Hét recept voor een fantastische avond. Eigenlijk had ik onze vrienden van om de hoek uitgenodigd om bij mij op het appartement te komen eten en drinken, maar omdat de weersvoorspellingen er deze woensdag zo veelbelovend uit zagen, stelden we onze plannen bij. Ik zorgde voor de wijn, onze vrienden voor het gezellige stadstuintje en de kaas van Elsen.
Omdat onze kameraad een wijnkenner is, had ik voor de gelegenheid een heel assortiment wijnen meegenomen. Ik pakte wat wijndozen in een rolkoffertje, zodat onze kameraad kon kiezen. Voor het aperitief had ik champagne van Louis Brochet voorzien, een fijne herinnering aan ons geslaagde champagneweekend vorig jaar.
We babbelden tot middernacht en toen trok ik met de overschot van de wijn terug naar huis. Laat het ons erop houden dat het goed is dat ik vandaag een dagje verlof heb! 😉
Beetje uitgeslapen deze ochtend en amai, dat deed deugd. Al waren we nog altijd de eerste aan de ontbijttafel iets voor half tien. 😉 I totally love friends who like to sleep in! De ontbijtruimte was oranjerood en gedecoreerd met bijzonder kitscherige Egyptische decoratie en de ontbijtopties waren eerder beperkt, maar het stokbrood was vers en de kaas lekker. En meer moet dat eigenlijk niet zijn voor mij. Alhoewel? We kunnen toch niet logeren op een wijndomein zonder de champagne geprobeerd te hebben? Een ontbijt met bubbels, dat gaat er altijd wel in! Zeker als een glas champagne maar vier euro kost…
Na het ontbijt checken we uit en besluiten we een wandeling in de omgeving te maken. De zon laat zich van haar beste kant zien en we genieten van een prachtige wandeling doorheen de wijnvelden. Al blijven we het iet of wat choquerend vinden dat er zoveel druiven ongeplukt aan de wijnranken hangen. De omgeving is prachtig en we zijn echt onder de indruk van het imposante standbeeld van paus Urbanus II in Châtillon-sur-Marne dat mijlenver in de omtrek te zien is. Het standbeeld is maar liefst 633 meter hoog en werd opgetrokken op de plek waar zijn voorouderlijke kasteel stond. Het letterlijke hoogtepunt van onze wandeling is een uitzichtpunt met leuk buitenmeubilair om te relaxen en te genieten van het fabuleuze uitzicht.
Mijn vriend en ik hadden geen plannen gemaakt voor dit weekend, omdat we graag wat wilden uitrusten na onze toch wel vermoeiende Berlijntrip. Maar hey, onze kameraad en whiskyliefhebber verjaardag zaterdag en bleek geen plannen te hebben. Ja, dan halen wij natuurlijk de champagne en de whiskyflessen boven! In combinatie met take-away sushi hét recept voor een klein, maar fijn feestje. Zelfs zijn eigenzinnige dochters vonden de tijd om te komen meevieren. Dé kers op de taart was het feit dat ik erin slaagde eindelijk nog eens een klinkende RISK-overwinning binnen te halen door de oranje legers vakkundig van de wereldkaart te vegen (dat mijn vriend het tweede spel won, laten we hier even buiten beschouwing).
De eerste keer in ons leven dat mijn vriend en ik uitgenodigd waren voor een verjaardagsfeestje met als thema après-ski! Zo kwam mijn dikke muts met pompom gekocht op de Leuvense kerstmarkt nog eens van pas. Het idee om moonboots te gaan kopen, had ik toch maar laten varen. 😉 Ik wist niet goed wat ik me bij een dagdisco moest voorstellen, maar het klonk alsof er veel ambiance zou zijn en daar ben ik altijd wel voor te vinden.
Mijn vriend en ik hadden op culinair vlak alvast hoge verwachtingen, want onze kameraad wijnkenner is een Bourgondiër pur sang. En jawel, we werden niet teleurgesteld. Na te moeten kloppen (want de bel deed het niet) werden we vriendelijk binnen gelaten en meteen door het rijhuis naar de kleine, maar gezellige stadstuin geleid. Onze kameraad had een partytent opgezet en een vuurkorf aangestoken. We kregen meteen een glas champagne in onze hand geduwd en waren vertrokken voor een supergeweldige namiddag/avond.
Buiten onze gastheer en gastvrouw kenden mijn vriend en ik niemand, maar mijn vriend raakte meteen al aan de praat met de vader van de gastvrouw, een zeer sympathieke Nederlander die ons tal van reistips wist te bezorgen en tot nu toe een behoorlijk interessante carrière achter de rug had. De rest van de avond waren ze niet meer van elkaar weg te slaan. 😉 Ik praatte met collega’s en vrienden van onze kameraad en genoot van het overvloedige lekkers dat we aangeboden kregen. Culinaire tip van de dag: kaas smelten op de vuurkorf en vervolgens over de nacho’s gieten. Heaven!
