Afscheid van Berlijn in de regen – 14 april 2023

Onze laatste halve dag in Berlijn laten de weergoden ons volledig in de steek. Regen, regen en nog eens regen. Doodjammer, want ik had echt uitgekeken naar die street art wandeling. Maar goed, we laten het niet aan ons hart komen en nadat we onze koffers hebben achtergelaten in een gangkast in de trappenhal van ons appartement, starten we de dag met een ontbijt bij Coffee and Cookies. Op vraag van mijn vriendin ben ik op zoek gegaan naar een meer fancy zaak dan de voorbije dagen. Zij was niet echt een fan van de nogal basic ontbijtjes bij de bakkerijen. Beetje vreemd, want ik vond die ontbijtjes net heel lekker en in prijs-kwaliteit moeilijk te overtreffen. Maar u vraagt, wij googlen. En toegegeven, het was gezellig zitten bij Coffee and Cookies. Al waren de echte ontbijtformules jammer genoeg niet meer beschikbaar. Gelukkig waren er lekkere overnight oats, pastéis de nata en wafels!

IMG_2042

IMG_2051

IMG_2052

IMG_2054

IMG_2056

Ik heb Coffee and Cookies ook uitgekozen omdat het zich vlakbij ons plan B voor vandaag bevindt: Topographie des Terrors. Het grauwe weer past perfect bij de sfeer van deze plek: bijzonder deprimerend. Net als de vorige keer ben ik erg onder de indruk van ons bezoek. Ik denk dat het in deze tijd meer dan ooit belangrijk is om zulke plekken te bezoeken en te beseffen tot welke gruweldaden mensen in staat zijn. Het is belangrijk dat om te zien waartoe onverdraagzaamheid en totalitaire regimes leiden. Het boezemt me angst in dat de polarisatie in onze samenleving steeds sneller toeneemt. En waarom? Omdat iemand anders is dan wij? Terwijl de meeste mensen allemaal hetzelfde willen: een comfortabel, liefdevol leven omringd door vrienden en familie. Ik blijf erbij dat wij mensen meer gemeenschappelijk hebben, dan dat we van elkaar verschillen. Alleszins laat de oorlog in Oekraïne en andere plekken op deze wereld zien dat de gruwel nog steeds niet uit de wereld is. Het ene broedervolk dat het andere uitmoordt, het is amper te vatten.

IMG_2057

IMG_2058

IMG_2060

IMG_2061

IMG_2062 Continue reading

Neues Museum, boottochtje op de Spree en Street food Thursday in Markthalle Neun – 13 april 2023

Vandaag trekken we voor het ontbijt naar Daisy Café, helaas, het café beschikt wel over zitplaatsen, maar alleen buiten en daarvoor is het toch net iets te fris, zo vroeg op de morgen. Dus wandelen we terug naar Cafe & bäckerei, alwaar we een heruitgave eten van ons ontbijt van gisteren. Geen erg, zolang er eieren zijn, ben ik tevreden. Terwijl we ontbijten, houden we de weersvoorspellingen in het oog. Ik heb namelijk voor morgenochtend een drie uur durende street art wandeling ingepland. Al de voorspellingen geven echter de ganse voormiddag regen. En wie heeft er zin om drie uur in de regen te wandelen? Zeker onze twee pubers niet! Er rest mij dus geen andere keuze dan de wandeling te annuleren. Gelukkig kan dat tot 24u vóór de start van de wandeling gratis. Snik, doodjammer. Mijn tweede teleurstelling deze vakantie na de afgezegde catamarantocht.

IMG_1898

IMG_1903

IMG_1905

Vandaag staat een bezoek aan het Neues Museum op het programma. Onze vrienden hebben samen met hun kinderen een aantal jaren geleden Egypte bezocht en zijn net zoals mijn vriend en ik gefascineerd door de tijd van de farao’s. Dan mag een bezoek aan dit museum natuurlijk niet ontbreken. Wat deze plek voor mij zo bijzonder maakt, zijn de zichtbare littekens van de bombardementen tijdens Tweede Wereldoorlog. Het gebouw zelf bleef na de oorlog een ruïne tot de DDR een poging deed om het gebouw herop te bouwen in 1986. Uiteindelijk vielen die werken stil na de val van de muur en kon de reconstructie pas echt goed beginnen in 1997. In het museum zelf zijn her en der nog vroegere muur- en plafondschilderingen te bewonderen. Echt een fantastische plek en dan heb ik het nog niet eens gehad over de collectie, die we ook zeer wisten te smaken. Met als hoogtepunt natuurlijk de buste van Nefertite, de prachtige, maar raadselachtige koningin die samen met haar echtgenoot een nieuwe monotheïstische godsdienst uit de grond stampte, die echter ten onder ging met het einde van de regeerperiode van de ‘ketterse’ farao. Het is trouwens enkel toegelaten foto’s te maken van de buste op een zeer eerbiedwaardige afstand, dus pluspunten voor de persoon die op de foto’s hieronder Nefertite weet te vinden. Een eervolle vermelding gaat naar de gouden ceremoniële hoed die in de prehistorie dienst deed als maan- en zonnekalender.

