Pool Party in Zichem!

Uitgeslapen na de barbecue van gisteren en pas wakker geworden nadat mijn vriend al lang naar de luchthaven vertrokken was voor zijn vroege ochtendvlucht. Mezelf getrakteerd op een porridge en een smoothie van Oats Days Long, die me niet helemaal goed bevallen zijn, want de rest van de dag last gehad van rammelende darmen. Op mijn middagwandeling nog onze vrienden uit Wijgmaal tegen gekomen die met hun buren een bezoek brachten aan Grasse Matinée op het Alfons Smetsplein. Alleen jammer dat het plein er, ondanks de kleurrijke stoeltjes, redelijk doods bij lag.

IMG_0340

IMG_0341

IMG_0342

In de namiddag spoorde ik naar Testelt voor de lang uitgestelde pool party bij onze vrienden. Spijtig genoeg verblijft de papa van onze vriendin momenteel in het ziekenhuis en was onze vriendin om die reden in de namiddag afwezig. Afgaande op wat ze nadien vertelde, ziet het er niet zo goed uit. :-( Een pool party in mineur dus, want zowel onze vriendin als mijn vriend ontbraken. Toch maakten we er het beste van. We zwommen in de prachtige zwemvijver met steur en goudvissen en speelden black stories en exploding kittens. En onze vriendin had op voorhand allerlei hapjes bereid (ondanks het feit dat ik haar op het hart gedrukt had dat ze voor mij niets speciaals moest doen) die we met smaak opsmikkelden.

IMG_0344

De oudste zoon van onze vrienden begint in september aan de unief. OK, hij zit wel een jaar voor op zijn leeftijd, maar help! hoe snel gaat de tijd? Twee keer met mijn ogen geknipperd en daar zit een briljante jongvolwassene. Ik ben er zeker van dat hij dat schitterend zal doen aan de universiteit. Wiskunde is echt helemaal zijn ding!

Tegen het avondmaal (met mijn lievelingseten, tomaat garnaal en ijs met rode vruchten als dessert) vervoegde onze vriendin ons en na een laatste zwempartijtje nam ik afscheid en bracht onze kameraad me terug naar het station van Testelt.

IMG_0359

IMG_0366

IMG_0367

Ondanks de tegenpruttelende darmen toch een mooie dag!

PS: Fotootje van de pralines die ik helaas thuis in de frigo vergeten ben:

IMG_0370

Foodtruckfestival in Kampenhout

Normaal stond er gisteren een zwembadparty op het programma bij onze vrienden in Zichem. Helaas werd hun ganse gezin getroffen door COVID-19 en konden we kruis maken over onze plannen.

Gelukkig heb ik altijd een plan B. 😉 Mijn vriend en ik probeerden al een maand of twee af te spreken met onze kameraad-filmliefhebber en zijn vrouw, maar tot nu toe was dat nog niet gelukt. Ik stuurde onze kameraad een berichtje, en jawel, mirakel: hij had deze zaterdag nog geen plannen. Zijn vrouw kon er wel niet bij zijn, want die zat een paar weken voor haar werk als sportpsycholoog in Manchester. (Superblij voor haar dat ze na een toch moeilijke zoektocht een toffe job heeft gevonden.)

Onze kameraad stelde voor om ‘s avonds samen naar het foodtruckfestival in zijn thuisbasis Kampenhout te gaan. Snel een cambio gereserveerd, want Kampenhout is niet bepaald vlot bereikbaar met het openbaar vervoer.

De zaterdag zelf kregen we rond de middag telefoon van onze vriend. Of we eventueel geen zin hadden om een beetje vroeger te komen om op deze zonnige dag te genieten van het zwembad van zijn ouders. Da’s maar een woord, snel onze zwemkledij en wat handdoeken in de rugzak gegooid, de cambioreservatie vervroegd en klaar!

Bij aankomst bij zijn ouders maakten we meteen kennis met het hondje Lou, die zeer nieuwsgierig aan ons kwam snuffelen. Normaal heb ik het niet op witte honden, maar voor Lou maak ik graag een uitzondering.

IMG_1839

IMG_1842

IMG_1844

Na uitgebreid van het zwembad genoten te hebben, trekken we naar het foodtruckfestival in het centrum van Kampenhout. Het is er gezellig druk, maar de wachtrijen vallen over het algemeen wel mee. Ik bestel een pornstar martini die me spijtig genoeg wat tegenvalt. De Australian pie met bloemkool en Indian curry daarentegen is erg lekker. Als hoofgerecht bestel ik een Etiopische vegetarische schotel met hartige pannenkoeken. Ondanks de vrij beperkte wachtrij moet ik even geduld uitoefenen voordat ik bediend wordt. Gelukkig smaakt de schotel uitstekend. We sluiten ons bezoek aan het foodtruckfestival af met, hoe kan het ook anders, een ijsje. Daarna keren we terug naar het huis van onze vriend, want ik begin het wat koud te krijgen.

