Paasbrunch én -diner van Octobar

Beetje een luie Paaszondag. De voormiddag brengen mijn vriend en ik al puzzelend door. Die puzzel vordert verrassend snel. Ik denk dat we allebei een nieuwe verslaving hebben. 😉

IMG_8754

We puzzelen tot de deurbel gaat: onze paasbrunch van Octobar staat voor de deur. Uiteraard starten we onze brunch met een glaasje champagne met een oestertje daarbij. Mijn vriend en ik mogen dan wel niet gelovig zijn, we grijpen die kerkelijke feestdagen graag aan om het gezellig te maken. Daarna smullen we van de heerlijke kreeft, om af te sluiten met de vitello tonnato. De rest van de gerechtjes laten we fijn in de koelkast staan tot ‘s avonds, want de brunch is nogal copieus uitgevallen.

IMG_8755

IMG_8756

IMG_8761

IMG_8760

IMG_8765

IMG_8771

Na nog een beetje puzzelen, geven we onszelf een schop onder ons gat en gaan we naar buiten voor een wandeling. Ditmaal brengen onze omzwervingen ons naar de bloeiende kerselaars van Kessel-Lo.

IMG_8773

IMG_8774

IMG_8775

IMG_8776

IMG_8778

‘s Avonds verorberen we de rest van de paasbrunch: de gerookte zalm met krielaardapelen met pastasalade en cocktail gamba’s en de snowcrab salade met pittabrood. Met een toepasselijk flesje witte wijn van Dulst erbij, natuurlijk!

IMG_8781

IMG_8782

IMG_8788

De Paashaas kwam vroeg dit jaar

Vorig weekend organiseerden de ouders van mijn vriend hun jaarlijkse paasfeest. Toegegeven, een beetje voorbarig, maar het is niet altijd makkelijk om een datum te vinden waarop iedereen kan, zeker niet als één van de genodigden in het buitenland woont.

Aangezien het net de dag voordien gesneeuwd had, besloot de paashaas wijselijk eieren (haha!) voor zijn geld te kiezen en zijn chocolade lekkernijen binnen te verstoppen. Naar goed traditie had de paashaas weer lichtelijk overdreven. Ik weet niet met hoeveel kilo chocolade de vijf kleinkinderen exact naar huis gegaan zijn, maar ik neem aan dat ze de komende maanden geen chocoladetekort zullen hebben.

IMG_5162

Na de eierenjacht aten we samen. Ik moet zeggen dat het moeilijk was om de conversatie gaande te houden. Er vielen nogal veel ongemakkelijke stiltes en ditmaal voelde ik me niet echt geroepen om deze te vullen. Het is gewoon pijnlijk duidelijk dat de werelden van de drie kinderen (en hun partners) steeds verder uit mekaar komen te liggen en dat de spanningen uit het verleden nog niet verteerd zijn. Jammer voor de ouders van mijn vriend die altijd zo hard hun best doen om er een gezellig samenzijn van te maken. Gelukkig vonden de kleinkinderen het geweldig.

Pasen in de Trossachs – 16 april 2017

Na een uitstekende nachtrust zijn we alle vier in optimale vorm voor het paasontbijt in onze lodge. Het buffet dat ons wacht in de eetzaal is zo overdadig dat het onmogelijk is om van alles te proeven en dan moet ik erbij vermelden dat ik de avond voordien ook nog porridge en scrambled eggs met gerookte zalm besteld heb. Alles is even heerlijk. Eén ding is zeker: na dit ontbijt kunnen we er wel even tegen. 😉

IMG_3732

IMG_3733

IMG_3734

IMG_3736

IMG_3740

Helaas, ons goedweergeluk is voorlopig opgebruikt. Tot nu toe kregen we zo nu en dan een buitje te verwerken, maar nooit op momenten dat het echt stoorde. Vandaag gaan de hemelsluizen echter goed open: regen, regen, regen en geen reden om te denken dat het snel zal overwaaien. Jammer, want ik kocht de dag voordien tickets voor een boottocht op Loch Katrine met het stoomschip Sir Walter Scott. Een tocht die ik in 2013 graag gedaan had, maar wat toen niet lukte.

