Een wervelend weekend

Het weekend is weer in een zucht voorbij gevlogen. Op vrijdag namen we afscheid van stadssopraan Noémie Schellens in de meest romantische setting van heel Leuven (de Kruidtuin). We liepen er een ex-klasgenootje uit de les Spaans tegen het lijf die haar vriend voor zijn Valentijn verrast hadden met dit concert. Ze waren geen van beiden echte operaliefhebbers, maar het optreden van Noémie was erg toegankelijk en ze genoten ervan.

Zaterdag was ik, zoals dat een ijverige student betaamt, mooi op tijd voor de Spaanse les. Het ging me erg vlotjes af, misschien heb ik eindelijk de klik gemaakt en begint het Spaans in mijn hersenen de bovenhand te krijgen op het Italiaans? Best wel frustrerend dat voor sommige woorden mij nog steeds eerst de Italiaanse versie te binnen schiet en dan pas de Spaanse (vooral bij pericoloso – peligroso overkomt me dat vaak).

Zaterdagavond stond een restaurantbezoekje met de zus en schoonbroer van mijn vriend op het programma. Jammer genoeg was ik uit het oog verloren dat het zaterdag de dag ná Valentijn was en bleek elk iet of wat deftig restaurant in heel Leuven volgeboekt te zijn. Eigen schuld natuurlijk, nochtans heb ik meestal de gewoonte om goed op tijd te reserveren. Maar die ene keer dat ik het vergeet, is het natuurlijk prijs. De plannen dan maar veranderd, ons appartement opgeruimd en zelf voor een maaltijd gezorgd. De voorgerechtjes kochten we bij de Walvis (we zijn daar ondertussen al trouwe klant) en het hoofdgerecht kwam van naar Convento Food, overheerlijke Luikse balletjes en balletjes in zachte currysaus met heerlijke gestoofde groenten. Ben normaal gezien niet zo’n fan van gehakt, maar dit was echt overheerlijk. Pluim voor de jonge vrouwelijk chef-kok Laura Massa. Voor het dessert zorgden we zelf: aardbeien in balsamicoazijn met mascarpone. Een fijne avond!

Zondag was de drukste dag van het weekend. Met een babyborrel in Merelbeke in de namiddag (zó véél desserts!) en een afspraak om ‘s avonds samen te dineren met twee bevriende koppels in Les Parisiennes. De afspraak om samen te gaan dineren was er eerst, vandaar de nogal ongelukkige combinatie. Maar omdat we de nieuwe spruit van Peter en Lynn nog niet in het echt hadden kunnen bewonderen, reden we met plezier op en af naar Merelbeke. Zeer knappe dochter trouwens!

En toen was het alweer tijd om in bed te kruipen, want de werkweek loerde om de hoek.

 

Soms heb ik toch echt een zwaar leven…

Zoals in de week van 10 februari, bijvoorbeeld. Maandag moest ik ocharme salsa en bachata gaan dansen, dinsdag werd ik door bvlg uitgenodigd voor een geleid bezoek aan de tijdelijke expositie ‘Meesters van het expressionisme’, afgesloten met een receptie met heerlijke wijn, lekkere hapjes én een fantastisch uitzicht over Brussel (iedereen weet dat kunst en lekker eten een combinatie is die mij helemaal niet kan bekoren), woensdag aten we (tegen onze zin, uiteraard) sushi in de Wabi Sabi Sushi met een collega en haar vriend die ons wat tips gaven voor onze IJslandreis, donderdag was ik aanwezig bij de opening van de Imec-toren en de opstart van het kunstwerk Global Rainbow (wat ik natuurlijk helemaal niet mooi vond en dat uitzicht vanuit de toren was ook maar niks) én dronk ik een glaasje vergezeld van een hapje (of vier) met sint-jacobsvruchten en wakame (helemaal niet mijn favoriete voedsel) én werd mij bijzonder vriendelijk een lift naar huis aangeboden (met de bus is zoveel toffer!).

Ik weet het, ik ben te beklagen.

Een bijzonder goed gevuld weekend

Jawadde, lang geleden dat we nog eens drie dagen achter mekaar volk over de vloer van ons appartementje gekregen hebben.