Een superfeestje met maar twee nadelen: een lichte kater de dag nadien en kleren die helemaal doordrongen waren van de geur van het houtvuur. Onze wasmachine is vandaag al goed gebruik geweest. But I would do it all again!
Gisterenavond hadden mijn vriend en ik afgesproken met twee bevriende koppels. Ik moet bekennen dat de laatste keer dat we ons met z’n zessen samen in dezelfde ruimte bevonden, dateert van voordat één van de koppelstijdelijk naar de USA trok, begin 2016. Jawadde zeg, moeilijk om te geloven, want in mijn hoofd lijkt dat helemaal nog niet zo lang geleden. Het was natuurlijk wel ongelukkig dat onze vrienden uit San Franciso teruggekeerd zijn in volle coronacrisis. Niet meteen het ideale moment om af te spreken, natuurlijk, en net toen we toch een datum gevonden hadden om af te spreken, sloeg het virus toe in hun gezin. Maar kijk, van dit uitstel kwam gelukkig geen afstel!
We startten de avond om 18u in het mooie rijhuis van onze vrienden op de Vismarkt. Vrienden die momenteel weer aan het verbouwen zijn (serieus, dat lijkt wel een hobby van hen). Ditmaal zijn ze hun dak aan het vernieuwen en bouwen ze er gewoon nog een stuk verdieping bij. Ik snap niet hoe ze met twee personen zo’n groot huis gevuld krijgen. Zeker niet omdat ze net als wij graag op reis gaan en dus veel elders verblijven. Maar ik het moet het ze nageven: hun huis straalt iets meer klasse uit dan ons soms nogal rommelige appartementje.
Voor deze bijzondere gelegenheid hadden mijn vriend en ik een flesje champagne bij om te klinken op de reünie. Onze vrienden zorgen voor de aperitiefhapjes en een tweede flesje biologische schuimwijn.
Na het aperitief wandelden we samen naar De Hoorn om daar onze gesprekken verder te zetten onder het genot van een lekkere maaltijd. Al hadden voor mij persoonlijk die nacho’s to share niet gehoeven. Ben gewoon niet zo’n nacho fan. De gefrituurde wijting reepjes daarentegen waren heel lekker en over mijn sliptongetjes had ik ook niet te klagen. Geen toprestaurant, maar wel een fijne plek om bij te praten met onze vrienden.
We sloten de avond af met een drankje in het café beneden. Waar ik het niet kon laten om de huisgemaakte limoncello te proberen. Een smakelijk einde van een fijne avond. Onze volgende afspraak ligt al vast!
Goodbye and good riddance! The only way is up! Of zoiets, want ons begin van 2022 zag er toch iets minder rooskleurig uit dan gehoopt.
De avond begon nochtans goed genoeg met verse oesters en een flesje champagne meegebracht door onze kameraad. Gevolgd door een uitstekende zeevruchtenschotel van De Walvis.
Om middernacht kraakten we een flesje champagne om te toasten op het nieuwe jaar en konden we vanaf ons balkon genieten van het illegaal afgestoken vuurwerk overal rondom ons. Net nadat mijn vriend de flessen whisky had klaargezet, ging het echter bergaf met de avond. Onze kameraad werd van het ene op het andere moment erg ziek (ik vermoed combinatie van te veel alcohol en te weinig stevig voedsel in zijn maag) en trok zich noodgedwongen terug op ons toilet. Het duurde bijna twee uur voordat we erin slaagden hem van het toilet af te krijgen. Ik maakte me stevig zorgen, want hij heeft suikerziekte en ik wilde zeker zijn dat hij geen hypo had. Dus regelmatig ging ik aan de deur informeren of hij nog bij bewustzijn was. Wat gelukkig het geval bleek te zijn.
Enfin ja, terwijl onze vriend op het toilet zat, bliezen mijn vriend en ik de luchtmatras op en brachten alles in gereedheid voor een onverwachte sleep-over. We gingen ervan uit dat het niet zou lukken om hem in zijn huidige toestand nog naar huis te krijgen. Dat zou ook niet echt verantwoord geweest zijn. Uiteindelijk kregen we hem van het toilet af en ik bespaar jullie de beschrijving van het slagveld dat ik daar aantrof. Ik ben alleszins heel blij met de beslissing die wij ooit namen om de muren van het toilet volledig te betegelen…
Mijn vriend stak onze vriend in bad en zijn kleren in de wasmachine en ikzelf hield me bezig met het opnieuw toonbaar maken van het toilet. Gelukkig had ik nog plastic schoonmaakhandschoenen liggen en had ik pas de dag voordien nieuw kuismiddel en sponsjes gekocht. Hoe vooruitziend van mezelf. 😉 Enfin ja, mijn vriend stond wat van zijn kleren af aan onze kameraad, we legden hem op de luchtmatras te slapen en maakten alles zo goed en zo kwaad mogelijk schoon. En zo kwam het dat ik de eerste uren van het nieuwe jaar al schoonmakend doorbracht. Voorwaar een nieuwjaarsfeest dat ik niet snel zal vergeten. 😉
Na een ongetwijfeld bijzonder woelige nacht zag onze kameraad ‘s ochtends nog erg pips en zijn maag lag duidelijk nog helemaal overhoop, maar hij was gelukkig wel in staat om terug naar huis te gaan. Alwaar hij, naar ik vermoed, meteen terug in bed zal gekropen zijn.
