Ultimas 2023

Nog een beetje aan het nagenieten van de fantastische show in AED Studios in Lint. De uitreiking van de Ultimas was dit jaar nog strakker geregisseerd dan vorig jaar. En hoewel ik lang niet alle winnaars kende, heb ik me geen moment verveeld tijdens de show.

Een overzichtje van de winnaars:

Rotor vzw – Architectuur en toegepaste kunsten

IMG_8353

Het Scheldeoffensief – Amateurkunsten

IMG_8358

IMG_8371

Aya Sabi – Opkomend talent

IMG_8379

IMG_8382

Gents Universiteitsmuseum & Plantentuin – Roerend en Immaterieel Erfgoed

IMG_8385

Alexander Vantournhout – Podiumkunsten

Continue reading

De heropening van het Permekemuseum

Gisterenavond zat ik opnieuw met dezelfde twee collega’s als vorige week op de achterbank van een auto. Ditmaal helaas niet op de achterbank van een fancy Tesla, maar wel op de achterbank van het charmante autootje van een onlangs gepensioneerde collega. Het was iets krapper dan vorige week, maar het gezelschap maakte dat helemaal goed! We hadden immers veel om over bij te praten onderweg naar het Permekemuseum.

Voor mij was het geleden van 2019, nog vóór de renovatie, dat ik nog eens in het museum was. En toegegeven de make-over is niet spectaculair, omdat er vooral op toegankelijkheid en het moderniseren van de technieken is gewerkt, maar de opfrissing had het museum duidelijk deugd gedaan. Er was alleszins massaal veel volk om de nieuwe tentoonstelling ‘Constant Permeke in tegenlicht‘ te bewonderen. Ook veel bekenden tegen het lijf gelopen, die allemaal even nieuwsgierig waren als ik, ongetwijfeld.

Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was door een aantal werken van Permeke die ik nog niet eerder gezien had. De werken van Permeke die ik kende, vond ik vaak nogal donker en iets deprimerends uitstralen, maar deze tentoonstelling liet mij kennismaken met een andere kant van de man.

IMG_6369

IMG_6371

IMG_6372

IMG_6373

IMG_6374

IMG_6375 Continue reading

Op pensioen met een lekker ontbijt

Vandaag wuifden wij een zeer gewaardeerde collega uit, die vanaf morgen met pensioen gaat. Voor de gelegenheid hadden we een lekker ontbijtje voorzien, al was de vergaderzaal misschien net iets te formeel om het écht gezellig te maken.

Alweer een hoop kennis en ervaring die ons bedrijf verlaat, maar het is hem uiteraard gegund. Ik weet dat de laatste reorganisatie voor hem er wat teveel aan was, maar hij heeft, ondanks zijn persoonlijke bedenkingen, echt tot zijn allerlaatste dag zijn steentje bijgedragen. Een lichtend voorbeeld van collegialiteit, betrouwbaarheid en inzet en iemand met wie ik op persoonlijk vlak enorm goed kon opschieten. We gaan hem missen!

IMG_6356

IMG_6358

Verjaardagsfeestje van mijn petekindje

Gisteren waren mijn vriend en ik uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van mijn petekindje. Voor de gelegenheid had de papa van mijn petekindje huisgemaakte kipkebap gemaakt in zijn Kamadobarbecue. Een behoorlijk indrukwekkend proces dat ik graag van dichtbij volgde. Alleen bleef er nadat al de hongerige kinderen en andere gasten gegeten hadden niet meer zo heel veel over voor mijn vriend en mezelf. Waardoor ik onvoldoende eten in mijn maag had om een tegengewicht te bieden aan de lekkere witte wijn en ik een bijzonder jolige avond tegemoet ging. 😉

IMG_5694

IMG_5699

IMG_5702

Gelukkig was er een uitgebreid dessertbuffet en konden we nadat een aantal gasten vertrokken waren nog even gezellig buiten rond de vuurschaal zitten, waarbij mijn petekindje en zijn broertje zich te goed deden aan marshmallows.