Het giet op het moment dat we aan boord gaan van de Sir Walter Scott en de grauwe wolken voorspellen niet snel verbetering. Het is dan ook behoorlijk krap in de enige ruimte aan boord die een goed uitzicht biedt op de oevers van het meer (het dek beneden heeft kleine ronde patrijzen, niet ideaal om naar buiten te kijken en buiten zitten in de gietende regen, zij het dan onder een dekzeil, dat zien we toch niet zitten.

De boot zit stampvol met fietsers, duidelijk echte Schotten die er niet om malen dat het slecht weer is. De heentocht valt dan ook wat tegen. We zien door de laaghangende wolken en het grauwe weer niet veel van de mooie omgeving en het is, zelfs binnen, behoorlijk frisjes aan boord. Gelukkig serveert de bar whisky’s!

IMG_9014

IMG_9016

IMG_9018

IMG_9023

IMG_9026

IMG_9037

Tot onze grote vreugde stappen een hele hoop passagiers samen met hun fietsen af op het verste punt van de tocht. De terugtocht valt dan ook beter mee: we hebben meer plek, het weer is iets beter waardoor we ons toch zo nu en dan buiten op het dek wagen. En ik zie zelfs een nest van visarenden. We proberen er toch het beste van te maken en genieten van deze momenten van rust.

IMG_9055

IMG_9060

Lunchen doen we in Brenachoile Café bij Loch Katrine. Het menu is niet veel soeps, dus ik beperk met tot het bestellen van een panini, waarover ik niet bepaald enthousiast ben. Enfin ja, we hebben ermee gegeten.

IMG_3749

Tijdens de lunch discussiëren we over hoe de rest van de namiddag in te vullen. Er is nog een kasteel in de omgeving van Callander dat ik graag zou willen bezoeken, maar mijn broertje en zijn vriendin vinden dat we al te veel kastelen bezocht hebben deze trip (WAIT, WHAT?). Ik laat me ondanks het kwakkelweer overtuigen om de Ben A’an te beklimmen, een klim van 340 meter over een afstand van 3,7 kilometer.

We starten in de regen en ik hou mijn hart vast, maar gelukkig stopt de regen na een minuut of tien en houden we het voor de rest van de tocht droog. En ik moet eerlijk waar toegeven dat ik bijzonder blij ben dat mijn broer en zijn vriendin me overtuigd hebben om deze klim te doen. Wat een prachtige vergezichten biedt de Ben A’an! We genieten van een fenomenaal 360 graden uitzicht. Ideaal om wat spectaculaire foto’s te maken. Mijn broer klimt helemaal tot op het topje van de Ben A’an, wat een geweldig foto oplevert in een Christus de Verlosser pose. En als mijn kleine broertje dat doet, kan ik niet achterblijven, he!

IMG_9066

IMG_9079

IMG_9133

IMG_9144

De afdeling is een fluitje van een cent en we besluiten de rest van de namiddag in het gezellige centrum van Callander door te brengen, waar, tot mijn grote verbazing, veel shops open zijn. En dat op paasdag! Ik koop wat heerlijke fudge in een fudge shop met zo’n uitgebreid aanbod dat kiezen altijd verliezen is. Een smakelijke manier om terug te denken aan een fijne vakantie.

IMG_9184

IMG_9189

IMG_9190

IMG_9193

Mijn broer, die een neus voor dat soort zaken heeft, ontdekt een gloednieuwe whisky shop. Pas een week open. Wanneer we informeren naar de openingsuren (we stappen er rond 18u naar binnen) krijgen we als antwoord: “We’re still figuring out our opening hours.” Okay, dan. We proeven allerlei whisky’s en whiskygerelateerde producten. En jawel, we kunnen de verleiding niet weerstaan om nog een aantal flessen te kopen. Rond 18.20u verlaten we de shop en trekken we met onze buit naar de lodge.

