Diner bij Bar Afrique

Vorig jaar kreeg ik een Social Deal bon cadeau voor mijn verjaardag. Aangezien ik zelf niet echt de grootste liefhebber ben van het Social Deal concept (denk altijd dat de horecazaken daar niets aan verdienen en de sector heeft het tegenwoordig al moeilijk genoeg), bleef de bon lange tijd ongebruikt in mijn mailbox zitten. Maar nu besloot ik dan toch de koe bij de horens te vatten en de bon te gebruiken voor ons diner op zondagavond. Mijn vriend en ik waren in een avontuurlijke bui en hadden wel zin om iets nieuws te proberen. Zo belandden we dus bij Bar Afrique in de Tiensestraat. We werden bijzonder vriendelijk onthaald en genoten als aperitief van een heerlijke variant op de befaamde Moscow Mule, waarbij de wodka vervangen werd door rum.

Voor het voorgerecht deelden we mapapu (krokante yuuzu gekruide kippenvleugels) en acras (gezouten beignets met zoetzure saus). Als hoofdgerecht koos ik voor de kip moambe (kip in saus op basis van palmnotensap, geparfumeerd met pindanoten), terwijl mijn vriend ging voor de ntaba (in Afrikaanse kruiden gegrild geitenvlees) met daarbij een portie bakbanaan. De gerechten waren zeker lekker, maar misschien was al dat vlees toch net iets van het goede te veel, zeker na de uitspattingen van de dag voordien.

Good food with great people

Gisterenavond waren we te gast bij onze vrienden op de Leuvense Vismarkt. Naar goede gewoonte startten we de avond met een glaasje champagne, want ja, alle redenen zijn goed om te vieren, nietwaar? En klinken op de vriendschap, dat doen we graag.

Onze vrienden hadden zichzelf weer overtroffen met heerlijke hapjes, fantastisch lekkere wijn en uitzonderlijk sappig vlees. Professioneel gegrild door onze kameraad in zijn Black Bastard Barbecue. Ja, die keramische barbecues zijn tegenwoordig gans de rage. En terecht, hoe lekker was dat vlees van Rondou, zeg! We smulden met ons zessen van al dat lekkers en namen uitgebreid de tijd om bij te praten. Good times!

Teamdag in het glorieuze Kasteel van Gaasbeek

Nog steeds één van mijn favoriete plekken in het Pajottenland. Alleen jammer dat het kasteel zelf zo moeilijk bereikbaar is met het openbaar vervoer. Gelukkig mocht ik deze ochtend meerijden met een lieve collega uit het Leuvense! En tot mijn verbazing zat het verkeer richting Gaasbeek zelfs mee.

We startten de dag met een warm drankje in Café Carletto, gevolgd door een rondleiding in het kasteel zelf. Hoe vaak ik er ook kom, de plek zelf weet me steeds weer te betoveren.

Voor de lunch trokken we naar Taverne Klein Nederlo, waar we op de laatste teamactiviteit van het team in de huidige samenstelling klonken en ik smulde van een werkelijk uitstekende groentenlasagne. De lasagne was van zo’n stevig kaliber dat we aan onze tafel besloten drie thees/koffies gourmand te bestellen, zodat we de kleine versnaperingen konden delen. Geen plek meer voor een groot dessert.

Daarna keerden we terug naar het kasteel om in de ronde torenkamer elkaar te bekampen in een heuse muziekquiz. Mijn team droeg de ronkende naam ‘De Romeo’s’ en tot mijn grote verbazing slaagden we er zelfs in een gedeelde eerste plaats te veroveren! En dat dankzij het feit dat ik de begintune van de serie Community herkende. We vormden trouwens een geweldig team, elk met zijn eigen sterktes.

De rit terug naar Leuven duurde ongeveer dubbel zo lang als deze ochtend met veel file en regen, gelukkig maakte het gezelschap veel goed. Zo kwam ik zelfs te weten dat één van mijn collega’s als hobby glasramen maakt. Hoe cool is dat?