IMG_5719

IMG_5721

IMG_5726

We eindigden de avond onder ons zessen (mijn petekindje, zijn broertje, zijn ouders, mijn vriend en ik) met een spelletje Exploding Kittens. Ik had mijn petekindje naast een financiële bijdrage voor zijn metaaldetector de uitbreiding Barking Kittens cadeau gedaan. Ben er zeker van dat er in de toekomst nog veel partijtjes zullen volgen!

Whisky tasting at home!

Het was ondertussen al van september 2022 dat mijn vriend ik nog eens een whiskyproeverij hadden georganiseerd in ons appartement. Hoog tijd om daar verandering in te brengen! En deze zaterdag was het dan eindelijk zo ver. Door de last minute afzegging van een collega waren we, mezelf en mijn vriend inbegrepen, met zeven whiskyliefhebbers. Lucky number seven!

Om het overzichtelijk te houden, hadden we afgesproken dat iedereen één fles als toegangsticket zou meebrengen. Natuurlijk waren er snoodaards (onszelf inbegrepen) die zich niet aan die afspraak gehouden hadden, waardoor we uiteindelijk twaalf verschillend soorten whisky proefden. We deden het rustig aan, met héél kleine proevertjes en dat lukte prima. Mijn vriend en ik hadden ook de nodige versnaperingen voorzien (olijven, kaasjes, spaccatine, dipsausjes en kerstomaatjes) als tegengewicht voor de alcohol.

Onze bijdrage aan de proeverij (de goedkopen Thaise whisky deden we niet open):

IMG_5324

IMG_5326

Een overzichtje van alle whisky’s die we proefden en een poging om ze in een goeie volgorde te zetten (van zacht naar peaty/rokerig):

IMG_5331

IMG_5334

De volgorde waarover consensus was dat deze eigenlijk de best was:

IMG_5338

Mijn top drie van de namiddag:

Voor het avondmaal hadden mijn vriend en ik quiche van Guykes quiches voorzien, vergezeld van gezonde slaatjes (helaas vergeten foto’s van te nemen, maar hier vinden jullie een fotografische illustratie van de quiches). Lekker gemakkelijk en doordat we met een groep van zeven personen waren, konden we veel verschillende quiches proeven. Uiteraard trokken we daarbij een flesje rode wijn open.

Rond een uur of elf borstelden we onze laatste gasten buiten en zakten mijn vriend en ik af naar het verjaardagsfeestje van onze kameraad wijnliefhebber. Al een geluk dat dat vlak om de hoek van ons appartement was, want anders denk ik niet dat we er nog geraakt waren. De oesters en fancy hapjes waren jammer genoeg al op, maar er was nog meer dan genoeg lekkere wijn! Net als vorig jaar klonken we op de gezondheid van onze kameraad in zijn gezellig stadstuintje en sloten we het feest af (tja, we waren natuurlijk ook de gasten die het allerlaatst waren aangekomen).

Volgend jaar toch proberen mijn agenda het weekend rond de verjaardag van onze kameraad vrij te houden, want dan wordt hij dertig en hij was nu al plannen aan het smeden voor wilde feestjes in het buitenland. Daar ben ik uiteraard graag bij!

Vandaag (zondag) hadden we normaal gezien ‘s avonds afgesproken om iets te gaan eten met een oud-collega van mijn vriend en zijn vriendin. We zouden deze avond ook voor het eerst kennis maken met zijn Thaise vriendin. Ik moet toegeven dat mijn vriend en ik allebei verrast waren toen de oud-collega ons liet weten dat hij een vriendin had, want hij is ondertussen al de zestig gepasseerd en zolang we hem kenden, is hij altijd vrijgezel geweest. Maar kijk, op liefde staat geen leeftijd! Het is hem van harte gegund!

Speciaal voor de gelegenheid had ik gereserveerd in een Thais restaurant in Leuven, want de Thaise vriendin is niet zo gek op de Belgische keuken. Helaas voelde de vriendin zich vandaag niet zo goed en moest ik het diner annuleren. En eerlijk, na de uitspattingen van gisteren vonden mijn vriend en ik dat niet eens zo erg. Er volgen hopelijk nog gelegenheden voor de eerste kennismaking. Al zal het niet voor binnenkort zijn, want de oud-collega en zijn vriendin vliegen over een paar dagen alweer terug naar Thailand. Ach ja, dan zullen we hen daar moeten gaan bezoeken, he.

