Nu mijn favoriete sushizaak Kintsugi gesloten is, waren mijn oud-klasgenoten Spaans en ik wel verplicht om uit te wijken naar Wabi Sabi! in de Muntstraat. En eerlijk, de sushi komt echt in de buurt van die van de Kintsugi. Al zou ik ook opnieuw een bezoek moeten brengen aan de Sakura, waarvan veel mensen zeggen dat zij nu het beste sushirestaurant van Leuven zijn. Jammer dat Sakura niet levert.
Enfin, met een kannetje warme saké erbij was dit alvast het ideale begin van het weekend!
Yep, our tradition is still going strong! Al is het soms een uitdaging om een moment te vinden dat voor iedereen past, en moeten we de oorspronkelijk afspraak vaak verzetten, toch vinden we mits wat geduld altijd wel een gaatje in de gemeenschappelijke agenda’s.
Omdat ik om half twee alweer een meeting had, maakten we het onszelf niet te moeilijk en gingen we voor een snelle lunch bij Le Pain Quotidien. Ik bestelde een zuurdesem flatbread met mozzarella di bufala en geroosterde groenten, maar door een miscommunicatie met de dienster (waarvoor ik de verantwoordelijkheid geheel op mij neem) kreeg ik in de plaats daarvan een zuurdesem flatbread met bio spiegeleitjes. Jammer, want ik had echt mijn zinnen gezet op mozzarella en geroosterde groenten. Maar goed, dit was ook lekker, al denk ik dat de versie met groenten toch wel superieur geweest zou zijn. Dit was wel heel simpel.
Omdat het vrijdag was en we nog niet geklonken hadden op het nieuwe jaar bestelden we een glaasje schuimwijn. Want ja, een mens moet tussen al dat werken door ook nog een beetje genieten van het leven, he!
Deze namiddag en avond vierden we nieuwjaar bij onze vrienden in Tielt-Winge. Altijd een bijzonder moment wanneer mijn petekindje zijn nieuwjaarsbrief boven haalt. En ik kan met de hand op het hart zeggen: hij doet dat elk jaar beter en beter. De verlegenheid lijkt overwonnen en al ligt het leestempo nog redelijk hoog, ik verstond alles prima! Die envelop met centjes had hij dus dubbel en dik verdiend. En ik was even blij met mijn flesje limoncello. Perfect getimed, want de vorige fles die we van de ouders van mijn vriend gekregen hadden na hun Rometrip in september was net op!
Naar goede gewoonte mochten we genieten van de kookkunsten van de ouders van mijn petekindje en speelden we samen spelletjes. Ik was minder fan van het gebak dat de mama van onze kameraad gemaakt had tijdens haar bakcursus en dat we aten als dessert. Maar hey, niet elk bakexperiment kan even geslaagd zijn, he! Dat hield ons alvast niet tegen om er een fijne namiddag/avond van te maken!
Gisterenavond haalde ik mijn beste flessen wijn boven, want onze vrienden wijnliefhebbers kwamen langs om samen te klinken op het nieuwe jaar. Ik had wat hapjes voorzien, maar niet te veel, want de nadruk moest natuurlijk op de wijnen liggen.
We startten de avond met een glaasje champagne om te klinken op een voorspoedig 2024 en proefden vervolgens wat lekkere rode wijnen. Ook de gin die ik kocht in de botanische tuin van Kalmthout viel in de smaak bij onze vriendin.
Een succes over de ganse lijn.
Gisterenavond hadden we vrienden over de vloer die hun jaarlijkse ‘relatie’geschenk (op twee manieren te interpreteren) kwamen afgeven. In een ver verleden waren mijn vriend en ik verantwoordelijk voor hun allereerste ontmoeting. Dus het is dankzij ons dat de vlam tussen hen beiden is over geslagen. Tot op de dag van vandaag mogen wij daarom nog steeds smullen van hun dankbaarheid. 
Ik had voor de gelegenheid voorgesteld om samen iets te eten en de voorkeur was op sushi gevallen. Omdat ze om 20u bij de harmonie moesten zijn (al die mensen met drukke agenda’s, tegenwoordig!) durfde ik niet goed bij Wabi Sabi bestellen; Wabi Sabi laat immers pas bestellingen toe vanaf 17.30u en op een vrijdagavond durfde ik geen lange wachttijd riskeren. Dus bestelden wij bij Tsuru Sushi om zeker te zijn dat we om 17.45u onze sushi konden afhalen.
Helaas, bleek deze sushizaak een beetje een tegenvaller. De sushi was zeker lekker, maar veel kleiner dan wij gewoon zijn, waardoor we het gevoel hadden dat we minder waar voor ons geld kregen (ik moet wel toegeven dat een boot voor drie personen minder kostte dan bij de Wabi Sabi). Ik had een in mijn ogen normale bestelling geplaatst voor vier volwassenen (de kinderen hadden aangegeven niet veel honger te hebben) en die viel echt veel kleiner uit dan verwacht. We slaagden er zelfs in alles op te eten! En dat terwijl ik eigenlijk nog op een overschot voor de dag nadien gerekend had. Al een geluk dat onze vriendin ook niet zoveel honger had, want anders hadden we zeker te kort gehad!
Volgende keer toch maar weer bij Wabi Sabi bestellen…
Genoten van een heerlijke girl’s lunch van My Tannour at Wolf!