Kick-off van het weekend: de allerlaatste nieuwjaarsreceptie van het jaar, georganiseerd door onszelf voor een groep vrijwilligers die samen met ons aan een project werken. In totaal waren we met dertien personen en mengde ik veel cocktails die ik zelf nog nooit had uitgeprobeerd (een groot pisang-overschot noopte mij tot creatieve cocktailrecepten). Aanrader van de avond: de Avalon (1 deel pisang, 1,5 deel limoensap, 3 delen wodka, 6 delen appelsap). Echt een cocktail die kans maakt de nieuwe cocktail maison te worden. Het werd een erg fijne avond, leuk om al die verschillende karakters van zeer uiteenlopende leeftijden (het oudste koppel was in de zeventig, de jongste aanwezige was zestien) zich samen te zien amuseren. We wuifden de laatste gasten (de één al wat meer aangeschoten dan de ander) uit om 3 uur ‘s nachts en ik besloot wijselijk de Spaanse les de dag nadien te laten voor wat die was.

Zaterdag sliepen we dus uit om de cocktails de kans te geven verteerd te geraken. Vlak na de middag gingen we winkelen om de gasten die bij ons zouden langskomen van spijs en drank te voorzien. Het werd weer een rondje langs onze favoriete zaken: Sukrée Salee op het marktje in de Brusselsestraat, Saha in de Pensstraat en Pastificio Antonio en de Walvis in de Mechelsestraat. We probeerden ook voor het eerst enkele broden van het kraampje van het Broodmieke.

Zaterdagavond deden we ons samen met een bevriend koppel tegoed aan heerlijke crabcakes, toastjes met verse garnaalsla, gevulde pepertjes met smeerkaas, een mini-quiche met zalm en prei (waarin tot onze verbazing curry verwerkt was), bladerdeeg met spinazie en witte vis en als kers op de taart: werkelijk overheerlijke cannelloni met kreeft. Man, man, dat was smullen! Met dank aan de Walvis, want de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik enkel de garnaalsla op de toastjes gesmeerd heb en de warme gerechten in de oven geplaatst heb. Een luie-mensen-diner, dus, maar extra veel tijd om bij te babbelen met onze vrienden. Het had trouwens niet veel gescheeld of ze waren niet komen opdagen, want de afspraak was uit hun agenda verdwenen. Dat komt ervan als je een half jaar van te voren afspraken vastlegt, he. Al goed dat ik mezelf de goeie gewoonte aangekweekt heb reminders te sturen. Eén keer met eten blijven zitten omdat gasten niet kwamen opdagen, was wat mij betreft voldoende. Enfin ja, als dessert serveerden we chocoladefondue, can’t go wrong with that.

Zondag sliepen we opnieuw uit. Al moesten we iets vroeger uit de veren dan zaterdag. We verwachtten onze gasten namelijk om 12u. En ze waren stipt! Twee koppels met allebei twee kindjes tussen de drie en vijf jaar. Veel lawaai dus, af en toe een pruillip en een traantje, maar vooral veel plezier. Genoten van de heerlijke pasta van Pastificio Antonio, me gewaagd aan een patatas bravas dipsausje van Oil and Vinegar (succes!) en iedereen blij gemaakt met de heerlijke brownies, chocoladetaarten, sneden bananenbrood en cheese cakes van Sukrée Salee. Getoast op de zwangerschap van onze lieve vrienden die vorig jaar hun kindje verloren. Super blij voor hen, dat ze opnieuw zwanger zij. 2013 was een echt annus horribilis voor hen: met het verlies van hun kindje, een dubbele beenbreuk, een galcrisis en stormschade aan de dakkapel van de kamer die ze net vernieuwd hadden, hebben ze hun portie miserie wel gehad. Hopelijk verloopt deze zwangerschap wel goed en brengt 2014 hun niets dan geluk. Ik duim alvast!

Zo rond zes uur, een paar spelletjes Uno en memory (dik ingemaakt door een vierjarige!) later, namen we afscheid van onze gasten en genoten we van de wedergekeerde stilte.

Een heerlijk weekend vol met fantastische mensen. Echt genoten.

(Oja, nooit tegen één van twee zussen zeggen “ik kom naast jou zitten, want jij bent mijn vriend”, want dat levert gegarandeerd een huilbui van de andere zus op. Gelukkig heb ik twee kanten!)

2014 kick-off!

En ja, voordat een mens er erg in heeft, is 2014 alweer een paar dagen oud. De eerste dag van het nieuwe jaar, brachten mijn vriend en ik traditioneel door bij mijn ouders in Limburg. Sinds vorig jaar is de afspraak god-zij-dank verzet naar ‘s avonds ipv ‘s middags. Zo heeft het feestvierende volkje toch wat tijd om te recupereren. 😉 Al even traditiegetrouw zaten onze nonkel en tante en wat neven samen met ons rond de gourmetstellen.

