Een bezoek aan het Lam Gods in de Sint-Baafskathedraal

Dit weekend stond door een samenloop van omstandigheden in het teken van kerken, oude kunst en Augmented Reality. Want ja, nadat mijn vriend en ik zaterdag voor het eerst een hololens op ons hoofd hadden, spoorden we zondagnamiddag naar Gent om deze ervaring nog eens over te doen, maar dan beter.

De meesten onder jullie zullen ondertussen wel al opgevangen hebben dat het befaamde Lam Gods van Van Eyck na de restauratie van de onderste panelen een nieuwe plek gekregen heeft in de Sint-Baafskathedraal. Ik had het geluk een uitnodiging te mogen ontvangen om als één van de eersten dit unieke meesterwerk op zijn nieuwe plek te bewonderen. Tegelijkertijd konden mijn vriend en ik de Augmented Reality ervaring meepikken. We voelden ons al een beetje oude rotten toen het toestel op onze hoofden gezet werd.

IMG_7090

IMG_7092

IMG_7107

IMG_7097

Niet dat ik iets wil afdoen aan de ervaring in de Sint-Pieterskerk, maar deze tocht doorheen de geschiedenis van het Lam Gods was toch van een iets hoger niveau. De animatie was verfijnder en beter uitgewerkt en de omstandigheden in de crypte leenden zich beter tot een optimale visuele ervaring. Ik heb alleszins veel bijgeleerd over de bijzondere bewogen geschiedenis van dit fenomenale kunstwerk. Kan jullie enkel maar aanraden om een tijdslot te reserveren en dit met eigen ogen te aanschouwen.

Maar hét hoogtepunt van ons bezoek was natuurlijk het Lam Gods zelf in al zijn kleurenpracht. Wat een schoonheid! Chapeau voor het harde werk dat de restaurateurs gedaan hebben. Ik krijg er al naar uit om terug te keren na de restauratie van de bovenste luiken.

IMG_7101

IMG_7102

IMG_7104

IMG_7105

Natuurlijk pikten we ook een klein stukje Gent mee tijdens ons bezoek:

IMG_7073

IMG_7075

IMG_7077

IMG_7078

IMG_7079

IMG_7080

IMG_7083

IMG_7086

IMG_7087

IMG_7089

 

Genoten van dit blitzbezoekje aan Gent. Hopelijk kunnen we de volgende keer wat terrasjes meepikken!

Open lucht verjaardagsfeestje in het Kalvariebos

Dankzij de versoepeling van de maatregelen, konden we deze zondag met zes volwassenen en vier kinderen de verjaardag van ons petekindje vieren in het Kalvariebos. Mijn vriend en ik besloten sportief te zijn en de iets meer dan twaalf kilometer naar het Kalvariebos al fietsend af te leggen. We volgden fietsknooppunt 84 richting Lubbeek, een mooie fietsroute, maar amai, toch net iets meer heuvels te overwinnen dan verwacht. Het was zweten op onze zware blue-bikes…

Bij aankomst parkeerden we onze fietsen vlak naast een bakfiets en mountainbike. Bleek dat het andere koppel op het feestje ook met de fiets was gekomen. Langs exact dezelfde route (de bakfiets was uiteraard elektrisch, met twee kinderen erin denk ik niet dat de papa de heuvels overleefd zou hebben).

IMG_6878

IMG_6879

Spijtig genoeg was de zon niet van de partij, waardoor het al snel bijzonder frisjes begon te worden. Zeker omdat mijn vriend en ik half bezweet aankwamen na ons fietstochtje. De ouders van mijn petekindje hadden hun best gedaan om coronaveilige hapjes te voorzien en ik was blij dat mijn cadeau, een kubb-spel, in goede aarde viel bij mijn petekindje. Het werd meteen uitgepakt en we speelden twee spelletjes. Die mijn team tot mijn grote verwondering beide keren won. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf niet zo’n grote fan ben van het kubb-spel, maar in coronacrisis tijden is het wel leuk om een spel te hebben dat je buiten kan spelen.

