Werkverslaafd?

Met februari bijna in de achteruitkijkspiegel is dit het ideale moment om even terug te blikken op mijn eerste twee maanden in de nieuwe job.

Mijn eerste indruk geldt nog steeds. Het werktempo vertoont momenteel nog geen spoor van vertraging. Met een gemiddelde van vier vergaderingen per dag, begint mijn effectieve werkdag meestal pas rond 17u, na de laatste vergadering. Ik heb niemand waarvoor ik op tijd moet thuis zijn, dus ik blijf laat op het werk. Zodat ik ten minste de twee uurtjes die ik voor het slapen gaan doorbreng in mijn studio in Borgerhout, kan doen wat ik wil. Ik heb al meermaals in het weekend gewerkt of toch stiekem ‘s avonds, omdat ik per sé iets wou afwerken die dag.

En het is vreemd, maar het lijkt wel alsof ik overloop van de energie. Alsof ik nu meer gedaan krijg op een paar uur dan op al die ledige dagen in Genève samen. Al moet ik toegeven dat de lange werkdagen niet bevorderlijk zijn voor het uitoefenen van hobby’s. Maar om de één of andere reden vind ik het niet zo erg dat al mijn hobby’s momenteel op pauze staan, want ik heb met mezelf afgesproken dat ik minstens tot juni alles op alles ga zetten in mijn nieuwe job. Kwestie van me achteraf geen verwijten te moeten maken dat ik er niet voor de volle honderd procent voor gegaan ben.

Vanaf juli zou ik voldoende ingewerkt moeten zijn en mag mijn leven wel weer een beetje normaliseren. Misschien kan ik dan zelfs eens op vakantie gaan of zo. 😉

De voordelen van een LAT-relatie

  • Je hebt altijd iets om naar uit te kijken.
  • Het weerzien is onveranderlijk passioneel.
  • Het stimuleert de economie (dubbele huur betalen, frequent flyers tegen wil en dank,…).
  • Je wordt een expert in het valiezen pakken.
  • Security checks op de luchthaven worden routine.
  • Je leert dat je ergens thuis voelen niets te maken heeft met een plek maar wel met de personen die zich daar bevinden.

Maar verder dan dat geraak ik toch niet.

Back in Geneva!

Deze namiddag een beetje vroeger vertrokken op het werk, zodat ik om 17.20u de easyJet vlucht naar Genève te nemen. Het weerzien is een beetje dubbel: enerzijds is het super om herenigd te zijn met mijn vriend, maar anderzijds is het wel een confrontatie met mijn mislukking.

Maar goed, passons. Dit weekend staat volledig in het teken van de verjaardag van mijn vriend, die volgende week een jaartje extra op zijn palmares mag schrijven. We hielden deze avond al een klein pré-feestje in Chinees restaurant Forêt de bambous, gerund door een Chinees koppel dat amper Frans of Engels verstaat, maar heerlijke Chinese gerechten serveert. Fijn dat we nu weer twee inkomens hebben, zodat we niet elke cent drie keer moeten omdraaien. En we ons zelfs een glaasje wijn bij de maaltijd kunnen permitteren.

IMG_7182[1]

IMG_7184[1]

Benieuwd wat morgen zal brengen, want mijn vriend heeft een verrassingstripje gepland!

Vijf coole chicks en hun bodyguard in de Antwerpse Zoo

Deze zondag had ik afgesproken om iets leuks te doen samen met de nichtjes, zus en schoonbroer van mijn vriend. Na ons ietwat uitgeregend bezoekje aan Planckendael, waren de weergoden ons deze zondag een pak beter gezind. Hoewel het behoorlijk frisjes was, scheen de zon volop. En kijk, meteen ziet zo’n gevangenis voor wilde dieren er een stuk aangenamer uit. Al moet ik zeggen dat de Antwerpse Zoo er flink op vooruit gegaan is sinds mijn laatste bezoek. Er vallen nog amper échte kooien te bespeuren en de tuin zelf moet in de zomer ongetwijfeld zeer mooi zijn.

Ik heb niet het gevoel dat we veel dieren gezien hebben, maar het was niet druk en het was gewoon fijn om met de meisjes bezig te zijn en wat te kunnen bijpraten met de volwassenen. Al had ik de indruk dat de enige man in ons gezelschap zich serieus in de minderheid voelde tussen al dat vrouwelijk getater. Ik weet niet hoe ze het doen, maar die meisjes slagen erin aan één stuk door te babbelen. En uiteraard had ik zelf ook wel het één en andere te zeggen. 😉

Mijn absolute favoriete plek was het paviljoen met de aquaria. De schoonheid van de onderwaterwereld blijft mij fascineren. En ik kreeg spontaan heimwee naar snorkelpartijen in lekker warm water.

