Foodtruckfestival in Kampenhout

Normaal stond er gisteren een zwembadparty op het programma bij onze vrienden in Zichem. Helaas werd hun ganse gezin getroffen door COVID-19 en konden we kruis maken over onze plannen.

Gelukkig heb ik altijd een plan B. 😉 Mijn vriend en ik probeerden al een maand of twee af te spreken met onze kameraad-filmliefhebber en zijn vrouw, maar tot nu toe was dat nog niet gelukt. Ik stuurde onze kameraad een berichtje, en jawel, mirakel: hij had deze zaterdag nog geen plannen. Zijn vrouw kon er wel niet bij zijn, want die zat een paar weken voor haar werk als sportpsycholoog in Manchester. (Superblij voor haar dat ze na een toch moeilijke zoektocht een toffe job heeft gevonden.)

Onze kameraad stelde voor om ‘s avonds samen naar het foodtruckfestival in zijn thuisbasis Kampenhout te gaan. Snel een cambio gereserveerd, want Kampenhout is niet bepaald vlot bereikbaar met het openbaar vervoer.

De zaterdag zelf kregen we rond de middag telefoon van onze vriend. Of we eventueel geen zin hadden om een beetje vroeger te komen om op deze zonnige dag te genieten van het zwembad van zijn ouders. Da’s maar een woord, snel onze zwemkledij en wat handdoeken in de rugzak gegooid, de cambioreservatie vervroegd en klaar!

Bij aankomst bij zijn ouders maakten we meteen kennis met het hondje Lou, die zeer nieuwsgierig aan ons kwam snuffelen. Normaal heb ik het niet op witte honden, maar voor Lou maak ik graag een uitzondering.

IMG_1839

IMG_1842

IMG_1844

Na uitgebreid van het zwembad genoten te hebben, trekken we naar het foodtruckfestival in het centrum van Kampenhout. Het is er gezellig druk, maar de wachtrijen vallen over het algemeen wel mee. Ik bestel een pornstar martini die me spijtig genoeg wat tegenvalt. De Australian pie met bloemkool en Indian curry daarentegen is erg lekker. Als hoofgerecht bestel ik een Etiopische vegetarische schotel met hartige pannenkoeken. Ondanks de vrij beperkte wachtrij moet ik even geduld uitoefenen voordat ik bediend wordt. Gelukkig smaakt de schotel uitstekend. We sluiten ons bezoek aan het foodtruckfestival af met, hoe kan het ook anders, een ijsje. Daarna keren we terug naar het huis van onze vriend, want ik begin het wat koud te krijgen.

IMG_1865

IMG_1867

IMG_1869

IMG_1879

IMG_1882

IMG_1883

IMG_1885

Mosselen en Beleuvenissen

Toen Julie me een berichtje stuurde of ik geen zin had in een after work op vrijdag, moest ik niet lang twijfelen. Ik had geen plannen (mijn vriend landde pas zaterdagochtend) en het mooie weer nodigde uit om een terrasje te doen. Even geïnformeerd of ze ook tijd had om samen iets te eten en indien ja, of ze mosselen lustte. Het antwoord op beide vragen was tot mijn grote vreugde ja!

We startten onze vrijdagavond op het terras van L’Etoile d’Or, nog steeds het beste mosselrestaurant van Leuven. Samen smullen van een grote dampende pot mosselen, meer moet dat echt niet zijn.

IMG_1820

Na het diner wandelden we naar het stadscentrum om een vleugje Beleuvenissen mee te pikken. Spijtig genoeg was er geen tafeltje meer vrij op het Hogeschoolplein om op het gemak naar de folk-muziek van BRISK te luisteren. We hadden allebei weinig zin om recht te staan, dus wandelden we verder naar de Oude Markt, waar het plein goed volgelopen was voor Admiral Freebee.

IMG_1824

We hadden weinig zin om hier te blijven plakken, dus wandelden we via de Grote Markt verder naar de Velodroom waar Mojo & The Kitchen Brothers net aan hun set begonnen. Ook hier bleven we niet lang plakken. We hadden duidelijk allebei zin in een wandeling om die grote pot mosselen te laten verteren.

IMG_1828

IMG_1829

IMG_1831

Uiteindelijk belandden we via een omweg langs de Wijnpersstraat op het gezellige terras van De Hoorn alwaar we een cocktail bestelden om de avond in schoonheid te eindigen.