IMG_6880

IMG_6886

IMG_6888

IMG_6890

IMG_6891

IMG_6892

IMG_6896

Na een tijdje begon iedereen het té koud te krijgen om nog langer te blijven. We namen afscheid en mijn vriend en ik vingen de fietstocht naar Leuven aan, om, zoals te verwachten viel, vervolgens al snel voorbij gestoken te worden door de bakfiets en de mountain bike. Blue-bikes zijn niet de beste fietsen voor lange klimpartijen…

Het fietstochtje hielp om onze stramme spieren opnieuw op te warmen, maar mijn voeten waren zo verkleumd dat ik een warm voetbadje moest nemen om ze terug op een normale temperatuur te krijgen. Gelukkig was er een heerlijk avondmaal van Convento Food om de laatste kou uit onze lijven te verdrijven.

IMG_6897

Varenbergwandeling in Korbeek-Lo en verjaardagshamburgers

Vandaag was het dan eindelijk zo ver: de laatste dag van februari, aka de verjaardag van mijn vriend (‘t is te zeggen, als het geen schrikkeljaar is). We sliepen lekker lang uit en bleven na het ontwaken heerlijk lang in bed liggen voor een uitgebreide knuffelpartij. 😉

De zon zette haar beste beentje voor, dus zochten we een wandeling in de omgeving uit om te genieten van dit zalig winterzonnetje en de staalblauwe hemel. Onze keuze viel op de Varenbergwandeling B in Korbeek-Lo, een kort fietstochtje vanuit Leuven. Een spectaculaire wandeling was het niet meteen, maar we ontdekten toch weer leuke plekjes en het deed gewoon deugd om een frisse neus te halen.

IMG_6517

IMG_6518

Pellenberg in de verte:

IMG_6523

IMG_6524

IMG_6525

IMG_6526

IMG_6527

IMG_6528

Na de wandeling liepen we nog even langs het huis van mijn gepensioneerde collega in de hoop op een voordeur- of tuingesprekje. Helaas, het was te verwachten met dit mooie weer: mijn oud-collega en zijn vrouw waren erop uit met hun mobilhome. Volgende keer beter!

Bij thuiskomst bestelden we ter ere van de verjaardag van mijn vriend hamburgers bij Burger Folie. Zelf ben ik minder een fan van hamburgers, maar ik moet zeggen dat de versie die ik bestelde, met portobello en pulled pork, mij wel kon bekoren. Het moet niet altijd haute cuisine zijn! (Al zijn die verfijnde gerechten toch nét iets fotogenieker.)

IMG_6534

IMG_6536

En oja, we sloten de avond af met een glas Japanse whisky: Hakushu Distiller’s Reserve. Mijn verjaardagscadeautje voor mijn vriend. Want alle goeie dingen bestaan uit drie. 😉

IMG_6539

Groene schatkamer in Zammelen

Deze namiddag brachten mijn vriend en ik door in het gezelschap van mijn broertje en zijn vriendin in het prachtige Zammelen en omgeving. Ook wel het Vlaamse Toscane genoemd. Toegegeven die vergelijking is nét iets te hoog gegrepen, maar mooi was het er wel, zelfs zonder bladeren aan de bomen. Ik kan me voorstellen dat het er fantastisch moet zijn als de fruitbomen in bloei staan.

We startten de wandeling van zo’n 13 kilometer rond het middaguur om de grote drukte voor te zijn. We hadden een lunchpakket meegenomen om onderweg te picknicken. Na een uurtje wandelen, stootten we op een gezellige picknicktafel die voldoende groot was om op veilige afstand van mekaar te eten. Om de verjaardag van mijn vriend te vieren hadden we een flesje champagne meegenomen. Heerlijk om in de buitenlucht onder een zalig zonnetje te klinken op een gezond en voorspoedig nieuw levensjaar.

IMG_6434

IMG_6436

IMG_6437

IMG_6439

IMG_6440

IMG_6441

IMG_6442

IMG_6443

IMG_6444

IMG_6446

Na onze lunch zetten we de wandeling doorheen het glooiende landschap verder. De wandeling bracht ons langs fruitboomgaarden, drassige valleien met poelen en spoorlijn 23 in Jesseren, beter bekend als het voormalige fruitspoor tussen Drieslinter en Tongeren. Mooie en idyllische plek! We spotten onderweg massaal veel sneeuwklokjes, zagen de eerste lammetjes van het jaar en genoten van het glooiende landschap met zijn prachtige vergezichten.

