600 jaar KU Leuven

Mijn vriend en ik waren net op tijd terug van het verjaardagsweekend van onze kameraad om nog een streepje mee te pikken van het feestweekend van de KU Leuven. 600 jaar oud, dat verdient uiteraard een feestje. Al moet ik eerlijk gezegd bekennen dat het lichtkunstwerk op het Ladeuzeplein mij niet echt omvergeblazen heeft. Ik heb in het verleden betere variaties gezien op dit thema. En het idee om iedereen de gelegenheid te geven om een zin of een paar woorden te projecteren op de gevel van de universiteitsbibliotheek mag dan wel charmant zijn, hoogstaande poëzie leverde dit niet op.

Gelukkig kon een lekker noedelsoepje van Umamido de teleurstelling iet of wat doen vergeten.

Kick-off van het verjaardagsweekend in Érezée – 14 februari 2025

Deze Valentijnsvrijdag om 16u stipt mijn laptop dichtgeklapt om op tijd te vertrekken om de dertigste verjaardag van onze kameraad wijnkenner vieren in Érezée en omgeving. Onze kameraad en zijn verloofde waren zo vriendelijk om ons een lift aan te bieden naar vakantiehuis Manoir du Notaire, want een nieuwe voordeur, dat verdient een gans weekend om te vieren, nietwaar? Ik had minstens tien keer gevraagd of ze wel zeker waren en of ze dan niet te weinig plaats in hun auto zouden hebben. Neen, neen, ze waren zeker, plaats genoeg. Uiteindelijk hadden ze dus wel degelijk plaats te weinig en moest het proviand voor het geplande culinaire weekend over nog twee andere wagens verdeeld worden. Mijn vriend en ik apprecieerden het gebaar van onze vrienden alleszins enorm, want zo spaarden we de kosten van een cambio uit.

Volgens planning arriveerden wij als eersten in het vakantiehuis. En amai, de statige voormalige notariswoning was een heus pareltje. Met een moderne keuken, een bijkeuken, een prachtige leefruimte, een salon en een heuse speelkamer. We keken onze ogen uit! We laadden al het proviand uit de wagen en begonnen aan de voorbereidingen voor het aperitief met crèmant en hapjes. Een verjaardag vier je met bubbels!

Terwijl de gasten één voor één binnen druppelden maakten we kennis met elkaar en begonnen we aan de voorbereidingen voor de maaltijd. Eén van de gasten had een gepersonaliseerd rood-wit geblokt tafelkleed gemaakt voor de jarige. Perfect in thema voor deze Italiaanse avond. We startten met tomaat mozarella, gevolgd door heerlijke lasagne. Eerlijk, de tiramisu als nagerecht had voor mij niet meer gehoeven, maar uit beleefdheid deelde ik een portie met mijn vriend. Bij deze klassieke Italiaanse maaltijd dronken we een paar flesjes uitstekende Barbera d’Alba.

Door de wijn en de goede sfeer tussen de gasten kroop ik iet of wat te laat in bed. Zorgen voor mogen, zullen we maar zeggen!

Casanova danst – Soirée Masquée in Alden Biesen

Voor het tweede jaar op rij hadden mijn vriend en ik een uitnodiging voor het gemaskerd bal in Alden Biesen op zak. Voor deze bijzondere gelegenheid dosten we ons uit in prachtige Venetiaanse kostuums, want hoe vaak heeft een mens de kans om in historisch geïnspireerde kostuums rond te lopen? Dat we mochten gebruik maken van de hotelfaciliteiten in Alden Biesen was een bijkomend pluspunt.

Omdat feesten op een lege maag maar niks is, trokken mijn vriend en ik op voorhand naar de Brasserie in Bilzen. Het eten was niet slecht, maar ik denk dat ik volgende keer toch opnieuw voor restaurant Nif zal kiezen.

Terug in onze kamer trokken we onze kostuums van Kostuum en Karamel aan en schreden we vervolgens zo elegant mogelijk naar de feestlocatie. De avond vloog letterlijk voorbij. We deden mee aan de dansworkshop en met nog een beetje extra oefening denk ik echt dat we de beide aangeleerde dansen goed onder de knie zouden krijgen. We bewonderden de prachtige kostuums van de andere gasten, dronken een glaasje en kwamen er dit jaar zelfs niet toe om in het casino te spelen. Toen we een gokje wilden wagen, was de crew net bezig met de opruim. Ik draaide nog heel snel aan een soort rad van fortuin, maar dit spel wist me niet echt te boeien.

Natuurlijk sloten we de avond af op de dansvloer! Ik kijk al uit naar de editie van volgend jaar!

MIA’s in het Sportpaleis

Gisterenavond spoorde ik naar Antwerpen-centraal alwaar ik de tram naar het Sportpaleis nam voor de uitreiking van de MIA’s 2024. Ik had immers de eer en het genoegen mijn baas te mogen vergezellen als VIP. En jullie kennen mij, tegen een feestje met gratis champagne zeg ik nooit neen!

Het feest begon in de VIP-ruimte waar mijn glas champagne op magische wijze gevuld bleef (dankuwel vriendelijke ober). We kregen heerlijke hapjes aangeboden (helaas geen foto van genomen) en konden aan verschillende food stands kleine gerechtjes halen om onze honger te stillen. Mijn baas en ik hadden op voorhand een tafel toegewezen gekregen, maar al snel zwermden we steeds verder weg van onze toegewezen tafel. Er waren immers heel wat bekenden tussen de aanwezigen en dit soort feestjes zijn ideale netwerkmomenten.

Rond 20u werden wij vriendelijk verzocht om plaats te nemen aan de ons toegewezen tafel in de concertzaal van het Sportpaleis voor de eigenlijke show. En jawel, ook op deze tafel stond een fles champagne die in de loop van de show meerdere keren vervangen werd door een vol exemplaar. Ik maakte kennis met de andere genodigden aan onze tafel en liet de show een beetje over mij heen komen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik de Vlaamse muziekscène niet echt volg en dat de show niet echt is blijven hangen bij mij (kan ook aan al die champagne gelegen hebben). Dat neemt niet weg dat ik heel erg blij was met de girl power factor van deze editie. Dikke proficiat aan Eefje de Visser en Pommelien Thijs met hun trofeeën. Ik ken de muziek van beide dames niet echt, maar vond het wel leuk om te kunnen supporteren voor collega-blondine Pommelien, die ik wel wist te appreciëren in Knokke Off. Al vond ik het kapsel van Pommelien werkelijk verschrikkelijk en hetzelfde gold voor de eerste jurk die ze droeg. Des Goûts et des Couleurs… De jurk van Daphne Agten kon dan weer wel mijn goedkeuring wegdragen. Ook blij dat ik Average Rob en Omdat Het Kan live hun zomerhit On Met La Patate (Belgian Anthem) heb zien brengen.

Glints en Daan:

Adamo kreeg de lifetime achievement award:

Pommelien sloot de show in stijl af!

Na de show moest ik een beetje overhaast vertrekken, want ik wilde mijn laatste trein terug naar Leuven beslist niet missen. De afterparty in de Trix moest ik dus noodgedwongen aan mij laten voorbij gaan. Maar goed ook, want ik vrees dat ik de rest van de werkweek anders niet veel meer waard geweest zou zijn. 😉

Indicator-apero

Tweede keer goeie keer. De eerste poging om onze indicator-apero te organiseren in december viel in het water wegens ziekte van de gastheer, maar kijk, uitstel is geen afstel! En nu vragen jullie je ongetwijfeld af wat in godsnaam een indicator-apero is. Wel, een tijd geleden rondden wij succesvol een project af om meetbare indicatoren te definiëren voor de doelstellingen van ons bedrijf. Dat verdiende een feestje volgens de projectmedewerkers en op dat feestje kon ik, als sponsor van het project, natuurlijk niet ontbreken.

Om op de feestlocatie te geraken, een prachtig appartement met hoge plafonds in een bijzonder statig gebouw in Sint-Gilis, nam ik vanuit Brussel-Noord de tram. Ik was een goed half uur onderweg, maar ik vond het appartement gelukkig zonder problemen. Ik was een uur20 later dan de andere feestvierders, omdat ik nog tot na 18u had vergaderd. Gelukkig had ik ‘s middags een goeie ingeving gekregen en mijn twee flessen champagne al meegegeven aan de organisator van het feestje. Anders hadden mijn collega’s geen aperitief gehad. 😉

Ik sloot met graagte aan bij het aperitief en bewonderde ondertussen het zeer stijlvol ingerichte appartement van mijn collega’s (het was duidelijk dat één van de bewoners een architect was). Vervolgens werden we op een uitstekend, met liefde bereid vegetarisch hoofdgerecht getrakteerd. Gevolgd door een dessert klaargemaakt door twee andere collega’s: een heerlijke moelleux met vanille-ijs. Daar zeg ik geen neen tegen!

Samen met mijn Leuvense collega nam ik de tram terug naar Brussel-Zuid. Alwaar we wat doelloos ronddwaalden in het ongezelligste station van België, omdat we moesten wachten op de eerstvolgende trein naar Leuven. Kwestie van toch in de buurt te komen van mijn tienduizend stappen per dag!

Yet another afscheid

Het laatste voor een tijdje, hoop ik. Deze namiddag wuifden we de allerlaatste collega uit die op ons grote, tijdelijke project gewerkt heeft. We namen nu pas van haar afscheid, omdat ze nog een paar maanden bij ons op een vervangingscontract gewerkt heeft. Een indicatie dat we erg tevreden waren over haar werk.

Door een voorgaande vergadering was ik maar liefst een uur te laat op het feestje, maar gelukkig wel net op tijd voor de speech en de overhandiging van het cadeau. Lang kon ik helaas niet blijven, wegens een veel te drukke agenda en veel te veel werk, maar ik was toch blij dat ik even de tijd vond om mijn collega veel succes te wensen met haar nieuwe job. Ik twijfel er niet aan dat ze die met evenveel rustige zelfverzekerdheid zal aanpakken als ze dat bij ons gedaan heeft.

Viering van vijf vijftigjarigen

Omdat maar liefst vijf van onze collega’s in 2024 hun vijftigste verjaardag vierden, organiseerden ze met hun vijven vandaag een après-verjaardagsdrink. Nuja, drink, potluck is eigenlijk een beter woord, want met een combinatie van aperitiefhapjes, slaatjes en heel veel (héél véél) dessert ontpopte deze drink zich tot een volwaardige lunch. We maakten van de gelegenheid gebruik om meteen te klinken op één van de organisatrices, want zij vierde vandaag haar eenenvijftigste verjaardag. Fijn initiatief!

Nieuwjaarsbrief van mijn petekindje

Deze avond stond in het teken van de jaarlijkse nieuwjaarsbrief van mijn petekindje. Die brief wordt elk jaar met een tikkeltje meer overtuiging voorgelezen. En dit jaar zelfs voorzien van een streepje Frans. Oui, oui! Trots op mijn als een kool groeiend petekindje, maar tegelijkertijd een confrontatie met de tijd die steeds sneller lijkt te gaan. Kan iemand mij laten weten waar die pauzeknop staat?

Na het traditionele glas champagne genoten we samen van de heerlijke antipasti van Il Pastaio (ongelooflijk: mijn petekindje en zijn twee jaar jongere broertje aten in hun eentje bijna de helft van de antipasti op), gevolgd door een heus pastabuffet met lasagne, ravioli en spaghetti. Even vreesde ik zelfs dat we te weinig pasta in huis hadden, maar dat bleek toch niet het geval. Amai, die twee tieners kunnen eten.

Na het eten speelden we samen spelletjes. Na het traditionele rondje Exploding Kittens, merkten de jongens de doos van het spel Trial by Trolley op, dat in onze kast stof stond te vergaren. De eerste en meteen ook laatste keer dat we dit spel speelden, viel dit wat tegen, maar kijk, om mijn petekindje een plezier te doen, wilde ik het graag een tweede kans geven. En kijk, de jongens vonden het zelfs leuk en het viel mij om de één of andere reden ook beter mee dan de vorige keer. Wellicht omdat de jongens het plezant vonden. 😉

We sloten de avond af met een paar bescheiden whisky proevertjes voor de vader van mijn petekindje en namen afscheid na een bijzonder geslaagd feestje.

Het eerste feestje van het jaar 2025

Was een daverend succes! Veel volk op onze traditionele nieuwjaarsreceptie in ons splinternieuwe gebouw en vervolgens met een kleine groep die hards het nieuwe jaar op gang gedanst in de AB. Het was zo leuk dat ik zelfs helemaal vergeten ben foto’s te maken van de nochtans uitstekende hapjes op onze receptie. Hoe ga ik over dertig jaar nu nog weten wat ik gegeten heb op 2 januari!

Oudjaar vieren bij Barba!

Mijn vriend en ik hebben gisteren het Oudjaar uitgewuifd en het Nieuwe Jaar verwelkomd met een culinair hoogstaand menu van Barba. Altijd lekker daar en voor deze bijzondere gelegenheid had de chefkok extra zijn best gedaan om allerlei heerlijkheden op tafel te toveren. Echt oprecht genoten van Oudjaar met ons tweetjes te vieren, ook. Kwestie van wat quality time met elkaar door te brengen alvorens het drukke nieuwe jaar uit de startblokken schiet.

Appetizers:

Oester – Groene kruiden – beurre blanc – pompelmoes:

Gebakken coquille – Ponzu – zeealgen – aardappel:

Tataki van tonijn – Mango – kokos – munt:

Soft shell crab – Courgette – structuren van ajuin:

Vol-au-vent – Zwezerik – truffel – mousseline:

Wagyu – Rosti – portobello – sucrine sla – rode wijn saus:

Rood fruit – Citrus – yoghurt:

Praliné – Pannenkoek – hazelnoot:

Thee en koffie als afsluiter:

Rond half twee nog ven gaan piepen op de Oude Markt, maar op het plein zelf viel er eerlijk gezegd niet veel te beleven en we hadden geen zin om ons in een veel te druk café binnen te wringen. Dus toch maar braaf naar huis gegaan.

Yet Another Blog

Life on my side

feest