IMG_4800

IMG_4837

IMG_4848

Na een heel fijne voormiddag in de Zoo en gingen voor een late lunch (het was al 14u) bij Ellis Burger. Een goeie keuze, want de drie jongedames kregen meteen een kleurplaat en kleurpotloden aangereikt en de kindermenu viel dusdanig in de smaak dat er zelfs geen kruimeltje meer over bleef. Mijn eigen hamburger met zalm en spinazie smaakte me eveneens uitstekend. Blij dat de meeste hamburgerresto’s ondertussen voldoende alternatieven voor de klassieke hamburger aanbieden.

IMG_7138[1]

Fun met het openbaar vervoer

Het is nog maar dinsdag en het openbaar vervoer is er al in geslaagd mij maar liefst drie keer in de steek te laten. Gisteren werden zowel de trein die ik ‘s ochtends wou nemen als de trein die ik ‘s avonds wou nemen afgeschaft. ‘s Ochtends kon ik gelukkig nog net op de trein richting Zaventem springen en zo toch nog op tijd zijn voor mijn vergadering van 9.30u. ‘s Avonds had ik minder geluk, voor die ene keer dat ik eens op tijd mijn computer had dichtgeklapt op het werk, werd mijn trein natuurlijk afgeschaft en kon ik een half uur staan schilderen in Brussel Centraal.

En deze ochtend was het weer van dat. Moest ik voor één keer eens op een vergadering in Antwerpen zijn (langer uitslapen, hoera!), kwam er geen enkele tram opdagen. Terwijl de groep wachtende mensen in premetrostation Zegel steeds groter werd, kwam er geen enkel bericht over de ontbrekende trams. En dat terwijl het station nochtans over een lichtkrant beschikte om boodschappen te tonen. Of het station uitgerust was met een intercom systeem weet ik niet, maar van zo’n duidelijk gloednieuw station, zou je dat toch wel verwachten. Later vernam ik dat er twee zware tramongevallen gebeurd waren.

Gevolg: drie kwartier te laat op mijn vergadering, want helemaal te voet moeten gaan (53 minuten stappen). Ik ga me dringend zo’n fietsabonnement moeten aanschaffen.

新年快乐 – Happy Newyear!

De zon stond stralend aan de blauwe hemel toen ik deze zaterdag naar de Chinese wijk wandelde om een stukje van het feest ter ere van Chinees nieuwjaar mee te pikken. Ik moet toegeven dat mijn kennis van China en de Chinese gebruiken vrij beperkt is, reden te meer om de kans te grijpen om mijn horizon te verruimen.

Ik was duidelijk niet de enige die er zo over dacht, want het was op de koppen lopen in de Van Wesenbeekstraat. De mensen verdrongen elkaar om een glimp op te vangen van de kleurrijke leeuwen die doorheen de straat dansten. Jammer dat het spektakel om de zoveel minuten onderbroken werd door iemand die luidkeels “Tram!” riep, waarop vervolgens het volk zich zo dicht mogelijk tegen de huizen aandrukte om de tram te laten passeren. Over millimeterwerk gesproken. Jammer dat de trams niet tijdelijk een andere route konden volgen, per slot van rekening is het toch maar één keer per jaar Chinees nieuwjaar

In het begin kostte het me moeite om ook maar iets te zien, maar aangezien het spektakel vrij repetitief was (leeuw danst onder begeleiding van percussie, leeuw verscheurt een krop sla, lange sliert voetzoekers gaat af onder oorverdovend lawaai, draak gaat dansend winkelpand binnen, komt weer buiten enzovoort), dunde het aantal toeschouwers langzaam uit en kreeg ik enkele mooie opvoeringen te zien. De symboliek achter het geheel ben ik moeten gaan opzoeken op wikipedia, maar ook zonder te begrijpen wat ik zag, kon ik van het spektakel genieten. De heerlijke zon en spotgoedkope dumplings (3 euro) waren een fijne bonus.

IMG_4674

IMG_4719

IMG_4755

IMG_4781

IMG_4786

IMG_4793

IMG_4796

Korean barbecue and hot pot lunch!

Na ondertussen ontelbare lunchvergaderingen met broodjes, had ik donderdag eindelijk tijd om met drie geweldige collega’s de stad Brussel in te trekken voor een lunch. We hadden alle vier zin in iets nieuws en aangezien ik al een aantal keren langs een nieuw Koreaans restaurant was gepasseerd, stelde ik voor om dat een keertje te proberen.

Mijn collega’s zijn niet vies van een experimentje, wat ik geweldig apprecieer, zeker omdat niemand van hen vertrouwd is met de Koreaanse keuken. Voor een lunchplek was Pin Grill & Hotpot misschien iets minder geschikt: de korean barbecue en hot pot in combinatie met de all you can eat formule, maakt dat je voor een bezoek aan dit restaurant eigenlijk meer dan een uurtje moet uittrekken.

Omdat we bij onze eerste bestelling (via tablet, hoera!) wat te bescheiden waren geweest, waren we genoodzaakt om nog een tweede rondje te bestellen en tegen dat ik al die bulgogi op de barbecue gebakken had, was de middagpauze al verstreken. Maar, het was het meer dan waard om eens een keertje buiten de lijntjes te kleuren!

IMG_7117

IMG_7118