Fancy nieuwjaarsreceptie!

Net als vorig jaar waren mijn collega’s en ik deze maandag uitgenodigd voor een nieuwjaarsreceptie in het chique gebouw van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten. De champagne vloeide rijkelijk, de hapjes waren fenomenaal lekker en ik had enkele zeer aangename gesprekken. Spijtig genoeg moest ik te vroeg naar mijn goesting afscheid nemen, want ik moest de trein naar Gent halen voor mijn afspraak om 14.30u in het Designmuseum. Ik moest er zelfs een klein sprintje uitpersen om de trein te halen, die stipt op tijd vertrok. Nooit heeft de NMBS vertraging wanneer het je goed zou uitkomen!

IMG_4781

IMG_4782

IMG_4783

IMG_4785

Farewell Rave!

Dat mijn collega’s niet vies van een feestje zijn, is jullie ondertussen genoegzaam bekend. Na ettelijke maanden voorbereiding om de kasten en kelders leeg te krijgen en al de dossiers op een deftige manier te archiveren, trekken wij op vrijdag 2 februari officieel de deur van ons oude kantoorgebouw achter ons dicht. We maken daarbij even abstractie van het feit dat we daardoor tijdelijk dakloos zijn, omdat de verhuis naar het nieuwe gebouw pas op 26 februari plaatsvindt. Jarenlang hebben we lief en leed gedeeld in ons vertrouwde, zij het ondertussen ietwat afgeleefde kantoorgebouw (waar het op het vierde verdiep ‘s winters ijskoud was en ‘s zomers snikheet). Daarom vonden de collega’s dat een gepast afscheid zich opdrong.

En ja, zo groeide bottom up het idee van een ‘illegale’ afscheidsrave. Uiteindelijk kreeg de rave de zegen van het management (aja, wij zijn geen party poopers, he!), inclusief richtlijnen om het niet té bont te maken en alles mooi op te ruimen om 21.30u (bijzonder vroeg einde voor een rave, maar het begon dan ook al om 16.30u). Overal op de werkvloer werden kasten en frigo’s grondig doorzocht en zo belandden alle drankoverschotten in de frigo’s van de eerste verdieping. Wat uiteindelijk een groter dan verwachte feestvoorraad opleverde.

Een aantal collega’s en ikzelf zakten wat later af naar de rave, omdat we diezelfde dag om 16u uitgenodigd waren in het Vlaamse Parlement voor de nieuwjaarsreceptie van de SARC. Kwestie van ons een beetje in te drinken en wat hapjes mee te pikken om alvast in de juiste sfeer te komen. 😉

Gênant moment van de dag: om in het Vlaams Parlement binnen te mogen, moet je eerst een security check passeren, erg gelijkaardig aan die op de luchthaven: dus laptops en andere elektronica uit de rugzakken en heel de boel door de scanner. Ondertussen ben ik bijzonder geroutineerd in security checks, dus ik verwachtte mij niet aan grote problemen. Tot de meneer van de security mij vriendelijk vroeg of er zich misschien een kurkentrekker in mijn rugzak bevond. Ik was natuurlijk helemaal vergeten dat ik ‘s ochtends dat ding in mijn rugzak had gestoken voor rave-noodgevallen. Natuurlijk stonden al mijn collega’s in de rij achter mij te gniffelen, terwijl ik met een knalrode kop de kurkentrekker bovenhaalde. Na inspectie mocht ik hem (gelukkig) mee binnen nemen in het Vlaamse Parlement, zodat er zeker ook een kurkentrekker was op de nieuwjaarsreceptie. 😉

IMG_4625

Uiteindelijk waren we met ons groepje collega’s iets na 18.00u opnieuw in ons kantoorgebouw om te kunnen meevieren op het afscheidsfeest. De rave-muziek sloeg niet echt aan bij de collega’s en het bleef bij wat schuchtere danspogingen van kleine groepjes. Ik ben normaal de eerste om op de dansvloer te staan, maar de muziek was ook niet direct mijn ding en er waren veel te veel collega’s om toffe gesprekken mee te houden en herinneringen aan het gebouw op te halen.