Het gesprek ging eerst over de tijdloze honderd van Stubru, vervolgens over de klassiekers uit mijn pa zijn jonge jaren en voordat we er goed en wel erg in hadden passeerden de grootste hits van 2013 youtube-gewijs de revue. Tot mijn grote verbazing hadden mijn neven, die toch wat jaartjes jonger zijn dan ikzelf nog nooit van The Fox van Ylvis gehoord. Say what? WHAT??! SAY WHAATT?? WHAAATT?!!?!! Dat schrijnend gebrek aan kennis over dé viral video van 2013 werd snel geremediëerd. :-)

Als dessert trakteerden mijn vriend en ik op heerlijk nieuwjaarsgebak van Demeestere. Het werd even stil aan tafel, zo werd er gesmikkeld ende gesmuld.

De tweede dag van het nieuwe jaar werd er met de collega’s geklonken op het nieuwe jaar tijdens de nieuwjaarsreceptie. Ik vind het altijd erg leuk om na de kerstvakantie mijn collega’s gelukkig nieuwjaar te kussen en in een ontspannen sfeertje een babbel te kunnen slaan met een glaasje in de hand. Helemaal klaar om er weer in te vliegen!

Na al die drank op de receptie ‘s middags, lastte ik in de namiddag een dutje in, om tegen de avond van de tweede januari in vorm te zijn om iets te gaan eten met onze vrienden uit Lummen die hun kroost bij een babysit hadden achtergelaten. We aten Indisch niet ver van ons appartementje en het smaakte me geweldig goed. Lang leve momo’s!

De eerste echte werkdag verliep rustig. Er waren veel collega’s die vrijdag nog een snipperdag hadden genomen. Het zag er dan ook naar uit dat deze dag geruisloos zou voorbijgaan. Dat was echter buiten de hevige storm gerekend die ‘s avonds over het land trok, een spoor van vernieling achterlatend. Een blikseminslag zette het station van Leuven zonder stroom en maakte dat er lange tijd geen verkeer tussen Brussel en Leuven mogelijk was. En zo strandden mijn vriend en ik de eerste werkdag van het nieuwe jaar in het station van Brussel Noord. Gelukkig werden we twitter-gewijs op de hoogte gehouden van de toestand, want de intercom in onze trein liet het afweten.

Na zo’n drie kwartier gewacht te hebben, besloten we iets te eten te gaan zoeken om onze rommelende magen tot zwijgen te brengen. We vonden een Italiaans restaurant niet ver van het Noordstation dat redelijke pasta serveerde, maar dat buiten ons akelig leeg bleef… Na ons avondmaal bleek Leuven station terug stroom te hebben en konden we onze reis naar huis verder zetten. Blij alvast dat wij niet tot de ongelukkigen hoorden die gestrand waren in de buurt van Aarschot.

Nog één keertje, om het af te leren:

:-)

2013 rustig uitgewuifd

Geen spectaculaire festiviteiten om 2013 af te sluiten. Gewoon een gezellig etentje met vrienden en hun twee schattige dochters in Leuven. Een lekkere gezonde maaltijd met vergeten groenten zoals aardpeer en pastinaak. Mij kan je altijd plezier doen met een lekkere curry! Wel een klein beetje gezondigd bij het dessert, maar hey, het is feest voor iets, he. De desserts van Demeestere zijn trouwens altijd een voltreffer, al hadden we ook voor verse fruitsla gezorgd om het geheel uit te balanceren.

Rond middernacht trokken we de straat op om naar het vuurwerk te kijken dat overal rondom ons werd afgeschoten. Daarna gingen we al pratend het nieuwe jaar in en voordat we er erg in hadden gaf de klok half vier ‘s nachts aan. Mijn vriend en ik wandelden naar huis door de Leuvense straten, waar we onderweg groepjes feestvierders tegenkwamen in min of meer benevelde toestand. Sommigen zagen eruit alsof 2014 voor hen minder goed begonnen was, maar ook dat hoort erbij. Er is nog nooit iemand doodgegaan van een flinke kater.

2014, bring it on!

