En óf het lekker was! Zelfs al was de sfeer aan tafel, zoals altijd, een beetje ongemakkelijk.
werk
Werfbezoek aan het Vesaliusproject
Vandaag bracht ik een bezoek aan het Vesaliusproject in de Minderbroedersstraat. Het nieuwe Vesaliusmuseum zal een plek krijgen in twee Leuvense historische gebouwen met een rijke geschiedenis: het anatomisch amfitheater met aanpalend Snijhuis en het pathologisch instituut. Hiermee draagt dit project zijn steentje bij aan de transformatie van de Hertogensite, de voormalige ziekenhuissite tussen de Brusselsestraat, Kapucijnenvoer en de Minderbroedersstraat. De uitvoering van het project zal binnenkort starten en ik kan nu al niet wachten om het eindresultaat te bewonderen!
Na het werfbezoek werden mijn baas en ik uitgenodigd op een business lunch in de Faculty Club. Het eten was naar goede gewoonte uitstekend. Maar ik weet toch niet of ik echt een fan ben van powerpointpresentaties tijdens zo’n fancy lunch. Dan heb ik liever gewoon een broodje.
Salade van witte en groene asperge, eidooier, croutons en citroenolie:
Roodbaars op vel gebakken, zandwortel, handgerolde couscous met gekonfijte citroen en ras el hanout, afgewerkt met frisse vinaigrette:
Amandelbiscuit, citrus custard, gekonfijte sinaasappel en sorbet van amandelmelk:
Planningsfoutje
Vandaag had ik afgesproken om met een collega naar de expo ‘MISLED YOUTH’: de schaduwrijke werelden van Ward Zwart‘ te gaan. Ward Zwart, die er spijtig genoeg voor koos om vroegtijdig uit het leven te stappen, was een vriend van mijn collega. Ze had me al veel verteld over hem en zijn werk en ik keek er oprecht naar uit om mij te verdiepen in de wereld van Ward Zwart.
Helaas waren we allebei uit het oog verloren dat de Leuvens stadsbibliotheek dicht is op zondag. Dus daar stonden we dan voor gesloten deur, allebei met het schaamrood op de wangen.
Change of plans. We wandelden verder naar het stadscentrum, trakteerden onszelf op een ijsje bij het Moorinneken en verkenden samen de prachtige Leuvense Kruidtuin. En zo werd het toch nog een gezellige namiddag!
Ultimas 2023
Nog een beetje aan het nagenieten van de fantastische show in AED Studios in Lint. De uitreiking van de Ultimas was dit jaar nog strakker geregisseerd dan vorig jaar. En hoewel ik lang niet alle winnaars kende, heb ik me geen moment verveeld tijdens de show.
Een overzichtje van de winnaars:
Rotor vzw – Architectuur en toegepaste kunsten
Het Scheldeoffensief – Amateurkunsten
Aya Sabi – Opkomend talent
Gents Universiteitsmuseum & Plantentuin – Roerend en Immaterieel Erfgoed
Alexander Vantournhout – Podiumkunsten
Asperges!
Omdat ik het verdiend had na de iet of wat chaotische persconferentie deze ochtend op het werk. 😉
Afscheidslunch in de KBC Salons
Soms brengt mijn werk mij op onverwachte plaatsen. Vandaag was zo’n dag: ik had de eer en het genoegen de benen onder tafel te mogen schuiven in één van de exclusieve KBC Salons op de Grote Markt van Brussel ter ere van een afscheidslunch van een belangrijk adviesorgaan. Uiteraard ging ik graag in op de uitnodiging. Een ideale gelegenheid om te netwerken onder het genot van lekker eten en een glaasje wijn. Daar zeg ik geen neen tegen!