IMG_8409

IMG_8410

IMG_8411

IMG_8415

IMG_8417

IMG_8424

IMG_8426

IMG_8428 Continue reading

Jüdisches Museum, Deutscher Dom, Rausch, Gemäldegelerie – 12 april 2023

Deze ochtend starten we de dag met een ontbijt van Cafe & bäckerei. De keuze aan ontbijtopties is er riant en de zaak heeft veel meer plaats om te zitten dan Star Bäckerei, waar we gisteren eerder met gemengde gevoelens buiten stapten. Mijn omelet is alleszins heerlijk en wordt geserveerd met olijfjes, een geiten- of schapenkaas en wat groentjes. Wat mij betreft ons beste ontbijt tot nu toe.

IMG_1736

IMG_1738

IMG_1739

IMG_1740

IMG_1741

IMG_1742

Geen taxirit vandaag, want het Jüdisches Museum bevindt zich op wandelafstand. In tegenstelling tot ons bezoek in 2010 nemen we nu uitgebreid de tijd om dit museum te bezoeken. De bijzondere architectuur ontworpen door Daniel Libeskind maakt ook nu weer indruk. De Holocaust Tower en de Garden of Exile tonen hoe architectuur een gevoel van desoriëntatie en verlies kunnen uitdrukken. Zeer krachtig. Net zoals de akelige installatie ‘Shalekhet – Fallen Leaves‘ van Menashe Kadishman, waarbij je door je eigen stappen een geluid van rammelende ketenen voorbrengt.

IMG_1753

IMG_1756

IMG_1757

IMG_1762

Ik moet zeggen dat van de collectieopstelling zelf me niet zoveel was bijgebleven na ons vorige bezoek, wellicht te wijten aan het hoge tempo dat we toen noodgedwongen moesten aanhouden. Ik vermoed dat de ganse scenografie ondertussen grondig hertekend is, want ik had in geen enkele zaal (buiten natuurlijk de Holocaust Tower en de Garden of Exile) een gevoel van herkenning. Wat ik alleszins apprecieer aan dit museum is dat de focus niet enkel ligt op de Holocaust, een gruwelijk onderdeel van de joodse geschiedenis, maar dat het museum ook aandacht besteedt aan de eeuwenlange, boeiende geschiedenis van de joodse volkeren in Europa. Een mooie gelegenheid om wat bij te leren.

IMG_1767

IMG_1768

IMG_1771

IMG_1773

IMG_1776

IMG_1780

IMG_1781

IMG_1782 Continue reading

Van Leuven naar Berlijn – 9 april 2023

Na onze fijne trip naar Barcelona vorig jaar, trekken we dit jaar met onze vrienden en hun twee kinderen richting Berlijn. Mijn vriend en ik bezochten Berlijn in 2010 tijdens onze roadtrip door Europa en zijn erg benieuwd om te ervaren hoe de stad sinds die tijd veranderd is. We ontmoeten onze vrienden mooi op tijd op de luchthaven (gelukkig geen stressy filetoestanden zoals de vorige keer). We checken onze valiezen in (bij zo’n self check-in ben ik altijd wat zenuwachtig dat de bagagetag ergens onderweg loskomt) en hebben nog riant veel tijd om iets te drinken alvorens aan boord van het vliegtuig te gaan.

