een geluk dat we morgen pas tegen de middag een vlucht hebben, zo kan ik wat slaap inhalen.

Ultimas 2022!

Na een boeiend Groot Onderhoud waren mijn medereizigers en ik net op tijd terug voor de Ultimas. Deze editie vond plaats in de circustent van Circus Barones op de site van Tour & Taxis. Doordat we allemaal een plaatsje toegewezen kregen rond de circuspiste, zaten we als toeschouwers veel dichter bij het spektakel dan gewoonlijk en voelde de show veel intiemer aan.

Het tempo van de prijsuitreiking werd hoog gehouden en zo nu en dan onderbroken met korte circusnummers van circus Barones, heel tof gedaan. Net als de voorbije jaren kwamen er veel verdiende winnaars uit de bus. Al was ik toch lichtelijk teleurgesteld dat de publieksprijs naar Studio 100 ging en niet naar één van de twee andere genomineerden. Ik heb toch een tikkeltje meer sympathie voor Amaranthe en het Ros Beiaard, maar goed, het publiek heeft gesproken.

Een bloemlezing uit de laureaten die wel mijn goedkeuring konden wegdragen:

Deze dame behoeft geen introductie: Joke van Leeuwen – Ultima Letteren 2022:

Brassband Willebroek, a family affair – Ultima Amateurkunsten 2022:

Het helaas gestopte Studio ORKA – Ultima Podiumkunsten 2022:

Heel veel respect voor de Klaroenblazers ‘Last Post’ die elke dag in weer en wind present tekenen aan de Menenpoort in Ieper – Ultima Roerend en Immaterieel Erfgoed 2022:

Speciale vermelding voor Jesse Huygh van ADM-VZW die de Ultima Circus 2022 won. Jesse Huygh is een ware grootmeester in de circustechniek ‘Chinese mast’. Daarnaast is hij ook mucopatiënt. In zijn act verzet hij zich tegen de zwaartekracht en dat als metafoor voor het gevecht tegen een ziekte of gelijk welke aandoening die je leven kan bemoeilijken. En ten slotte moet ik nog architect Marie-José Van Hee vermelden, die herstellend is van een beroerte en speciaal voor de Ultimas in haar rolstoel naar Brussel afzakte, maar zich nog niet sterk genoeg voelde om zelf de prijs in ontvangst te nemen. Een ontroerend moment!

Eén van de beste shows tot nu toe, naar mijn bescheiden mening.

De receptie achteraf vond plaats in Gare Maritime, waar je aan elk standje één veggie gerechtje kon krijgen. De cava was jammer genoeg veel te snel op, maar gelukkig waren de witte wijntjes ook heel lekker. De hapjes waren heerlijk, maar doordat ik het zo druk had met babbelen met bekenden, heb ik jammer genoeg maar één foto als aandenken aan deze fijne avond. Gelukkig net een foto van het Koreaanse hapje!

Fijne afsluiter van een topdag in Mechelen én Brussel!

Het Groot Onderhoud

Na één online editie en twee afgelaste edities kon vandaag de cultureel erfgoedsector eindelijk weer fysiek samen komen voor het Groot Onderhoud in het Mechelse conferentiecentrum Lamot. Het thema was brandend actueel: de impact van de klimaatcrisis op erfgoed en hoe de erfgoedsector kan bijdragen aan het verkleinen van haar voetafdruk. Het deed mij alleszin deugd om een volledige dag te kunnen uittrekken voor inspirerende lezingen en netwerkmomenten. Dat komt er tegenwoordig niet meer zo vaak van.

Vooral de voormiddag was erg boeiend met fijne tussenkomsten van Klimaatdichter Maud Vanhauwaert. Bio-ingenieur Valerie Trouet en journalist en auteur Tine Hens verzorgden de keynotes. Valerie Trouet is wetenschappelijk directeur van het nieuwe Klimaatcentrum in Ukkel en bekend dankzij haar klimaatonderzoek aan de hand van jaarringen van bomen. De cijfers en grafieken die Valerie Trouet toonde, waren niet bepaald om vrolijk van te worden. Eigenlijk zijn we momenteel al voorbij the point of no return en komt het erop aan om de toekomstige opwarming niet verder te laten ontsporen. Tine Hens spiegelde ons een toekomst voor zonder sneeuw. Gelukkig benadrukten beide dames dat wanhopen geen optie is. We hebben nood aan actie, nu. En daarom moet iedereen zijn steentje bijdragen. Op dat vlak gaf het Groot Onderhoud zelf het goede voorbeeld: alle aanwezigen werden gestimuleerd om met het openbaar vervoer te komen en de lunch was volledig vegan (inclusief heerlijke aspergesoep).