Enfin ja, laat ons hopen dat die eerste uren geen indicatie zijn voor de rest van 2022. Al goed dat mijn vriend en ik geen plannen hadden voor 1 januari. 😉
Gestart met oesters met een druppeltje whisky! Het favoriete voorgerecht van mijn vriend en mezelf. En uiteraard trokken we daarbij een flesje champagne open. Een verjaardag vieren zonder bubbels, dat kan uiteraard niet!
Die bubbels waren meteen de ideale afsluiter van een dag met acht sollicitatiegesprekken. Er volgt volgende week nog een tweede gespreksronde, maar ik heb er nu al vertrouwen in dat we een goede kandidaat voor de job zullen vinden.
Uitstel is geen afstel! Een gouden regel waaraan ik mij graag houd.
De moeder van mijn vriend was ondertussen bijna helemaal hersteld en dus prikten we een nieuwe datum voor een kerst/nieuwjaarsfeestje. Mijn vriend deed een grondige vergelijkende studie van alle beschikbare afhaalmaaltijden bij de betere Leuvense restaurants en Dumon kwam als overwinnaar uit de bus. Aangezien we nu een bestelling voor vier personen hadden op te halen, besloten we wijselijk toch maar een Cambio te huren. Kwestie van niet op de fiets door een plotse regen- of sneeuwvlaag overvallen te worden met een hoop eten aan ons stuur.
En jawel, we stapten weer buiten met een leuk extraatje: een flesje espumante van het pas door de eigenares van Dumon aangekochte Portugese wijndomein. Serieus, wat een topdame! Zo’n vat vol energie, altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen, daar kan ik alleen maar het diepste respect voor hebben. Als we ooit weer mogen reizen, zet ik haar Portugese wijndomein zeker op mijn lijstje met te bezoeken bestemmingen.
Zaterdag spoorden mijn vriend en ik dus naar Herentals met onze zakken vol eten. En ja, we zijn ons ervan bewust dat het niet geheel volgens de regels is om met vier personen samen aan tafel te zitten, als die vier personen niet tot dezelfde bubbel behoren. Maar we namen alle mogelijk voorzorgsmaatregelen en gebruikten zelfs aparte toiletten!
De vader van mijn vriend kwam ons ‘s middags aan het station afhalen. We aten snel een boterham en vertrokken dan voor een wandeling van een kilometer of zeven langs de Kleine Nete. Tot mijn grote vreugde begon het onderweg te sneeuwen! Mijn eerste en ongetwijfeld enige sneeuw van 2021! Ik had gerust de wandeling nog wat willen verlengen, want niets is fijner dan door verse sneeuw wandelen, maar de ouders van mijn vriend waren duidelijk minder fan en snakten naar hun warme huisje.
Hoera! Sneeuw!
Terug binnen kraakten we een flesje champagne om te klinken op het nieuwe jaar, smeerden de toastjes met krabsla en vervolgens werd ik meteen aan het werk gezet. Er lag immers een onafgewerkte puzzel op mij te wachten, waarvan enkel de zwarte stukjes aan de rechterkant nog een plek moesten krijgen. En laat het in elkaar passen van moeilijke puzzelstukken nu net mijn specialiteit zijn!
Et voilà. Mission accomplished!
Nu de puzzel afgewerkt was, stond de rest van de avond in het teken van gezellig babbelen en genieten van het lekkere eten van Dumon.
Ravioli van kreeft met fijne groentjes en chablissausje:
Sint-Jacobsvruchten met kruidenboter, salsa van tomaat en couscous:
Boerderijeend met saus van appelsien en gebraiseerde witlof, aardappel met amandel en worteltjes:
De heerlijke rode Portugese wijn van Dumon die perfect paste bij de eend:
Chocoladedessert:
Na nog een afzakkertje gedronken te hebben, bracht de vader van mijn vriend ons mooi op tijd terug naar het station van Herentals. Normaal is de overstap in Lier niet noemenswaardig (lelijk en kil station), maar ditmaal maakten we van de nood en deugd en bouwden we een minisneeuwman. Voilà, bij deze zit onze winterpret erop. Laat de lente nu maar komen!
