De Foodbag oogst van de week!

Een nieuw jaar, een nieuwe Foodbag bestelling!

Kip met spruitjes, appel en rijst – meteen het hoogtepunt van onze Foodbag-week, kwestie van de eerste dag van de werkweek in schoonheid af te sluiten:

Gevulde portobello met zachte raapjes en quinoa – lekker, maar de verhoudingen zaten niet helemaal goed bij dit gerecht, twee portobello’s per persoon was beter geweest:

Pasta met gerookte zalm, schorseneren en boerenkoolpesto – noot aan onszelf: schorseneren schoonmaken suckt, nooit meer een gerecht met schorseneren bestellen:

De eerste handgeschreven nieuwjaarsbrief

Zondag hadden mijn vriend en ik afgesproken met mijn petekindje en zijn gezin om (jullie raden het nooit!) een wandeling te maken. Momenteel lijkt 2021 nog verrassend veel op 2020… Laat ons hopen dat daar de komende weken (maanden?) snel verandering in komt.

Het was de bedoeling dat we samen de kleine Horst wandeling zouden doen, maar het pad langs de vijver van het kasteel was afgezet, waardoor we noodgedwongen moesten improviseren en een andere route kiezen. Onderweg stopten we aan een bankje om samen een glaasje te drinken op het nieuwe jaar. De ouders van mijn petekindje hadden aan alles gedacht: flesje cava, glazen, en de hapjes coronaveilig apart verpakt. Top!

En dan volgde het moment suprême: mijn petekindje las zijn eerste helemaal zelf geschreven nieuwjaarsbrief voor! Hij las zo stil dat ik eigenlijk niet kon verstaan wat hij zei, maar voorgelezen, is voorgelezen, he! En het was best wel een lange brief voor een kindje in het eerste studiejaar. Dat verdiende een mooie cent voor zijn spaarvarken!

Zelf kreeg ik een heel origineel cadeautje van mijn petekindje: kunstsokken! Die zal ik ‘s avonds alvast met veel liefde dragen!

De rest van de wandeling bracht ons heel veel diepe plassen, waarin de jongens maar al te graag met hun laarzen rondsprongen. Op het eind van de wandeling waren hun sokken en broekspijpen dan ook helemaal doorweekt en hingen hun gezichten vol met modder. Dat noem ik een succesvolle tocht!

Een cambioritje van twintig minuten later, schoven mijn vriend en ik de kreeft die we nog over hadden van nieuwjaar in de oven en sloten daarmee officieel de feestelijkheden tijdens het eerste weekend van 2021 af.

Bergbroekwandeling en aperitieven bij de vuurkorf

Jaja, ook in 2021 zetten we de traditie van de coronawandelingen verder! Deze zaterdag hadden we afgesproken met onze vrienden uit Wijgmaal en hun twee zonen om samen de Bergbroekwandeling in Holsbeek te doen. We vertrokken opnieuw aan de Sint-Mauruskerk voor een wandeling van zo’n elf kilometer. Kwestie van het nieuwe jaar meteen sportief in te zetten (en na de wandeling samen iets te kunnen drinken in de tuin van onze vrienden), haalden mijn vriend en ik onze Blue-bikes van stal om naar Holsbeek te fietsen.

Een fietstocht van ongeveer twintig minuten laten, parkeerden we onze fiets op het ondertussen vertrouwde pleintje bij de kerk. Een paar minuten later arriveerden onze vrienden met de wagen. We lieten de champagne die we meegenomen achter in de wagen van onze vrienden en vertrokken.

Wijzer geworden na de vorige wandeling in de Mosselgoren, trok ik mijn dikke sneeuwlaarzen aan. Als het helpt tegen de sneeuw, dan ongetwijfeld ook tegen de modder! En dat bleek een verstandige beslissing te zijn. Amai, zoveel modder! Aan de moddersporen te zien, was het duidelijk dat er veel volk ons was voorgegaan. Ongetwijfeld te danken aan de nominatie voor Wandelknooppunt Route van het jaar 2020. Op sommige stukken van de wandeling, zakten mijn laarzen tot aan mijn enkels weg in de modder. Laat ons hopen dat we die plakkerige modder er nog af zullen krijgen…

Na in het begin van de wandeling wat tegengesputterd te hebben, steeg het enthousiasmeniveau van de jongens toen we op onze eerste modderige hindernis stootten. Voor mij mocht het eerlijk gezegd een tikkeltje droger geweest zijn. Al denk ik dat ik nog eens ga terugkomen om deze wandeling in de zomer te doen, de route moet dan echt prachtig zijn.