Gelukkig waren er ditmaal geen werken tussen Leuven en Tienen en kon Julie gewoon met de trein naar huis. Zo’n vervangbus dat is het toch niet.

Dubbele lunchpret

Deze middag had ik afgesproken met een collega die ik al een tijdje niet meer gezien had. Ze werkt in een andere afdeling, waardoor we op werkvlak elkaar niet veel meer tegen komen. Het kostte ons wat moeite om een moment te vinden dat voor ons allebei paste (de nadelen van al dat thuiswerk), maar deze dinsdag was het toch toch gelukt.

Grappig, onderweg naar onze lunchplek (Frank) kwamen we twee collega’s tegen die op dezelfde plek wilden gaan lunchen. We voegden onze twee groepjes dan maar samen, dubbel zo gezellig. Helaas bleek Frank gesloten op dinsdag. Lang moesten we echter niet nadenken over een Plan B: er was nog plaats op het terras van L’Intermezzo, gelegen vlak naar Frank. Een lekkere spaghetti alle cozze gaat er altijd wel in en het fijne gezelschap maakte dat de tijd voorbij vloog.

IMG_1767

Alvorens weer in het werk te duiken, nam ik afscheid van mijn collega met de belofte om snel een volgende lunch vast te leggen.

Een droomhuwelijk in Kasteel Ter Wallen

Dit verlengde weekend (ja, ik behoor tot de gelukzakken die vrij hebben op 11 juli) waren we te gast op het huwelijksfeest van onze kameraad uit Leuven en zijn sympathieke bruid uit Australië. Na hun sober wettelijk huwelijk hadden onze vrienden een heel weekend uitgetrokken om hun liefde te vieren in intieme kring. Naast hun drie dochters, de ouders van de bruidegom en hun partners en de zus van de bruidegom met haar partner en twee kinderen, waren mijn vriend en ik de enige vrienden van het koppel op het feest. Een hele eer om aanwezig te zijn op zo’n bijzonder moment!

Het hele weekend was zeer professioneel georganiseerd, met een kamerverdeling, een meeneemlijst, een spotify playlist waaraan je zelf nummers kon toevoegen en een tot op het uur uitgewerkt programma. Laat me zeggen dat ik danig onder de indruk was!

Omdat Kasteel Ter Wallen in Izegem nu eenmaal niet bij de deur ligt en mijn vriend en ik als opdracht hadden voor de quiches en de salades te zorgen voor de lunch zaterdag en we ook wat drank en spelletjes bij hadden, huurden we een cambio voor het ganse weekend. En ik moet zeggen: die cambio zat heel goed vol.

Iets voor elf uur zaterdagochtend arriveerden we op het domein, als allereerste gasten. We omhelsden onze vrienden en hun drie dochters, laadden de frigo’s vol met onze etenswaren en flessen wijn, prosecco en cava en verkenden vervolgens een deel van het huis en het terrein. De kamers zelf waren nog niet ter beschikking, want die moesten nog schoongemaakt worden. Ik was vooral onder de indruk van de demonstratie van de industriële vaatwasser die in half uur alle inhoud brandschoon kreeg. Ik wist niet eens dat zo’n ding bestond!

IMG_1531

IMG_1535

IMG_1536

IMG_1538

IMG_1540

IMG_1542

De andere gasten druppelden met mondjesmaat binnen. Mijn vriend en ik stelden ons voor en maakten kennis met alle familieleden. Eén van de gasten merkte op dat er niet gedacht was aan mayonnaise en ketchup. Voor mij niet zo’n probleem, maar er zijn mensen die niets kunnen eten zonder een sausje daarbij. 😉 De bruid was daarnaast ook ongerust over een potentieel Viennetta-tekort. En dus boden mijn vriend en ik aan om naar de Delhaize vlakbij te rijden en nog wat inkopen te doen. Ter plekke lieten we ons verleiden tot de aankoop van wat aperitiefschoteltjes. Altijd leuk om ‘s avonds nog wat te knabbelen te hebben bij een glaasje wijn.