IMG_6453

IMG_6454

IMG_6456

IMG_6459

IMG_6460

IMG_6461

IMG_6462

IMG_6465

IMG_6468

IMG_6469

IMG_6472

IMG_6473

IMG_6474

IMG_6476

IMG_6477

IMG_6479

Eén van de mooiste wandelingen van het prille 2021!

Mollekensbergwandeling

De weersvoorspellingen voor zondag waren gewoon té goed om binnen te blijven, daarom spraken we af met onze vrienden uit Heverlee en hun vier zonen. En als jullie nu denken, tiens, 2 + 6 = 8 en 8 <> 4. Dan hebben jullie overschot van gelijk. Mijn vriend en ik zijn de huidige regels kots- en kotsbeu. Dus proberen we een soort van gulden middenweg te vinden: enkel in de buitenlucht met mensen afspreken en voldoende tijd laten tussen de verschillende afspraken in.

Ik had op voorhand een aantal suggesties voor wandelingen naar onze vrienden gestuurd en zij kozen voor de Mollekensbergwandeling. Ideaal, want op fietsafstand van Leuven. Meteen een reden om onze blue-bikes nog eens van stal te halen. Het was zó warm dat ik na een paar kilometers fietsen mijn lichte tussenseizoenjas uitspeelde. Totaal overbodig op deze prachtig zonnige dag.

We parkeerden onze fietsen aan de Maria-Hemelvaartkerk in Winksele en wachtten daar op onze vrienden. De jongens waren alvast erg blij om ons weer terug te zien. En ik ben altijd onder de indruk van de intelligente gesprekken die we met die jongens hebben. Zo wist de jongste ons te vertellen, nadat we een kappelletje gepasseerd waren, dat Pater Damiaan in 2009 heilig verklaard werd. Daar moesten wij oude mensen toch even wikipedia voor boven halen. Ach, hoe jaloers ben ik op die jonge hersenen die als een spons alle info rondom hen absorberen.

IMG_6338

IMG_6345

IMG_6347

IMG_6348

Hét letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van onze wandeling was de Mollekensberg. Prachtige plek en het moet daar nog mooier zijn als de bomen opnieuw met een groen bladerdek getooid zijn. De jongens klommen in de bomen terwijl de volwassenen bijpraatten en genoten van zoveel jeugdig enthousiasme.

IMG_6349

IMG_6350

IMG_6352

IMG_6354

IMG_6355

Het interessantste deel was dan weer onze passage langs de alternatieve leefgemeenschap Bereklauw. De jongens vonden het maar raar en ik zou er zelf nooit kunnen leven, maar ik heb wel respect voor mensen die op zoek gaan naar een alternatieve manier van samenleven en zich zo willen onttrekken aan onze dagdagelijkse ratrace. Een ratrace waarbij steeds meer mensen noodgedwongen moeten afhaken.

IMG_6356

IMG_6357

IMG_6359

Na de wandeling hadden we allemaal zin in een ijsje. Enige probleem: op heel de wandeling in de verste verte geen ijsjeszaak te bespeuren. Dus besloten we richting Leuven centrum te trekken en op een bank op het Hooverplein te genieten van ons eerste ijsje van 2021, afkomstig van ‘t Galetje.

IMG_6363

Een vroeg Valentijnsdiner!

We waren nét klaar met het uittesten van de inhoud van onze love box ;-), toen aan de deur van onze hotelkamer geklopt werd. Een correct gemaskerde hotelbediende (wie had een jaar geleden kunnen vermoeden dat maskers een noodzakelijk accessoire zouden worden?) bracht ons onze eerste gang van de avond. Drie overheerlijke hapjes. Onder het motto: goed begonnen, is half gewonnen. Natuurlijk dronken we daar een glaasje roze bubbels bij. Meegenomen uit onze eigen wijnkelder. 😉 Mijn vriend en ik hadden op voorhand de prijzen opgezocht van de flessen wijn in Martin’s Rentmeesterij en wijselijk besloten dat we vijftig euro voor een fles wijn er toch lichtelijk over vonden. De bubbels van Wijnhuis Douchy waren iets vriendelijker voor de portemonnee.