Geniet mee van de heerlijkheden die op ons bord passeerden:
Aspergesoepje:
Asperges à la flamande:
Fancy menukaartje:
Kabeljauw, boontjes, groene kruiden, marjolein:
Saint-Honoré, soes, vanille, karamel:
Media.forum
De namiddag woonde ik het allereerste Media.forum bij in TRACK Brussels. Alweer een nieuwe evenementslocatie ontdekt in Brussel. Al is het duidelijk dat er nog ruimte is voor verbetering. Tijdens het welkomstwoord ontbrak een microfoon en was er zeer veel omgevingslawaai afkomstig van de open tweede verdieping, waar er luidruchtig geluncht werd. Gelukkig gingen de lunchende mensen daarna snel aan het werk en werden de sprekers van het Media.forum voorzien van een microfoon.
Het werd alleszins een boeiende namiddag waarin ik bijleerde en dialogeerde over het mediaonderzoek in Vlaanderen en de meest recente vaststellingen. De namiddag werd afgesloten met flatbread en een glaasje. Origineel dat flatbread, maar een beetje te droog naar mijn goesting.
Eenheid in diversiteit – dag twee
Heerlijk geslapen in het uitstekende Hotel Indigo en vervolgens genoten van een uitgebreid ontbijt. Een goed begin van de dag!
Na het welkomstwoord van de minister-president sprak filosoof Peter Sloterdijk de deelnemers van de conferentie toe. Met alle respect voor deze ongetwijfeld erudiete man, een groot spreker is er niet aan hem verloren gegaan. Voor mij was deze keynote het dieptepunt van deze tweedaagse. Zijn betoog hield voor mij geen steek en werd dan ook nog eens in eentonig schabouwelijk Engels met een dik Duits accent gebracht. Veel herinner ik me niet van de speech, buiten het feit dat ik heel blij was dat ik op dat moment mijn laptop bij de hand had en wat mails kon beantwoorden.
Na de break-out sessie met de ronkende titel ‘The role of culture and regions in the multi-layered process of identification in Europe’ was het tijd voor de veggielunch met geweldig lekkere slaatjes en heerlijke broodjes. Hét bewijs dat een lekkere maaltijd geen vis of vlees hoeft te bevatten (al heb ik voorlopig nog geen intenties om vis of vlees volledig van mijn menu te schrappen, ik probeer wel een paar dagen per week veggie te eten).
Na de lunch was het tijd voor een cultureel intermezzo met het befaamde Waelrant Koor. Het optreden was goed, maar zelfs als fan van koormuziek vond ik een optreden van een uur vlak na de middagpauze een beetje van het goede te veel. Dit haalde echt wel de vaart uit de conferentie.
Daarna woonde ik de beste break-out sessie bij van de tweedaagse: ‘Media, cultural narratives and a common identity’. Goeie sprekers die een boeiend en relevant verhaal brachten. Vooral Tatjana Samopjan, afkomstig uit voormalig Joegoslavië, maar nu creative consultant in Zweden, wist me te betoveren met haar prachtige presentatie en sterke persoonlijkheid. Al moet ik bekennen dat, wanneer ik terugkijk op haar presentatie de conclusie van haar verhaal mij iets minder duidelijk is.
Na de afsluitende speeches, haalde ik mijn bagage op en vertrok ik samen met een collega naar het station om de trein naar Leuven te nemen. Tot ik mij opeens realiseerde dat ik mijn rugzak met mijn werklaptop gewoonweg had laten staan in de conferentieruimte die voor ons gereserveerd was. In zeven haasten terug gekeerd en na wat inwendig gevloek en een klein sprintje er alsnog in geslaagd de trein te halen.
Eind goed, al goed!
Eenheid in diversiteit
Als dat geen mooie titel is voor een Europees getinte conferentie, dan weet ik het ook niet meer!
Na de presentatie van ons prachtige boek in Vilvoorde konden mijn collega en ik meeliften met mijn baas naar Antwerpen voor onze conferentie in het teken van cultuur, erfgoed en identiteit in Europa. Voldoende stof voor een interessante anderhalve dag, zou ik zo denken. Natuurlijk brak er net op het moment dat wij de wagen geparkeerd hadden in de ondergrondse garage onder het Astridplein een gigantische wolkbreuk los boven Antwerpen. Iets waar we totaal niet op voorzien waren. Gelukkig was de stortbui van korte duur en konden we na een tiental minuten wachten de straat oversteken om in te checken in hotel Indigo. Ik had eerlijk gezegd niet veel verwacht van dit hotel, maar was aangenaam verrast door het vriendelijke onthaal aan de receptie en de gezellige kamer. Bijkomend voordeel van dit hotel was dat het letterlijk tegenover onze conferentielocatie lag.