En kijk, zoals dat hoort, begonnen de overblijvende feestvierders stipt om 21.30u aan de opruim. Enig slachtoffer van de rave: een rolgordijn waarop we allemaal onze naam schreven.

Vaarwel, oud kantoorgebouw, hoewel je temperaturen niet altijd even aangenaam waren, heb ik jarenlang bijzonder graag op deze plek in hartje Brussel gewerkt!

De nieuwjaarsbrief van mijn petekindje

Deze namiddag en avond vierden we nieuwjaar bij onze vrienden in Tielt-Winge. Altijd een bijzonder moment wanneer mijn petekindje zijn nieuwjaarsbrief boven haalt. En ik kan met de hand op het hart zeggen: hij doet dat elk jaar beter en beter. De verlegenheid lijkt overwonnen en al ligt het leestempo nog redelijk hoog, ik verstond alles prima! Die envelop met centjes had hij dus dubbel en dik verdiend. En ik was even blij met mijn flesje limoncello. Perfect getimed, want de vorige fles die we van de ouders van mijn vriend gekregen hadden na hun Rometrip in september was net op!

Naar goede gewoonte mochten we genieten van de kookkunsten van de ouders van mijn petekindje en speelden we samen spelletjes. Ik was minder fan van het gebak dat de mama van onze kameraad gemaakt had tijdens haar bakcursus en dat we aten als dessert. Maar hey, niet elk bakexperiment kan even geslaagd zijn, he! Dat hield ons alvast niet tegen om er een fijne namiddag/avond van te maken!

IMG_4312

IMG_4314

IMG_4324

IMG_4328

IMG_4330

 

IMG_4942

Lasershooten en nieuwjaarsbrieven

Deze zaterdag organiseerden de ouders van mijn vriend hun jaarlijkse kerstfeestje. Of beter gezegd driekoningenfeestje. 😉 Al ontbrak de traditionele driekoningentaart. Misschien volgend jaar een exemplaar meebrengen als we eraan denken.

Voor het feestje hadden de ouders van mijn vriend een heuse lasershooting gepland bij Laser Games Lichtaart. Ik had zelf nog nooit in mijn leven aan een lasershooting deelgenomen en als pacifist ben ik ook niet meteen een grote fan van dit soort spellen, maar goed, de nichtjes overtuigden mij om toch mee te doen.

Het eerste spel moest ik een zekere weerstand overwinnen en eindigde ik dan ook helemaal laatste. Het tweede spel besloot ik iets beter mijn best te doen en eindigde ik ergens in de middenmoot van de deelnemers. Dikke chapeau trouwens voor de ouders van mijn vriend, ik zie eerlijk gezegd niet veel zeventigers aan dit soort van activiteiten deelnemen!

Na de lasershooting kleedden we ons om bij de ouders van mijn vriend en trok ik mijn feestkledij aan. De ouders van mijn vriend hadden naar goede gewoonte enorm hun best gedaan om er een feestelijke avond van te maken. We startten met een glaasje champagne en hapjes (gelukkig niet te veel!), wisselden onze secret santa cadeautjes uit en klapten luid voor de tieners die hun nieuwjaarsbrief voorlazen. Tof dat de drie nichtjes die al in het middelbaar zitten toch nog de moeite deden om een brief voor te lezen.

IMG_4117

We genoten aan de mooi versierde tafel en van de werkelijk uitstekende sushi en een lekker glaasje wijn. En het goeie gezelschap, uiteraard!

IMG_4125

Aangezien mijn vriend en ik in Herentals bleven slapen, namen we afscheid van zijn broer en zus en hun gezinnen en bleven we gezellig nababbelen met de ouders van mijn vriend onder het genot van een glaasje whisky.

De volgende ochtend zorgde de mama van mijn vriend voor een gezond ontbijt met vers fruit en haalden we een frisse neus in de bossen van Herentals. Kwestie van ook in 2024 aan onze tienduizend stappen per dag te geraken!