Yet another afscheidsfeestje

Hopelijk het laatste afscheidsfeestje van dit jaar. Zelfs al weet je op voorhand dat er een eind komt aan tijdelijke contracten, je hebt ondertussen wel een fijne band opgebouwd met de collega’s die vertrekken. Echt blij trouwens dat het me lukte om er vanavond bij te zijn, want de laatste collega die ons verlaat, heeft een speciaal plekje in mijn hart veroverd sinds onze gezamenlijke uitstap naar Film Fest Gent.

Voor de afscheidsdrink hadden de collega’s een zeer hippe plek uitgezocht in het Brusselse, een stad die mij toch altijd weer weet te verrassen. Brasserie Surréaliste was helemaal mijn ding. Een plek met een boeiende industriële geschiedenis die een hippe make-over kreeg en waar je de heerlijke cocktailcreaties van de barman kan proeven. Ook bier- en wijnliefhebbers komen hier aan hun trekken en toen wij er waren was er een live optreden. De tapas zagen er trouwens ook uitstekend uit. Alleen jammer dat deze brasserie zo ver ligt van onze huidige werkplek, anders zou je mij hier zeker vaker aantreffen.

Na de drukte van de voorgaande dagen hield ik het bij één cocktail (een werkelijk geweldige mezcal sour, met als ingrediënten Mezcal Nuestra Soledad, Amaro Montenegro, lime juice, egg white & bitter) en één orange wine. Ik bedankte vriendelijk voor het aanbod om nog samen iets te gaan eten. Een avond wat rustiger aan doen, mag ook wel eens.

Tip: bezoek zeker het toilet van Brasserie Surréaliste!

Ensors stoutste dromen in het KSMKA

Gisteren had ik de eer en het genoegen om samen met mijn collega’s en een pak ander chic volk de Ensortentoonstelling in het KMSKA feestelijk te openen. Ik slaagde er spijtig genoeg niet in de tentoonstelling volledig in mij op te nemen, want net toen ik voorbij de helft van het parcours was, kwam het personeel ons vriendelijk aanmanen om te verzamelen in de De Keyserzaal om naar de speeches te luisteren. Al de sprekers hielden het kort, maar krachtig en daarna konden we genieten van poëtische luchtacrobatie. Het was prachtig!

Uiteraard zette ik mijn netwerk-streak van deze week verder. Dit alles onder het genot van de lekkere hapjes en de uitstekende wijn van de Madonna. Samen met de collega die mij vergezelde, wilde ik na het dessert nog een laatste blik op de werkelijk fenomenale tentoonstelling werpen, maar helaas, we waren te laat, de toegang was reeds afgesloten. Maar geen erg, ik kom zeker nog eens terug om op mijn gemak van al dat moois te genieten.

Met dank aan mijn lieve collega die mij haar logeerkamer ter beschikking stelde, zodat ik mij na de receptie niet moest haasten om de trein van Antwerpen-centraal naar Leuven terug te nemen.

Netwerkdrink!

En jawel, we gaan verder op het elan van gisteren. Ook deze dinsdag stond in het teken van netwerken. Vandaag vond er immers een kennismakingsdrink plaats op onze verdieping om de medewerkers van de andere organisaties waarmee we onze werkplek delen beter te leren kennen. Na een paar korte speeches van de grote bazen werd het een heel fijne en ongedwongen kennismaking met een hoop nieuwe gezichten. Al vrees ik wel dat ik al die namen onmogelijk opnieuw ga kunnen uit mijn geheugen opdiepen als we elkaar toevallig tegen het lijf lopen aan de liften.