Na mij opgefrist te hebben wandelde ik naar de overkant van het plein om in de prachtige Darwin Hall te luisteren naar de keynote van Ilja Leonard Pfeijffer. Mijn hoge verwachtingen werden helaas niet ingelost, want ik vond dat Pfeijffer te veel bleef steken in platitudes. Na de keynote en het aansluitende debat (waaraan Ilja Leonard Pfeijffer niet eens deelnam, want hij moest naar één of ander tv-programma) stonden buiten op het Astridplein bussen op ons te wachten om ons naar het KMSKA te brengen. Helaas reden deze grote toeristenbussen zich in het spitsuur volledig vast in het Antwerpse verkeer. Ik was beter te voet gegaan, want dan was ik sneller ter plekke geweest dan met de bus. Aan de andere kant gaf deze veel te lange busrit mij wel de gelegenheid om bij te praten met iemand met wie ik sporadisch in dezelfde vergadering zit, maar die ik helemaal nog niet zo goed ken.
Toen we dan eindelijk in het museum aankwamen, werden we welkom geheten door de burgemeester van Antwerpen. Je mag van de mens vinden wat je wil, maar hij is en blijft een geweldige spreker. Het gebeurt mij zelden dat mijn gedachten niet afdwalen tijdens een speech. Bijzonder knap hoe hij de aandacht weet vast te houden.
Daarna werden we onthaald op een intrigerende performance van Rosas in het oude gedeelte van het KMSKA. Zeer poëtisch, maar moeilijk om op te focussen met een rammelende maag. Spijtig genoeg duurde het na de performance nog een hele tijd voordat ik de eerste hapjes van het walking dinner te pakken kon krijgen. Er liep duidelijk iets mis in de keuken, want in mijn ervaring verlopen events in het KMSKA met catering van de Madonna meestal erg vlotjes. Gelukkig slaagde ik er naar het eind van de avond toe een paar desserts te pakken te krijgen, want de wijn werd behoorlijk royaal bijgeschonken. Niet goed op een quasi lege maag…
Na de receptie wandelde ik samen met wat collega’s in de frisse avondlucht terug naar ons hotel. Echt de perfecte manier om wat te bekomen van al die wijn. En blij dat ik was dat ik last minute alsnog beslist had aan mijn collega te vragen een hotel voor mij te regelen. Best idea ever!
Reflecties in het Depot van Vilvoorde
Deze middag woonde ik samen met de grote baas en nog wat collega’s de officiële persvoorstelling van ons prachtige boek over de Collectie in het Depot van Vilvoorde bij. Tot mijn grote horror was de managementvergadering vlak voor de persvoorstelling wat uitgelopen en ondanks mijn aandringen tot spoed, liet mijn baas zich niet vooruit branden. En jawel, zoals ik verwacht had (en googlemaps aangegeven had), kwamen we onderweg file tegen en waren we daardoor tien minuten te laat. Zelfs een Tesla heeft geen vleugels…
Beetje gênant als je weet dat mijn baas het welkomstwoord moest doen, vóór de andere sprekers aan het woord kwamen. Gelukkig waren er broodjes voorzien en had ik mijn collega, die al ter plekke was, gewaarschuwd dat we niet op tijd zouden zijn. Zij had de tegenwoordigheid van geest om alle aanwezigen uit te nodigen om al een broodje te eten, zodat het niet heel erg opviel dat we eigenlijk te laat begonnen. Het voordeel van een persconferentie op het middaguur te organiseren.
Gelukkig verliep de rest van het event vlotjes. Benieuwd naar de reacties! Enne, er waren nog meer dan genoeg broodjes over voor mij! En aspergesoep! <3
