Een goed gevulde zaterdag

Tegenwoordig probeer ik het aantal afspreken per dag in het weekend tot maximaal één te beperken, maar soms kan het gewoon niet anders. Zo lag de dinner date met vrienden in de Zappaz al enkele maanden vast toen ik de uitnodiging kreeg voor het verjaardagsfeestje van mijn petekindje. Daar kon ik als ideale meter natuurlijk moeilijk afwezig blijven. Dus werd het een hektisch gehol van de Spaanse les, naar ons appartement voor een snelle boterham en vervolgens naar de Dreamland voor een grote doos Duplo voor mijn petekindje (ja, dat cadeau had ik al eerder kunnen kopen, op dat vlak liet mijn planning wat te wensen over).

Met het nogal haastig ingepakte cadeau op de achterbank van de wagen vertrokken we rond half drie naar het huis van mijn petekindje. Het was er behoorlijk druk, want op het feest waren de ouders, beide grootouders, de meter en peter van mijn petekindje met partners en de meter en peter van het kleine broertje van mijn petekindje met partners aanwezig. Een hele bende. Mijn petekindje was duidelijk wat ontregeld door al dat volk en al die aandacht, want het eerste uur weigerde hij zijn cadeaus te openen. Gelukkig ontdooide hij na een tijdje en was hij superblij met de brandweerset van Duplo die ik hem gekocht had.

IMG_9736

Het eten was gepland om 17u, maar aangezien mijn vriend en ik om 20u in de Zappaz verwacht werden, beperkten we ons tot een mini-stukje lasagne, als appetizer, zullen we maar zeggen. Natuurlijk had de mama van mijn petekindje veel te veel gemaakt en kregen we nog een groot stuk mee naar huis. Konden we op een later moment nog genieten van het lekkers dat ze klaargemaakt had.

Rond 19u namen we afscheid zodat we mooi op tijd waren voor onze volgende afspraak bij de Zappaz. Naar goeie gewoonte werden we culinair enorm in de watten gelegd. De uitleg van de sommelier alleen al maakt een bezoek aan de Zappaz al de moeite en dan heb ik nog niets gezegd over de schitterende kunstwerkjes die we voorgeschoteld kregen. Heel fijn dat we vrienden hebben die een culinaire belevenis naar waarde weten te schatten. Lekker eten en drinken is één ding, het genot verdubbelt als je zo’n avond kan delen met goede vrienden. We legden meteen een vervolgafspraak vast.

Dit aten wij:

  1. vitello tonato – Thaise oestersalade – zwarte rijst – Thaise basilicum
  2. scheermes – citroenverbena – venkel – escabeche
  3. nobashi – passievrucht – wortel – ras el hanout
  4. buikspek – inktvis – jalapeno -avocado
  5. rubia gallega – patata brava – rode biet
  6. mango – melkchocolade – amandel – gember

IMG_9738

IMG_9739

IMG_9740

IMG_9743

IMG_9744

IMG_9745

IMG_9746

IMG_9748

IMG_9749

IMG_9750

IMG_9753

IMG_9756

IMG_9757

IMG_9759

 

De verjaardag dat we helemaal niks deden

Vandaag verjaarde mijn vriendje. Na lang en rijp beraad besloten we deze zondag helemaal niks in te plannen, lang uit te slapen, uitgebreid te vrijen, tot na de middag in pyjama te blijven zitten, ‘s avonds sushi te bestellen en wat afleveringen van Game of Trones te bekijken. Gewoon, gezellig met z’n tweetjes, om wat rust in ons meestal vrij hectische leven in te bouwen.

IMG_9681[1]

Mission accomplished. Verjaardag geslaagd!

Afgelast wegens ziekte

Deze namiddag waren we uitgenodigd op het verjaardagsfeestje voor de vijfde verjaardag van de dochter van onze vrienden die in Bratislava wonen. Onze vrienden waren speciaal naar België gekomen om de verjaardag van hun dochter te vieren met familie en vrienden. Op mijn aanraden hadden ze de abdijmolen gekozen om de jarige op een feestelijke manier in de bloemetjes te zetten. Helaas, kwam een bijzonder slecht getimede buikgriep van de jarige roet in het eten gooien en moest het feestje afgelast worden.

Da’s nu al de tweede keer dat het ons door ziekte niet lukt om af te spreken met onze vrienden. Ik vind het echt doodjammer. Een reden te meer om eens in onze agenda te kijken of er binnen enkele maanden geen tripje naar Bratislava geboekt kan worden.

Nieuwjaarsreceptie!