De feesten zijn ingezet

Zaterdag vond het traditionele kerstfeest plaats bij de ouders van mijn vriend. Voor het eerst in vijf jaar zaten de drie kinderen, hun partners en nakomelingen weer samen aan de kerstdis. Het voelde soms wat geforceerd aan, maar hey, het is een grote stap voorwaarts en de mama van mijn vriend was, uiteraard, dolgelukkig. Ik werd voor de verandering weer aan het tekenen gezet, al moet ik nog wat oefenen op de anatomisch correcte uitvoering van een kikker. Het aantal decibels dat het kleine grut produceerde was recht evenredig met het aantal cadeaus dat ze ontvingen. Iedereen haalde dan ook opgelucht adem toen het slaaptijd was. 😉 Ik was, net als vorig jaar, erg blij met mijn HappyPack, want eerlijk, ik heb al alles wat ik kan verlangen en er zijn genoeg mensen op deze aardbol die nooit cadeaus krijgen.

Zondag waren we te gast bij vrienden die in de buurt van Leuven woonden en konden we onze gastheer en gastvrouw feliciteren met een tweede dochter op komst. We waren in totaal met drie koppels en twee kinderen en ik hoef jullie zeker niet te vertellen wie het meeste lawaai produceerde? 😉 We kregen overheerlijke zelfgemaakte cannelloni voorgeschoteld en praatten over de dingen des levens. Het doet me altijd veel plezier om te zien hoe mijn vrienden stuk voor stuk erin geslaagd zijn op een succesvolle manier hun leven uit te bouwen. En door te spelen met hun kroost kan ik me ook weer heel even jong voelen. De argeloze drang van een kind om de wereld te verkennen, het blijft me ontroeren.

Laatste weekoverzicht van het jaar

Beloofd! Volgend jaar hoop ik weer wat meer tijd te hebben voor iets uitgebreidere posts.

  • maandag 16 december 12.00u: Lunchdate met de collega’s. Een Japans middagmaal gaat er altijd wel in! Jammer dat de grote groep Franstaligen die in Kabuki neergestreken waren niet begrepen dat het free flow systeem zoveel efficiënter is! Vraag maar aan Alma!
  • maandag 16 december 20.00u: Afspraak op de Leuvense kerstmarkt met een vriendin die ik leerde kennen op het doctoraatsfeestje van Lime. We lieten ons vooral gaan op vlak van eten en drinken. Ik deed me tegoed aan een pannenkoek met appelmoes, een hete trulla (gemaakt van amarula), een glühwein (of twee) en een kerstzoen. Tijdens het babbelen ontdekten we dat we gemeenschappelijke kennissen hadden. Blijkbaar had mijn vriendin in het middelbaar in dezelfde klas gezeten als onze kameraad die nu met vrouw en kind in Genève woont. Overkomt me de laatste tijd echt vaak dat ik zulke verborgen connecties ontdek. It’s a small world after all!
  • dinsdag 17 december 20.00u: Na (alweer) een lange werkdag gewoon een avondje thuisgebleven om wat administratie weg te werken.
  • woensdag 18 december 14.00u: Onaangenaam gesprek met de Grote Baas die mij, naar mijn mening, volkomen onterecht dingen verweet, terwijl ik met de hand op het hart kon zeggen dat alle acties die ik rond het betwiste dossier ondernomen had in het belang van de klant waren. Ik voelde me echt heel unfair behandeld, maar besloot the bigger person te zijn en het van me af te laten glijden.
  • woensdag 18 december 19.00u: Afspraakje met twee bevriende koppels in Officina Clandestina. Het eten was heerlijk, het gezelschap voortreffelijk én we hadden een kersverse verloving om op te klinken. Prachtige avond die veel te vlug voorbij was!
  • donderdag 19 december 20.00u: Hoera, een avond thuis om te bekomen van alweer een tumultueuze werkdag.
  • vrijdag 20 december 18.30u: Samen met mijn vriendje naar de Brusselse kerstmarkt. Glühwein en nog meer glühwein. Een opgewarmde pannenkoek met veel te veel en half gesmolten chocolade (= geen succes) en een aziatisch noedelgerecht zonder smaak (= ook geen succes), gelukkig werden deze mindere culinaire ervaringen gecompenseerd door de glühwein en een onverwachte ontmoeting met emich die we in geen jaren meer gezien hadden.
  • vrijdag 20 december 20.30u: Kerstconcert van Capella Vocale, het koor waarvan mijn lieve vriendin (dezelfde als die waarmee we twee dagen geleden waren gaan eten in Officina Clandestina) deel uitmaakt. Ze was supernerveus voor een stukje piano dat ze moest spelen. Maar, zoals ik wel verwacht had, op het moment suprême ging alles voortreffelijk.
  • zaterdag 21 december 9.00u: Laatste les Spaans voor de kerstvakantie.
  • zaterdag 21 december 18.00u: De vader van mijn vriend behaalde zijn vijfde Dan Shihan in de gevechtskunst Jujutsu en dit werd gevierd met een (min of meer) traditionele Japanse ceremonie en afhaalchinees nadien. 😉 Was wel bijzonder om dit te kunnen meemaken. Het behalen van zo’n vijfde Dan Shihan is immers het resultaat van vele jaren doorgedreven training. De vader van mijn vriend was supernerveus, maar de sensei wist hem (een beetje) op zijn gemak te stellen. Na het eten kwam de sensei wat technieken demonstreren op mij. Ik had de indruk dat hij nogal gretig klemmen zette op mijn arme polsen. Nochtans had hij het resultaat van de foto’s die ik maakte tijdens de ceremonie nog niet gezien. 😉
  • zondag 22 december 14.30: De jaarlijkse operette waarin mijn vriendin uit Tongeren meespeelt. Dit jaar stonden voor het eerst haar beide kinderen op het podium met het kinderkoor én mocht hun oudste zoon het slagwerk bedienen. Ik was echt supertrots toen ik broer en zus daar beneden zag staan. Ongelooflijk dat ik die twee grote kinderen nog als baby in mijn armen heb gehad. Wat vliegt de tijd toch. De operette duurde wel wat te lang naar mijn goesting. Vier uur, ik moet daar eerlijk in zijn, dat is gewoon een uur te veel. Gelukkig konden we tijdens de pauzes een beetje bijpraten met een ander bevriend koppel en een kennis uit de Russische les wiens vriendin ook in het orkest meespeelde. Wat zei ik daar ook alweer over die kleine wereld?