Na slechts één slippertje in de modder van de kleinste van ons gezelschap, keerden we na de wandeling terug naar onze fietsen. Volgende halte: het huis van onze vrienden in Wijgmaal. Geheel coronaproof liepen we via de aan hun tuin grenzende weide van de boer naar hun lounge achteraan in de tuin. Onze vriend stak een gezellig vuurtje aan en wij kraakten samen een paar flesje champagnes om te toasten op een gezond en voorspoedig 2021. Oorspronkelijk was het de bedoeling om enkel samen te aperitieven, maar het was lekker warm bij het vuur en we bleven plakken. Onze vrienden toverden wat bitterballen en frietjes op tafel en daarmee hadden we een avondmaal. Smaakt ideaal bij een glaasje champagne! Dat ik door al die champagne een plasje moest gaan doen in de weide van de boer, zal deze me ongetwijfeld vergeven. 😉

Uiteindelijk waren we pas rond 23u terug in Leuven. Spontane feestjes, zijn de beste feestjes!

PS: Wel jammer van de dikke blaar op mijn hiel die ik overhield aan deze wandeling met sneeuwlaarzen.

Het eerste diner van 2021 by Barba

Niet veel bijzonders gedaan op de eerste dag van het jaar 2021, buiten opgestaan om onze take-away maaltijd bij Barba te gaan ophalen en (alweer) een wandeling naar de Abdij van Park. Ik kan zelfs geen originele invalshoeken meer bedenken om foto’s te nemen van deze nochtans prachtige plek… Dus jullie zullen het zonder moeten stellen.

Op culinair vlak zetten we 2021 meteen goed in, met een zeer copieus diner van Barba. Het eerste hapje was niet helemaal ons ding, maar daarna ging het enkel in stijgende lijn. Om onze magen niet al meteen de eerste dag van het jaar te overbelasten, hielden we de kreeft die als hoofdgerecht bedoeld was, bewust achter voor één van de volgende dagen.

Kroket met sushi:

Oester met zeewiersalade:

Bisque van kreeft:

Cannelloni:

Fazant met wintergroentjes:

Dessert:

We ontdekten trouwens een nieuwe serie op Netflix die dik de moeite is: The Fall, met de fantastische Gillian Anderson.

Oudjaar diner by Cum Laude

Net als vorig jaar vierden mijn vriend en ik dit jaar Oudjaar onder ons tweetjes. Al had de reden niet meer verschillend kunnen zijn: vorig jaar kozen we voor een gezellige avond onder ons tweetjes om een rustpauze in te lassen in een drukke vakantie, dit jaar… Wel ja, ik hoef er geen tekening bij te maken waarom we dit jaar Oudjaar met z’n tweetjes vierden, zeker?

Volgens ondertussen vertrouwd recept, gingen we voor take-away. We kozen voor Cum Laude, omdat de gerechten van chefkok Marius Bosmans altijd zeer feestelijk en verfijnd zijn. En dat was nu nog meer dan anders het geval. Al bezorgde het hoofdgerecht ons een beetje stress omdat we én de zeebaars, én de mousseline, én de aardpeerzalf én de saus allemaal tegelijkertijd klaar moesten krijgen. Maar hey, het resultaat mocht er zijn. We beleefden een ware culinaire topavond, die we aftrapten met een lekker flesje champagne van Alain Suisse en verder zetten met een flesje heerlijke Chablis.

Gillardeau oesters (2 bereidingen):

Krokante aardappel, plankton mayonaise en buikspek:

Toast van brioche brood, wildpaté, uiencompote en mosterd:

Rillette van gerookte wijting, appel, mierikswortel, nori en dillemayonaise (een bijzonder fotogeniek gerecht):

Kreeft, boter met Avruga kaviaar, salade van witloof, verveine, walnoten en spelt:

Zeebaars en coquille, bospaddestoelen, aardpeerstructuren en aardappel mousseline:

Gekarameliseerde appel, Cumbava cake, parfait van koffie en sesam:

Een mooie afsluiter van het jaar 2020, dat voor veel mensen kommer en kwel bracht, maar voor mij persoonlijk best wel goed uitdraaide: met een promotie en mijn vriend die sinds maart bijna full time in Leuven is.

Kerstsfeer in Leuven

Nog wat fotootjes van de mooie Leuvense kerstverlichting om het jaar 2020 uit te wuiven.