We zijn net op tijd in de lodge om te kunnen deelnemen aan de whisky tasting die de eigenaar organiseert. De eigenaar geeft wat uitleg bij de whisky’s en laat ons vier verschillende whisky’s proeven. Geen van de vier whisky’s weet me echt te overtuigen, maar het is wel fijn dat deze proeverij helemaal gratis is. Ik raak aan de praat met de vrouw van de eigenaar. Zij blijkt afkomstig te zijn uit Kazachstan en spreekt zeer goed Russisch. De eigenaar, een Schot, leerde zijn vrouw kennen toen hij voor zijn werk naar Kazachstan gestuurd werd en nu baten ze gezamenlijk een B&B in Schotland uit. Op de vraag of ze graag zou terugkeren naar Kazachtstan antwoordt de vrouw ontkennend. Duidelijk verliefd geworden op het vaderland van haar echtgenoot. 😉

IMG_3753

Deze paasavond hebben we een tafeltje gereserveerd in het Italiaans restaurant Ciro’s. Stipt om 20u nemen we plaats aan tafel en genieten van een werkelijk uitstekend avondmaal. Het eten zou ik eerder omschrijven als fusion met een stevige Italiaanse toets, maar lekker is het zeker. We hebben een fantastisch gezellige avond die start met een glaasje roze prosecco en verder gaat met mosselen als voorgerecht en ravioli als hoofdgerecht, uiteraard vergezeld van een flesje witte wijn. Eindigen doen we met een glaasje limoncello. Het restaurant is op dat moment, op onze tafel na, helemaal leeg. Maar de baas en de bazin maken er geen probleem van dat wij nog wat blijven plakken. Geweldig!

Fresh Scottish mussels with chorizo + creamy curry sauce

stuffed ravioli with scallops + prawns sautées with baby calamar + cherry tomatoes

Wat een mooie afsluiter van een fantastische vakantie.

Paasgourmet

Op Paasdag waren we uitgenodigd bij onze vriendin in Tongeren. Opnieuw aanknopen met een jaarlijkse traditie die we de laatste jaren wat hadden laten verwateren. Gewoon gezellig samen rond de tafel zitten en een vleesje bakken of een kaasje smelten, meer moet dat niet zijn.

IMG_9849[1]

Spijtig genoeg heeft onze vriendin het nog altijd heel moeilijk met haar onlangs stukgelopen relatie. Tegelijkertijd slaagt ze er toch in om, ondanks alle tegenslagen, tijdens de paasvakantie elke dag aan haar eindwerk psychologie te werken. En dat in combinatie met haar job en huishouden met twee kinderen die het merendeel van de tijd bij haar zijn. Ze overweegt zelfs niet haar eindwerk in tweede zit af te leggen. Straffe tante!

We kunnen maar hopen dat het haar deugd heeft gedaan haar hart nog eens te luchten en dat er binnenkort betere tijden aanbreken voor haar.

Paaseieren rapen

Terwijl ik de kinderen binnen bezig hield met het ineen steken van oude Kinder Surprises die ik nog ergens op ons appartement had terug gevonden, speelden mijn vriend, zijn vader en zijn broer in de tuin voor paashaas.

De kreten van de kinderen toen ze merkten dat de paashaas langs was geweest, waren luid genoeg om gans de buurt te doen opschrikken. Als de weerlicht holden ze de tuin in en begon het verzamelen van de paaseieren. We konden het genoegen nog een tijdje rekken door stiekem eieren uit hun mandje te pakken en deze terug te leggen in de tuin, maar die kleine handjes waren verrassend goed in het eieren rapen. Al sneuvelde er zo nu en dan wel een exemplaar onder de te enthousiaste voetjes.

De buit was alleszins indrukwekkend. De paashaas was veel guller geweest dan de paasklokken in mijn kindertijd. Maar die klokken moesten dan ook helemaal uit Rome komen aanvliegen, he. Vermoedelijk is de paashaas zijn hol wat minder ver.

Iemand trouwens een idee sinds wanneer de paashaas het werk van de paasklokken over genomen heeft?

800x533-IMG_2300

800x533-IMG_2311

Het paasweekend

De voorbije jaren zaten mijn vriend en ik tijdens het paasweekend in het buitenland. Dit jaar leek het ons echter een goed idee om een beetje zuiniger aan te doen en het paasweekend te gebruiken voor het wegwerken van achterstallige administratie. En om wat bij te slapen, want dat komt er de laatste maanden gewoon niet meer van.

