Cocktails bij Alfalfa

Door een onzorgvuldigheid van mijn kant, was ik vergeten dat ons Ultimas-vriendinnengroepje van drie deze namiddag iets zou gaan drinken om te klinken op de grote reis van onze vriendin. Onze vriendin is van Armeense afkomst en neemt een half jaar onbetaald verlof om de wereld rond te reizen en haar familieleden te ontmoeten in Zwitserland, Armenië, Canada en de VS. Ik had ondertussen echter om 17u een doktersafspraak in Leuven ingepland om toch eens naar mijn pijnlijke arm te laten kijken (alhoewel er ondertussen duidelijk progressie waarneembaar is). Agendaconflict dus.

Gelukkig slaagden we er alsnog in last minute iets te regelen, want ik wilde graag onze vriendin nog zien voor haar vertrek dit weekend. Mijn vriendin zou vanuit Brussel langs Leuven sporen en ik zou haar om 18u in het station opwachten voor een gezamenlijk drankje. Dit zonder onze derde vriendin die helaas een andere verplichting had. En zo belandden we met ons tweetjes bij Alfalfa, waar we onder het genot van een cocktails spraken over haar reisplannen en de plaats van de vrouw in de samenleving. Ik ben alvast benieuwd naar de fantastische verhalen die ze ongetwijfeld te vertellen zal hebben bij haar terugkeer.

Blokkering

Deze ochtend opgestaan met een arm die nog minder goed functioneerde dan gisteren. Mijn linkerarm is nu bijna volledig geblokkeerd, ik kan hem nog amper optillen, laat staan dat ik hem op mijn hoofd kan leggen of achter mijn rug kan krijgen. Dus slikte ik een pijnstiller, haalde ik heksentoeren uit om aangekleed te geraken met slechts één goed functionerende arm en beet ik door, want ik had een aantal belangrijke vergaderingen vandaag die ik moest voorzitten. Al kostte het me tijdens die vergaderingen merkbaar meer moeite om me te concentreren dan anders. Gelukkig was er deze middag een klein lichtpuntje: een lunch in ons bedrijfsrestaurant met een goede vriend die nu in hetzelfde gebouw werkt als ik.

Aangezien mijn arm naarmate de dag vorderde steeds verder dienst weigerde, besloot ik toch maar de hulptroepen in te roepen en naar mijn vriend te bellen die normaal dit weekend in Genève zou blijven. Kwestie van wat assistentie te hebben bij het aankleden en mijn haar opsteken. Morgenvroeg landt hij in België.

Mijn afspraak ‘s avonds met een vriendin heb ik noodgedwongen afgezegd, wegens liever thuis in alle stilte pijn lijden achter mijn computerscherm. Een geluk bij een ongeluk: er was iets misgegaan bij de reservatie. Alhoewel ik een bevestiging via e-mail ontvangen had van mijn reservatie voor twee personen bij My Thai, merkte mijn vriendin dat op hun website stond dat ze deze week met vakantie waren. Zeer vreemd. Paar keer proberen bellen, maar aangezien er niemand opnam, ging ik ervan uit dat de reservatie per abuis bevestigd was. Een reden te meer om onze afspraak te verzetten naar een beter tijdstip.

Een zonnig weekend in Libin

Zon, zwembadplezier, weerwolven, black stories, smakelijk vlees op de barbecue, feestelijke slaatjes, lekkere wijntjes, pintjes, pizza’s, pannenkoeken en heel veel tienerhormonen. Dé ingrediënten voor een succesvol weekend met zestien volwassenen en maar liefst twintig kinderen en tieners tussen zeven en vijftien jaar oud. En op het einde kregen we zelfs bezoek van een heuse hazelworm!

Indisch diner bij Nirvana Kitchen

Gisteren had ik afgesproken met mijn oud-studiegenootjes van de Spaanse les. Door een planningsfoutje van mijn kant (het voorstel kwam binnen tijdens onze reis door Baskenland en ik had niet goed in mijn agenda gekeken) kon mijn vriend er niet bij zijn. Jammer, maar we maakten er het beste van met ons drietjes.