De vlucht verloopt vlotjes en iets voor zes uur komen we in de gloednieuwe luchthaven Berlijn Brandenburg aan. Al snel rollen onze koffers van de bagageband en dan begint de zoektocht naar een taxi. In heel de lange, lange rij taxi’s valt er geen enkele taxi geschikt voor zes personen te bespeuren. Heel bizar, want op elke luchthaven ter wereld staan er wel van die busjes om iets grotere gezelschappen te vervoeren. Niet dus in Berlijn. Gelukkig heeft mijn vriend op voorhand de taxi-app Free Now geïnstalleerd en kan hij in de app aangeven dat hij een taxi voor zes personen nodig heeft. De taxi is er verbazingwekkend snel en brengt ons in een veertigtal minuten naar het appartement dat we gehuurd hebben, niet ver van Checkpoint Charlie in de statige Friedrichstraße.

IMG_1402

IMG_1410

IMG_1412

Het appartement zelf is gelegen in een prachtig historisch gebouwencomplex, maar wat een gedoe met de verhuurders, zeg! Ik heb mij op voorhand zeker vier keer akkoord moeten verklaren met steeds veranderende en steeds strenger wordende huisregels. De verhuurders waren er duidelijk niet gerust op dat wij ‘s nachts geen wilde feestjes zouden geven. En alhoewel ik ze gerust gesteld had dat wij geen plannen in die zin hadden, bleef ik maar berichten krijgen die benadrukten dat we muisstil moesten zijn. Uiteindelijk krijg ik de dag van ons vertrek een bericht dat de onderbuur erg gevoelig is voor lawaai en dat we in het appartement zelfs niet met onze schoenen aan mogen rondlopen. Mais enfin.

Gelukkig klopt de uitleg over hoe we de sleutels uit het kluisje moeten krijgen als een bus en blijkt het appartement zeer mooi en ruim te zijn met twee afzonderlijke badkamers. We trekken onze schoenen uit en installeren ons in het appartement. We worden bij onze aankomst meteen al gespot door de onderbuur die duidelijk op de loer ligt om de huurders van het appartement boven haar te spotten en krijgen van haar opnieuw de boodschap mee dat we geen geluidsoverlast mogen veroorzaken. Al goed dat we een goed gevuld programma hebben en niet van plan zijn veel tijd op dat appartement te besteden.

IMG_1416

IMG_1418

IMG_1420

IMG_1422

We hebben honger gekregen van de trip en ik zoek een restaurant in de buurt. Mijn oog valt op restaurant Mama Cook en ik weet onze vrienden, die niet zo’n fan zijn van exotisch eten, te overtuigen om daar te dineren. En amai, wat een toprestaurant. Het finger food valt bij iedereen in de smaak, mijn mojito is fantastisch en ook de hoofdgerechten zijn heerlijk (al zijn sommige sausjes net iets te pikant voor onze vrienden). Ik bestelde een Aziatische Surf and Turf met noedels die ik helaas moet afstaan aan L, de dochter van onze vrienden. K had heel dapper een noedelsoep besteld, maar die blijkt toch iets te pikant voor haar te zijn. Gelukkig ben ik een grote fan van noedelsoep en smaakt de soep mij voortreffelijk.

IMG_1424

IMG_1436

IMG_1437

IMG_1439

IMG_1441

Voldaan keren we terug naar ons appartement alwaar we op fluistertoon nog wat black stories spelen om vervolgens op tijd in bed te kruipen. We hebben morgen een drukke dag voor de boeg!

Villa Otrang

Niet ver van Bitburg ligt de prachtige Romeinse Villa Otrang. Het was tripadvisor die ons deze bestemming suggereerde en de villa bleek een echte parel te zijn. Ik was zwaar onder de indruk van de verfijnde mozaïeken die vermoedelijk uit de eerste of tweede eeuw na Christus dateren. Schitterend! Als jullie in de buurt zijn, deze villa is een bezoek meer dan waard. Ik laat jullie mee genieten:

IMG_2854

IMG_2857

IMG_2858

IMG_2868

IMG_2874

IMG_2875

IMG_2879

IMG_2882

IMG_2883

IMG_2885

IMG_2886

IMG_2888

IMG_2892

Stolzenfels

Aan de oevers van de Rijn ligt een sprookjesachtig Kasteel dat dateert uit de 13de eeuw. Het oorspronkelijke kasteel ging in 1688 in vlammen op. In de vroege 19de eeuw kocht de latere koning Friedrich Wilhem IV de resten op. Het huidige kasteel werd ontworpen door de Pruisische architect Karl Friedrich Schinkel en werd gebouwd tussen 1833 en 1845. Wij stopten er na ons bezoekje aan Koblenz. Beneden aan de toegangspoort stond dat de laatste bezoekers toegelaten werden om 17.00u. Het was vijf voor vijf toen we deze boodschap lazen.