Toen we terug waren, was het tijd om aan de lunch te beginnen. Ik had voor de gelegenheid quiches gekocht bij Guykes quiches. En ook de vader van de bruidegom had wat quiches en salade meegenomen. De hoeveelheid quiches bleek redelijk goed gemikt te zijn. Er was wat overschot, maar niet geweldig veel. Sla was er duidelijk wel veel te veel. Ik dacht: met zoveel vegetariërs in het gezelschap geraakt die sla wel snel op, maar dat was verkeerd ingeschat. De zon was van de partij en het was genieten van de lunch onder de parasols buiten op de patio. Alvast een goed begin.

IMG_1543

Na de lunch werden we opgedeeld in drie groepen voor de schattenjacht die de drie dochters in mekaar gestoken hadden (stevig geholpen door de bruidegom, daar twijfel ik niet aan). Mijn vriend en ik vormden een team met de bruid en de bruidegom en we wonnen de schattenjacht met sprekend gemak. Het competitiebeest in mij was alvast tevreden. :-)

IMG_1560

Vervolgens kleedden we ons om en brachten we de rest van de namiddag in het zwembad door. Mijn vriend en de partner van de zus van de bruidegom vonden een hele hoop opblaasbare spullen in de kelder en zo kwam het dat het niet zo grote zwembad vol dreef met luchtmatrassen, zwembanden en zelfs een heuse zwaan. Tof! En ook aan de inwendige mens werd gedacht, want de bruid voorzag ons de ganse namiddag door van fruit, macarons en ijsjes. Zalig!

IMG_1573

De namiddag vloog voorbij. We leerden de jongedames chapeau spelen en ook het exploding kittens spel was een hit. Alvorens aan het avondmaal te beginnen, spoelden mijn vriend en ik het zwembadwater van ons af onder de douche. We waren net gezellig aan het ‘knuffelen’ toen de bruid op de deur klopte met de melding dat het avondeten klaar was. Hum. 😉 Continue reading

Barbecue in Bierbeek

Gisterenavond fietsten mijn vriend en ik naar Bierbeek. Mijn oud-collega en zijn vriendin hadden ons en nog twee andere collega’s uitgenodigd in hun gezellige woonst en tuin om samen te genieten van de kookkunsten van mijn ondertussen gepensioneerde collega.

Naar goede gewoonte werden we weer enorm in de watten gelegd met lekkere hapjes, heerlijke cava, smakelijke ceviche en een hoofdgerecht dat zo copieus was, dat we nog amper ruimte vonden voor het dessert: ijs met verse aardbeien. Grote fan ook van de op de barbecue gewokte bloemkoolrijst. Draai ergens bloemkool door mijn gerecht en ik ben gelukkig.

We begonnen de avond met het doorbladeren van het fotoboek dat mijn collega had meegenomen. Ze was net terug van haar reis naar de Buiten-Hebriden in Schotland en het is altijd leuk om reiservaringen uit te wisselen. Schotland is één van mijn favoriete regio’s in Europa, alleen spijtig van die belachelijke Brexit waardoor het niet meer mogelijk is meer dan één fles whisky als souvenir mee naar huis te nemen en je zelfs geen haggis meer mag meenemen naar het vasteland. Echt, fuck Brexit.

Mijn oud-collega en zijn vriendin gaven ons wat tips voor onze nakende reis naar Puglia. Ze hadden deze Italiaanse streek zelf nog niet zo lang geleden verkend met hun mobile home en konden ons wat leuke restaurantjes aanraden.

Spijtig genoeg eindigde voor mij de avond iet of wat op een wrange noot. Mijn oud-collega vond het op een bepaald moment nodig om van mij het lijdend voorwerp van ‘man-splaining‘ te maken. Iets wat mij eerlijk gezegd nog niet zo vaak is overkomen. Ik vond het een heel onaangenaam moment, maar mijn andere collega’s leken dit (gelukkig) niet echt op te pikken. Ongetwijfeld zal de drankconsumptie mede de uithaal van mijn oud-collega veroorzaakt hebben, maar tof is anders. Om de discussie niet te laten ontaarden en het voor iedereen gezellig te houden, liet ik het moment passeren en sneed ik snel een ander onderwerp aan. Maar ik bleef met een slecht gevoel achter. Doodjammer.