IMG_1865

IMG_1867

IMG_1869

IMG_1879

IMG_1882

IMG_1883

IMG_1885

Swimming in the pool

Na de geslaagde eerste pool party bij mijn petekindje, mocht een heruitgave niet lang op zich laten wachten. Mijn vriend had immers het splinternieuwe zwembad nog niet kunnen aanschouwen. En ja, ook dit weekend waren de weergoden aan onze kant. Een stralend zonnetje is nu eenmaal het ideale excuus om te ravotten in het water. Nadat we uitgezwommen waren, speelden we samen Exploding Kittens, serieus het beste spel aller tijden! Na Risk, uiteraard!

IMG_0658

IMG_0660

Voor het avondeten hadden onze vrienden huisgemaakte pizza voorzien. We mochten zelf kiezen met welke ingrediënten we onze pizza wilden beleggen. En ja, misschien heb ik mij een beetje laten gaan met de hoeveelheid mozzarella op mijn pizza, maar het smaakte wel geweldig lekker. (Ik vind dat de meeste pizza’s die je op restaurant krijgt te schaars belegd zijn.)

IMG_0682

 

Afsluiten deden we met heerlijke verse aardbeien, vanille-ijs en chocoladesaus.

IMG_0684

 

Een zondag die bij mij spontaan een vakantiegevoel opriep!

 

Afkoelen in Tielt-Winge

De weersvoorspellingen voor zaterdag zagen er fantastisch uit. Een ideale dag om een duik te nemen in het splinternieuwe zwembad van het gezin van mijn petekindje. Omdat het zo’n mooi weer was, besloot ik gebruik te maken van de Urbee Go app en met de elektrische fiets naar Tielt-Winge te trekken. Helaas vond ik geen enkele fiets waarvan de batterij meer dan drie streepjes had (maximum is vijf), wat wellicht wat te weinig was om een uur heen en een uur terug te fietsen. Ik besloot het er toch op te wagen, maar de fiets in de laagste stand te zetten en op rechte stukken of stukken die bergaf gingen, in de stand nul te fietsen.

Doordat ik zowel op het Martelarenplein (waar een rommelmarkt stond) als op het Benedenplein was gaan zoeken naar een fiets met een zo vol mogelijke batterij, had ik serieus wat tijd verloren. Daardoor besloot ik niet de scenic route te nemen, maar de kortste weg naar Tielt-Winge (langs de N2). De route was uitgerust met een goed fietspad, maar toegegeven, het was niet zo tof om de hele tijd langs een drukke baan te fietsen. Het fietsen op de laagste stand viel gelukkig goed mee en slechts zo nu en dan zette ik de fiets in stand drie, wanneer ik een heuvel moest nemen. Daarbij hield ik angstvallig de batterij in het oog (stom dat het niet mogelijk is om de batterij van zo’n deelfiets zelf op te laden). Gelukkig waren er grote stukken bergaf, waarop ik gewoon in nul kon fietsen.

Ik slaagde er uiteindelijk zelfs in een beetje tijd goed te maken en was een kwartiertje later dan gepland bij onze vrienden in Tielt-Winge. Daar moest natuurlijk eerst en vooral het nieuwe zwembad uitgebreid bewonderd worden. Ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk was van de mooie manier waarop het zwembad aansloot op hun nieuwe terras en ingewerkt was in hun tuin. Erg knap en stijlvol, wat uiteraard te verwachten was van een architecte. 😉 Natuurlijk kon ik het niet laten zelf een duik in het aangenaam warme (29 graden) water te nemen. Amai, mocht ik een huis met een zwembad hebben, ik zou dagelijks een duik in het water nemen. Weer of geen weer. Nat word je toch. 😉

IMG_9095

Na het fijne zwempartijtje speelden we nog een spelletje regenwormen en toen was het al tijd voor het avondeten. Mijn vriendin had een lekkere pasta op tafel getoverd. Lekker met een glaasje Italiaanse witte wijn. En het dessert, vanille-ijs met verse aardbeien en warme chocoladesaus, paste perfect bij het heerlijk zomers weer.