De namiddag volgde ik twee praktijksessies, eentje over hoe musea zich kunnen verhouden tot de huidige klimaatuitdagingen en eentje over de bijdrage die immaterieel cultureel erfgoed kan leveren. De tweede praktijksessie was een beetje te operationeel voor mij, maar het was zeker interessant om bij te leren over eeuwenoude bevloeiingstechnieken en haagvlechten. Het is een spijtig feit dat de moderne mens de band met de natuur kwijtgeraakt is. Hoog tijd om die weer te herstellen.

Minister-president Jambon sloot de namiddag af met een speech. Daarna dronk ik nog een glas wijn op de receptie, alvorens met een groep gelijkgestemden de trein van Mechelen naar Brussel te nemen voor onze avondactiviteit: de Ultimas!

Was ik eens mooi op tijd gestopt met werken…

Liet de NMBS mij in de steek. Twintig minuten staan wachten in Brussel-Centraal alvorens er een trein richting Leuven kwam opdagen. En dan riepen ze na Brussel-Noord opeens af dat al de verdere stops tussen Leuven en Hasselt geschrapt zouden worden. Tof voor de mensen die op de trein zaten die normaal in die stations moesten afstappen. Die konden allemaal in Leuven van de trein stappen en op zoek gaan naar de eerstvolgende trein om thuis te geraken. Qua service kan dat tellen. Mijn ongemak viel daarbij vergeleken goed mee. Ik was zelfs nog op tijd thuis om iets te eten alvorens ik mijn collega’s vervoegde voor de online Franse les.

Nu, meestal ben ik vrij zen als er zich weer maar eens een vertraging voordoet: ik heb mijn laptop, smartphone en oortjes, dus kan me altijd wel bezig houden. Maar vandaag voelde ik toch een golf van frustratie opborrelen, want de dagen dat ik om half vijf het werk kan verlaten zijn letterlijk op één hand te tellen en dan op zo’n moment veel te lang in een drukke, opeengepakte mensenmassa moeten wachten, niet goed voor mijn humeur.

Opendeur in het stadhuis van Leuven

Na het ontbijt bij onze vrienden reden we terug naar Leuven. Iets na 13u begonnen mijn vriend en ik toch wat honger te krijgen en besloten we de stad in te trekken om op een terrasje iets te eten en te genieten van het mooie weer. Toevallig was er vandaag ook een triathlon wedstrijd aan de gang. Respect voor mensen met een passie voor deze sportdiscipline, maar ik zie het mezelf nog niet doen. Alhoewel ik eigenlijk wel heel graag zwem en fiets. Lopen is dan weer helemaal mijn ding niet. 😉

Mijn vriend en ik belandden op het terras van het Moorinneken met uitzicht op de triathlon lopers. Naast ons zat een tafel met supporters die echt wel één van de beste plekken hadden gevonden om hun familielid aan te moedigen: gezellig op een terras met een drankje op een paar stappen van het parcours. Wij genoten van de sfeer in de stad en het lekkere eten. En natuurlijk bestelde ik mijn favoriete gerecht: Sint-Jacobsvruchten met truffelpuree, gestoofde bladgroenten & peultjes! Heerlijk!

Na onze late lunch sprongen we nog even binnen in het stadhuis om de mooi gerestaureerde salons te bewonderen en de plannen voor de verbouwing van het stadhuis wat meer in detail te bekijken. Ik moet zeggen dat ik erg benieuwd ben naar het eindresultaat binnen een paar jaar!

Heerlijke avond bij L’oh

De ouders van mijn petekindje stelden een tijdje geleden voor om samen iets te gaan eten bij restaurant L’oh in Tielt-Winge niet zo ver van hun huis. Zoals jullie weten ben ik altijd wel te vinden voor een nieuwe culinaire ervaring, dus prikten we een datum en reserveerde mijn vriend een Cambio. Omdat het restaurant letterlijk op vijf minuten rijden is van het huis van onze vrienden, spraken we af dat we bij onze vrienden zouden blijven overnachten, zodat we zonder problemen konden genieten van een glaasje. Onze vriendin drinkt amper, dus zij bood heel vriendelijk aan om bob te zijn.