Om eens buiten de sushi comfortzone te treden, had onze kameraad een tafel gereserveerd bij Nirvana Kitchen. Toen ik aankwam, was er echter tot mijn verbazing nergens een tafel voor drie personen vrij. De bediening had duidelijk te veel klanten aangenomen, want ze hadden de online reservatie wel degelijk ontvangen. Dankzij een vriendelijk koppel dat met wat overredingskracht van het personeel akkoord ging om naar een tafeltje buiten op het terras te verhuizen, kon er toch plaats voor ons worden vrijgemaakt. Oef!

De rest van de avond konden we dus genieten van de verfijnde Indische keuken, uiteraard vergezeld van een glas mango lassi!

PS: Helaas was mijn maag iets minder enthousiast over het eten dan mijn smaakpapillen, want de (vegetarische) maaltijd heeft de ganse nacht serieus op mijn maag gelegen.

Verloofd!

De datum stond al in mijn agenda sinds onze kaas- en wijnuitspattingen van juli. En gisteren was het dan zover: feestje bij onze vrienden! We wisten dat er nog een hoop andere mensen zouden komen, maar aangezien onze vrienden van feesten houden, had ik daar verder niets achter gezocht.

Dus toen onze kameraad de deur opende met de mededeling dat hij en zijn vriendin verloofd waren, was ik alsnog verrast. Blij verrast dat wel, want ze zijn een prachtig koppel en ik hoop dat we samen met hen nog veel toffe feestjes tegemoet gaan, met lekkere wijn en lekker eten, al dan niet klaargemaakt op de Ofyr.

Kroket National

Een krokettenfestival in Leuven! Op onze nationale feestdag! Toen ik dat zag passeren op instagram, zette ik meteen de datum in mijn agenda. Als kroketliefhebber eerste klas kon, neen, mócht ik dat niet missen. Aangezien mijn vriend en ik pas komende maandag op vakantie vertrekken, was er niets dat ons tegenhield een kroket (of twee, of zelfs drie) mee te pikken. Dat we daarbij konden genieten van het charmante gezelschap van Goofball was meteen een extra troef.

Stipt om twaalf uur (openingstijd van het festival) stonden we op de Vismarkt. Op dat moment waren er al mensen aan te schuiven en, jullie raden het al, het aantal kroketliefhebbers nam daarna alleen maar toe. Spijtig genoeg had niemand goed nagedacht over de optimale opstelling van de kraampjes, waardoor de wachtrijen zich door mekaar slingerden en het vaak niet duidelijk was waar welke wachtrij eindigde. Het was ook bijzonder moeilijk om te zien wat het aanbod van de kraampjes was.

Uiteindelijk slaagden we er toch in vier kroketten te bemachtigen. Dat bleek ruimschoots voldoende om onze honger te stillen, waarna we afzakten naar de Oude Markt om iets te drinken.

Ik duim alvast voor een volgende, logistiek iets beter voorbereide, editie van Kroket National volgend jaar. (Oja, mijn favoriete kroket was de garnaalkroket, stukken beter dan die van Madam Kroket in Oostende.)

Mosselkroketje van De Walvis:

Garnaalkroketje van de Walvis:

Rundsvleeskroket met geconfijte citroen en een mosterdsausje van Rondou:

Wachtrijen:

Goofball met rendang vleeskroket van resto Wald (de veggie versie van deze kroket met shiitake viel eerlijk gezegd tegen):

Barbecue en whisky

Eindelijk mooi weer voorspeld voor het weekend! Tijd om het barbecuestel boven te halen. Of beter gezegd: te laten bovenhalen door onze kameraad met een stadstuintje. 😉 Mijn vriend en ik zorgden voor het aperitief, de slaatjes van Convento Food en de wijn en champagne. Onze vriend zorgde voor het vlees van Rondou en de bakexpertise. Zijn Australische vrouw had Sint-Jacobsvruchten en heerlijke mangosalade voorzien.