Alweer een wervelende week

  • Maandag 2 december 19.oou: Cursus columns schrijven!
  • Dinsdag 3 december 17.55u: Even gedacht dat de toren van de Universiteitsbibliotheek in brand stond, bleek het om de opening van een tentoonstelling te gaan. Al goed dat we de brandweer niet gebeld hebben. 😉
  • Dinsdag 3 december 18.00u: Afspraak in Café Commerce om wat meer te vernemen over het op stapel staande project rond Vesalius. Volgend jaar is het namelijk vijfhonderd jaar geleden dat deze pionier van de moderne anatomie én alumnus van de Leuvense universiteit geboren werd.
  • Dinsdag 3 december 19.15u: Mijn baas belt mij op en houdt mij 20 minuten aan de praat voor een futiliteit. Een kleine domper op de avond.
  • Woensdag 4 december 20.00u: Superlange werkdag, blij dat ik een avond thuis achter mijn computer kon doorbrengen in de hoop al mijn achterstallige privémail weg te werken.
  • Donderdag 5 december 19.00u: Een wintertijd voorsmaakje in het mooiste stadhuis van het land! Wat historische achtergrond, een streepje muziek, een glaasje schuimwijn en lekker eten, meer moet dat niet zijn!
  • Vrijdag 6 december 19.00u: Dinner date met vrienden in Topinamboer. Mijn eerste kennismaking met dit huiskamerrestaurant. Voor herhaling vatbaar!
  • Zaterdag 7 december 9.00u: Mij uit bed gesleurd voor de Spaanse les. Uitslapen op zaterdag, ik mis het toch wel een beetje.
  • Zaterdag 7 december 13.00u: In een recordtempo het laatste cadeautje gekocht voor mijn jongste petekindje zijn sinterklaas, snel een boterhammetje binnen gestoken, gesnelfietst naar de markt in de Brusselsestraat en daar glutenvrije taartjes gekocht van de Kers naast de Taart terwijl mijn vriend de pasta kocht. Klaar voor het Sinterklaasbezoek van morgen!
  • Zaterdag 7 december 14.00u: Start van de ongelooflijk geweldige babyborrel van Kabouter. Elk dessertje was gemaakt met een ander soort bier en er waren cocktails van bier en cava. Ik ben zelf niet echt een bierdrinker, maar de combinatie van kriek en cava kon me wel bekoren. En bier in dessertjes = zaligheid. Die mannen van het M-café kunnen er wat van. En oja, Kabouter was uiteraard een modelbaby! Wat een schattig mannetje!
  • Zaterdag 7 december 20.00u: Naar de slotavond van het IKL. Enorm genoten van het ronduit cynische “De weg van alle Vlees” van Deben Van Dam en stiekem een traantje weggepinkt bij het prachtig ontroerende “Sonnet 81“ van Maaike Neuville! De slotreceptie toch maar aan ons voorbij laten gaan, al genoeg gedronken op de babyborrel van Kabouter. 😉
  • Zondag 8 december 10.00u: Bericht dat de ouders van ons petekindje uit Nederland autopech hebben. Gelukkig hadden ze een reserve-accu klaarliggen, omdat er zich al eerder incidenten met hun wagen hadden voorgedaan en konden ze met een beetje vertraging toch richting Leuven afzakken.