Het proces om de sushi tot in Wijgmaal te krijgen, was iets complexer dan vroeger, want onze favoriete sushizaak Kintsugi bestaat helaas niet meer. Dus moesten we eerst de sushi bij ons thuis laten leveren en vervolgens te voet naar het station lopen om daar met heel veel geluk één beschikbare taxi te vinden. Al de andere taxi’s waren bezet door de kerstmarktdrukte.
Een paar minuten nadat de taxi ons in Wijgmaal afzette, kwam de jongste zoon thuis van de OHL wedstrijd die hij ter gelegenheid van een verjaardagsfeestje had bijgewoond. Apetrots toonde hij het t-shirt dat hij van Siebe Schrijvers gekregen had. Zo stralen, geweldig om te zien!
Vervolgens genoten we op het gemak van een glaasje champagne als aperitief om vervolgens in de mooi versierde leefruimte van onze vrienden te genieten van de heerlijke sushi van Wabi Sabi, bijna zo lekker als die van de Kintsugi!
Gelukkig waren er ‘s nachts meer taxi’s beschikbaar dan in de vooravond en geraakten mijn vriend en ik vlotjes thuis. Alweer een avond om in te kaderen.
Vanavond woonde ik samen met mijn vriendin uit Heverlee de vernissage van de tentoonstelling DOKA in M bij. DOKA is samengesteld door gastcurator en Belgische fotograaf Geert Goiris. Ik moet eerlijk toegeven dat ik geen fan was van de openingsact die veel te langdradig was. Tien minuten had ik nog kunnen appreciëren, een half uur was echt veel te lang.
Ook de tentoonstelling DOKA zelf wekte gemengde gevoelens bij mij op. De selectie van de werken uit de collectie vond ik zeker intrigerend en er zaten echt een paar pareltjes tussen. Maar de truc met de afwisseling tussen het rode licht en de gewone museumbelichting vond ik eerlijk gezegd een beetje té ‘in your face’. Ik had niet het gevoel dat de rode versie van de kunstwerken een grote meerwaarde betekende voor de beleving van de toeschouwer. Integendeel, er gaat gewoon veel verloren als je een werk in zo’n onnatuurlijk licht bekijkt.
Gelukkig was de Dieric Bouts tentoonstelling waar we nog even langs liepen vlak voor sluitingstijd wel fantastisch. Blij met dit kleine voorsmaakje. Ik kom begin 2024 nog eens terug om de tentoonstelling op het gemak te bekijken.
Mijn vriendin en ik sloten de avond af met een drankje bij Studio 31. Al had ik eigenlijk de cava terug moeten sturen, wegens afkomstig van een fles die duidelijk al te lang had open gestaan. Enfin, volgende keer een andere drankgelegenheid opzoeken.
Vanavond ging ik iets drinken met een kameraad die er nood aan had zijn hart te luchten. Ik was ondertussen al een paar keer langs Sinatra in de Mechelsestraat gepasseerd en dat leek mij een rustige en stijlvolle plek voor een goed gesprek. Onze kameraad zei meteen ja op mijn voorstel en gelukkig bleek mijn indruk juist geweest te zijn.
We installeerden ons aan een rustig tafeltje voor twee waar we veel privacy hadden, genoten van de uitstekende cocktails (de pisco sour is een absolute aanrader) en namen uitgebreid de tijd voor een diepgaand gesprek. Veel oplossingen kon ik niet aanreiken, maar een luisterend oor doet vaak al veel.
Sinatra is beslist een plek waar je mij in de toekomst vaker zal zien.
Na de heerlijke avond bij La Filosofia prikten we meteen een nieuwe datum om samen met onze Leuvense vrienden nieuwe culinaire horizonten te verkennen. We reserveerden voor de gelegenheid een tafeltje bij Tiflis, het eerste en meteen ook enige Georgische restaurant in Leuven.
Last minute vervoegde nog een andere vriendin ons gezelschap. Gelukkig lukt het nog een stoel bij te schuiven aan onze tafle. De vriendin maakt momenteel een dip door in haar relatie. We boden graag een luisterend oor. Gelukkig is er langs beide kanten bereidheid om de verschillen te overbruggen en dat is het belangrijkste. And what can I say? Ook mijn vriend en ik hebben al moeilijke periodes in onze relatie gekend. Belangrijkste is te blijven communiceren. En op dat vlak zijn ze goed bezig. Wij duimen dus!
En het eten? Ja, dat was echt super. Helemaal overtuigd van de geneugten van de Georgische keuken na ons bezoek. Tiflis lijkt mij ook een zeer geschikte plek om te dineren met een vegetariër of veganist. Zoveel lekkere groenten op de menukaart! En ook de Georgische wijn uit amforen smaakte heerlijk. En natuurlijk sloten we de maaltijd af met een glaasje chacha! Hier zien ze ons beslist nog eens terug!
Pchali (vegan): rode bieten spread met walnoten en granaatappel:
Lobio balls (veggie): kroketjes van bonen-stoofpotje, geserveerd met licht pikante adjika-mayonaise:
Adzjapsandali (vegan): gegrilde halve aubergine gevuld met groentjes en kruiden
&
Mini atsjaroeli chatsjapoeri (veggie): deegbootje gevuld met gesmolten kaas en ei:
Adzjapsandali (vegan): gegrilde halve aubergine gevuld met groentjes en kruiden:
Chinkali: dumplings gevuld met varkens- en rundsgehakt:
Medovil: laagjesgebak met honing en dulche de leche cremevulling:
