Een digitale Hello Fresh date

De voorlaatste werkdag van het jaar, woensdagavond, hadden mijn vriend een digitale date met een kameraad en zijn gezin. Het was de bedoeling dat we samen zouden videochatten om 18.30u, omdat we tegen die tijd normaal gezien gegeten hebben. Helaas kostte het mijn vriend iets meer tijd om zijn laatste Hello Fresh maaltijd van het jaar te bereiden dan de op het recept vermelde 25 minuten. Waardoor we eigenlijk net aan tafel gingen toen onze vriend de call opstartte.

Het planningsfoutje maakte dat mijn vriend en ik het gevoel hadden samen met iemand de maaltijd te kunnen delen, een gevoel dat ons in 2020 niet al te vaak is gegund. Best gezellig, dus! Niet te geloven trouwens hoe de drie kinderen van onze vrienden gegroeid waren. Geen spoor meer van die kleine baby die ik ongeveer een jaar geleden bezocht. De donkere haartjes waren volledig weg en vervangen door een lichtblonde coupe net zoals die van haar broers. En ze kon ondertussen zelfs al lopen.

We babbelden ongeveer een uur lang over ditjes en datjes, maar het grootste nieuws van de avond was dat onze vrienden een nieuwe woonst gekocht hadden. Eentje met serieus wat verbouwingswerk aan, maar met een architect in huis komt dat zeker in orde! Benieuwd om over een jaar of twee hun nieuwe woonst te kunnen bewonderen. Fingers crossed dat ze niet op te veel onverwachte problemen stoten.

Wat we deze avond aten: Sticky paddenstoelen met sesamrijst, gember, bosui en zoetzure radijs en gele biet (overheerlijk vegetarisch gerecht, dikke aanrader!):

Voor de volledigheid, de Hello Fresh maaltijden van de voorbije twee dagen:

Biefstukreepjes in zoet-pittige chilisaus met noedels, wokgroentenen pinda’s:

Parelcouscous met spekjes en courgette, cranberrychutney, avocado en gemengde sla:

December, een maand vol verrassingen

Mijn collega’s zijn er deze namiddag met verve in geslaagd mij op de valreep van 2020 nog een fijne verrassing te bezorgen. Ik had om 16u een digitaal overleg met een collega met wie ik wekelijks kort overleg, want zij trekt een belangrijk project binnen ons team. Het was me wel niet duidelijk wat we vandaag nog te bespreken hadden, want ons vorige overleg dateerde van woensdag en veel was er sindsdien niet meer gebeurd. Aangezien ik deze maandag al een vrij drukke vergaderdag had, vroeg ik aan haar of het overleg niet gewoon kon geannuleerd worden. Maar ze wilde toch graag even kort samen zitten. Ok dan!

Toen ik om 16u de Teams vergadering vervoegde, was ik daar echter niet alleen met mijn collega, een hoop andere collega’s waren stiekem aangesloten bij de vergadering. En hup, daar ging opeens tegelijkertijd de deurbel. Ik was even helemaal in de war, want ik verwachtte geen pakketje, maar toen ik zag dat het één van mijn collega’s was die in Leuven woonde, viel mijn eurocent: mijn collega’s hadden mij liggen!

De collega in kwestie kwam mij een doosje pralines van Bittersweet brengen, wat aanleiding gaf tot een beetje een slapsticksituatie, want ik moest mijn mondmasker nog ergens vinden en mijn collega moest eigenlijk op anderhalve meter blijven staan, waardoor de overhandiging van de pralines er nogal komisch uit zag. Het leven is er logistiek niet makkelijker op geworden sinds de start van de coronacrisis. En aangezien ik mijn hoofdtelefoon op had, kon mijn collega natuurlijk niet meevolgen wat de andere collega’s via Teams zeiden.

De digitaal aanwezige collega’s hadden nog een tweede verrassing voor mij: een bon van de AS Adventure. Komt goed van pas want mijn wandelschoenen zijn al serieus aan het verslijten van al dat wandelen de voorbije maanden.