IMG_9103

IMG_9104

IMG_9105

Aangezien ik zondag supervroeg moest opstaan om mijn vlucht naar Valencia te halen, maakte ik het niet te laat en vertrok ik rond een uur of acht. Toegegeven, ik had ook weinig zin om een uur in het donker naar huis te fietsen. Voor de terugweg koos ik wel voor de scenic route, nog steeds erg zuinig doend met de batterij van de elektrische fiets. En jawel, goed gemikt: de batterij was net leeg op vijf minuten fietsen van het station. Volgende keer hoop ik toch een fiets aan te treffen met een volle batterij. 😉

Een zonnig weekend in Libin

Dit weekend stond ons jaarlijkse uitstapje naar de overkant van de taalgrens op het programma. Waar ik vroeger nog de moeite deed om elk jaar een andere locatie te zoeken, verbleven we nu al voor de elfde opeenvolgende keer in Libin. Het comfort van de kamers, dat verwarmde zwembad en de jacuzzi vallen nu eenmaal moeilijk te overtreffen. En daarnaast is het nu eenmaal niet zo evident goeie accommodatie te vinden voor 41 personen. Jawel, dat lezen jullie goed: 41 personen (20 volwassenen en 21 kinderen). Onze vrienden hebben het bijbels gebod “Ga en vermenigvuldigt u” nauwgezet opgevolgd.

De leeftijden van de kinderen varieerden tussen een half en 16 jaar. Gelukkig zijn de meeste kinderen ondertussen de pampers ontgroeid. En het aantal kinderen met bandjes neemt ook elk jaar af, wat het allemaal wat minder stressvol maakt voor de ouders. De meerderheid kan zelfs al lezen, schrijven en een boterham smeren. Je duwt ze gewoon een spel weervolven in de hand en die houden zichzelf bezig. Lekker makkelijk.

Dit jaar hadden we eindelijk nog eens een zonnig weekend van begin tot einde. Vrijdag doken de kinderen al meteen het zwembad in (ik paste, want nog een beetje te fris naar mijn goesting), terwijl ik aan de lopende band pizza’s bakte. Ditmaal zonder brandwonden, gelukkig. Verder bestond de rest van het weekend uit ontbijten in verspreide slagorde (je hebt vroege en late vogels), in het zwembad liggen, watergevechten houden, cava drinken, ijsjes eten, zonnecrème smeren, barbecuevlees smikkelen, weerwolven en andere spelletjes spelen en veeeeeel foto’s en onnozele gopro-filmpjes maken.

DCIM111GOPRO

DCIM111GOPRO

DCIM111GOPRO

IMG_4694

IMG_4708

Het weekend vloog voorbij en voordat ik er erg in had zat het er alweer op. Ik deed mijn ronde om de meterstanden op te schrijven, terwijl mijn vriend alle kamers nakeek op verloren voorwerpen. We reden met onze vol leeggoed geladen cambio-wagen terug naar Leuven, alwaar we het weekend afsloten met een heerlijke sushi boot van Kintsugi.

Uit nostalgische overwegingen een kort overzichtje van de vorige locaties waar we verbleven:

  • 2003: Durnal
  • 2004: Burg Reuland
  • 2005: Fily
  • 2006: Momignies
  • 2007: Waimes
  • 2008: Jevoumont
  • Vanaf 2009 in Libin

PS: Excuses aan de kinderen die ik getraumatiseerd heb met het spelletje Black Stories.

Restaurant Dumon viert feest!

Ondertussen zijn we al enkele jaren trouwe klant bij restaurant Dumon. Dus toen ik op hun instagram account de aankondiging voor hun jaarlijkse verjaardagsfeest zag passeren, trommelde ik meteen mijn vriendenclubje Leuvense dames op. Niet iedereen kon zich vrijmaken, maar we waren toch met z’n zessen (inclusief de dochter van de eigenaar). Helaas moest één van onze vriendinnen last minute afhaken wegens ziekte. Natuurlijk net die vriendin die zou blijven slapen op ons appartementje. Had ik dus de hele zondagavond voor niks zitten kuisen met een kater. 😉

We zouden ietwat in gespreide slagorde naar Wakkerzeel trekken. Ik nam samen met een vriendin de trein en we hadden afgesproken samen op mijn appartement te wachten tot een derde vriendin ons met de wagen zou komen oppikken. Een twintigtal minuten later waren we in een blitse witte mini op weg naar Wakkerzeel. Popelend van ongeduld om er een fantastische avond van te maken.

