Vrijgezellen: de mannelijke versie

Terwijl de vrouwen het braafjes hielden op een (ultrakort) spelletje met de Wii, gingen de heren in kwestie voor paintball. Paintball is een spel dat me vanop een afstand wel leuk lijkt (jui, schieten op elkaar!), maar waarvan ik weet dat ik er mij beter niet aan waag, wil ik niet bont en blauw zijn de weken nadien.

Het paintballgedeelte verliep redelijk kalmpjes, want mijn spion ter plekke heeft er niet veel over verteld. Na het painballen zouden de heren een pizza eten op ons appartement en de bruidegom wat opdrachtjes laten uitvoeren. Tot zover liep alles goed. Eerste kink in de kabel: ergens in de namiddag zijn de heren shotjes wodka en andere sterke drank beginnen drinken. Eerste slachtoffer gemeld via sms om 18.20u, ik citeer: “Er heeft er al ene gekotst.” Eerst dacht ik dat mijn vriendje me voor de gek aan het houden was. Niet dat ik opkijk van kotsende zatte venten, maar om 18.20u, dat was toch wel heel vroeg. De foto’s die ik de dag erna te zien kreeg, maakten echter heel duidelijk dat het géén grap was.

Wat doen zatte venten met een nóg zattere vent? In bad zetten (in mijn mooie, pas gepoetste badkamer) en met koud water afspoelen. Ijsblokjes kwamen er ook aan te pas, zo heb ik gehoord. Ook hier is fotografisch bewijs van. Onze collectie potentiële chantagefoto’s is sinds dit weekend flink aangegroeid. 😉 Daarna hebben ze hem zijn roes laten uitslapen op ons bed (gelukkig niet op míjn kant en het eerste wat ik zondag gedaan heb, is de lakens verversen).

Wat volgde was meer drank en meer zattigheid, maar gelukkig bleef het kotsen beperkt tot dit ene geval en was het mooi in een emmer (een mens moet vooruitziend zijn). Na een drietal uur was de zieke trouwens al genoeg gerecupereerd om weer meer te doen met de rest. Tijdens het spelevechten met de bruidegom, speelde één van de gasten het echter klaar om zijn zwakke, pas geopereerde pols te blesseren. Het deed blijkbaar stevig pijn. Genoeg pijn om mijn vriend en zijn neef, die kinesist is, te laten beslissen om naar spoed te gaan.

Een kleine delegatie van drie man ging dus naar spoedgevallen, de rest ging naar de Oude Markt. Men vertelt mij dat de bruidegom in spé zo ver heen was dat hij niet eens besefte dat zijn clubje drie man minder telde. In het ziekenhuis werden ondertussen platen genomen van de gekwetste arm. En ja, er zou een klein barstje in zitten. De arm in het gips en na een uur of zo konden de drie ontsnapten de rest weer vervoegen. Een arm in het gips is geen reden om niet verder te feesten, dus kreeg de gekwetste meteen een pint toegestopt. Achja, al die alcohol verdooft de pijn, he?

Verder zijn er nog hilarische filmpjes en foto’s van vrouwen die er een sadistisch genoegen in schepten, de benen en de borstkas van de toekomstige bruidegom te ontharen. De bruidegom in kwestie was verkleed als wielrenner, vandaar. Echt de blik in de ogen van die dames, duivels gewoon. De bruidegom heeft met zijn bmx’je ook nog een race gewonnen tegen een andere als wielrenner verklede vrijgezel op een damesfiets. Met zijn tweeën raceten ze de Collegeberg op. Tja, dan ben je met die kleine wieltjes natuurlijk serieus in het voordeel. Na de race was de bruidegom wel even buiten strijd. 😉

Ik vermoed dat de mensen die zaterdagavond een terrasje op de Oude Markt deden veel gratis entertainment erbij kregen. Ik heb mij alvast een breuk gelachen met de foto’s en de filmpjes.

Bedrog

Gisteren op de receptie vertelde een collega mij een verhaal dat me geraakt heeft. Ze vertelde over haar huwelijk en haar echtscheiding. Hoe haar man haar al twee jaar vóór hun huwelijk bedroog met een collega van zijn werk. Hoe ze er toevallig, net nadat ze de éénjarige verjaardag van hun huwelijk gevierd hadden, achter kwam. Ze waren op dat moment bezig met de adoptie van hun eerste kindje. Zijn reactie toen ze hem confronteerde met het feit dat hij een affaire had: “Ja, en dan?”

Nu kan ik het fenomeen slippertjes nog wel begrijpen. ‘k Heb er mij zelf in een vorige relatie aan bezondigd en geloof me, de kortstondige opwinding is al de miserie achteraf heus niet waard. Maar een affaire van dríe jaar? En trouwen terwijl je er achter de rug van je vrouw een maitresse op nahoudt? Zelfs een adoptieproces opstarten? Waarom? Wat drijft iemand om zoiets te doen? Waarom dan niet gewoon een einde maken aan de relatie? Het kan gebeuren dat de liefde op is, dat er een nieuwe liefde in je leven komt. Maar waarom dan niet eerlijk zijn met elkaar? Gewoon uit respect voor de andere persoon. Mijn collega vertelde me dat ze er volledig kapot van was, weken niet meer kon eten en dat tot op de dag van vandaag haar vertrouwen in de mannen nog steeds niet terug is.

En daar stond ik met mijn mond vol tanden, want wat zeg je op zo’n moment, als je zelf in een goeie relatie zit en nog nooit dat soort hartzeer hebt meegemaakt?

Traag

Hoe komt het toch dat telkens wanneer ik langs de apotheker in Brussel moet, ik bediend wordt door de slome, trage oude vent die niks weet staan, die het computersysteem niet kan bedienen, problemen heeft met elektronische betalingen en mijn korting niet juist aanrekent. Elke keer weer heb ik prijs. En vandaag wou hij me dan ook nog eens gaan uitleggen hoe een Nuvaring werkt. Dat hoefde nu toch écht niet.

Volgende keer hoop ik op efficiënte vrouwelijke bediening.

Contrasten

Deze ochtend heb ik een vergadering bijgewoond met alleen maar mannen. Het onderwerp was IT-gerelateerd. De sfeer was droog, saai en volgens mij zat de helft van de aanwezigen met hun gedachten elders.

Deze namiddag heb ik een vergadering bijgewoond met alleen maar vrouwen. Het onderwerp was IT-gerelateerd. De sfeer was collegiaal, enthousiast, open en er werd vlotjes meegediscussieerd door iedereen aan de tafel.

Een verschil van dag en nacht. Of moet ik zeggen man en vrouw. 😉

Koude billen

Om de één of andere onverklaarbare reden is het op het werk altijd ijskoud in de vrouwentoiletten. En dan bedoel ik dus écht ijskoud. Het gevoel alsof je een industriële frigo binnenstapt, zo koud. Mijn billen schrikken zich elke keer een hoedje als ze in contact komen met de frisse toiletbril. Stiekem vermoed ik dat dit gewoon een manier is om te zorgen dat er niet te veel gekletst wordt in de toiletruimte.

Nu heeft één van mijn pientere vrouwelijke collega’s er niet beter op gevonden dan de deur naar de toiletruimte te blokkeren in de stand “open” (waar die wegwerpemmer voor papieren handdoekjes al niet nuttig voor is). Dit om te proberen de ruimte op iets aangenamere temperatuur te brengen. Tot grote hilariteit van de mannen, natuurlijk. Met flauwe grapjes als “‘t Is opendeurdag bij de vrouwen.” tot gevolg.

Pfft, zij hebben makkelijk praten, hun toilet is wél lekker warm!