Echt zeer dankbaar voor dit fijne afscheidscadeautje. <3

Barbecue met ons knuffelcontact, take two

Herhaald, wegens groot succes! En ook wel omdat onze kameraad graag experimenteert met zijn barbecuestel en hij steeds op zoek is naar testsubjecten.

Deze keer had onze vriend bij Rondou een fijn dik stuk vlees op de kop getikt. Dikker dan de vorige keer, in de hoop dat het eindresultaat wat meer saignant zou zijn. Mijn vriend en ik stelden ons uiteraard graag kandidaat als proefkonijn. Ditmaal was de jongste dochter van onze vriend paraat voor gans de maaltijd. Alleen jammer dat we haar niet meer konden overhalen om voor ons te zingen.

We startten met wat aperitiefhapjes en een heerlijke prosecco die onze kameraad cadeau had gekregen van een Italiaanse doctoraatsstudent die hij begeleid had.

Mijn vriend en ik waren getuigen van heel het proces om tot een perfect gegaard stukje vlees te komen. Onze kameraad is een doctor, dus het mag niet verwonderen dat ook het garen van vlees op een wetenschappelijke manier benaderd werd. Inclusief temperatuursensoren. Nieuw aangekocht sinds ons vorige bezoek.

En waw: wat een fenomenaal lekker stukje vlees was me dat! Heerlijk! Wie goed kijkt, ontwaart op de foto’s in het barbecuestel ook de quinoa met groentjes die we bij ons stukje vlees aten.

Na samen genoten te hebben van dit heerlijke diner, was het tijd voor wat ontspanning. Onze kameraad haalde zijn chapeau boven en we wijdden zijn dochter in in de geheimen van het bluffen. Op het einde van de avond had ze het spel beet en konden we een geloofwaardig rondje poker spelen.

En ja, er was whisky. Of wat hadden jullie gedacht?

Taste, take two

Omdat ons gepland kerstdiner met de ouders van mijn vriend afgelast werd wegens ziekte, werkten mijn vriend en ik deze zaterdagavond met veel plezier de ‘overschotjes’ van ons Taste diner weg. En ja, de tweede dag smaakten deze gerechten zo mogelijk nóg beter!

Gegrilde Sint-Jacobsnoten en peterseliewortel:

Duif met veenbessenkorst, knolselder en spekjes:

Baba met confituur voor stoere jongens en meisjes:

Citroentaartje:

Oja, en ik ben ook weer aan het puzzelen geslagen!

Dinner by Taste

Deze zaterdag hadden mijn vriend en ik afgesproken om samen met zijn ouders een soort van coronaproof kerstfeest te houden. Op anderhalve afstand van mekaar, uiteraard. Mijn vriend en ik zouden dan wel gebruik maken van het toilet in de praktijk van zijn moeder, zodat elk koppel een eigen toilet had. Omdat in Herentals de take-away opties nogal aan de magere kant zijn (en dan blijf ik beleefd) bestelden we een maaltijd voor vier personen bij Taste.

Helaas, begin deze week liet zijn moeder ons weten dat ze zich niet zo geweldig voelde. Het verdict van de dokter: zona. Even hoopte ze nog beter te zijn tegen het einde van de week, maar toen ik de diagnose hoorde, wist ik al dat dat waarschijnlijk niet zou lukken. Zona is pijnlijk en geneest traag. En samen rond de feestdis zitten, terwijl één van de tafelgenoten afziet en amper een sneetje getoast brood binnen krijgt, daar heeft niemand iets aan.

Groot schuldgevoel bij de moeder, want nu had haar zoon betaald voor een maaltijd voor vier personen en wat zouden we daar dan wel niet mee moeten aanvangen? Heel simpel, opeten, uiteraard! Gelukkig hadden mijn vriend en ik voor vrijdag geen Hello Fresh maaltijd voorzien. En in plaats van sushi of Thais of Chinees te laten leveren, genoten we samen van de kookkunsten van de chefkok van Taste!

