Hoera! Dit keer geen nachtmerries die mijn nachtrust verstoorden. De nichtjes presteerden het zelfs om tot 7 uur in bed te blijven liggen. Een daverend succes! Opvoedkundig verantwoord als we zijn, stuurden we de twee jongedames vervolgens naar beneden om in het Duits gedubde Sponge Bob afleveringen te kijken (wat een verschrikkelijk lelijke tekenfilm is me dat, zeg!), terwijl we we zelf nog een uurtje langer bleven soezen.

We ontbeten opnieuw bij onze vrienden. Op het gemak, want ditmaal stond er geen Grote Uitstap op het programma. Vandaag zouden we het wat rustiger aan doen. Na het ontbijt vertrokken we voor een bezoekje aan het stuwmeer in de buurt. ‘t Zal ons leren: voor die ene keer dat mijn vriend en ik niet navigeerden en gewoon de auto van onze vrienden achterna reden, ging onze uitstap helemaal de mist in. Na een rit van drie kwartier was er nog altijd geen stuwmeer in zicht. Een kleine opzoeking van mijn kant leerde dat we die stuwdam al ongeveer tien minuten na ons vertrek hadden moeten tegen komen. Hoe verkeerd kan een mens rijden?

We lieten het niet aan ons hart komen en zochten snel naar een Plan B, want helemaal terug rijden zagen we niet zo direct zitten. Zo belandden we in Krewelshof, een boerderij met een grote winkel met zelfgemaakte producten en een bijhorend terrein met dinosaurussen gemaakt uit pompoenen. Jawel, u leest het goed, rondom een waterplas stonden talrijke grote sculpturen van dinosaurussen volledig bekleed met pompoenen. De lucht was blauwer dan blauw, wat in combinatie met de gele, oranje, rode en groene pompoenen werkelijk schitterende plaatjes opleverde.

Ik was erin geslaagd met de kinderen per ongeluk via een onofficiële ingang binnen te gaan, waardoor we met z’n vijven aan de inkomprijs ontsnapten. Mijn vriend en het bevriend koppel die nog wat blijven hangen waren in de hoevewinkel, betaalden wel de volle pot. Ik vond de sculpturen nog wel leuk, maar het jonge volkje was er duidelijk snel op uitgekeken. Niet cool genoeg, zo’n pompoendinosaurus! Gelukkig was er een berg van strobalen waarop ze konden spelen, terwijl wij een glaasje sekt (inbegrepen bij de inkomprijs van vijf euro) dronken. De sekt trok op niks en vijf euro was eerlijk waar veel te duur voor een half uurtje rondlopen tussen pompoenen.

Het plan om ter plekke iets te eten, bliezen we af en via tripadvisor belandden we bij Lago Beach Zülpich, een restaurant gelegen aan een meer met een klein strandje. Spijtig genoeg was het restaurant op het eerste verdiep afgehuurd voor een huwelijk en restte er ons geen andere mogelijkheid dab iets te eten in de bar beneden. Het aanbod op de kaart was kort samengevat vettige Duitse kost uitgevoerd in reuzeporties. De hamburger die de twee mannen bestelden, zwom in de vettige saus (en dat vond zelfs mijn vriend, notoir hamburgerliefhebber) en de maaltijden van de kinderen zagen er ook niet al te gezond uit. Mijn slaatje was gewoon aanvaardbaar. De nichtjes blijven ons trouwens verbazen op culinair vlak. Die frietjes met chicken nuggets werden wonderbaarlijk snel opgepeuzeld en de gigantische pasta van de tweede (met saus apart) verdween bijna helemaal in dat kleine lijfje. Al die frisse buitenlucht zal goed zijn voor de eetlust.

Terwijl wij nog een koffie en een thee dronken, speelden de kinderen buiten in het zand. Zand is duidelijk cooler dan pompoenen. Na afgerekend te hebben en vervolgens zoveel mogelijk zand uit kledingstukken en schoenen geklopt te hebben, bezochten we eindelijk het stuwmeer dat normaal gezien deze ochtend op het programma stond. We parkeerden vlakbij het uiteinde van de stuwdam en waren nog net op tijd om de laatste zonnestralen de beboste hellingen rondom het meer te zien oplichten. Jammer dat de zon zo vroeg onder gaan (en door dat winteruur zelfs nog een uurtje vroeger!). We wandelden over de ganse lengte van de stuwdam (Rurtalsperre Schwammenauel, alles klinkt mooier in het Duits) en genoten van het uitzicht.

We waren een pak vroeger dan gisteren op onze appartementjes wat ons de tijd gaf om de kinderen uitgebreid te douchen en een kleine party te houden op het appartementje met spelletjes en knutselwerkjes. We aperitiefden zoveel dat we daarna enkel nog wat boterhammetjes nodig hadden om de resterende gaatjes te vullen. Het smaakte ons alvast!

Ook ditmaal gingen de kinderen zonder al te veel drama slapen en konden we een flesje schuimwijn open trekken om alweer te klinken op een fijne dag.