IMG_6023

IMG_6025

Carpaccio Saint-Jacques, wakame, radijs, komkommer, yuzu vinaigrette:

IMG_6028

Rundsvlees op Rossini wijze, champignons, witloof, bloemkool, jus van tijm:

IMG_6032

IMG_6033

Crème van witte chocolade, exotische gel, amandelcake, hart van rood fruit:

IMG_6036

IMG_6037

Bij het rundsvlees hadden we een flesje rode wijn voorzien. Helaas, het is ons nog niet vaak overkomen, maar deze fles rode wijn uit 2015 smaakte naar kurk. We deden nog een poging om de wijn wat meer te laten chambreren, maar hij werd er niet beter op. Zonde.

IMG_6063

We lieten het echter niet aan ons hart komen en sloten de avond af met zijn tweetjes in het bubbelbad. Zalig!

Een Valentijnsweekend in Alden Biesen

Vrijdagnamiddag hadden mijn vriend en ik vrijaf genomen om op tijd richting Bilzen te vertrekken. We hadden immers de Valentine Special geboekt in het prachtige Martin’s Rentmeesterij hotel, vlak langs Alden Biesen. Normaal hechten mijn vriend en ik niet veel belang aan Valentijn, maar hey, elke gelegenheid om even te ontsnappen aan de vier muren van ons appartement is tegenwoordig meer dan welkom. En zoveel hotels zijn er niet die een viergangen Valentijnsdiner aanbieden op de kamer mét garantie dat alles coronaproof zou verlopen.

De weersvoorspellingen waren niet meteen om over naar huis te schrijven, maar hey, ik vond het al geweldig dat er bij aankomst échte rozenblaadjes op ons hotelbed lagen. En een blikje pralines, origineel én lekker! Ons tafeltje voor het diner ‘s avonds was al gedekt. We keken allebei uit naar deze private dining experience. En dan te bedenken dat ik tot voor de coronacrisis nog maar één keer in mijn leven room service besteld had!

IMG_5977

IMG_5985

IMG_5978

We lieten onze valies af op de kamer en vertrokken meteen voor een wandeling in de omgeving. We wilden optimaal profiteren van het feit dat er vrijdagnamiddag geen regen voorspeld was en genoten van de mooie omgeving rond het kasteel. De wolken weerspiegelden poëtisch in de regenplassen op de velden en we snoven de geur van natte aarde op. Hoe mooi moet het hier niet zijn in volle bloesemseizoen!

IMG_5996

IMG_5997

IMG_5998

IMG_6001

IMG_6003

IMG_6004

IMG_6006

IMG_6007

IMG_6008

We spotten een zeer bijzondere kantoor (van een architectenbureau, uiteraard) en de eerste sneeuwklokjes van het jaar.

IMG_6009

IMG_6010

IMG_6013

IMG_6014

We kozen voor onze wandeling bewust voor de verharde wegen, kwestie van de modder te vermijden en dat lukte prima, tot we het onzalige idee hadden een klein veldwegeltje te nemen dat ons rechtstreeks naar de achterkant van het hotel moest brengen. Hoe verder we stapten, hoe dieper onze wandelschoenen in de modder wegzakten, tot ik het water mijn schoenen voelden binnen sijpelen. Nuja, het waren de laatste meters naar onze hotelkamer, daar konden we natte schoenen en kousen uitspelen en opwarmen met een lekker douche.

Helemaal klaar voor ons Valentijnsdiner!

Een uitgesteld kerstfeest

Uitstel is geen afstel! Een gouden regel waaraan ik mij graag houd.

De moeder van mijn vriend was ondertussen bijna helemaal hersteld en dus prikten we een nieuwe datum voor een kerst/nieuwjaarsfeestje. Mijn vriend deed een grondige vergelijkende studie van alle beschikbare afhaalmaaltijden bij de betere Leuvense restaurants en Dumon kwam als overwinnaar uit de bus. Aangezien we nu een bestelling voor vier personen hadden op te halen, besloten we wijselijk toch maar een Cambio te huren. Kwestie van niet op de fiets door een plotse regen- of sneeuwvlaag overvallen te worden met een hoop eten aan ons stuur.