Gegrilde Sint-Jacobsnoten en peterseliewortel:

Duif met veenbessenkorst, knolselder en spekjes:

Baba met confituur voor stoere jongens en meisjes:

En het mag gezegd: het eten was weer om duimen en vingers af te likken. Die baba met rum was echt het beste dessert ooit, zo ongelooflijk smakelijk! En yep, daar dronken we een glaasje Cubaanse rum bij. Noblesse, oblige!

De Hello Fresh oogst van de week

Jaja, mijn vriend is nog altijd onze chefkok in huis. En wie ben ik om zo’n talent zijn ontplooiing te ontzeggen? 😉

Spinazie-kokoscurry met gele rijst, tomaat, cashewnoten en een spiegelei – lekker vegetarisch:

Noedels met biefstukreepjes in Aziatische saus met courgette, paprika en cashewtopping – simpel en supersnel klaar:

En hét topgerecht van deze week, zo lekker dat we niet anders konden dan daar een glas rode wijn bij te drinken: gekonfijte eend met paddenstoelenrisotto en een frisse salade van sinaasappel en peultjes:

Het laatste gerecht duurde wel meer dan dubbel zo lang om te maken dan de twee vorige, maar eigenlijk was dit een gerecht dat niet zou misstaan voor een feestelijk diner.

Een fijne verrassing

Zonet geleverd door Bpost: een bedanking van het management voor mijn collega-leidinggevenden en mezelf. Ik moet zeggen dat ik dit gebaar oprecht apprecieer en ik zal de inhoud van deze fruitmand met veel liefde delen met mijn vriend. Allez, het fruit toch. 😉

Voor mijn archief, de boodschap die erbij zat:

Beste collega,
2020 werd een jaar dat we niet snel zullen vergeten…
Het coronavirus haalde onze routine helemaal onderuit. Onze thuissituatie, onze manier van werken en onze organisatie werden in recordtijd helemaal overhoop gehaald. Jullie, als leidinggevenden van ons bedrijf werden de spil van een organisatie ‘op afstand’. Dat bracht heel wat extra werk met zich mee, naast de zorg voor jullie teamleden en jezelf (en familie). Met het jaareinde in zicht willen wij jullie voor deze inspanningen een speciaal dankwoord sturen en een cadeautje aanbieden. Geniet van enkele dagen rust en van de kerstsfeer in kleine kring, zorg voor voldoende ontspanning en hopelijk kunnen we elkaar in 2021 snel weer écht ontmoeten.

Kustwandeling in de regen

Beetje uitgeslapen deze zaterdagochtend en dan naar de ontbijtzaal op de mezzanine, alwaar ons een bijzonder copieus ontbijtbuffet wachtte, inclusief kleine flesjes schuimwijn. Het ritueel deed ons wat terugdenken aan onze vakantie in Bretagne: handen ontsmetten, plateau en grijpertje nemen en vervolgens al dat lekkers zo goed mogelijk op één plateau geschikt krijgen. Dan met onze plateau vol met eten de lift in naar het hoogste verdiep en vervolgens op onze kamer genieten van een heerlijk uitgebreid ontbijt. Toegegeven de scrambles eggs, witte bonen in tomatensaus, gebakken champignons en tomaat waren al lichtelijk afgekoeld tegen we opnieuw op onze kamer waren, maar dat namen we er graag bij. En dat we dit ritueel nog een keertje moesten overdoen voor de koffiekoekjes en pannenkoekjes, namen we er graag bij. Eigenlijk best wel gezellig, zo met z’n tweetjes ontbijten op hotel.

Na dit bijzonder uitgebreide ontbijt was het tijd om de beentjes te strekken, het weer was nog altijd niet geweldig, maar het was min of meer droog. Ditmaal wandelden we over het strand naar Mariakerke en terug langs de dijk om snel een plaspauze in ons hotel in te lassen.

Vervolgens wandelden we over de dijk verder tot aan de Westelijke Strekdam, die we helemaal afwandelden om op het einde het Monument for a Wullok van Stief Desmet te bewonderen. Helaas van de ons beloofde zeehonden geen spoor. Verder naar de gratis overzetboot, die we vorige zomer voor het eerst namen, toen zonder masker en zonder beperking van het aantal passagiers. COVID-19, you suck. Ondanks het slechte weer moesten we toch een tijdje aanschuiven voordat we aan boord konden gaan. Op anderhalve meter van mekaar, uiteraard, daar werden we regelmatig streng aan herinnerd.

