Over het algemeen vind ik het prima om zonder auto door het leven te gaan, maar aangezien sommige plekken op deze aardkloot nu eenmaal moeilijk met het openbaar vervoer te bereiken zijn, komt zo’n ding toch af en toe van pas. Vooral als je van plan bent een romantisch weekendje met zijn tweetjes aan de Opaalkust door te brengen. 😉
Bijgevolg namen mijn vriend, die de avond voordien geland was, en ik donderdagochtend vroeg de trein naar Herentals, alwaar zijn ouders ons kwamen oppikken aan het station. De ouders van mijn vriend waren immers zo vriendelijk om ons hun voiture te lenen, een hip, wit Opel bestelwagentje met al heel wat kilometers op de teller.
Na een snel ontbijt vertrokken we onder een stralend zonnetje richting Frankrijk. Beter weer dan voorspeld, hopelijk zou dat zo blijven. We liepen een twintigtal minuten vertraging op om wille van een ongeval, maar verder verliep alles op rolletjes. Onderweg naar onze bestemming reserveerde ik alvast een aantal leuke restaurantjes voor de komende dagen. Kwestie van in het ongetwijfeld drukke paasweekend geen energie te verspillen aan de zoektocht naar eten.
Zo rond de middag begonnen we uit te kijken naar een geschikte lunchplek die we vonden bij La Consoeurie in Dunkerque, yep, het dorpje van, naar mijn bescheiden mening, de beste film van 2017 (niet dat ik in 2017 zoveel films zag). Voor slechts veertien euro aten we een heerlijke lunch met Sint-Jacobsvruchten als hoofdgerecht en een soort trifle met appel en kaneel als dessert. En achteraf kregen we nog een gratis glaasje champagne aangeboden van het huis. En dan te bedenken dat je in sommige etablissementen alleen al voor een glas champagne veertien euro betaald.
Rond 15u kwamen we aan in ons hotel vlakbij het strand. Het was nog vrij rustig, omdat de paasvakantie pas in het weekend begon. We dropten onze bagage af en profiteerden van het feit dat het nog altijd droog was om een mooie strandwandeling te maken in de richting van Cap Blanc-Nez. Tijdens onze wandeling werd ons pad ettelijke keren versperd door kleine riviertjes die vanuit de duinen richting de zee snelden. Over de meeste riviertjes konden we, mits een goeie aanloop, springen, maar voor sommige kwam er wat meer creativiteit aan te pas. Eén keer moesten we zelfs een afgevallen tak gebruiken om aan de overzijde te geraken zonder natte voeten.
We genoten met volle teugen van het mooie, brede zandstrand. Helaas begon de lucht tijdens onze wandeling steeds meer te betrekken en duurde het niet lang voordat de eerste regendruppels zich aandienden en al snel zaten we in een heuse stortbui. Er zat niets anders op dan rechtsomkeert maken. We verlieten het strand in de hoop langs de gewone weg sneller bij ons hotel te zijn. De wandeling terug was inderdaad korter, maar dat verhinderde niet dat we volledig doorweekt rond 17.45u in het hotel aankwamen. De tijd dat mijn winterjas nog waterafstotend was, ligt ondertussen ook al ver achter ons.
Terwijl we terug op temperatuur kwamen in onze hotelkamer (gelukkig deed de chauffage enorm goed haar werk), bespraken we het avondmaal. Ik had ‘s ochtends immers al het eten geregeld voor de komende dagen, maar voor deze avond zelf had ik nog niets voorzien. De eetgelegenheden die we gepasseerd waren in het dorpje, trokken ons niet meteen aan. Tripadvisor to the rescue en zo viel onze keuze op La Chaloupe. Aangezien het nog steeds pijpenstelen regende, leek het ons aangewezen om op voorhand onze komst telefonisch aan te kondigen. Kwestie van niet van een natte reis te moeten terugkeren. Spijtig genoeg hadden noch mijn vriend noch ik ontvangst in ons hotel. Gelukkig hielp de vriendelijke dame aan het onthaal ons uit de nood en zo vernamen we dat La Chaloupe een deal had met ons hotel waardoor we recht hadden op een gratis aperitief. mooi meegenomen!
We deden elke jas aan die we bij hadden (windstopper, regenjas en daarover mijn winterjas) en vertrokken door de gietende regen naar het restaurant. La Chaloupe bleek een bijzonder gezellig restaurant te zijn en wat meer was: het was er lekker warm! We genoten van een bordje fruits de mer als voorgerecht en ik zette de maaltijd voor met een heerlijke, zij het gigantische, portie vissoep. Daarbij dronken we een flesje Franse wijn.
Terwijl wij al flink opgeschoten waren met ons hoofdgerecht kwam rond 21.20u een koppel binnen met twee jongens van, naar ik schat, vier en vijf jaar oud. Op een tijdstip waarop de meeste kinderen van die leeftijd al lang in bed lagen, moesten zij nog aan het avondmaal beginnen. De jongens gedroegen zich echter voortreffelijk op dit late uur. Het gezin sprak een mengeling van Spaans, Duits, Engels en Frans. Misschien volgden ze wat de maaltijden betreft de Spaanse gewoontes. 😉
Omdat het me zo gesmaakt had, kon ik niet laten nog een klein dessertje te bestellen, een colonel (citroensorbet met een scheut wodka), leek me een ideale afsluiter. Gevolgd door een kopje thee om nog wat extra warmte op te doen alvorens door de regen en de kou naar het hotel terug te keren.
