feest

Afscheidsfeestje

Gisteren naar het afscheidsfeestje van vriend H. Hij vertrekt voor twee jaar naar Amerika om daar in een labo stamcelonderzoek te doen. Dat schijnt tegenwoordig de mode te zijn. Voor de feestelijkheden begaven we ons naar de Komeet op de Oude Markt. H had het zaaltje boven gereserveerd. Ik vond het zaaltje wat tegenvallen. Een beetje kaal, verschrikkelijk heet, onhoorbare achtergrondmuziek en het geluid van de babbelende mensen leek wel van de muren af te kaatsen. Heel moeilijk om elkaar te verstaan.

Komt daarbij dat ik een beetje in een grumpy mood was (waarschijnlijk veroorzaakt door chronisch slaapgebrek). Een grumpy mood waar zelfs geen drie mojito’s (de mojito’s in de Komeet zijn trouwens excellent, men zegge het voort) tegen opgewassen waren. Nochtans waren er genoeg leuke en interessante mensen op het feestje. En heb ik zelfs enkele toffe gesprekken gehad, met dank aan kameraad N, die er met zijn ontwapenende glimlach altijd in slaagt mij te charmeren.

Gelukkig zie ik vriend H volgende week nog op Leuven in scène, want het zou een beetje jammer zijn met een dubbel gevoel aan onze laatste ontmoeting voor het Grote Avontuur te moeten terugdenken.

Een trouwfeest in Slovakije!

Gisterennamiddag hadden we bezoek van oudklasgenootje W en zijn charmante, kersverse echtgenote L. De laatste keer dat we hen zagen, was voor hun vertrek naar Argentinië, meer dan anderhalf jaar geleden. W is altijd één van mijn favoriete studiegenootjes geweest: iemand met een zalig gevoel voor humor, maar helaas niet zo veel geluk op het gebied van vrouwen. Dat laatste trekje is hij onderweg ergens kwijtgespeeld, want hij heeft het echt getroffen met de knappe en vriendelijke L. L is een Slovaakse die hij heeft leren kennen toen ze stage deed bij de Europese commissie. Ze zijn een prachtpaar. Het geluk spat ervan af. En blijkbaar kan ze nog goed koken ook, want de taart die ze meebracht, smaakte naar meer. 😉

Een bezoekje van W en L betekent converseren in het Frans. L spreekt vloeiend Frans. Een perfecte gelegenheid om het stof van mijn behoorlijk verwaarloosde Frans te blazen. Een taal moet je onderhouden, zoniet verlies je een deel van je kennis. Tegenwoordig kom ik echter nog zelden in contact met franstaligen (het winkelen in Brussel even niet meegerekend, daar heb je maar een zeer beperkte woordenschat voor nodig). We hebben ondertussen een uitnodiging op zak om hun nieuwe appartementje in Brussel te bekijken, mijn Frans kan er alleen maar deugd van hebben. En wees gerust, de volgende ontmoeting zal geen anderhalf jaar op zich laten wachten. Dan kunnen we meteen  de rest van de foto’s van Argentinië bekijken, want dat waren er gewoon té veel om er op één namiddag door te jagen. (Projectie is trouwens een fantastische manier om foto’s te bekijken.)

Na hun bezoek hebben we ook iets om volgend jaar naar uit te kijken: hun kerkelijk huwelijk in Slovakije. Het staat in mijn agenda en gaan zullen we. Ik verheug mij er nu al op. Ik heb altijd al een boontje gehad voor Oosteuropese landen en ik vermoed dat zo’n Slovaaks huwelijk met erg veel traditie gepaard gaat. Slovakije, here we come!

Paasmaandag

Omdat het driekoningenfeestje dit jaar door ziekte in iets beperktere kring gevierd werd, nodigden onze gastheer en gastvrouw de ganse bende uit voor een driekoningenfeestje reloaded. Op paasmaandag. De klokken brachten heel veel sneeuw en toen de gastheer “I’m dreaming of a white Christmas” op zette, ontbrak alleen nog een kerstboom om de kerststemming volledig te maken.

We aten ‘s middags kindvriendelijke spaghetti met balletjes gehakt die naar mijn mening een beetje flets van smaak was. Maar goed, kinderen houden nu eenmaal niet van té sterke smaken.  (Ik wel, ik ben bevoorbeeld dol op de Thaise keuken, daarvoor alleen al zou ik nog eens naar Thailand willen terugkeren.) Na het middagmaal werden er veel te veel (zelfgemaakte) chocoladeëieren op tafel gezet, waarvan ik natuurlijk moeilijk kon afblijven. Het metier van chocolatier intrigeert mij mateloos. Ooit ga ik eens zo’n cursus “chocolade maken” volgen. (Met de nadruk op ooit.)

Sommige kindjes werden in bed gestopt, anderen voor de tv geplaceerd (handig!) en daarna speelden de volwassenen een spelletje Bang!.  Ik vond het minder leuk dan de vorige keer. Mijn vriendje was de sheriff en hij wilde maar niet doodgaan. En ik, arme outlaw, lag er door een laf en onverwacht manoeuvre van een hulpsheriff al snel uit. Bah. Verliezen doet altijd zeer.