Tijdens de overzet spotten mijn vriend en ik de indrukwekkende Apollo, het installatieschip dat windmolenonderdelen naar een offshore windmolenpark brengt. De overtocht is in een zucht voorbij. Helaas begint het te zachtjes te druppelen vanaf het moment dat we aan de overzijde zijn. We negeren de regen en zetten onze wandeling verder langs het strand in Bredene, dat zoveel rustiger en ongerepter is dan in Oostende. Er is daar zelfs een streepje duinen bewaard gebleven! Het begint steeds steviger te regen en ik voel dat mijn donsjas langzaamaan doorweekt geraakt. We wandelen tot aan het standbeeld van Blote Betsy en nemen vervolgens de kusttram terug naar het station van Oostende.

Vanaf het station wandelen we naar de neogotische Sint-Petrus-en-Pauluskerk, alwaar we even binnen springen om de kerststal te bewonderen. We lopen door de winkelstraten terug naar ons hotel en verbazen ons over de drukte in de straten. We spotten zelfs een heuse mondmasker fashion store!

Terug in het hotel verruilen we onze natte kleren voor een badpak en een badjas en trekken naar het zwembad van het hotel. Even vrezen we dat het er te druk zal zijn (er is een limiet van 20 personen), maar gelukkig vinden we nog twee lege ligstoelen. We proberen wat baantjes te trekken, maar zelfs als is er maar twintig man, het zwembad is vrij klein, waardoor je het gevoel krijgt altijd tussen andere mensen door te moeten slalommen. We blijven niet zo lang, want we zijn niet echt honderd procent overtuigd dat de ganse situatie coronaproof is.

Op de kamer spoelen we het zwembadwater van ons af en genieten van elkaar. Voor het avondmaal bestellen we bij Sensai Oostende sushi met extra veel sashimi, ideaal in combinatie met een glaasje champagne!

Met de trein naar Oostende

Omdat ik nog wat verlof moest opnemen dit jaar, had ik deze vrijdag (11 december) een dagje verlof ingepland. Mijn vriend en ik hadden lang getwijfeld, maar uiteindelijk toch een hotel geboekt om er een weekend tussenuit te zijn. In ons appartement in Leuven is de verleiding om toch nog wat werk te verzetten gewoon te groot en ik had er echt behoefte aan om er even tussenuit te zijn. Zelfs al zagen de weersvoorspellingen er vrij dramatisch uit, een andere omgeving zou me sowieso deugd doen.

We maakten van de vrije dag gebruik om lang uit te slapen en vervolgens op ons gemak onze valies te pakken en tot de vaststelling te komen dat we wel heel veel spullen nodig hadden voor ocharme twee overnachtingen op hotel. Voor de zekerheid pakten we ook wat bestek, champagne- en wijnglazen in. We waren vast van plan het gezellig te maken en daar hoort een glaasje wijn bij, dat we liever uit een glas drinken dan uit een plastic bekertje.

Met onze belachelijk grote koffer en twee rugzakken (eentje voor het fototoestel en eentje voor de laptops) stapten we de trein op. Als kind zou ik zo’n treinrit oeverloos lang gevonden hebben, maar door al die moderne technologie is zo’n rit voorbij in een oogwenk. Ideale activiteiten voor op de trein: tripadvisor reviews schrijven, podcasts luisteren, blogfeeds lezen, Wordfeud, Duolingo of Memrise spelen,… Of gewoon een dutje doen, kan ook, natuurlijk.

Vanaf het station van Oostend was het een dik kwartier wandelen naar hotel Andromeda. We wisten niet goed wat te verwachten van dit verblijf op hotel. Zou het druk zijn? Hoe zou het ontbijt op de kamer meevallen? Zouden we écht in dat zwembad mogen? Hoe makkelijk zou het zijn om ‘s avonds eten te bestellen? Maar kijk, tot onze verbazing bleek het zelfs redelijk druk te zijn in het hotel en werden we zeer professioneel welkom geheten door een vriendelijke gemaskerde dame achter plexiglas. De lobby was alvast helemaal in kerstsfeer ingericht. Mooi!