Personeelsmoment, afscheidvieruurtje en pensioenfeest op één dag

Amai, bijzonder hectisch dagje vandaag. Deze ochtend werden we immers al om 8.45u verwacht in Brussel voor verschillende groepsfoto’s. Op het programma stond een foto van het nieuwe managementcomité, de groep teamverantwoordelijken en vervolgens een groepsfoto met al het (aanwezige) personeel. Uiteindelijk hebben we langer staan wachten tot de fotolocatie open ging dan dat we effectief geposeerd hebben voor de foto’s. Enfin, ik ben alvast benieuwd naar het resultaat.

Aansluitend bij de fotoshoot volgde een belangrijk personeelsmoment waarbij onze baas de laatste puntjes op de i van de grote reorganisatie zette. Spijtig genoeg werd het personeelsmoment verstoord door het zoveelste brandalarm in ons splinternieuwe gebouw. Gelukkig bleek het (alweer) vals alarm te zijn, maar je merkt dat het na elk vals alarm moeilijker wordt om mensen aan te zetten om effectief te evacueren. Na het personeelsmoment volgde een broodjeslunch waarbij ik probeerde bij zoveel mogelijk collega’s mijn oor te luisteren te leggen om te horen of de boodschap goed was aangekomen. Dat bleek gelukkig het geval te zijn.

In de namiddag volgde een vergadering in het kader van de overdracht van één van mijn vroeger teams naar een nieuwe afdeling en vervolgens sloot ik aan bij het vieruurtje dat één van mijn nieuwe teams georganiseerd had om afscheid te nemen van een aantal collega’s die door de reorganisatie overgingen naar een ander team. Voor deze gelegenheid hadden de collega’s hun beste bakkunsten boven gehaald en ik proefde met veel plezier van al dat lekkers. Spijtig genoeg moest ik het vieruurtje een paar keer verlaten doordat ik enkele dringende vragen van een paar andere collega’s moest beantwoorden.

Na het vieruurtje werkte ik aan en hoog tempo achterstallige mails weg. Daarna nam ik de trein naar Berchem voor het pensioneringsfeestje van één van de sterkhouders van deSingel. Dankzij de blue-bike raakte ik vlot ter plaatse en ondanks het feit dat ik niet superveel tijd had (ik wilde op een maandagavond echt op een deftig uur de trein terug naar Leuven nemen), had ik enkele fijne gesprekken. Ik genoot van een glaasje schuimwijn en van de lekkere hapjes terwijl op het podium verschillende sprekers passeerden om het feestvarken in de bloemetjes te zetten. Dik verdiend, wat mij betreft! Leuke vondst: op elke tafel lagen stickertjes van de pas gepensioneerde die je als souvenir mee naar huis kon nemen, samen met een krantje dat een ludiek overzicht bood van zijn carrière. Nu nog een leuke plek bedenken om die stickers op te plakken!

Lunch bij Baracca

Deze middag had ik afgesproken met mijn vriendin uit Zichem om samen te lunchen. Voor de gelegenheid had ik een tafeltje bij Baracca gereserveerd. Tijdens de middagshift kan je daar immers zo lang blijven zitten als je wilt en aangezien we heel wat bij te praten hadden, maakten we daar dankbaar gebruik van. Ik moet ook mijn eerdere iet wat te strenge oordeel bijsturen. Deze lunch was echt een prettige ervaring en het menu waarvan we samen genoten, was zeer lekker. Al zou ik het wel appreciëren, mocht het aanbod wat sneller variëren. Behalve de crispy dragonballz had ik alles op het menu al eens eerder gegeten.

Oester met ponzu, dille en zalmkaviaar:

Burrata met tomaat en basilicum & taco met chili con carne, avocado en zure room & vitello tonnato:

Crispy dragonballz:

Tonijn met edamame, beukenzwam en soja:

Dolci:

Na de lang uitgesponnen lunch wandelden we samen door Leuven. Het was de bedoeling om en passant wat optredens van Leuven beKOORt mee te pikken, maar elke concertlocatie waarlangs we passeerden, bleek volledig volzet te zijn. Jawadde, Leuven houdt echt van koormuziek! We pikten dan een klein stukje van een samenzingsessie mee aan de Olevelodroom en hielden het bij een aangename wandeling langs de vele bouwprojecten in het stadscentrum.