  • Zondag 8 december 12.15u: Ons appartement wordt ingepalmd door drie enthousiaste kindjes. Terwijl wij de lasagne uit de oven halen, worden alle knuffels uit onze kast geïnspecteerd en verspreid over ons ganse appartement. We laten de chaos ons appartement binnen en genieten samen van de pasta. Ondertussen doen we de was van onze vrienden. Hun wasmachine had er net deze week de brui aan gegeven (een ongeluk komt nooit alleen) en wij helpen hen uiteraard graag uit de nood.
  • Zondag 8 december 14.00u: Ons groepje van vier volwassenen en drie kindjes komt aan in de binnenspeeltuin van de Sportoase, waar de zus van mijn vriend en haar twee oudste dochters ons vervoegt. Het klikt tussen de meisjes en er wordt naar hartelust rondgerend. Ik ben erg trots op ons petekindje S die nog maar drie is en zonder vrees alleen van het hoge schuifaf gaat. Dat wordt nog wat!
  • Zondag 8 december 16.00u: Tijdens onze afwezigheid is de Sint geweest op ons appartementje! Wat een verrassing! We hebben voor alle kindjes snoepgoed voorzien en drie pakjes voor elk van de drie petekindjes. Klein drama als het oudste zusje van ons petekindje in Den Haag vraagt waarom zij geen cadeautje gekregen heeft. Tja, hoe leg je zoiets uit? Gelukkig waren er chocolade én chocoladetaartjes om de jongedame te troosten. 😉
  • Zondag 8 december 16.30u: Mij jongste petekindje komt aan met zijn mama en papa. Hij is nog maar negen maanden oud, maar draagt al kleertje van 18 maanden. Kruipen kan hij als de besten en hij begint zich al op te trekken aan stoelen en bloempotten (beetje gevaarlijk wel). Ons appartement ligt bezaaid met stukken chocolade, inpakpapier, kleurstiften, tekeningen, pluchen beesten. Superblij dat het ons gelukt is voor de allereerste keer al onze petekindjes samen te brengen.
  • Zondag 8 december 17.30u: We nemen afscheid van de zus van mijn vriend en onze vrienden uit Den Haag die allen nog een flinke rit voor de boeg hebben. De kindjes zien er moe, maar voldaan uit. We genieten stiekem van de stilte die wederkeert in ons appartement als de deur achter hen dichtvalt.
  • Zondag 8 december 18.00u: We warmen de rest van de lasagne op en praten bij met de ouders van mijn jongste petekindje. Ik geniet ervan hem even voor mij alleen te hebben. Dat alles goed functioneert blijkt uit de zeer goed gevulde pamper die ons even de adem beneemt. Het aanbod om de pamper te verwisselen sla ik beleefd af. 😉
  • Zondag 8 december 20.30u: Onze laatste gasten vertrekken naar huis en ik moet nog aan mijn column beginnen. De inspiratie is ver te zoeken, maar ik slaag er toch in op een uurtje tijd iets op papier te krijgen.
  • Zondag 8 december 21.30: Ik zet me achter mijn werk-pc om een aantal offertes te lezen, waaraan ik tijdens de werkweek niet was toegekomen. Spijtig genoeg blijkt dit meer werk dan initieel verwacht en lig ik pas rond half twee in bed. Geen goeie start van wat belooft een helse werkweek te worden.

Wat een ongelooflijke week, alweer, met als absoluut hoogtepunt ons bescheiden Sinterklaasfeestje.