En een shoutout naar Brasserie Van de Weyer voor de heerlijke take-away hertensteak met boschampignons en wintergroenten:

Wandelen in de Mosselgoren

Gisteren hadden we afgesproken voor een coronavriendelijke wandeling met de zus en schoonbroer van mijn vriend en hun drie dochters. Het twijfelachtige weer hield ons niet tegen om samen de benen te strekken. En zo ontdekten mijn vriend en ik het natuurgebied Mosselgoren in Geel. Verrassend dicht bij de woonst van de zus en schoonbroer, maar tot nu toe waren we er nog nooit geraakt.

Om het gebied te bereiken, staken we eerst de Baileybrug over het kanaal Herentals-Bocholt over, een knap staaltje van militaire bouwkunst. Vervolgens begaven we ons op de drassige paden van het natuurgebied. Al snel hingen we tot onze knieën vol met modder en met mijn zomerwandelschoenen, moest ik goed oppassen niet tot aan mijn enkels in het slijk weg te zakken. Gelukkig was eengedeelte van de wandeling uitgerust met een vlonderpad, want anders had ik zeker rechtsomkeer moeten maken.

We hadden elkaar al heel lang niet meer gezien en de drie nichtjes van mijn vriend wilden die verloren tijd duidelijk graag inhalen. Ze stopten gewoon niet met babbelen. Tijdens de wandeling heb ik heel de plotline van Coraline gehoord en minstens drie Harry Potter boeken. 😉

En hoewel niet volledig volgens de coronaregels, betraden mijn vriend en ik toch het huis van zijn zus en schoonbroer. Hun oudste dochter moest immers haar (laatste! volgend jaar gaat ze al naar het middelbaar!) nieuwjaarsbrief voorlezen aan haar peter (mijn vriend). En tja, dat is toch minder gezellig buiten in de tuin, zeker als het regent. Mijn vriend en ik deden even een poging om onze mondmaskers op te houden, maar zetten deze al snel af. Uiteindelijk hebben we de voorbije weken ons zeer goed aan de regels gehouden en buiten ons knuffelcontact met niemand contact gehad. Een laatste rebelste daad om 2020 af te sluiten, om zo te zeggen.

Mijn vriend kreeg trouwens een hoop drank cadeau van zijn petekindje. Ongetwijfeld om ons door de komende lockdownweken te loodsen. Al was die bidon van drie liter Italiaanse landwijn, misschien toch iet of wat overdreven, want het ding past amper in onze koelkast. 😉 (De schoonbroer werkt bij de politie en had in september een opleiding in Italië gevolgd.) Ik was alleszins heel blij met de chocolaatjes van Cote D’or die ik cadeau kreeg! En die Italiaanse olijfolie komt goed van pas om te gebruiken in onze Hello Fresh of Foodbag bereidingen.

En tja, aangezien we nu toch al de regels aan het overtreden waren, besloten we dan ook maar samen avond te eten. Chinees afhaalfood smaakt dubbel zo lekker als je dit kan delen met fijn gezelschap!

PS: Wel jammer dat de maaltijd onderbroken werd door een dringende sms van het werk, waardoor ik me noodgedwongen een tijdje moest afzonderen om wat telefoontjes te doen.

Culinaire tweede kerstdag dankzij Octobar

Jullie dachten dat wij al uitgefeest waren, zeker? Niets is minder waar. Zaterdagavond haalden mijn vriend en ik onze bestelling af bij Octobar. Jezelf verwennen na heel zware werkweken en tegelijkertijd de horeca steunen. Win-win, zeg ik dan.

En amai, ook ditmaal werden we culinair in de watten gelegd:

OiSRI n°3 Oesters:

Mousse van gerookte forel – black pepper crackers:

Tartaar van langoustines & snow crab, parels van kalamansi, chutney van wakame en citroengras:

Scheermesjes, jus van ponzu citrus, crumble van tomaat:

Bouillon van garnaal & ravioli van coquilles:

Kingcrab, geklaarde boter van salie en fijne kruiden (doordat het au bain marie zakje op het laatste moment scheurde, viel er niet veel meer te redden van de geklaarde boter):

Kreeft met zachte chilli curry en krielaardappelen:

Truffon en ganache van donkere chocolade:

Al is er wel één nadeel aan al die afhaalmaaltijden: de roze vuilniszak voor zachte plastics vult zich schrikbarend snel. Al merk ik dat (gelukkig) meer en meer restaurants die afhaal aanbieden, overschakelen op kartonnen verpakkingen, 2020 is alleszins niet goed geweest voor mijn hoogst persoonlijke afvalberg.