En jawel, we stapten weer buiten met een leuk extraatje: een flesje espumante van het pas door de eigenares van Dumon aangekochte Portugese wijndomein. Serieus, wat een topdame! Zo’n vat vol energie, altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen, daar kan ik alleen maar het diepste respect voor hebben. Als we ooit weer mogen reizen, zet ik haar Portugese wijndomein zeker op mijn lijstje met te bezoeken bestemmingen.

Zaterdag spoorden mijn vriend en ik dus naar Herentals met onze zakken vol eten. En ja, we zijn ons ervan bewust dat het niet geheel volgens de regels is om met vier personen samen aan tafel te zitten, als die vier personen niet tot dezelfde bubbel behoren. Maar we namen alle mogelijk voorzorgsmaatregelen en gebruikten zelfs aparte toiletten!

De vader van mijn vriend kwam ons ‘s middags aan het station afhalen. We aten snel een boterham en vertrokken dan voor een wandeling van een kilometer of zeven langs de Kleine Nete. Tot mijn grote vreugde begon het onderweg te sneeuwen! Mijn eerste en ongetwijfeld enige sneeuw van 2021! Ik had gerust de wandeling nog wat willen verlengen, want niets is fijner dan door verse sneeuw wandelen, maar de ouders van mijn vriend waren duidelijk minder fan en snakten naar hun warme huisje.

IMG_5726

IMG_5727

IMG_5729

IMG_5730

IMG_5737

IMG_5738

Hoera! Sneeuw!

Terug binnen kraakten we een flesje champagne om te klinken op het nieuwe jaar, smeerden de toastjes met krabsla en vervolgens werd ik meteen aan het werk gezet. Er lag immers een onafgewerkte puzzel op mij te wachten, waarvan enkel de zwarte stukjes aan de rechterkant nog een plek moesten krijgen. En laat het in elkaar passen van moeilijke puzzelstukken nu net mijn specialiteit zijn!

Et voilà. Mission accomplished!

IMG_5748

IMG_5743

Nu de puzzel afgewerkt was, stond de rest van de avond in het teken van gezellig babbelen en genieten van het lekkere eten van Dumon.

Ravioli van kreeft met fijne groentjes en chablissausje:
IMG_5746

Sint-Jacobsvruchten met kruidenboter, salsa van tomaat en couscous:
IMG_5749

Boerderijeend met saus van appelsien en gebraiseerde witlof, aardappel met amandel en worteltjes:
IMG_5753

De heerlijke rode Portugese wijn van Dumon die perfect paste bij de eend:
IMG_5755

Chocoladedessert:
IMG_5757

Na nog een afzakkertje gedronken te hebben, bracht de vader van mijn vriend ons mooi op tijd terug naar het station van Herentals. Normaal is de overstap in Lier niet noemenswaardig (lelijk en kil station), maar ditmaal maakten we van de nood en deugd en bouwden we een minisneeuwman. Voilà, bij deze zit onze winterpret erop. Laat de lente nu maar komen!

IMG_5760

IMG_5763

Wandelen in de Mosselgoren

Gisteren hadden we afgesproken voor een coronavriendelijke wandeling met de zus en schoonbroer van mijn vriend en hun drie dochters. Het twijfelachtige weer hield ons niet tegen om samen de benen te strekken. En zo ontdekten mijn vriend en ik het natuurgebied Mosselgoren in Geel. Verrassend dicht bij de woonst van de zus en schoonbroer, maar tot nu toe waren we er nog nooit geraakt.

Om het gebied te bereiken, staken we eerst de Baileybrug over het kanaal Herentals-Bocholt over, een knap staaltje van militaire bouwkunst. Vervolgens begaven we ons op de drassige paden van het natuurgebied. Al snel hingen we tot onze knieën vol met modder en met mijn zomerwandelschoenen, moest ik goed oppassen niet tot aan mijn enkels in het slijk weg te zakken. Gelukkig was eengedeelte van de wandeling uitgerust met een vlonderpad, want anders had ik zeker rechtsomkeer moeten maken.