Een boeiende, maar vermoeiende week

  • Maandag 18 november 18.30u: Te laat op de afspraak met onze advocaat, die van de tegenpartij en onze geliefde bouwfirma, wegens dringende zaken die nog afgehandeld moesten worden op het werk. Onze advocaat had duidelijk de bovenhand in de discussie en kende het dossier door en door. Mijn vriend en ik hebben de hele affaire dan ook jarenlang gedocumenteerd. Onze verzameling aangetekende brieven aan de bouwfirma neemt ondertussen lichtjes indrukwekkende proporties aan. Buiten gelopen met het gevoel dat het eindelijk dan toch allemaal in orde zou kunnen komen.
  • Maandag 18 november 19.30: Al lopend naar ons appartement rap wat koeken binnen gepropt die mijn vriend (de lieverd) voor mij gekocht had in het station, omdat ik daar zelf geen tijd voor had. De fiets uit de garage gehaald en als een gek naar de Bruul getrapt.
  • Maandag 18 november 19.45: Puffend aangekomen in de les columns schrijven. Een raar sujet ontdekt in de toiletten. Not to worry, de politie van Leuven zit in mijn contactlijst. Gelukkig bleek een telefoontje niet nodig en kraste de dame vanzelf op.
  • Dinsdag 19 november 20.30: Squash! Niet in vorm, beetje last van mijn rechterpols. Pols proberen te ontzien = slechte opslagen. Slechte opslagen = afgemaakt worden op de return.
  • Woensdag 20 november 17.40: Mij kapot gehaast om de trein te halen, snel iets kleins gegeten op de trein. Hoera voor de Exki, die gezonde voorverpakte slaatjes aanbiedt.
  • Woensdag 20 november 19.00: Mooi op tijd op onze afspraak bij onze vrienden en hun drie kinderen. Nog een beetje honger, gelukkig waren er heel veel hapjes. Hmm, humus! Fijn gespeeld met de oudste dochter en de tweeling. Een klein smartphone-drama werd met wat onderhandelen vermeden. Mijn vriend en ik hebben jammer genoeg samen maar twéé smartphones, wat er uiteraard één te weinig is. 😉 De oudste dochter (die al kan schrijven! yikes!) in bed mogen steken en een verhaaltje voorgelezen voor het slapengaan. Daarna al de technieken herkend die ik als kind zelf toepaste om het moment van slapen gaan toch maar zo lang mogelijk te rekken. Cute. :-)
  • Woensdag 20 november 21.00: Op het gemak bijgepraat. Toch makkelijker als de kindjes in bed liggen. 😉
  • Donderdag 21 november 21.00: Afspraak met een vriend-whiskyliefhebber die we via de Spaanse les leerden kennen. De buurvrouw bleek tijdens ons vorige zomerfeestje nogal goed overeen te komen met onze vriend. Dus ja, we waren al aan het overwegen om haar ook te vragen, toen we een gelijkaardige vraag van onze vriend kregen. Jaja, bloeit daar iets moois? 😉 En je kent ons, wij geven graag de plantjes water. Het werd een gezellige avond, waarbij de whiskyflessen wat van hun inhoud moesten prijs geven in ruil voor een goed gesprek. Uiteraard lagen we te laat in bed.
  • Vrijdag 22 november 20.00: Omdat onze vorige date in De Hoorn zo leuk was geweest, gingen we voor een heruitgave met hetzelfde koppel. We waren het aan onszelf verplicht om het eenjarige bestaan van deze fantastische site mee te vieren. Het eten was lekker, de wijn was uitstekend, het gezelschap fantastisch. Het feestje achteraf viel wat tegen. De DJ was zo hip dat hij muziek draaide waar ik nog nooit van gehoord had. En dat terwijl ik toch al de hele avond naar een One Direction song snakte! Zelfs de fles overheerlijke witte wijn bracht ons gezelschap niet aan het shaken.
  • Vrijdag 22 november 1.00: (Het kan ook twee uur geweest zijn: de wijn werd tijdens het avondmaal erg gul bijgeschonken.) We namen afscheid van onze vrienden die de dag nadien weer vroeg op moesten en gingen socializen bij de oud-collega’s van mijn vriend die in De Hoorn werken. We besloten de DJ voor zichzelf te laten draaien en met z’n allen iets te gaan drinken in het café. Daar verstonden we elkaar ook beter.
  • Vrijdag 22 november 4.00: Eindelijk in bed geraakt. Nog even getwijfeld of ik de dag nadien zou opstaan voor de Spaanse les.
  • Zaterdag 23 november 9.00: Lag ik mijn roes uit te slapen in plaats van te werken aan mijn Spaanse woordenschat.
  • Zaterdag 23 november 12.00: Kropen we min of meer verfromfraaid uit bed om aan de dag te beginnen.
  • Zaterdag 23 november 14.00: Boodschappen doen in het centrum van Leuven. Voorgerechtjes bij de Walvis, hoofdgerecht bij Convento food, dessert bij De kers naast de taart. De uitspattingen van de avond voordien hadden onze kooklust enigszins getemperd.
  • Zaterdag 23 november 18.30: In het gezelschap van onze Leuvense vrienden met het chique huis genoten van andermans kookkunsten. Het rustig aan gedaan met de wijn.
  • Zondag 24 november 15.45: Op bezoek bij de oma en opa van mijn vriend, die nu echt wel hoogbejaard zijn, met alle fysieke ongemakken van dien. Opa hoort nog amper iets, wat enorm frustrerend moet zijn. En oma wordt steeds krommer en heeft het erg moeilijk met stappen.
  • Zondag 24 november 17.00: Totaal vergeten dat de eerste verjaardag van het jongste nichtje van mijn vriend tijdens de bijeenkomst bij zijn ouders gevierd zou worden. Dus ook geen cadeautje bij. Shame on me. Ter mijner verdediging: het verjaardagsfeestje is enkel vermeld geweest in een mail daterend van 1 september en dan nog zijdelings. Ik zal een cadeau gaan kopen en het met de post opsturen. Op het feestje (waarop we dus ook nog eens grandioos te laat waren), werden enkel slagroomtaart en sandwichen geserveerd. Ik lust geen slagroomtaart en sandwichen. Gelukkig waren er thuis nog taartjes over van De kers naast de taart!