Een prachtig opgedirkte feeërieke dame stond ons op te wachten met een glaasje champagne. Een goed begin van de avond! Rondom het zwembad stonden tenten opgesteld en de maaltijd werd opgeluisterd door een live band. Ons vriendinnenclubje kreeg een prachtige plek toegewezen vlakbij de band en we klonken op het mooie leven. Naar goede gewoonte was het eten uitstekend, maar het was het gezelschap dat er een topavond van maakte! Ik kreeg zelfs nog een afscheidsgeschenkje van één van mijn vriendinnen die door omstandigheden niet had kunnen bijdragen aan mijn afscheidscadeau: mooie theelichthoudertjes. Om het extra gezellig te maken in Genève!

haringhapje

tartaar van Belgisch blauwwit

zalmcarpaccio

dessert

Eén van de topmomenten van de avond was het optreden van onze vriendin, tevens dochter van de eigenaars, die een schitterende versie van Valerie van Amy Winehouse ten berde bracht. Het daverend applaus dat daarop volgde zei genoeg. Wat een podiumprésence! Spijtig dat haar groep ondertussen gesplit is.

En toen kwam het moment dat ik de week voordien al had aangekondigd op mijn afscheidsfeestje: de duik in het zwembad! Nu dit misschien mijn laatste bezoek aan Dumon voor lange tijd zou zijn, mocht ik dit niet langer uitstellen. Ik had mijn zwempak bij en ik kleedde me samen met mijn eveneens prettig gestoorde vriendin om in de toiletten. Klaar voor de grote jump! Wat een zaligheid in het frisse water te kunnen duiken en omhoog te kijken naar de nachtelijke hemel. Bij deze heb ik eens en voor altijd bewezen een vrouw van mijn woord te zijn! En daar is fotografisch bewijs van! 😉

Omdat we allemaal te veel gedronken hadden om nog veilig naar Leuven terug te rijden, belden we een taxi. Die maandagavond lag ik zo rond half twee ‘s nachts in bed. De werkweek goed ingezet, of zoiets. 😉 Ik denk dat ik volgend jaar speciaal ga overvliegen uit Genève om dit feestje nog eens dunnetjes over te doen.

Zwembadweekend in Libin

Ik kan het zelf amper geloven, maar doorgedreven onderzoek bevestigt: dit jaar trokken we al voor de vijftiende keer op weekend met onze vriendengroep. De samenstelling van de groep en de invulling van het weekend is in de loop der jaren drastisch veranderd. De allereerste keer dat we op weekend gingen in 2003 waren we met tien jonge, energieke volwassenen en zat het weekend propvol activiteiten: we gingen railbiken, bezochten een slakkenboerderij, gingen bier proeven in de abdijen van Leffe én Maredsous en reden op de terugweg langs Dinant.

In het gezegende jaar 2017 bestond onze groep uit 19 volwassenen en 20 kinderen, waarvan het jongste kind vier maanden was en het oudste 13 jaar en beperkten we onze activiteiten tot in en rond het zwembad en de jacuzzi hangen, vleesjes op de barbecue leggen en weerwolven spelen. Ons energieniveau is niet meer wat het was in 2003. 😉

Het was ook de zevende (!) keer dat we in onze  vertrouwde vakantiehuizen in Libin verbleven. Groter kan onze groep alvast niet meer worden, want er staat geen huis meer in de straat dat ik nog extra kan huren (de drie huizen de we huren zijn allemaal van dezelfde eigenaar). Ofwel moeten we al dat jong volk in tentjes in de tuin laten kamperen. 😉

Dit jaar was het, na een aantal kwakkeljaren, alvast een editie met goed weer. Geen spatje regen gezien, al had het voor mij zaterdag wel wat zonniger mogen zijn. Er werd alvast druk zonnecrème gesmeerd, want zelfs bij half bewolkt weer kan je flink verbranden (zoals mijn uit Genève overgevlogen vriend mocht ondervinden). Ik slaagde er bovendien in om op de één of andere manier mijn linkerbovenarm te verbranden aan het gloeiend hete rooster waarop ik Dr. Oetker pizza’s aan het bakken was op vrijdagavond. Het staat me niet meer helder voor de geest hoe ik dat geflikt heb, gelukkig was er een dokter in de zaal die mijn wonde met flammazine behandelde en mooi afdekte met een gaasje, dat er de volgende dag toch af moest, wegens niet compatibel met in het zwembad liggen.

Deze editie was ook de allereerste keer dat de kinderen helemaal zelf weerwolven speelden, zonder hulp van de volwassenen. Dankzij onze superslimme spelleider van nog geen negen jaar (officieel is het spel geschikt voor kinderen vanaf tien jaar, maar geen enkele van de deelnemers trok zich daar iets van aan) hebben nu ook de jongste kinderen de weerwolven microben te maken. Al duurde het even voor ze het concept van het spel doorhadden. Vraag: “Ben jij de weerwolf?” Bedeesd stemmetje van een achtjarige: “Ja.” Briljant moment! :-)

Enfin ja, het weekend was voorbij voordat ik er goed en wel erg in had. En jawel, voor iedereen die ongerust was: ook vanuit Genève zullen mijn vriend en ik ons nog engageren om dit weekend te organiseren.