Blogmeet Leuven 2008

Na de succesvolle editie van 2007, presenteren Dries, Karel, Goya, Bruno en yab jullie op zaterdag 24 mei een nieuwe Leuvense blogmeet. Wij hopen natuurlijk op een massale opkomst. Dankzij onze gulle sponsors zal de prijs erg democratisch zijn. Voor 10 euro zal je mogen aanschuiven aan een buffet, zal er de nodige drank voorzien worden en krijg je nog een dessert op de koop toe. De blogmeet gaat door in de Moete, een gezellig zaaltje op de campus van Heverlee gemakkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer en met meer dan genoeg plaats om je auto te parkeren. Rep je dus naar http://blogmeet.be en schrijf je in! Een fijne avond gegarandeerd.

Zaterdagavond

Na een onnoemelijk drukke zaterdag, waarop ik Russische werkwoorden vervoegde, een ontmoeting had met vismensen, al hollend winkelde in de Delhaize, raprap een stukje paasfeesten (gruwelijk slechte site, u bent gewaarschuwd) meepikte en stofzuigend, swifferend en poetsend probeerde ons appartement een beetje toonbaar te maken, was alles zo rond half zes klaar om een bende van zeven personen in ons appartement te ontvangen.

Nu moeten jullie weten dat de tafel in ons appartement uitgerust is om acht personen een plekje te geven. Met mijn vriend en ik erbij, zouden we één persoon op een bureaustoel moeten plaatsen, maar dat leek ons niet zo’n probleem te zijn. Blijkt dat mijn ex-vriendje zijn nieuwe vriendin had meegebracht en we dus met een persoon extra waren. Oja, hij had het ons wel laten weten: één uur en een kwartier voordat het feestje begon, had hij nog snel een mailtje gestuurd dat ik natuurlijk niet meer gelezen had. Dat is dus één van de redenen waarom hij mijn ex is. 😉 Enfin, de nieuwe vriendin was sympathiek en gelukkig hebben we twéé bureaustoelen in huis. We plaatsten telkens twee personen aan de kop van de tafel en het paste allemaal wonderbaarlijk.

Ik had wel een beetje stress op voorhand, want het was de eerste keer dan mijn vriend en ik voor een bende van tien personen kookten. Om het onszelf niet te moeilijk te maken, gaven we op de markt gekochte quiches als voorgerecht (in de oven schuiven en twintig minuten wachten) en maakten we een simpel pastarecept met zalm en spinazie dat bijzonder goed smaakte. (Al slagen we er blijkbaar niet in om pasta te koken zonder dat de boel overkookt.) Voor de liefhebbers was er daarna nog ijs, maar er vielen nog weinig gaatjes op te vullen. Geen erg, meer ijs voor mij, de komende dagen. 😉

Toen iedereen voldaan was, werd het tijd voor het werkelijke doel van deze bijeenkomst: spelletjes spelen! Met een groep van tien personen is de keuze aan spelletjes eerder beperkt, dus hielden we het op weerwolven. Altijd goed voor het genereren van achterdocht, wederzijdse beschuldigingen en uitgebreide lachsalvo’s. Mijn vriendje maakte trouwens indruk door, telkens als ik weerwolf was, mij vroegtijdig te ontmaskeren. (Al had het feit dat hij één keer ziener was daar ook wel iets mee te maken.) Hij begint mij een beetje te goed te kennen. Tijd voor een nieuw vriendje? 😉

Een receptie zonder wijn

Zelfs geen glaasje schuimwijn te bekennen. Alleen maar bier. Denk dat dit de eerste receptie sinds mensenheugenis moet zijn dat ik alleen maar water gedronken heb. Al een geluk dat ik fijn gezelschap had om tegen te praten.

De receptie was ter gelegenheid van het doctoraat van een kameraad, die trouwens een zeer goeie presentatie gaf in de mooiste zaal van onze alma mater, de promotiezaal in de universiteithallen. Ik ben zo langzamerhand de tel kwijt van het aantal doctors dat zich in mijn kenniskring bevindt. ‘t Zijn er alleszins genoeg om mijn eigen mini-universiteit op te richten, al zijn de disciplines misschien niet gevarieerd genoeg. Maar soit, daar wilde ik het niet over hebben. Zo’n doctoraat is altijd een goeie gelegenheid om ex-studiegenootjes terug te zien. De babyboom is ook daar in alle hevigheid losgebarsten. Het hangt zeker in de lucht (of zou het dan toch de leeftijd zijn?). Na de clichévragen over de gezondheid van de toekomstige moeders, boog het gesprek af naar één van mijn favoriete onderwerpen: banken en hun evilness. Eén van de aanwezigen werkt momenteel voor een bank, dus ik heb inside info gekregen over de door en door doortraptheid van deze instellingen. ‘t Is alleen spijtig dat een mens niet zonder kan.