Ik hield het paasweekend dus vrij in onze agenda, maar zoals dat zo vaak gaat, slopen er toch kleine afspraken in. Vrijdagavond gingen we na de after work drink iets eten met onze vrolijk vrijgezelle kameraad K, want dat was echt al veel te lang geleden.  Zaterdag hield Het Depot open deur en dat konden we toch moeilijk aan ons laten voorbij gaan. En ja, die Leuvense paasfeesten, het was lang geleden dat we nog eens naar die traditionele volksdansgroepen waren gaan kijken. Omdat er na de optredens met chocolade eitjes gesmeten werd, hadden we onze vrienden uit Kessel-Lo en hun twee kindjes meegevraagd. Ons gezelschap arriveerde echter net ná het gooien van de eieren, maar niet getreurd: kleine V wist van een traditioneel geklede dame wat eieren af te snoepen.

Na een uur op de koude Grote Markt gestaan te hebben, zochten we warmere oorden op. De Quartiers bleek een uitermate geschikte opwarmplek. De buggy kon zelfs helemaal naar binnen gereden worden. We dronken eerst een warme chocomelk om wat op te warmen, gevolgd door een pannenkoek en een glaasje prosecco. En toen vroegen onze vrienden of we geen zin hadden om ‘s avonds bij hen zelfgemaakte pizza te komen drinken. We twijfelden even, maar ach, een mens leeft maar één keer en wie houdt er zich nu graag bezig met de administratie? Dus belden we rond half acht ‘s avonds bij hun huisje aan voor een lekkere pizza en een glas goeie wijn.

Ook op Paasdag zelf hadden we initieel niets gepland. Maar toen ik een paar weken geleden las over de voorjaarswandeling in het provinciedomein, leek me dat wel leuk om te doen samen met L en E en hun baby’tje, bijna-buren van het domein. Toen de afspraak gemaakt werd, had ik uiteraard niet verwacht dat de winter zo lang zou duren en die dag de temperaturen niet veel hoger dan het vriespunt zouden klimmen. Dat tegelijkertijd de overschakeling naar het zomeruur plaatsvond, was mij ook volledig ontgaan. Hierdoor was het opstaan op zondagochtend toch wat pijnlijker dan voorzien.

Veel volk was er niet, op de voorjaarswandeling: zes volwassenen, twee kinderen en één baby’tje. De gids was echter enthousiast en hier en daar ontdekten we toch een verfromfraaide voorjaarsbloem. Gelukkig scheen de zon volop, wat maakte dat het een aangename winterwandeling werd.

Na de wandeling namen we afscheid van onze vrienden, want de Italiaanse collega’s van mijn vriend hadden hem uitgenodigd voor een “authentieke” Italiaanse paaslunch. Een doucheke later zaten we dus in de auto op weg naar het spectaculaire Brusilia gebouw in Schaarbeek. What a view! Fenomenaal. Uiteraard waren we de allereerste gasten. Italianen zijn nu eenmaal niet gekend om hun stiptheid. De laatste gasten (een Spaans-Italiaans koppel) arriveerden zo’n drie kwartier te laat. Tegen dan had ik al flink veel honger. Gelukkig waren er hapjes voorzien!

Of de lunch zelf volgens de authentieke Italiaans paastraditie verliep, durf ik te betwijfelen. Maar er was authentieke Italiaanse lasagne en veel te veel dessert: kinder surprise, pralines, fruittaart, Italiaanse cake,… Dit alles vergezeld van een glaasje Chardonnay Meerdael of rode wijn. We speelden met de Kinect (ik eindigde ex aequo eerste met bowlen) en hingen een beetje rond tot het avond was. Aan de Červovice heb ik me toch maar niet gewaagd, kwestie van de avond nog min of meer productief door te brengen.

Paasmaandag bleek dan weer ideaal om op de koffie te gaan bij mijn kersvers petekindje. Er waren (veel te zware) gebakjes en paaseieren. En mijn petekindje was een engeltje. Geen kik gegeven terwijl we er waren.

En zo bleek het paasweekend toch meer voor ons in petto te hebben dan oorspronkelijk gepland. Niet dat we klagen!