Ok, ok, 12 februari is aan de late kant om het nieuwe jaar te vieren, maar januari is op zich al zo’n receptierijke maand dat februari een beter moment lijkt om te vieren dat we de eerste maand van het jaar alweer achter de rug hebben en we kunnen beginnen aftellen naar de zomervakantie. 😉

Het was gezellig druk op ons appartementje met zo’n twaalf personen rond de tafel, rijkelijk voorzien van hapjes door één van de genodigden. Mijn vriend en ikzelf zorgden voor de drank (we moeten dringend eens meer feestjes geven, ondanks een strikt verbod om nog alcohol als geschenk mee te brengen, lijkt het wel alsof onze voorraad onuitputtelijk is).

Het was trouwens een hele eer dat een hoogzwangere goofball speciaal voor de receptie te voet naar ons appartementje was gekomen! De kans is groot dat ze een baby in haar armen heeft de volgende keer dat ik haar zie!

Het voornaamste slachtoffer van de avond:

IMG_9610[1]

Hopelijk het laatste afscheidsfeestje

Gisterenavond namen mijn collega’s en ikzelf afscheid van S. S was één van de collega’s waarmee ik de voorbije jaren het nauwst heb samengewerkt en meteen ook de eerste collega die mijn team verlaat die ik persoonlijk heb aangeworven. Het lijkt pas gisteren dat we tegenover elkaar zaten tijdens het sollicitatiegesprek en poef, opeens zijn we zes jaar later en verlaat hij onze organisatie voor een nieuwe uitdaging.

Pas op, ik gun het hem van harte. Als je de kans krijgt om je vleugels uit te slaan, ben ik de eerste om daarvoor te supporteren, maar dat wil niet zeggen dat ik zijn vertrek op persoonlijk vlak niet betreur. Het sociale leven binnen onze organisatie zal er ook een deuk door krijgen, want hij was altijd bij de eersten om een lunch of een after work drink te organiseren en hij was het brein achter The party of the Year. En dat hij geliefd was, blijkt duidelijk uit het afscheidscadeau waarvoor alle collega’s bijlegden: een STEAM-cadeaubon van 50 euro, een AB-cadeaubon van 50 euro en een receptie van iets meer dan 200 euro.

Ik zal hem en zijn gevoel voor humor ongelooflijk missen. (De kater de dag nadien, iets minder.)

Nieuwjaarsbrief x 3

Deze zondag kregen we niet één, maar maar liefst drie nieuwjaarsbrieven te horen. Want ja, als de oudste zus haar nieuwjaarsbrief voorleest aan haar peter (voor het eerst zélf geschreven in haar mooiste handschrift, my god, we worden oud), dan kunnen de twee jongere zusjes toch niet voor haar onderdoen, nietwaar?

In hun kinderlijke enthousiasme zag ik mijn eigen kindertijd weerspiegeld, vol geloof en hoop in de toekomst, zich totaal niet bewust van de lelijkheid in deze wereld. Een nieuw jaar brengt hen nieuwe uitdagingen en ongebreidelde mogelijkheden. Hoe zeer verlang ik soms terug naar de onschuldige blik van een kind, vrij van cynisme en desillusie. Ik betrap er mij steeds vaker op, bij het lezen van de nieuwsberichten, ik buig zuchtend het hoofd buig en de twijfel overvalt mij. Hoe geraken we ooit uit dit kluwen dat we zelf gemaakt hebben? En dan besef ik dat ikzelf slechts een schijnbijdrage lever aan een betere wereld, mijn geweten sussend met doorlopende opdrachten aan goede doelen, zonder een écht engagement. Een zwaktebod. Ontgoochelend.

PS: Oja, er was ook een heerlijke chocolademousse verjaardagstaart. Als er iets de wereld kan redden, zal het toch wel chocolade zijn, zeker? Of drie jonge dames die er wél nog in geloven.

IMG_9276[1]

Feestelijk begin van het nieuwe werkjaar!

Dat mijn collega’s niet vies zijn van een feestje is ondertussen genoegzaam bekend. De nieuwjaarsreceptie met het bijhorende feestje achteraf was dit jaar alweer een schot in de roos. Met de beste hapjes sinds jaren, opgediend door een fantastisch team cateraars en een gezellig zotte bende die na de receptie de beentjes los schudde op de dansvloer. (Wat wil je, we waren er collegiaal in geslaagd de ganse cavavoorraad erdoor te jagen.)

I <3 my colleagues!