IMG_1498

IMG_1503

IMG_1509

IMG_1511

IMG_1515

IMG_1517

Alumni-etentje

Ik moet zeggen dat ik mij zelfs niet meer kon herinneren wanneer mijn vriend en ik voor de laatste keer een alumni-etentje van onze oud-studentenvereniging hadden bijgewoond, maar gelukkig heb ik een blog die mij kan vertellen dat dat in april 2015 was. Yikes, wist zelfs niet dat dat al zo lang geleden was. Natuurlijk volgden daarna de verhuis naar Zwitserland, de terugkeer naar België en een kleine pandemie, maar kijk, nu kwam het toevallig uit dat zowel mijn vriend als ik deze maandagavond in het land waren en ons vrij konden maken. Dus ja, waarom niet nog eens gaan kijken hoe de jonge generatie het stelde.

Het deed me alleszins plezier om te zien dat onze studentenvereniging nog even vitaal als vroeger is, zij het iets professioneler georganiseerd dan in onze tijd. Ook fijn om vast te stellen dat er nog steeds een aantal dames stand houden in deze voornamelijk mannelijke vereniging. De opkomst voor het etentje was alleszins zeer hoog. In totaal zaten we met 29 leden en oud-leden aan tafel. Een ideale gelegenheid om een aantal oude bekenden terug te zien. Zo zat ik naast een kameraad die ik eerlijk gezegd wat uit het oog verloren was (ironisch genoeg doordat hij verhuisde naar Zürich in Zwitserland). Al moet ik toegeven dat het jaar voor zijn verhuis onze relatie iet of wat getroebleerd geraakte. Maar hey, zand erover. We zijn ondertussen ouder en wijzer geworden.

De Blauwe Schuit zou eerlijk gezegd niet mijn eerst keuze geweest zijn qua restaurant, maar het was zeker gezellig zitten op het mooie terras. Doordat we buiten zaten was het makkelijk om wat rond te wandelen en ook aan de andere tafels een praatje te gaan maken. Ik had hele fijne gesprekken met mijn tafelgenoten. Erg geboeid door de doctoraatsstudent sterrenkunde die naast me zat en die wat meer toelichting gaf bij het onderwerp van zijn doctoraat. Niet dat ik het onderwerp hier zou kunnen herhalen, waarschijnlijk een glaasje cava te veel op. 😉

Het eten was spijtig genoeg behoorlijk middelmatig en toen sommige mensen nog dessert wilden bestellen, waren ongeveer alle desserts op de kaart niet meer beschikbaar. Ik hield het bij een glas sangría als dessert. Het is zomer voor iets, he.

IMG_1433

Volgende keer probeer ik zeker weer van de partij te zijn!

Uitstel, geen afstel!

Dat stond er bovenaan de uitnodiging die onze vrienden uit De Pinte ons een tijdje geleden bezorgden, want ja, in plaats van twee jaar geleden hun tienjarig huwelijk met veel feestgedruis te vieren, moest iedereen toen in lockdown. Maar kijk, twee jaar later was het dan toch zover en konden we samen met hen de verjaardag van onze vriendin én hun twaalfjarig huwelijk vieren. Als dat niet mooi is.

Mijn vriend en ik waren een klein uurtje te laat op het feest, wegens iets te lang blijven plakken aan het ontbijt in Kruibeke. Gelukkig verliep de cambiorit van Kruibeke naar Zevergem bijzonder vlotjes, zodat we geen bijkomende vertraging opliepen. Rond 12.30u parkeerden we onze wagen aan de Veldblomme (waar we twee jaar geleden het doopfeest van de jongste dochter van onze vrienden bijwoonden) en werden vervolgens met open armen welkom geheten door onze gastheer en gastvrouw.

Onze timing was zo slecht nog niet, want na de welkomstspeech van het nog steeds gelukkige bruidspaar werd de frietkraam geopend die het stel voor de gelegenheid had gehuurd. Ik ben niet zo’n grote fan van frietjes, maar ik kan niet ontkennen dat een portie frietjes met curryketchup zo nu en dan wel eens kan smaken. Mijn vriend genoot alvast van zijn twee bickyburgers.

Ik had speciaal voor de gelegenheid mijn DSLR camera nog eens vanonder het stof gehaald, omdat de bruid en de bruidegom graag wat foto’s met hun familieleden wilden. Dat bleek best wel een uitdaging, want er was nergens een mooi plekje in de schaduw om een groepsfoto te nemen. Dan maar gekozen voor de Veldblomme zelf als achtergrond, maar ik vrees dat de felle zon niet bepaald de beste foto’s heeft opgeleverd. Vooral de oudste dochter had heel veel last van de zon in haar ogen en staat op bijna alle foto’s met dichtgeknepen ogen en een getergde blik. Nuja, de foto’s zijn alleszins een mooi souvenir van een geslaagde dag.