Gisterenavond sprong onze kameraad uit Hasselt even binnen na zijn les aan de KULeuven (hij is ondertussen aan zijn derde of vierde ManaMa bezig, ik ben de tel iet of wat kwijtgeraakt en dan deelde hij ook nog fijntjes mee dat hij begonnen was aan een bachelor rechten). Oorspronkelijk was het de bedoeling om samen op café te gaan, maar we weten allemaal dat het coronavirus alle fijne dingen in het leven momenteel doorkruist. Gelukkig ben ik ondertussen een krak in het coronaveilig mensen ontvangen. Alle contactoppervlakten ontsmetten, goed op voorhand laten luchten, handen vijftigduizendkeer wassen, eten en drank manipuleren met mondmasker op en voor zaken als chips en nootjes aparte potjes voorzien. Dit alles op anderhalve meter afstand, uiteraard!
Het was ondertussen alweer meer dan een jaar geleden dat we onze kameraad nog eens gezien hadden en amai, er stond gewoon een nieuw persoon voor onze deur. Hij was in omvang afgenomen tot ongeveer de helft van zijn oorspronkelijke gestalte. Toch één iemand die zich gehouden heeft aan de goede voornemens gemaakt bij het begin van de coronacrisis… Al moet ik zeggen dat ik hem beter vond met wat meer vlees op zijn botten. Maar blij voor hem dat hij zo goed bezig is, uiteraard. Ik kom met mijn huidige werkregime van gemiddeld twaalf uur werken per dag zelfs niet meer toe aan mijn dagelijkse wandelingen.
We hadden alleszins genoeg stof om over te praten (hij werkt momenteel als consultant in een ziekenhuis) en daar hoorde een flesje wijn (of twee) bij. Echt menselijk contact, hoe geweldig is dat?
Oorspronkelijk zouden mijn vier Leuvense vriendinnen en ik elkaar op woensdag 8 juli zien voor een avondlijke wandeling in Wijgmaal, waarop ik de aanwezigen zou trakteren met champagne om mijn promotie te vieren. Helaas, het slechte weer (wandelen in de regen is niet tof) noopte ons tot uitstel en we prikten donderdag 16 juli als datum voor een rain check. Door de coronacrisis is het opeens een pak makkelijker geworden om een gemeenschappelijke datum te vinden voor een afspraak. Gewoon uitstellen met een weekje, zou ons met al die drukke agenda’s vóór de crisis nooit gelukt zijn…
Helaas, helaas, waar de voorspellingen voor donderdag eerst nog redelijk goed waren, verslechterden ze naarmate donderdag dichterbij kwam. Het zag ernaar uit dat de regen alweer roet in het eten zou strooien. We besloten tot donderdagmiddag te wachten en dan de knoop door te hakken op basis van het meest recente weerbericht. Helaas, die voorspellingen zagen er grauw, grijs en nat uit. Plan B dan maar, want we wilden onze date niet nog eens uitstellen. Eerst dachten we aan een werffeestje bij één van de verbouwende dames, maar dat leek ons bij nader inzien toch niet zo comfortabel. Dus stelde ik voor gastvrouw te spelen en afhaaleten te bestellen. Iemand gooide het woord ‘sushi’ in de groep en de knoop was snel doorgehakt.
Als voorbereiding op dit bezoek ging ik alle deurklinken en andere contactoppervlakken met alcoholoplossing te lijf om eventueel besmettingsgevaar te minimaliseren. Ook het toilet kreeg een grondige schoonmaakbeurt, een nieuw zeeppompje én keukenrol om het delen van één en dezelfde handdoek te vermijden. Ook de keuken voorzag ik van handzeep en alcoholgel. Alles lag er spic en span bij om mijn bezoek te ontvangen! Restte mij nog de sushi af te halen bij mijn favoriete buren: Kintsugi. Gelukkig hielp één van de dames mij dragen, want sushi voor vier personen (onze vijfde gast had al gegeten) was nogal veel om alleen naar mijn appartement te versleuren.
Zoals beloofd startten we de avond met een flesje champagne, dat vlotjes binnen ging, want we kraakten al snel een tweede fles. Het was duidelijk te lang geleden dat we elkaar nog gezien hadden, want er was zoveel om over bij te praten dat we amper uitgepraat geraakten. Eén van de dames, die pas mama was geworden, had een cadeautje bij voor de geboorte van haar zoon, Rocco. In plaats van doopsuiker deelden zij en haar man zeepjes uit. Een bijzonder vooruitziende blik, want toen ze dit geschenkje kozen, was er nog geen sprake van een coronacrisis. Alleen jammer dat de omstandigheden er niet naar zijn om een pas geboren baby’tje te bezoeken. Seffens kan hij al lopen voordat we hem voor het eerst in ‘t echt te zien krijgen!
