champagne

Champagne met vrienden

Dinsdagavond waren we uitgenodigd bij onze lieve vrienden in Wijgmaal om een glas champagne te drinken op het vertrek van mijn vriend naar Genève het komende weekend. Maar dat was niet de enige reden om de glazen te klinken. Onze vriend, die professor van beroep is, had diezelfde dag een belangrijke prijs in zijn vakgebied mogen ontvangen uit de handen van Prinses Astrid. Hij en zijn team waren voor deze gelegenheid uitgenodigd op het koninklijk paleis. Vol trots toonde hij het certificaat met het geld voor zijn onderzoek. Bijzonder knap om zo’n erkenning te ontvangen voor zijn onderzoek. Zeker als je weet dat onze vriend nog niet zo lang professor is en hij in het begin wat opstartproblemen binnen zijn team gekend heeft. Benieuwd welke revolutionaire vondsten hij in de toekomst zal doen!

Redenen genoeg om champagne te drinken, dus. Tegelijkertijd is het jammer dat onze gezamenlijke drinkpartijen in de toekomst minder frequent zullen plaatsvinden. Al ben ik er zeker van dat onze vrienden wel een keertje naar Genève zullen afzakken!

Bezoek uit San Francisco

Tweede Kerstdag kregen mijn vriend en ik bezoek uit het verre San Francisco over de vloer. Begin maart vertrokken onze vrienden naar de overkant van de Atlantische Oceaan en het was de eerste keer dat ze terug in het land waren om familie en vrienden te bezoeken tijdens de feestdagen. Wij waren uiteraard heel blij dat ze de tijd vonden om ons met een bezoekje te vereren. Reden genoeg dus om samen met een derde bevriend koppel de eerste flessen champagne te kraken uit onze nieuw voorraad, net gearriveerd uit de Champagnestreek.

De avond vloog voorbij en ik had nog zoveel willen horen over hun nieuwe leven in het land dat binnenkort Trump president mag noemen. Niet dat ik ooit in de USA zou willen wonen, maar zo’n buitenlands avontuur zou ik wel zien zitten. Al vrees ik dat mijn vriend en ik te zeer vastgeroest zijn geraakt in onze comfortabele positie hier in België om de sprong te wagen.

champagne

Een zomerse avond

Met een flesje champagne in een charmant stadstuintje klinken op de thuiskomst van baby’tje G die zo graag de wereld wou verkennen dat ze al op 28 weken en vier dagen besloot de baarmoeder te verlaten. Wij duimen dat ze zich onder de goede zorgen van mama en papa kan ontwikkelen tot een gelukkige jongedame die niet al te veel gevolgen aan haar vroeggeboorte zal overhouden.

En zo zagen we op een zwoele zomeravond samen de zon ondergaan terwijl ik stiekem nog een petit fourke naar binnen stak.

Saai!

Gisterenavond zijn mijn vriend en ik op bezoek geweest bij een collega van hem. Een verplicht nummer, want de collega had hem al een keer of vijf uitgenodigd en mijn vriend had die uitnodiging steeds vriendelijk afgewimpeld. Maar de aanhouder wint en zo zaten we gisterenavond met een glaasje champagne (god zij dank!) in de sofa in zijn gloednieuwe, verschrikkelijk lege huiskamer-in-opbouw te luisteren naar de snoeverige verhalen van iemand die dacht dat de zon uit zijn gat scheen. Man, man, man, ik heb op mijn tong moeten bijten. Ik had echt medelijden met zijn vrouw, die die verhalen waarschijnlijk al honderd keer had moeten aanhoren.

Maar kijk, ik kan professioneel zijn, als dat moet. Ik toverde een fake glimlach op mijn gezicht, terwijl ik luisterde naar de boeiende verhalen over de gordijnkasten en de bouwplannen die duidelijk nog ettelijke jaren in beslag zouden nemen. Al een geluk dat het lekkere champagne was.

Babyborrel

Zeg nu eens eerlijk, vinden jullie dat ook zo’n raar woord? Al moet ik zeggen dat het wel lekker over de tong gaat, met die rollende r. Gisteren zijn we naar de babyborrel geweest van wat ongetwijfeld het braafste kind ter wereld moet zijn. Ongeveer drie maanden oud, met mooie bolle wangetjes. Zonder een kik te geven ging ze van schoot tot schoot. En er waren toch zeker een stuk of veertig schoten. Een droombaby. Mijn vriend en ik kenden buiten de gastheer en de gastvrouw niemand, maar dat stoorde niet. De aanwezige mensen waren erg vriendelijk en deden me door hun sappige Limburgs terugdenken aan mijn jeugd. Ik heb ongetwijfeld zelf nog een Limburgse tongval, maar door jarenlang in Leuven gewoond te hebben, is dat accent (gelukkig) wat verwaterd. De gastheer deed trouwens erg zijn best om mij vol champagne te gieten. Mijn glas was amper leeg of hij kwam al informeren of het niet bijgevuld moest worden. Zo horen geboortes gevierd te worden! Met champagne en veel hapjes.

Van de trotse ouders kregen we een rondleiding in hun pasgebouwde huis. Appartementsbewoners als wij zijn, waren we danig onder de indruk van de ruimte aanwezig in het huis. Dat begon al in de kelder: maar liefst driehonderd vierkante meter kelder. Jawadde. Indrukwekkend. Nu, voor een gezin met (tot nu toe) drie kinderen heb je wel wat ruimte nodig, maar hun huis was toch wel erg riant. Ze hadden ook allerlei wilde plannen met al de aanwezige nog niet in gebruik genomen kamers: een muziekstudio, een knutselkamer, een wijnkelder, een fitnessruimte en helemaal in de nok van het dak een ruimte met bar en biljarttafel. Al die plannen klinken mij vreselijk duur in de oren, dus benieuwd wanneer ze gerealiseerd zullen raken. Ik heb alvast aangeboden om de bar te komen inwijden van zodra ze er staat. 😉