Beste gesprek van de avond: dat met een professor die mij vroeger nog les gegeven heeft  en zich duidelijk totaal niet meer kon herinneren waarvan hij mij kende. Na een falikant afgelopen poging om mijn naam te raden en een poging om mij aan twee van de vaders in spé te koppelen, heb ik hem dan toch maar uit zijn lijden verlost. Niet te geloven dat hij niet meer wist wie ik was. ‘k Heb nochtans genoeg (niet altijd even fantastische) examens bij hem afgelegd. 😉

Toen ik thuiskwam, heb ik mij meteen een glaasje wijn ingeschonken. Schol!

Trouwfeest

Gisteren ben ik wat vroeger weggegaan uit de Russische les om de trouwviering van mijn oudstudiegenootje en vroegere thesispartner F bij te wonen. F en zijn vriendin kozen voor een alternatieve viering. Ondanks de vele trouwfeesten die ik al heb bijgewoond, was dit mijn eerste alternatieve viering. Misschien heb ik gewoon erg traditionele vrienden. 😉 De viering werd geleid door een katholieke priester, maar van de klassieke opbouw van een kerkelijke mis was geen enkel spoor. Geen hosties, geen evangelie en geen saaie homilie. Een heel relaxt gebeuren, gewoon bij hen thuis in de woonkamer. Al vonden ik en vooral mijn vriendje dat de teksten soms een beetje te zweverig en te klef waren. Normaal zijn F en L helemaal niet zo romantisch aangelegd, dus het kwam een beetje gemaakt over.

Voor de receptie ‘s namiddags heb ik een beetje valsgespeeld. We waren uitgenodigd voor het avondfeest, maar omdat F niet alleen een oudstudiegenootje, maar ook mijn collega is, waren heel veel collega’s met hun gezin gevraagd op de receptie. Met mijn liefste blik heb ik aan de bruidegom gevraagd of we toch niet nog een half uurtje receptie mochten meepikken voor het avondfeest begon. Kwestie van wat met de collega’s te socializen en hun wederhelft en schattige kindjes te kunnen bewonderen.

Het feest zelf was een groot succes tot aan de openingsdans. Het eten was superlekker, het dessertbuffet was to die for en we zaten met leuke mensen aan tafel. Altijd fijn als blijkt dat het klikt met mensen die je nog nooit gezien hebt. Heel toffe gesprekken gehad. Met de openingsdans liep het echter een beetje mis. Door een technisch probleem werden de tonen van het openingsnummer verstoord door een luid gekraak uit één van de boxen. Erg, erg spijtig. Want iedereen zat meer te kijken naar de boxen dan naar het koppel.

De dj was mijn vriend niet, hij mixte enorm slecht en voelde totaal niet aan wat aansloeg bij het publiek. Het eerste uur was de dansvloer dan ook meer leeg dan vol. Voor een deel zal dit ook wel aan het sedimentaire publiek gelegen hebben. Enfin, mijn vriend en ik hebben het niet aan ons hart laten komen en hebben toch enkele keren de dansvloer onveilig gemaakt. Er was echter een totaal gebrek aan sfeer en als je vrienden dan één voor één naar huis vertrekken, tja, dan is er niet veel reden meer om te blijven. We zijn dan ook vertrokken rond twee uur. Volgens mij het vroegste tijdstip dat ik ooit een trouwfeest verlaten heb.

Misschien is de romantiek van de dag toch ergens blijven hangen, want bij thuiskomst hebben mijn vriend ik geweldige seks gehad. Waar vroeg naar huis gaan al niet goed voor is. 😉

Gelukkige verjaardag, schatje!

Vandaag wordt de belangrijkste man in mijn leven een jaartje ouder. Niet dat het hem is aan te zien. Hij ziet er nog altijd even knap uit (misschien zelfs nog knapper) dan op de dag dat ik hem leerde kennen en da’s ondertussen al zo’n elf jaar geleden. Het duurde daarna nog wel enkele jaren voordat ik door had wat voor een ongelooflijk goeie catch ik aan hem zou hebben. Soms ben ik nogal traag in dat soort zaken. 😉

Tien redenen waarom hij voor mij het Beste Vriendje van de Hele Wereld is:

  1. Hij is geweldig goed in bed.
  2. Hij is de eerste man die effectief moeite heeft gedaan om te begrijpen hoe ik in mekaar zit.
  3. Hij maakt me aan het lachen als ik een klaagbui heb.
  4. Hij stimuleert me om nieuwe dingen te doen en zo mijn grenzen te verleggen.
  5. Hij is even dol op reizen als ikzelf.
  6. Hij is ongelooflijk sexy en heeft de meest prachtige groene ogen die ik ooit gezien heb.
  7. Hij bezit bergen geduld.
  8. Hij komt me ‘s avonds ophalen als ik naar een feestje ben geweest aan de andere kant van ‘t land.
  9. Hij houdt net als ik van het goede leven.
  10. Hij is mijn rots in de branding.

Schatje, ik zie je graag.