Om onszelf in de watten te leggen hadden we een kamer op de hoogste verdieping gereserveerd met balkon en zicht op zee. Zelfs als het het hele weekend zou regenen zouden we dan toch kunnen genieten van het uitzicht. Groot was onze verbazing toen we een vriendelijk kaartje op het bed aantroffen om ons te feliciteren met ons tienjarig huwelijk, vergezeld van een doosje pralines. Als notoir in zonden levend koppel konden we deze grap wel appreciëren. Maar we zijn het achteraf wel gaan melden aan het onthaal, kwestie van het koppel voor wie die kleine attentie bedoeld was niet te ontrieven.

Om ons te verzekeren van een culinair geslaagd weekend, brachten we na het inchecken meteen een bezoek aan Wijnhuis Douchy, een stijlvol ingerichte wijnzaak waar de uitbaatster ons met veel deskundigheid enkele wijnen en schuimwijnen aanraadde. Uiteindelijk kochten we twee flessen witte wijn, een flesje prosecco en een flesje champagne. Drank zouden we alvast niet te kort komen. En de overschot zouden we wel mee naar huis nemen. 😉

Het weer was, zoals uit de foto’s blijkt, redelijk triestig, maar dat hield ons niet tegen om een wandeling te maken en de gezonde zeelucht op te snuiven. We wandelden over de dijk in de richting van Mariakerke, het ene na het andere restaurant passerend dat take-away aanbood. Al bij al vonden we het nog redelijk druk op de dijk. Het daglicht liet ons echter al snel in de steek en we maakten rechtsomkeert, onderweg speurend naar een plek waar we iets van aperitiefhapjes op de kop konden tikken. Helaas, die ene plek waar ze oesters verkochten, was helemaal uitverkocht. Dus kochten we uiteindelijk een aperitiefschotel bij de plaatselijk Spar.

Terwijl we aperitiefden met een flesje prosecco, brainstormden we over ons avondmaal. Om in de Italiaanse sfeer te blijven, bestelden we een pizza en een pasta bij La Piazza. “Leveren bij Hotel Andromeda? Totaal geen probleem!” Het hotel voorzag trouwens voor de klanten borden en bestek voor al die afhaalmaaltijden, maar tegen dat wij eraan dachten om een bord te gaan halen, waren ze al allemaal weg. Eten uit bakjes dan maar! Ik moet zeggen dat ik de pasta maar middelmatige vond, maar ik had honger, dus het ging toch vlotjes binnen. En ja, die tweede fles wijn ging ook nog open. Het is een zwaar jaar geweest…

De pralientjes van Pralifino waren de perfecte afsluiter van de maaltijd.

De Hello Fresh oogst van de week!

Verandering van spijs doe eten en eerlijk gezegd zaten er de laatste tijd toch wel redelijk wat missers tussen onze Foodbag gerechten. Dus zijn we tijdelijk terug overgestapt naar onze Hollandse vrienden, kwestie van onze noorderburen ook wat te gunnen. Dit kookte mijn vriend deze week bij mekaar:

Curry-noedelsoep met kokosmelk, verse koriander en pinda’s:

Rigatoni in paddenstoelenroomsaus met gebakken witlof en verse krulpeterselie:

Kingfish met coppa die Parma, citroenrisotto en geroosterde hazelnoten:

Het laatste gerecht was het lekkerste, maar ook het meest complexe om te maken. Het kostte mijn vriend bijna een uur om dit gerecht in mekaar te boksen, maar de risotto was dan ook werkelijk fantastisch! De twee eerste gerechten daarentegen waren letterlijk op twintig minuten klaar en verrassend lekker om zo simpel te zijn. Bij deze kan ik nogmaals bevestigen dat Hello Fresh onze favoriete maaltijdbox is. Al zullen we binnenkort wel weer naar Foodbag overschakelen, kwestie van de Belgische leveranciers te ondersteunen.

Yet Another Blog

Life on my side

culinair