En amai, wat een ontdekking. Een toprestaurant verstopt in een landelijke gemeente waar je zoiets eigenlijk niet verwacht. De bediening kon hier en daar misschien nog wat beter (heel vreemd dat de ober zaken uit de kasten vlak achter onze tafel moest komen halen), maar het eten was topkwaliteit! We startten de maaltijd met de huiscocktail van Hagelandse wijn, citroengras en rabarber (en een alcoholvrij aperitief voor onze vriendin) en waren meteen vertrokken voor een culinaire ontdekkingsreis. Het kaaskarretje met artisanale kazen van kaasaffineurs Van Tricht vormde de waardige afsluiter van de maaltijd. Zo fijn om uit een mooi aanbod aan kazen je persoonlijke favorieten te kunnen kiezen. Heel bijzonder ook: de heren konden de avond afsluiten met een degustatie van whisky (voor onze kameraad) en rum (voor mijn vriend). Nog in geen enkel ander high end restaurant deze mogelijkheid op de kaart zien staan. En dat voor de schappelijke prijs van 18 euro. Top!

Hapjes bij het aperitief:

Wilde zeebaars, verjus, groene aardbeien:

Bot, witte asperge, Noordzee garnaal:

Flammkuchen, Taggiasche olijf, aioli met traaggegaard buikspek & pulled pork:

Ongelooflijk lekker traaggegaard buikspek & pulled pork mét truffel:

Lam, aubergine, sumak:

Chariot artisanale kazen van Van Tricht:

Verwonderende whisky:

Verwonderende rum:

Zoetjes voor bij de thee:

Ik sliep uitstekend in de logeerkamer/speelkamer in de kelder van het chique huis van onze vrienden. Wat een luxe! Na wat uitgeslapen te hebben, startten we deze zondagochtend op het gemak met een simpel ontbijt met verse pistolets en kaas. Als tegengewicht voor de uitspattingen van de zaterdagavond. 😉 De twee jongens, terug van hun logeerpartijtje bij de oma en opa schoven ook mee aan tafel. Zeker voor herhaling vatbaar!

Blitzbezoek aan het verjaardagsfeestje van mijn achterneefje

Deze namiddag spoorde ik heen en terug naar Antwerpen voor het verjaardagsfeestje van mijn jongste achterneefje. Hij vierde zijn eerste verjaardag en tot mijn scha en schande moet ik toegeven dat dit de eerste keer was dat ik hem in het echt kon vastpakken. Net als (bijna) al zijn andere neefjes en nichtjes heeft hij blauwe ogen en blond haar. It runs in the family. Als ik hem zou kidnappen zou iedereen meteen geloven dat het mijn kind was. 😉

Alhoewel ik met een eivolle agenda zit, vond ik het toch belangrijk om aanwezig te zijn op dit feestje om bij te praten met mijn nonkel en tante en de vier neven, die ik alweer veel te lang niet meer gezien had. Mijn tante sukkelt de laatste tijd erg met haar gezondheid, maar ik was blij om vast te stellen dat ze aan de beterhand is. Al vrees ik dat ze na haar COVID-19 besmetting nooit meer helemaal de oude zal worden.

Er waren pannenkoeken, wafels (de specialiteit van mijn nonkel), Freixenet en rosé. Mijn broer en zijn vriendin waren er ook en de zon was zelfs van de partij. Gelukkig had ik zonnecrème meegenomen! Een ideaal recept voor een fijne namiddag. Mijn vriend was in Leuven gebleven om een paar praktische zaken af te handelen in ons appartement en omdat we deze zaterdagavond nog plannen hadden, bleef het bij een zeer kort bezoekje.

En jawel, natuurlijk brak er net tijdens de fietstocht terug naar Antwerpen-Centraal een stevig regenbuitje los. Geen erg, het was warm en de regendruppels waren een aangename verfrissing. En tegen dat ik op de trein zat was ik alweer min of meer opgedroogd. Ik zat samen met een moeder en haar twee kinderen op de trein die er duidelijk een bezoekje aan de zoo op hadden zitten. De twee kinderen waren bijzonder actief, maar charmant en communicatief. En zo werd het een fijne, geanimeerde rit terug naar Leuven.

Yet Another Blog

Life on my side