IMG_9217[1]

IMG_9219[1]

Het eerste feest van 2016

Naar goede gewoonte trekken mijn vriend en ik richting mijn ouderlijke woonst om aldaar nieuwjaar te vieren met mijn ouders, mijn broer en zijn vriendin en mijn nonkel en tante (en eventuele neefjes die in het land zijn en nog geen andere plannen hebben).

Na een lange en moeilijke onderhandelingsprocedure slaagden de vriendin van mijn broertje en ikzelf erin de rest van de groep te overtuigen dat de aloude gourmet-formule aan herziening toe was. Dit jaar stond er dus een visbuffet op het menu. Om eerlijk te zijn, ben ik nooit een echt grote fan van gourmet geweest. Je eet te veel vlees en het is in het algemeen zo’n vettige bedoening (om nog maar te zwijgen over de geur van de gourmet die in je haar en kleren kruipt). Dus dikke hoera voor het visbuffet! En dat het gesmaakt heeft, maken onderstaande foto’s wel duidelijk.

IMG_9195

IMG_9196

IMG_9197

IMG_9198

 

Na het visbuffet moest er even een kleine pauze ingelast worden om het eten wat te laten zakken. Hét ideale moment voor discussies over de huidige politieke toestand, de vluchtelingencrisis, onze sociale zekerheid, ons rechtssysteem, de aankoop van nieuwe gevechtsvliegtuigen en IS. Vredevol is dit nieuwe jaar alvast niet begonnen… 😉

Gelukkig suste een stukje overheerlijke vanille-ijstaart met amarena-kersen de gemoederen wat. En de cognac om de avond af te sluiten, vormde de ultieme vredespijp. 😉

IMG_9205

Goodbye 2015, hello 2016!

Niet te geloven dat 2015 er alweer op zit! Op persoonlijk vlak was 2015 een goed jaar met veel vriendschap, liefde en mooie reizen. Toch zal 2015 wellicht de geschiedenis ingaan als het jaar waarin de terrorismedreiging wel heel erg dicht bij huis kwam. Al weiger ik nog steeds mee te gaan in heel de angstpsychose die hier rond gekweekt wordt.

Om 2015 in stijl uit te wuiven, reserveerden we een tafeltje voor twee in restaurant Dumon. Op het laatste nippertje had mijn jongste collega (en dochter van de uitbaters) beslist om samen met een vriendin ook nieuwjaar te vieren in het restaurant van haar ouders. Hoewel het niet meer gelukt was om met z’n vieren aan dezelfde tafel te zitten, gingen we tussen de gangen door geregeld bij elkaar op bezoek en dronken we gezamenlijk ons eerste (maar zeker niet laatste) glas champagne van 2016.

Fantastische avond waarop al dit lekkers op ons bord passeerde:

Champagne met voorproevertjes
**
Cocktail van kreeft – mango – kwarteleitje – mesclunsalade
**
Assortiment oesters – Creuses – Gillardeaux – Fines de Claires
**
Kalfszwezeriken – akkerchampignons – madeira – spinazie pasta – schorseneer
**
Sorbet kalamansi – Yuzu
**
Noordzeetongfilet – garnalen – truffel – Wakkerzeelse aardappel
**
Droomeiland van zoetigheden
**
Koffie en mignardises
**
Champagne

IMG_9172

IMG_9176

IMG_9178

IMG_9179

IMG_9181

IMG_9184

IMG_9189

IMG_9193

De ideale kerstavond!

Ziet er ten huize yab als volgt uit: aan huis geleverde sushi vergezeld van een glaasje witte wijn, gevolgd door een avondje cinema. Kerstavond moet zowat de rustigste avond van het jaar zijn om naar de cinema te gaan. Ik kan het iedereen aanbevelen.

Natuurlijk moesten we naar ‘Star Wars: The Force Awakens‘ gaan kijken om met eigen ogen (en een 3D-brilletje op de neus) te kunnen beoordelen of al de positieve buzz rond deze film terecht is. En jawel, J.J. Abrams did it again! ‘The Force Awakens’ is een waardige opvolger voor het eerste deel van de trilogie (over de prequels zwijg ik zedig). Een geweldige, bijna ouderwetse avonturenfilm met adembenemend beeldmateriaal én een plotwending die iedereen naar adem zal doen happen. Er was slechts één scène waarbij ik mijn ‘Suspension of disbelief’-kaart moest bovenhalen. Verder heb ik enorm genoten van deze fantastische reboot van deze grootse sterrensaga van deze en de vorige eeuw. Ik kijk al uit naar de twee volgende films!

IMG_9086[1]

PS: Extra pluspunten voor de girl power in deze film!