Twee lastige vergaderingen op één dag

Amai, pittige dag vandaag.  Vooral de twee vergaderingen in de namiddag waren niet van de poes. Voor mij was het de eerste keer dat ik rechtstreeks met vakbonden aan tafel zat en amai, lang geleden dat ik mij nog zo aangevallen heb geweten. Ik vond het erg spijtig hoe zwart-wit de vakbonden alles voorstelden en hoe weinig bereidheid tot echt luisteren er van hun kant was. Nochtans had ik de vergadering goed voorbereid en kon ik al de verwijten die naar mijn hoofd geslingerd werden, perfect weerleggen. Heel moeilijk overleg waar ik echt geen fijn gevoel aan overhield.

Bijgevolg was ik al goed  opgewarmd voor de volgende vergadering die ik moest voorzitten. Een vergadering waarop zich een heel moeilijke discussie ontspon over de goedkeuring van de planning van een zeer complex project. Uiteindelijk slaagden we er niet in tot overeenstemming te komen en kon ik als voorzitter niet anders dan in het verslag laten notuleren dat één van de partijen het niet eens was met de voorgestelde planning. En dat terwijl ik nochtans erg veel moeite gedaan had iedereen rond de tafel te overtuigen van het belang van een realistische planning. Een wishful thinking planning, daar heeft volgens mij niemand iets aan.

Eerste werkdag na de vakantie

En ik ben er meteen goed ingevlogen met twee Microsoft Teams vergaderingen en één fysieke vergadering in Leuven. De fysieke vergadering was op drie kwartier beklonken en het resultaat was: terug naar af. Echt zonde dat daarvoor acht (8!) personen naar Leuven moesten komen. Puur tijdverlies.

Ik dacht meteen van de gewonnen tijd (de vergadering zou normaal anderhalf uur duren) nuttig gebruik te maken om in het ING-bankkantoor een dringende zaak te regelen voor het werk. Helaas, gesloten, en enkel bereikbaar via afspraak, terwijl ik in pre-coronatijden wellicht op tien minuten binnen en buiten gestaan zou hebben. En weten jullie wanneer het eerst volgende beschikbare tijdslot is voor een afspraak? 2 september…

Ondertussen is de mondmaskerplicht in de drukke straten in het centrum van Leuven ingevoerd. Lastig met dit warme weer, maar we zullen er wel aan wennen zeker? Alleszins reden genoeg om mijn collectie mondmaskers nog wat uit te breiden.

IMG_2795

Na deze eerste werkdag trakteerde ik mezelf op een heerlijke pot Zeeuwse mosselen bij L’Etoile d’Or. Laten we eerlijk zijn, de Zeeuwse mosselen overklassen moeiteloos hun Bretoense kleine broertjes.

IMG_2800

IMG_2801

Heftig

Zo zou ik mijn eerste weken op het werk willen omschrijven. Dagen van non-stop vergaderen (middagpauzes zijn voor watjes, we bestellen wel een broodje om met de mond vol te kunnen praten) en dan om vijf uur ‘s avonds beginnen aan het doorploegen van een overvolle mailbox. Veel onduidelijkheden, veel discussies en het gevoel dat de teamspirit die in Alden Biesen zo aanwezig was, stilletjes aan begint af te brokkelen. Stellingen worden ingenomen, er worden parallelle afspraken gemaakt, knopen geraken niet ontward. Het zijn ongetwijfeld groeipijnen waar elke organisatie na een reorganisatie doorheen moet, maar toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat het management steken heeft laten vallen in dit ganse reorganisatieverhaal. Steken die de nieuwe teamverantwoordelijken nu moeten oprapen terwijl ze nog eigenlijk aan het leren zijn hoe ze breinaalden moeten vasthouden.

Maar de positieve feedback van mijn eigen nieuw-samengesteld team doet deugd en ondanks de lange dagen, haal ik veel energie uit de één-op-één gesprekken die ik met mijn medewerkers heb.

Zo gauw krijgen ze mij niet klein, doe mij maar een broodje met zalm.

Eivol

Gisteren samengevat: vier vergaderingen, waarvan er twee de dag zelf in mijn agenda gepland werden, een stuk of vijftig nog te beantwoorden mails, waarvan ik er toch goed de helft heb kunnen behandelen of delegeren, een dringend document dat écht afgewerkt moest worden en geen dag kon wachten. Dit alles resulteerde in een werkdag die eindigde rond tien uur ‘s avonds (geloof me, ik ben niet van plan hier een gewoonte van te maken) en dan moest ik nog beginnen aan de voorbereidingen voor mijn mondeling examen Russisch. En toen ik eindelijk in bed lag, was ik zo opgefokt dat ik de slaap die ik broodnodig had, niet kon vatten. En het ziet ernaar uit dat dit het stramien zal zijn voor de rest van januari.

Productief

Ik denk dat ik vandaag één van de minst productieve vergaderingen in mijn carrière heb meegemaakt. Er is niks maar dan ook niks vooruitgang geboekt en als er dan eens iets beslist werd, werd deze beslissing meteen in vraag gesteld.

Tijdverlies.

Tiens

Ik dacht dat ik morgen een vergadervrije dag had. Ja tarara, op een half uurtje tijd krijg ik twee vergaderverzoeken in de mailbox. Eentje voor in de voormiddag en eentje voor in de namiddag. Zo geraak ik nooit bijgewerkt!

De vervelende vergadering

Deze voormiddag heb ik een niet zo aangename vergadering bijgewoond. Een vergadering waarin onze projectverantwoordelijke zijn ontevredenheid over onze outsourcer op zeer duidelijke wijze luchtte. Pas op, ik ben het helemaal eens met onze projectverantwoordelijke en deel zijn ongenoegen, maar soms is het beter niet boos te worden en het probleem op een andere manier aan te kaarten. Je merkt dat dadelijk, de ene partij wordt boos en verliest zijn geduld en de andere partij zet meteen de stekels op en gaat in de tegenaanval. Naar mijn mening is het moeilijk om in die omstandigheden tot een constructieve oplossing te komen voor het probleem.

Let op, ik ben in mijn privèleven vaak alles behalve het toonbeeld van zelfbeheersing, maar in professionele context doe ik erg mijn best om steeds het hoofd koel te houden. Ik vind het niet kunnen dat vergaderingen in halve scheldpartijen ontaarden en als ik soms de zin voel opkomen om eens goed uit mijn krammen te schieten, dan probeer ik even diep in en uit te ademen en met de glimlach mijn standpunt te herhalen.

En thuis kan ik dan ‘s avonds uitgebreid mijn hart luchten bij mijn arme vriendje. 😉