IMG_5500

IMG_5501

IMG_5502

IMG_5503

IMG_5505

IMG_5506

We hadden elkaar al heel lang niet meer gezien en de drie nichtjes van mijn vriend wilden die verloren tijd duidelijk graag inhalen. Ze stopten gewoon niet met babbelen. Tijdens de wandeling heb ik heel de plotline van Coraline gehoord en minstens drie Harry Potter boeken. 😉

En hoewel niet volledig volgens de coronaregels, betraden mijn vriend en ik toch het huis van zijn zus en schoonbroer. Hun oudste dochter moest immers haar (laatste! volgend jaar gaat ze al naar het middelbaar!) nieuwjaarsbrief voorlezen aan haar peter (mijn vriend). En tja, dat is toch minder gezellig buiten in de tuin, zeker als het regent. Mijn vriend en ik deden even een poging om onze mondmaskers op te houden, maar zetten deze al snel af. Uiteindelijk hebben we de voorbije weken ons zeer goed aan de regels gehouden en buiten ons knuffelcontact met niemand contact gehad. Een laatste rebelste daad om 2020 af te sluiten, om zo te zeggen.

Mijn vriend kreeg trouwens een hoop drank cadeau van zijn petekindje. Ongetwijfeld om ons door de komende lockdownweken te loodsen. Al was die bidon van drie liter Italiaanse landwijn, misschien toch iet of wat overdreven, want het ding past amper in onze koelkast. 😉 (De schoonbroer werkt bij de politie en had in september een opleiding in Italië gevolgd.) Ik was alleszins heel blij met de chocolaatjes van Cote D’or die ik cadeau kreeg! En die Italiaanse olijfolie komt goed van pas om te gebruiken in onze Hello Fresh of Foodbag bereidingen.

IMG_5550

En tja, aangezien we nu toch al de regels aan het overtreden waren, besloten we dan ook maar samen avond te eten. Chinees afhaalfood smaakt dubbel zo lekker als je dit kan delen met fijn gezelschap!

PS: Wel jammer dat de maaltijd onderbroken werd door een dringende sms van het werk, waardoor ik me noodgedwongen een tijdje moest afzonderen om wat telefoontjes te doen.

Goodbye, Oostende

Aan alle mooie liedjes komt een einde, zo ook aan ons (kort) verblijf in Oostende. We genieten voor de tweede en laatste keer van het uitgebreide ontbijt en worden zelfs al iets handiger in het stapelen van zoveel mogelijk etenswaren op één plateau. Al moeten we uiteraard nog een keertje terug de lift naar beneden nemen voor de pannenkoeken. Een hotelontbijt is niet volledig zonder pannenkoeken!

We ontbijten op ons gemak en nemen voor de derde keer foto’s vanaf ons balkon, die er, toegegeven, exact hetzelfde uitzien als de foto’s van de twee vorige dagen.

IMG_5239

IMG_9685

IMG_9686

We pakken onze spullen bijeen en laten onze valies en rugzakken achter bij het onthaal. Het was duidelijk een vergissing om de fototoestelrugzak mee te sleuren. Het weer is te grauw en grijs om echt mooie foto’s te maken. De iphone volstaat ruimschoots om wat snelle impressies vast te leggen.

Om ons weekend in schoonheid te eindigen, maken we nog een laatste strandwandeling. We lopen weer richting Mariakerke en terug. Tja, denk dat we door al dat overwerken even te weinig mentale ruimte hebben om originele wandelingen uit te stippelen. Gelukkig regent het niet!

IMG_5242

 

IMG_5245

IMG_5247

IMG_5248

IMG_5253

Ik haalde trouwens mijn beste camouflagetechnieken boven om mij te integreren in het gecontesteerde kunstwerk ‘Rock Strangers’ van Arne Quinze. Wie spot mij?

IMG_5256

Ditmaal hebben we meer geluk dan gisteren: we spotten zowaar een ganse groep zeehonden. Aan het uitrusten op het strand en ondertussen al die kijklustigen straal negerend.

IMG_5269

IMG_5270

IMG_5272

We lopen de pier van Oostende op en af, geven wat deskundig advies aan een groep politieagenten die duidelijk één of andere teambuilding activiteit aan het doen zijn en keren vervolgens terug naar het hotel om onze valiezen te halen. Mooi op tijd om de trein van 15.14u te halen. Ik moet immers de komende werkweek nog wat voorbereiden…

IMG_5273

IMG_5282

En nu duimen dat bij een volgend bezoek aan de Belgische kust de zon van de partij is.