Ik zette mijn vriendin netjes op tijd in het station van Leuven af om haar trein te halen. Terwijl we aan het afscheid nemen waren, liep ik een collega met haar twee dochters tegen het lijf die in Leuven overstapte op de trein naar Mechelen. Fijn om te zien wat een flinke jongedames haar dochters geworden zijn, al konden we maar een paar minuutjes praten.

Een fijne namiddag!

Bunnahabhain whisky tasting

Gisterenavond spoorde ik naar Limburg om samen met mijn broer deel te nemen aan een Bunnahabhain whisky tasting bij Dranken Houben. Mijn broer en ik houden mooie herinnering over aan ons bezoek aan de Distillery van Bunnahabhain op Islay en de whisky die we daar toen proefden. (Die genummerde fles die we toen daar kochten, staat hier trouwens nog steeds in de kast, te wachten op het ideale moment om open te doen.) Dus ik had hard naar deze tasting uitgekeken.

De tasting stelde niet teleur. We kregen enkele zeer mooie whisky’s te proeven. Wat Bunnahabhain trouwens uniek maakt als distillery op Islay, is het feit dat hun whisky niet geturfd is. En ja, ik was de enige vrouw in een gezelschap van uitsluitend mannelijke whiskyliefhebbers.

We proefden:

Bunnahabhain 12 yrs
Bunnahabhain 12 yrs cask strength
Bunnahabhain Toiteach a dha
Bunnahabhain 18 yrs
Feis ile 2024 14 yrs ruby port
Bunnahabhain Feis ile 2024 23 yrs triple sherry
Old Ballantruan

En als afscheidscadeautje van de werknemers van Dranken Houben verantwoordelijk voor de organisatie van deze tasting, mochten we nog een glaasje Glasgow 1770 proeven.

Als ik heel eerlijk ben: de twee niet-Bunnahabhain whisky’s hadden voor mij niet gehoeven. Té geturfd. Ik had deze whisky’s zeer graag ingeruild voor nog een glas van die uitstekende Bunnahabhain Feis ile 2024 23 yrs triple sherry. 😉

Ik kon alleszins nog op het gemak nagenieten in de, op de conducteur na, lege trein terug naar Leuven.

STUK Start!

Deze avond wandelde ik naar de Naamsestraat om een streepje STUK Start mee te pikken. Ik woonde eerste de voorstellen van het nieuwe kunstwerk van Frederic Geurts op het Achterplein bij. Op het eerste gezicht ziet dit kunstwerk en heel simpel uit, maar wat voor ons oog rechte lijnen lijken, is eigenlijk gezichtsbedrog. Er kwamen dan ook heel wat complexe berekeningen en veel vakmanschap kijken bij de creatie van dit wonderlijke werk. Met een glaasje witte wijn in de hand had ik een aantal toffe babbels met de aanwezigen op de receptie.

Na de receptie pikte ik de voorstelling van Aya Suzuki mee. Deze dame creëerde op haar eentje een betoverend geluidslandschap. Nooit verwacht dat een slingerende bak met rijstkorrels en wat potten zo’n mooi geluid konden produceren. Muziek om bij weg te dromen.

De muziek van de Peruviaanse Ale Hop was minder mijn ding. Een beetje té experimenteel. Het publiek dunde ook geleidelijk uit naarmate de voorstelling vorderde en zelf hield ik het ook niet tot het laatste moment uit.

Ik sloot mijn bezoek aan STUK Start af met de dansvoorstelling ‘Dans Kapot’. Amai! Wat een energie! Bijzonder onder de indruk van de dansers die hun voorstelling eindigden met het uitnodigen van (een deel van) het publiek op de dansvloer. Zeer dynamische voorstelling die voor mij toch wel het hoogtepunt van de avond vormde.

Yet Another Blog

Life on my side

persoonlijk