Traag

Hoe komt het toch dat telkens wanneer ik langs de apotheker in Brussel moet, ik bediend wordt door de slome, trage oude vent die niks weet staan, die het computersysteem niet kan bedienen, problemen heeft met elektronische betalingen en mijn korting niet juist aanrekent. Elke keer weer heb ik prijs. En vandaag wou hij me dan ook nog eens gaan uitleggen hoe een Nuvaring werkt. Dat hoefde nu toch écht niet.

Volgende keer hoop ik op efficiënte vrouwelijke bediening.

Terug in Leuven

Ons weekendje Wipers zit er weer op. Voorbij gevlogen. Helaas is de slaapachterstond eerder vergroot dan verkleind. Blijkbaar went een mens snel aan het hebben van een goed bed en slaapkamerwanden die iets dikker zijn dan een gyprocplaat. Verder geen slecht woord over Hotel Albion. Heel vriendelijke mensen, de kamer was kraaknet en het ontbijt tot in de puntjes verzorgd. Alleen dat slapen, dat wilde niet zo vlotten.

Ik zal maar snel in mijn eigen bedje kruipen, want morgen is het weer een gewone werkdag.

Zat op de trein

Klein opstootje meegemaakt tijdens mijn dagelijkse treinrit naar huis. In de wagon waar ik een plaatsje gevonden had (niet dat ik veel moest zoeken, het was erg kalm op de trein vandaag), lag een zatte vent met een rood baseballpetje zijn roes uit te slapen. Hij was zo zat dat zijn zak mét daarin een voor driekwart lege fles whiskey midden op het gangpad stond.

Toen de conducteur langskwam, maakte hij de man in kwestie wakker met de vraag naar zijn reisbewijs. Geen idee of hij werkelijk een reisbewijs toonde of dat het een smoes van de conducteur was, maar deze laatste zei tegen de zatte vent dat hij moest afstappen in Brussel Noord om zijn connectie te halen. Dat was duidelijk niet naar de zin van de zatlap in kwestie. Hij begon vanalles te brabbelen tegen de conducteur. Ik vermoed dat hij Frans sprak omdat de conducteur ook Frans tegen hem sprak, maar ik verstond werkelijk niets van zijn gelal.

Na even gediscussieerd te hebben (Brussel Noord kwam snel dichterbij), kwam een twee conducteur zijn collega bijstaan. Ze pakten het wel goed aan: beide conducteurs waren supervriendelijk en behulpzaam: ja dat hij toch echt in de verkeerde trein zat en best zou afstappen in Brussel Noord en ze zouden hem helpen uitstappen en hij moest zeker zijn zak en zijn jas niet vergeten.

Volgende halte: Brussel Noord. Natuurlijk wilde de rode baseballpet dragende zatte vent niet afstappen. Uiteindelijk lukte het mits een beetje aandringen toch om hem buiten te werken. (Wat mij een werkelijk indrukwekkend zicht op zijn omvangrijke spaarpot opleverde.)

Eens buitengewerkt, begon hij wat te roepen en amok te maken. Hij wilde blijkbaar opnieuw onze trein op. Al gauw kwam er versterking opdagen in de vorm van een andere NMBS-medewerker. Deze maakte echter de grote fout de zatlap een duw te geven. Een goed raad: je duwt geen lallende en roepende zatte mensen die meer dan honderd kilo wegen, zeker niet als die persoon zich in de buurt van een trein bevindt. Nu, de kerel bleef wonder boven wonder rechtstaan, maar was nu echt razend en balde beide vuisten om de NMBS-medewerker op zijn gezicht te slaan. Zijn toestand was echter zo wankel dat zelfs een bejaarde zijn slagen had kunnen ontwijken.

Geen idee hoe het verder afgelopen is, want toen vertrok onze trein. Waarschijnlijk zit hij nu ergens in een cel zijn roes uit te slapen.

Schoolreisje naar Amsterdam

Zoals gezegd, ben ik gisteren naar Amsterdam geweest. Niet voor een plezierreisje, helaas, maar voor een werkbezoek. Allez, werkbezoek, het voelde eerder aan als een schoolreisje. ‘s Ochtends vroeg met een bende van twintig personen op de trein. Net een stel uitgelaten kinderen. Voor mij was het op de heenreis nog iets te vroeg om al uitgelaten te zijn, dus ik heb een uiltje geknapt. Treinen en voertuigen in het algemeen hebben een rustgevende invloed op mij, vermoedelijk komt dit doordat mijn ouders, ten einde raad, met huilbaby yab toertjes met de auto deden om mij toch maar enigzins stil te krijgen.

De studiereis zelf vond ik maar matig interessant. Alleszins niet interessant genoeg om ervoor heen en weer naar Amsterdam te gaan. Onthoud ik als pluspunten: ons bezoekje aan de Waag en aan de Brakke Grond. Al de rest hadden ze, wat mij betreft, gerust kunnen overslaan. En ik had de indruk dat sommige van mijn collega’s hier ook zo over dachten, te horen aan het nogal luide geroezemoes dat tijdens bepaalde presentaties ontstond. Natuurlijk kan ik het hen niet kwalijk nemen dat ze het saai vonden, dat vond ik ook, maar beleefd is anders. Per slot van rekening ben je te gast bij mensen die de tijd nemen om je hun verhaal te doen. Je kan dan op zijn minst de beleefdheid opbrengen om naar hen te luisteren. Geen goeie punten voor ons schoolgroepje.

Gelukkig eindigde de dag met een receptie (godzijdank voor recepties) in de Brakke Grond. Goeie wijn en interessante kunst. Ik was vooral erg gefascineerd door de kerel die zo zot was om een film op zijn hoornvlies te laten projecteren. Mijn ogen begonnen geheel empatisch pijn te doen als ik alleen nog maar naar hem keek. Alles voor de kunst, zal ik dan maar denken.

Nog een kunstwerk dat mij kon bekoren: ronddraaiende luidsprekers die een soort van oerwoudgeluiden produceerden.

Niet alleen leuk om naar te luisteren, maar ook best wel fotogeniek.

Erg jammer dat er tussen de presentaties door zo weinig tijd was om van de stad te genieten. De zon scheen zo mooi dat mijn gedachten meermaals afdwaalden naar een gezellig terrasje met een lekkere cocktail. De enige foto die ik van Amsterdam zelf heb, is genomen vanuit het raampje van de trein op weg naar huis:

Tijdens de treinrit naar huis was ons clubje zo mogelijk nog luidruchtiger dan op de heenreis. Ik vermoed dat de wijn op de afsluitende receptie daar iets mee te maken had. Een beetje vervelend, want ik had een hoop lectuur bij om de tijd te doden op de trein (ik slaap niet alleen graag op de trein, ik lees er ook graag) en ik was echt niet in de mood om flauwe grapjes te maken over fuckme-botjes, (Ja, soms kan ik gewoon ook heel erg serieus zijn.) ‘k Was blij toen ik ‘s avonds eindelijk rustig in mijn bedje lag.