Vanavond bezochten we met de leden van het management en het middenkader de tentoonstelling Horst 2022: The Act of Breathing. Fijn om de banden opnieuw wat nauwer te kunnen aanhalen. Want de coronacrisis heeft door het wegvallen van de informele contacten duidelijk voor verwijdering tussen bepaalde teams gezorgd en dat heeft mogelijk negatieve gevolgen voor de rest van de organisatie.
Ik kende Horst Arts and Music nog van toen dit festival plaatsvond op de terreinen rondom het Kasteel van Horst, waaraan het festival zijn naam ontleent. Na een aantal jaar raakt het festival de omgeving van Horst ontgroeid en door een gelukkig combinatie van toevalligheden is de organisatie terecht gekomen in Asiat Park in Vilvoorde. Een heel bijzondere site: een voormalig militair domein dat, nadat de militairen er vertrokken waren, zelfs nog even dienst deed als school. En nu dus ruimte biedt voor muziek en kunst.
We kregen een zeer boeiende rondleiding op het domein. Een aantal kunstwerken werden specifiek voor deze plek gemaakt en pasten perfect in de context van de aan hun lot overgelaten militaire barekken. De tentoonstelling is een coproductie met KANAL – Centre Pompidou en maakt onderdeel uit van ‘Living Traces’, een samenwerkingsprogramma tussen Brussel en Kinshasa.
Ik neem jullie graag mee doorheen de site waar de tekenen van verval overal waarneembaar zijn en langs een aantal kunstwerken die mij bijzonder aanspraken.
Heel bijzonder werk van mountaincutters:
Een fantastische videoinstallatie met water in de hoofdrol van Maika Garnica:
Sporen van het verleden van de site:
De natuur neemt over:
Fantastisch sculptuur van Benjamin Orlow:
Laure Prouvost evoceerde de buik van een walvis:
Leuke plek voor een feestje:
Subtiel werk van Anthony Ngoya:
Veiligheid moet altijd en overal voorrang krijgen!
Na de rondleiding wachtte ons een feestelijk buffet met absoluut heerlijke salades. Een feest voor de smaakpapillen. We klonken op de mooie zomeravond en het succes van Horst Arts en Music.