Ontdekking van de avond: zoete aardappelen in de schil! Amai, zo heerlijk lekker! En de afsluitende whisky deed mij bijna mijn pijnlijke nederlaag bij het Risk spelen vergeten. Waarbij ik ongenadig van het speelbord gevaagd werd door mijn eigen vriend die als opdracht had mijn legers uit te moorden. Wees maar zeker dat ik op weerwraak uit ben!

Reünie bij La Dolce Vita en een streepje Beleuvenissen

Toen ik een paar weken geleden bericht kreeg dat onze vrienden uit Konz naar België zouden komen, maakte mijn hart meteen een vreugdesprongetje. Het was immers van 2019 geleden dat we hen nog eens gezien hadden! Damn you, COVID19!

Toen onze vrienden ons contacteerden lagen onze vakantieplannen nog niet vast (echt, nog nooit gebeurd, maar tot een dikke week voor ons vertrek hadden we zelfs nog geen flauw idee waarheen we zouden reizen). Plan was wel om ergens op of vlak na 20 juli te vertrekken. Nu, ik wilde de kans om onze vrienden terug te zien niet laten schieten, dus stelde ik voor om vrijdag 19 juli af te spreken. Zo liet ik nog voldoende mogelijkheden over voor onze eigen vakantieplannen.

En amai, zo blij dat het die vrijdag voor onze vrienden lukte om af te spreken! We gingen samen eten bij La Dolce Vita en ik genoot enorm van de conversaties met hun dochter. Zo’n slimme en grappige meid! Haar Nederlands was trouwens erg goed, ondanks het feit dat ze enkel via haar vader aan het Nederlands wordt blootgesteld.

Het eten was spijtig genoeg minder lekker dan ik me herinnerde en door de grote drukte op het terras moesten we erg lang wachten voordat we ons eten hadden. Waaronder vooral de jongste van het gezelschap leed, want die had HONGER! Het was ook duidelijk dat er een paar nieuwe jobstudenten meedraaiden in de zaak, die hier en daar een steek lieten vallen. Gelukkig was de sabayon heel lekker!

Na het diner wandelden we samen naar het Hogeschoolplein om nog een streepje Beleuvenissen mee te pikken. We luisterden samen naar de laatste nummers van het optreden van Naragonia en gasten en wandelden dan samen terug richting de Airbnb van onze vrienden.

Duimen dat ons volgende weerzien niet weer ettelijke jaren op zich zal laten wachten.

Oh My Kimchi!

Genoten van een avondje Koreaanse barbecue bij Oh My Kimchi! in het gezelschap van onze vrienden uit Zichem. En we hadden heel wat te vieren: de succesvol afgeronde eerste bachelor Wiskunde van hun oudste zoon en het feit dat het gelukt was een plaatsje te bemachtigen in het populaire Heilig Hartinstituut voor hun dochter (waaraan ik ook mijn steentje heb bijgedragen). Daar dronk ik graag een glaasje makgeolli op!

Na genoten te hebben van al dat flinterdun gesneden vlees, sloten we de avond een paar huizen verder af bij de Optimist (amai, twee keer op één week bij de Optimist) voor een dessertje en een laatste drankje.

Top! (Zoals de stopwoordje van de oudste zoon luidt.)

Kaas en wijn in Leuvens stadstuintje!

Hét recept voor een fantastische avond. Eigenlijk had ik onze vrienden van om de hoek uitgenodigd om bij mij op het appartement te komen eten en drinken, maar omdat de weersvoorspellingen er deze woensdag zo veelbelovend uit zagen, stelden we onze plannen bij. Ik zorgde voor de wijn, onze vrienden voor het gezellige stadstuintje en de kaas van Elsen.

Omdat onze kameraad een wijnkenner is, had ik voor de gelegenheid een heel assortiment wijnen meegenomen. Ik pakte wat wijndozen in een rolkoffertje, zodat onze kameraad kon kiezen. Voor het aperitief had ik champagne van Louis Brochet voorzien, een fijne herinnering aan ons geslaagde champagneweekend vorig jaar.

We babbelden tot middernacht en toen trok ik met de overschot van de wijn terug naar huis. Laat het ons erop houden dat het goed is dat ik vandaag een dagje verlof heb! 😉

Yet Another Blog

Life on my side

vrienden