Hoera, Rome bestaat 2770 jaar!

Volgens de overlevering zou Rome gesticht zijn op 21 april 753 voor Christus. Een heuglijk feit dat mijn vriend en ik al enkele jaren vieren op de receptie van S.P.Q.R. Er wordt dan niet alleen overvloedig met hapjes rondgegaan en drank geschonken, bij deze gelegenheid reikt de Leuvense Romevereniging S.P.Q.R. ook haar jaarlijkse Romulus-prijs uit. Dit jaar ging deze prijs naar een nobele onbekende, dichter Robert Bogaerts, die de ‘Premio Internazionale Letteratura poesia narrativa saggistica’ ontving voor zijn dichtbundel ‘Mi piove nell’anima’. De man was duidelijk ontzettend blij met zijn prijs, zo glunderen dat hij deed.

En ik genoot met een glas prosecco in de hand van zijn voordracht van het (volledig in het Italiaans geschreven) gedicht “Divento te”, opgedragen aan zijn moeder. Wat deze voordracht extra bijzonder maakte, was dat zijn kleinzoon naast hem stond om het gedicht naar het Nederlands te vertalen voor zij die geen Italiaans verstonden. Op het einde schoot de dichter een brok in de keel, erg mooi.

IMG_9262

Knap, dat een Vlaming voor wie het Italiaans geen moedertaal is, erin slaagt in Italië een poëzieprijs te winnen. Hoog tijd dat ik zelf nog eens het stof van mijn Italiaans blaas.

Contrast

Na een bijzonder saaie algemene vergadering met de syndicus en mede-eigenaars van ons appartementsgebouw (noot: ik dacht dat saai algemene vergaderingen de norm waren, maar vernam nu van een collega dat dit in hun appartementsgebouw een heel gezellige bedoening is die tot laat op de avond duurt en waarbij er zelfs meerdere flesjes wijn gekraakt worden), glipte ik een beetje vroegtijdig weg om zeker op tijd te zijn voor de jaarlijkse prijsuitreiking van S.P.Q.R., de Romevereniging waar mijn vriend en ik lid van zijn.

Het contrast had amper groter kunnen zijn: de glaasjes prosecco stonden al klaar en de hapjes volgden snel. De witte wijn was iets minder mijn ding, maar de heerlijke carpaccio, risotto, aspergesoepjes en andere delicatessen, maakten veel goed. Mijn vriend en ik hadden ons voorgenomen dit jaar niet te lang te blijven plakken, maar hey, opeens stonden we samen met de laatste mensen van de organisatie aan de toog nog een glas (rode) wijn te drinken. Het aanbod om nog te gaan doorzakken in de Muntstraat sloegen we vriendelijk doch beleefd af. Het deed deze vrijdagochtend al zeer genoeg om uit bed te geraken. 😉

Brunch à l’italienne

Twee zondagen achter mekaar dompelden we ons onder in de Italiaanse cultuur. Het ziet ernaar uit dat de initiële haat-liefde verhouding die we met Italië hadden (mooi land, mooie taal, lekker eten, te veel luidruchtige Italianen) zich langzaam aan het omvormen is tot een waarachtige love story. Enfin, dit alles dankzij de inspanningen van S.P.Q.R., de Leuvense Romevereniging.

Tijdens het verjaardagsweekend van mijn vriend gingen we op zondag 26 februari naar het VINO 2012 wijnfestival in de busineslounge van OHL (meteen de allereerste keer dat we daar kwamen). Met een degustatieglaasje schoven we van stand naar stand om de verschillende wijnen te proeven. Naarmate de tijd vorderde, werden de mensen vrolijker en raakten de smaakpapillen verdoofd. We lieten ons verleiden tot de aankoop van maar liefst 12 flessen van de bruisende rode wijn Gaio Rosso uit Az. Agr. Alessandro, een nieuw importproduct van de Wine Loft. Iets heel bijzonders om als aperitief te schenken en ook leuk om cadeau te geven. De namiddag sloten we af met een overheerlijke zoete dessertwijn Vin Santo San Gimignano uit Toscane van de Zuiderse Fijnproever. Ons zal je zeker nog vaker om een flesje wijn zien gaan in beide zaken.

En zondag 4 maart schoven we om elf uur de voeten onder tafel voor de S.P.Q.R. brunch. We genoten van allerhande Italiaanse specialiteiten door vrijwilligers bereid en maakten kennis met het vriendelijke gezin aan onze tafel. Twee dagen voorbereiding was er in de brunch gekropen. De opbrengst was ten voordele van Plan België, wat maakte dat het eten eens zo lekker smaakte. En ik won daarnaast ook nog eens drie boekjes met Italiaanse recepten in de tombola. Een kleine vijf uur later keerden we helemaal voldaan huiswaarts, onze plannen om er nog een fietstochtje aan te breien uit luiheid opbergend.