Toch besloten we het erop te wagen en de steile klim naar boven aan te vangen. Bezweet kwamen we een tiental minuten later bij de kassa aan. Het geluk was aan onze kant, want de rondleiding ging net beginnen en we kochten de twee allerlaatste kaartjes voordat de kassa sloot. En zo maakten we kennis met dit magnifieke kasteel met een al even fabuleus uitzicht. Het kasteel onderging nog niet zo lang geleden een ingrijpende restauratie. In de loop der jaren was de constructie langzaam beginnen wegzakken en er waren grote stabiliteitswerken nodig om de verzakking tegen te gaan. De gids wees ons op de scheuren in de muren, die nu gelukkige gestopt zijn met groeien.

Absoluut een bezoek waard!

 

Terug van een fantastische vierdaagse in Duitsland

De zon liet zich eindelijk nog eens van haar beste kant zien, onze vrienden gaven elkaar het jawoord op één van de meest romantische locaties ooit en we maakten kennis met een boel toffe mensen.

Een uitgebreid verslag volgt nog, nu verdient mijn cursus Spaans voor een dag of twee mijn volledige aandacht. Mijn Duits is er de voorbije dagen beslist op vooruit gegaan, jammer genoeg kan dat niet van mijn Spaans gezegd worden.

Zondag 8 augustus 2010 – De reis naar huis

1029 kilometers hadden we vandaag voor de boeg. Ongeveer negen uur rijden, pauzes niet inbegrepen. We keken er niet bepaald naar uit. Al had ik wel het gevoel dat het mooi geweest was. We waren allebei moe van het reizen en de vele indrukken die we opgedaan hadden. Bovendien hadden we een berg vuil wasgoed verzameld.
Misschien is het verstandiger om op het einde van een goedgevulde reis als de deze nog enkele rustdagen in te lassen om alles wat te laten bezinken. Ik heb het gevoel dat sommige herinneringen nu al aan het vervagen zijn. Gelukkig is er dit verslag om mijn geheugen op te frissen.

De eerste paar honderd kilometers door Denemarken verliepen prima. We stopten even onderweg voor een middagpauze, maar het Deense restaurant zag er zo vies uit dat we beslisten om door te rijden naar Duitsland, het land van de Propere Toiletten, en daar iets te eten. Na ons middagmaal met erwtensoep en spaghetti bolognese in een superproper Duits wegrestaurant was het echter uit met de pret. Rond Hamburg zat alles vast. We kwamen in een geweldige file terecht en konden niets anders dan lijdzaam toezien hoe de minuten en uren wegtikten, terwijl we allebei de volgende dag op het werk verwacht werden.

Na zowat drie uur vertraging opgelopen te hebben en enkele fikse regenbuien getrotseerd te hebben, was het ergste fileleed achter de rug. Mijn vriend ging stevig op de gaspedaal staan in de hoop ons toch nog voor middernacht thuis te krijgen. Wat uiteindelijk net niet lukte.

Oja, onderweg kwamen we de beste toiletten ooit tegen. Het was een heel ingenieus systeem, met zo’n poortje waar je enkel door kan als je er een stuk van vijftig cent in gooit. Maar je moet je geen zorgen maken als je het correcte bedrag niet hebt, want de machine geeft ook wisselgeld terug. Nadat je de munt ingeworpen hebt, krijg je een ticketje. Eerst was me niet helemaal duidelijk waar dit voor diende, maar het bleek dat je als klant van de winkel of het wegrestaurant dit ticketje opnieuw kon inwisselen voor vijftig cent of opsparen tot je er genoeg had om er een gratis tas koffie mee te kopen (de ticketjes bleven één jaar geldig). Zo gaan klanten altijd gratis naar het toilet. Het toilet zelf beschikte trouwens over een ronddraaiende zelfreinigende bril. De kranen en de paper towel dispenser (hoe heet zoiets in godsnaam in het Nederlands?) waren beide te bedienen via sensoren. Heel hygienisch omdat je niets hoeft aan te raken. Wanneer wordt dit systeem in de Belgische wegrestaurants ingevoerd?

En terwijl we ons onderweg de hele tijd zaten af te vragen, waarom we zoveel auto’s zagen rondrijden met de letters WOA op hun achterruit geplakt, leverde één Google zoekopdracht ons het antwoord: Wacken Open Air. Ah, the internet, isn’t it a lovely invention? Hoe deden de mensen dat vroeger?