De regen die zaterdag viel, transformeerde tijdens de nacht van zaterdag op zondag in sneeuw. Fantastisch om bij het opstaan een mooie witte wereld te ontdekken.
Natuurlijk trokken mijn vriend erop uit om van dit winters schoon te genieten, wetende dat de winters waarin er nog sneeuw valt in de toekomst steeds schaarser zullen worden. We hadden geen vaste wandeling voor ogen en liepen zowat onze neus achterna.
De fantastische Kruidtuin is in elk jaargetijde de moeite van een bezoekje waard, maar zeker als er sneeuw ligt.
En het Mariapark is ook eender wanneer de moeite van een bezoekje waard. Alleen jammer dat de helft van de tuin in een werfzone is omgetoverd.
Eendjes die niet zo stiekem hoopten op een stukje brood:
Heimwee naar onze studententijd:
En alweer een nieuwe Leuvens plekje ontdekt:
Aangezien onze vrienden niet ver van het Heilig Hartinstituut in Heverlee wonen, gingen we even langs voor een deurbabbel. Volledig coronaproof en zo wisten we meteen hoe de nieuwe job van onze vriendin meeviel.
Resultaat van deze wandeling: een mooie 23.000 stappen. Ter compensatie van al die dagen van ‘s ochtends tot ‘s avonds werken, zittend achter een computerscherm.
De prior van de abt gaf een mooie speech over “zijn” paviljoentjes (zijn veertigjarig priesterschap was onrechtstreeks de aanleiding voor de restauratie) en de architecte die de restauratie coördineerde gaf wat meer technische uitleg.