Als uitsmijter: de leuk gedecoreerde kurk van ons flesje witte wijn:

Kerstdag 2020 met catering van De 3 Tonghen

Op kerstdag valt het weer, tegen alle verwachtingen in, beter mee dan voorspeld. Dus snel onze wandelschoenen aangetrokken om wat kilometers te verzamelen. Kwestie van plaats te maken voor het kerstdiner ‘s avonds. 😉 En ja, we trokken weer maar eens richting de Parkabdij. Denk dat we deze route ondertussen wel met onze ogen dicht kunnen wandelen, maar goed, het blijft een prachtige plek natuurlijk. Al kijk ik wel uit naar het moment waarop de restauratie volledig achter de rug is.

‘s Avonds zetten we ons culinaire kerstweekend onverminderd voort met een heerlijke kerstmenu van de 3 Tonghen. Toegegeven, iets minder fancy dat ons diner van kerstavond, maar het heeft ons zeker gesmaakt!

Gegratineerde Sint-Jacobsschelp (Sint-Jacobsnoot, kokkelvlees, mosselen, prei, champagnesaus):

Op vel gebakken snoekbaars, puree van bintjes , olijfolie en olijfjes, duglérésaus en een trio van worteltjes:

Panna cotta met Baileys, zoute karamel en gekarameliseerde walnoten:

Kerstavond in lockdown met catering van Gastrobar Hop

Vorige jaren brachten mijn vriend en ik kerstavond meestal volgens onze eigen zelf uitgevonden traditie door in één of andere cinemazaal. Jammer genoeg werd deze optie ons dit jaar ontnomen door het beruchte coronavirus. Niet getreurd echter, in Leuven is het aantal restaurants dat heerlijke maaltijden aanbiedt voor de feestdagen niet op twee handen te tellen. Dus ja, het mag geen grote verrassing heten, dat wij een bestelling plaatsten bij één van onze favorieten: Gastrobar Hop.

Om iets na drie uur klapte ik mijn werklaptop dicht (op kerstavond mogen wij uitzonderlijk om drie uur stoppen met werken) en om half vier stonden we bij Gastrobar Hop om onze bestelling op te halen. Daarvoor moesten we wel even geduld uitoefenen, want de rij wachtenden voor ons was bijzonder lang. Zoals jullie kunnen zien op onderstaande foto.

Een magisch avondlicht wist ons even te betoveren, totdat de wolken de zon verdreven en er een fris buitje over onze hoofden viel. Gelukkig waren we toen net bij het overdekte gedeelte van de wachtrij aanbeland. Na een stevig half uur aanschuiven, waren we blij dat we eindelijk ons eten in ontvangst mochten nemen. Niemand die het de uitbaters kwalijk nam, de horeca kan dezer dagen op veel sympathie rekenen.

We startten de avond zoals dat hoort met een glaasje rosé champagne van het huismerk van Wijnhuis Douchy, die gelukkig ook in Leuven leveren. Een Oostendse ontdekking, om het zo te zeggen. We hadden net de eerste hapjes achter de kiezen, toen het tijd was voor onze e-peritief met onze vrienden uit Rotselaar. Een tijdje geleden hadden we het plan opgevat om samen kerstavond te vieren, omdat mijn vriend en ik die avond toch meestal geen grootse plannen hebben. Helaas…

Verse kaas met opgelegde groentjes, gerookte forel, soesjes met blauwe kaas:

Het e-peritieven liep een beetje uit de hand, want uiteindelijk namen we pas bij het hoofgerecht, rond 21u, afscheid van mekaar. Meer dan drie uur samen digitaal gefeest, dat is een stevig record! Onze vrienden aten lekkers van Dierendonck en hun jongens openden wat cadeautjes, terwijl ik de ene na de andere gang op tafel toverde. Toen de champagne op was, ontkurkten we een flesje witte Hongaarse Sopron Fehérburgundi Weninger, om in de sfeer te blijven. Zeer lekker!

Dit menu verorberden wij met zeer veel smaak:

Gerookte zalm, fregola en pistache:

Belgian tortilla en cappuccino van krab:

Bbq varkensnek, biet en mosterd

Zeetong, schorseneer en aardappel:

Kaasplankje met Belgische kazen van Kaasaffineurs Van Tricht:

Appel, chocolade en pecan:

Yet Another Blog

Life on my side

culinair