Een vriend van het koppel zorgde ervoor dat alle kindjes die dat wilden (en dat waren er heel veel) geschminkt werden. Amai, onder de indruk van hoeveel geduld die kinderen aan de dag legden, want de wachtrij was echt heel lang. Maar het resultaat mocht er wezen en leverde veel fotogenieke foto’s op.

Na het dessert besloten mijn vriend en ik naar Leuven terug te rijden. Na een te korte nacht slaap (en iets te veel alcohol) was onze pijp uit en verlangden we naar een rustige zondagavond op ons appartementje.

IMG_3703

IMG_3716

IMG_3722

IMG_3728

IMG_3730

IMG_3838

IMG_3845

IMG_3850

IMG_3854

IMG_3875

IMG_3888

IMG_1422

Hofke van Bazel

Zaterdag was het dan eindelijk zo ver: de lang verwachte reünie met Kato en Dieter in het Hofke van Bazel! Even zag het ernaar uit dat Dieter door migraine verstek moest laten gaan voor onze date, maar gelukkig herstelde hij na een dutje en de juiste medicatie voldoende om zich alsnog bij ons drieën aan tafel te voegen. Oef! Het zit die arme Dieter wel niet mee de laatste tijd, want hij hield een gebroken heup over na zijn laatste marathonavontuur in Parijs, waardoor hij zich nu noodgedwongen op krukken verplaatst. Hopelijk groeit alles snel weer aan elkaar.

Zo fijn om gezellig te kunnen bijpraten met onze vrienden terwijl we genoten van de culinaire lekkernijen op ons bord, vergezeld van een lekker glaasje wijn. Al hield Dieter het deze avond, begrijpelijk, alcoholvrij. We moeten het lot nu ook niet tarten, he. Zo’n migraine kan hardnekkig zijn.

Een speciale vermelding verdient het gerecht met huisgekweekte (!) wasabi. De eigenares van het Hofke kwam zo fier als een pauw uitleggen dat de chefkok al jaren pogingen deed om in de moestuin van de zaak wasabi te kweken en dit jaar was het hem eindelijk gelukt. Een plezier om te kunnen genieten van deze heerlijk vers geraspte groene wortel. Ook applaus voor het heerlijke vegetarische voorgerecht met artisjok trouwens! Geniet met ons mee.

Fingerfood & amuses ‘Gina’s choice’:

IMG_1357

IMG_1359

IMG_1360

IMG_1366

IMG_1370

Yellowtail kingfish | lemon myrtle | flan dashi | daikon | komkommer | crème & vinaigrette met wasabi

IMG_1372

Bretoense artisjokbodem | truffel | Parmezaanse kaas | jus barigoule met weidekringzwam | Noilly Prat

IMG_1377

Fresh Ice tea
perziksorbet | citruskaramel | kombucha van Earl grey thee

IMG_1381

Traag gegaarde en kort gebakken kalfslende | koffiespecerijen | groene asperge | crème zwarte look | gekonfijte aardappel | oregano jus

IMG_1386

IMG_1383

Say cheese | ambachtelijk gerijpte kazen en garnituren

IMG_1388

IMG_1389

Vive la fraise!
Bazelse aardbeien | mascarpone | pistache uit Bronte | crispy cannelloni | kardemom ijsroom

IMG_1391

Zoetigheden bij de koffie en thee:

IMG_1396

Na deze fantastische avond konden we gelukkig blijven logeren bij Kato en Dieter in Kruibeke zelf, want geen idee hoe mijn vriend en ik anders nog thuisgeraakt zouden zijn. De openbaarvervoeropties in Kruibeke zijn nogal beperkt en de cambio was na al die wijn voorzeker geen veilige optie meer. Al was het wel een beetje wennen aan het feit dat de ruimte waarin we logeerden geen gordijnen had, waardoor de zon ons ‘s ochtends vroeg een paar keer ongewenst wakker maakte.