Allerheiligenweekend

Een verlengd weekend is altijd een goeie reden om te feesten en aangezien het al twee jaar geleden was dat ik mijn geweldige collega’s over de vloer kreeg en vol met cocktails goot, was het tijd voor een heruitgave. We legden eerst een bodempje in L’Etoile d’Or (spijtig genoeg moesten er een aantal mensen afhaken wegens ziekte) om vervolgens aan het échte werk te beginnen. Succesnummer van dit jaar: de Long Island Iced Tea. Mijn waarschuwingen dat dit wel écht straf spul was, werden fijntjes in de wind geslagen. Ook populair: de cosmopolitan en de gin tonic. Helemaal uit: de caipirinha’s en mojito’s van deze wereld. Zat ik daar met een serieus limoenenoverschot!

Het werd een vrolijke boel, al waren er toch een paar die zich lieten vangen door een ál te uitbundige alcoholconsumptie. Ik had mijn lesje echter geleerd na de vorige keer en hield het ietwat bescheidener. We sloten de avond/nacht af met een spelletje boonanza. Rond vier uur lag ik in mijn bedje. Moe, maar erg tevreden en met het vaste voornemen geen twee jaar te wachten voor een heruitgave.

1 november had ik vrijgehouden om te recupereren van een eventuele kater na de cocktailparty, maar die bleek zich koest te houden. ‘s Middags bestelden we Indisch (jummie! momo’s!) en de rest van de dag verwerkte ik aan een hoog tempo foto’s. Ooit, ooit, ooit, ga ik mijn achterstand volledig ingelopen hebben. Ik gok op de kerstvakantie 2015! 😉

2 november waren we te gast bij vrienden in Antwerpen die onlangs een nieuwe woonst gekocht hebben. We kregen een rondleiding in hun bel-etage en ik was erg onder de indruk van de hoeveelheid ruimte waarover ze beschikten. Een garage waar twee auto’s in passen, een bergruimte, nog een bergruimte, keigrote slaapkamers,… Wij zijn natuurlijk een klein appartementje gewoon, he. Niet dat ik klaag, want meer ruimte = meer kuiswerk. We werden getrakteerd op diabolische scampi (moet ik zelf ook eens klaarmaken), steengrill en heerlijke chocoladetaart met een bolletje ijs.

Zondag sliepen we uit, ruimden de laatste restanten van de cocktailparty op en maakten we alles klaar voor de lan-party! In tegenstelling tot twee jaar geleden konden de mannen mij niet verleiden om een spelletje mee te spelen. Te veel werk! Ik serveerde de gasten caipirinha’s (aja, die limoenen moesten op) en ongelooflijk lekkere brownies en tarte tatin met peer, gekocht op de zaterdagmarkt in de Brusselsestraat. Als je daar een caravan ziet staan met een vriendelijk madammeke in, vraag dan zeker eens of je de brownies mag proberen. Ze zijn goddelijk, geloof me vrij.

‘s Avonds lieten we sushi en wokgerechten aan huis leveren en de dag en daarmee het weekend was om voordat we er erg in hadden.