Maar kijk eens wat een heerlijk ontbijt er ‘s ochtends op ons wachtte. Als Kato en Dieter een ander carrièrepad overwegen, kunnen ze nog altijd een B&B openen. 😉

IMG_1403

IMG_1404

IMG_1407

Zeevruchtenschotel van de Walvis

Omdat het toch wat lastig is een zeevruchtenschotel voor vier personen helemaal te voet van de Walvis naar ons appartement te transporteren, besloten mijn vriend en ik onze bestelling met een cambio op te halen. Omdat er  in de Vanden Tymplestraat geen wagens meer beschikbaar waren, had mijn vriend voor de eerste keer een wagen gereserveerd in parking Tweewaters. Da’s ook vlakbij ons appartement, dus allemaal prima.

Helaas, aangekomen bij de parking slaagden we er niet in binnen te geraken. Hoe hard we ook probeerden, de sensoren weigerden onze cambiokaart te herkennen en de deur die toegang gaf tot de parking te openen. Gelukkig was de toegang van de parking voorzien van een intercomsysteem. We drukten op de knop om in contact te komen met een medewerker van de parkeergarage, maar we kregen geen gehoor aan de andere kant van de lijn. Natuurlijk begon het net op dat moment ook nog eens te regenen. Stonden we daar te prutsen met onze cambiokaart in de regen.

Mijn vriend en ik begonnen allebei zenuwachtig te worden, het was ondertussen 17.25u en de Walvis sloot om 17.45u. Stel je voor dat we er niet in zouden slagen tijdig in de winkel te geraken om die schotels af te halen. Dat zou nogal een teleurstelling zijn voor onze gasten en onszelf. Terwijl mijn vriend bleef proberen contact te leggen met de parkeeruitbating, belde ik dus naar de Walvis met de mededeling dat we op komst waren, maar dat we door technische problemen misschien pas ná 17.45u zouden aankomen. Geen probleem, verzekerde het vriendelijke meisje aan de andere kant van de lijn mij, de gordijnen zouden dicht zijn, maar we waren zeker nog welkom in de winkel om onze bestelling op te halen. Oef! Dat was alvast een pak van mijn hart.

Na een tijdje proberen, kregen we dan toch een levende persoon aan de lijn. Er ontstond even verwarring over aan welke parking we exact stonden, maar toen hoorden we het op afstand bediende slot klikken en konden we eindelijk de parking betreden. We sloegen allebei een zucht van opluchting.

Ondanks deze onvoorziene technische problemen slaagden we erin nog net voor sluitingstijd bij de Walvis aan te komen. Natuurlijk brak er een ware wolkbreuk los boven Leuven; net op het moment dat we onze wagen geparkeerd hadden op de Vismarkt en we uitstapten om onze bestelling op te halen. Zelfs op dat korte stukje naar de winkel waren we redelijk doorweekt geraakt. Maar het kon ons weinig deren. We waren al blij dat we een paar minuten later buiten stonden met onze schotels en dat we onze vrienden uit Wijgmaal konden verwennen op een fijne avond met lekker eten en een goed glas wijn.

De rest van de avond verliep vlekkeloos. De aperitiefhapjes gingen er vlotjes in, zowel bij de volwassenen als bij de kinderen. Voor de oudste zoon hadden we sushi besteld, dus die was ook in zijn nopjes. En de jongste zoon genoot van een lekkere lasagne. We sloten de avond af met een spelletje exploding kittens en legden meteen al onze volgende afspraak vast.

IMG_1158

IMG_1159

IMG_1162

IMG_1164

Eind goed, al goed.

Wijnliefhebbers onder mekaar

Nadat we tijdens onze vorige proeverij de wijnvoorraad van Menno serieus hadden laten slinken, vonden mijn vriend en ik het hoog tijd om hem en zijn vriendin uit te nodigen om samen te genieten van de wijntjes die we bij Ad Bibendum kochten. Ik had voor de gelegenheid voor wat hapjes gezorgd (handig, die Shop & Go Delhaize vlakbij). Maar ik had het moeten weten: een echte wijnproever laat zijn smaakpalet niet door secundaire smaken vertroebelen. 😉 We proefden drie zeer verschillende wijntjes, waarvan mijn persoonlijke favoriet de Chardonnay van Joel Gott was. De avond vloog weer voorbij, met een aangename afwisseling van serieuze en minder serieuze onderwerpen.

En de overschot van de hapjes, die eten we de volgende dagen wel op. 😉

IMG_0980