culinair

Verjaardagsweekend

Ik wil jullie even geruststellen, gelukkig heb ik niet alleen maar triestige dingen gedaan tijdens mijn verjaardagsweekend. Na het toch wel zwaarmoedige bezoek aan In Flanders Fields, werden de smaakpapillen verwend in Hostellerie St Nicolas. En omdat bij een uitgebreide meergangenmenu in een sterrenrestaurant nu eenmaal aangepaste wijnen hoorden, hadden we een kamer gereserveerd in Hotel Nicolas van dezelfde uitbaters, gelegen op een paar honderd meter van het restaurant. Een goed overbrugbare afstand, zelfs met wat wijn achter de kiezen.

Man, man, wat we daar allemaal te eten kregen. Het aperitief vergezeld van de eerste hapjes namen we in de bar, waar een gezellig open gasvuur brandde. Uiteraard koos ik voor de huischampagne, terwijl mijn vriend van de sherry proefde. Na enkele culinaire hoogstandjes (een English breakfast hapje, een hapje mossel friet, wie verzint het?), mochten we plaats nemen aan tafel alwaar de ontdekkingstocht werd verder gezet. Nu hebben mijn vriend en ik al enkele ster-restaurants aangedaan (nuja, verder dan één ster zijn we nooit geraakt), maar Hostellerie St Nicolas mag zich zonder schroom bij de beste restaurants die wij al bezocht hebben plaatsen, als het al niet het beste was. Alles was perfect: elk gerecht was een kunstwerk, de smaken waren harmonieus uitgebalanceerd, de wijnen fantastisch. En er waren maar liefst drie voorgerechtjes met Sint-Jacobsvrucht! Alleen die toefjes koffie bij het derde dessert vond ik niet lekker, maar daar at ik vakkundig rond.

Enfin, de foto’s spreken voor zich. Ik laat jullie meegenieten:

Appetizers

Appetizer Met Pompoen en Paddenstoel

Hapje English Breakfast

Hapje van Mosselen met Frieten

Kalfs Tartaar Met Ganzelever

Sint-Jacobsvrucht met Angus Beef

Sint-Jacobsvrucht Met Gerookte Paling

Toast Met Sint-Jacobsvrucht En Tomaten

Zeebaars Met Pijlinktvis En Bouillabaise

Kalfszwezerik Met Risotto Van Oud Brugge Kaas En Eekhoorntjesbrood

Patrijs

Marshmellow Van Appel En Selder Met Groene Thee

Dessert Met Witte Chocolade, Veenbessen En Mandarijntjes

Dessert Met Banaan, Chocolade En Koffie

En de dag nadien werd het genieten gewoon verder gezet aan de ontbijttafel met Het Beste Ontbijt Ever! Wat een verwennerij!

De andere kant van de taalgrens

Zaterdag waren we uitgenodigd bij vrienden die in het Waalse landsgedeelte wonen. Altijd een plezier om bij hen op bezoek te gaan, want de cooking skills van de perfect tweetalige gastvrouw mogen er wezen. Voordat we begonnen aan de hapjes kregen we een rondleiding in hun vernieuwde woonst. Eigenhandig verbouwd en ingericht en het resultaat mocht gezien worden. Vooral de badkamer vond ik prachtig. Ik heb er alvast inspiratie opgedaan voor onze eigen badkamer, die hoewel nog niet zo oud, gerust al een serieuze make-over kan gebruiken.

En oja, ik had even een vroeg Halloween-moment (creepy!):

The food (van de hapjes en het dessert heb ik helaas geen foto’s):

We praatten vooral over de uitdagende job van de gastvrouw, een echte self-made woman die zich zonder diploma heeft opgewerkt en waar ik enorm naar opkijk omwille van haar doorzicht en gezond verstand. Ik twijfel er niet aan dat ze deze uitdagingen tot een goed einde zal brengen.

Paella

Vorige week vrijdag proefde ik van de lekkerste paëlla ooit. In Leuven dan nog wel. Echte Valenciaanse paella klaargemaakt volgens de eeuwenoude traditie. In een gigantische pan op een gasvuur, omdat een open vuurtje stoken in de stad niet zomaar mag.

Heel toevallig bleken onze vrienden ook al een tijd het voornemen te hebben een bezoekje aan de Koerier van Navarra te brengen. Ik denk dat dit restaurant één van Leuvense restaurants is die al het langste op mijn lijstje stonden, maar het was er gewoon nog nooit van gekomen. Misschien omdat ik altijd het idee had dat een bezoek aan de Koerier van Navarra iets is wat je best in groep doet. Al hoeft dat niet, het was toch tof om met zes andere koppels aan tafel te zitten.

We werden door Ivo Hermans op een bijzonder welbespraakte wijze ingehuldigd in de geheimen van de échte gladde paella. Boy, kon die man vertellen. Ongelooflijk. Zijn schitterende verhalen deden me zonder problemen mijn grommende maag vergeten, want je moet wel een beetje geduld hebben, een échte paella warm je niet zomaar even op in de microgolfoven.

Maar het resultaat was fabuleus en smaakvol. En de dagverse crema catalana was om duimen en vingers bij af te likken. En zeg nu zelf, hoeveel restaurants ken je waar je als afzakkertje een absint van het huis krijgt?

Een absolute aanrader voor de liefhebbers van de authentieke Spaanse keuken en wijnen. En oja, voor de prijs moet je het zeker niet laten, we waren net iets meer dan dertig euro per persoon kwijt.

Business women

Zaterdag het nuttige aan het aangename gepaard. Onze vriendin is sinds kort haar eigen baas. Een moedige stap in economisch onzekere tijden, maar wel in een branche waar nog veel groeipotentieel in zit: coaching. Nu had ze wat professioneel ogende foto’s nodig om op haar toekomstige website en visitekaartjes te zetten. Dus trokken mijn vriend en ik met al ons fotografisch materiaal naar haar huis en alwaar we trachtten haar uiterst professioneel in beeld te brengen in diverse werkgerelateerde situaties (bureau, flipchart, coaching gesprek). Blijkt dat mijn vriend niet alleen een zeer bekwame fotografie-assistent is, maar ook een niet onaardig fotomodel. Mijn vriendin deed dat trouwens ook erg goed, al kreeg ze op het einde wel kramp in haar lachspieren.

Voor mij was het alleszins een erg toffe ervaring. Ik fotografeer nog wel veel, maar vooral tijdens events en onze reizen. Dat soort fotografie laat niet toe de foto te regisseren zoals je dat kan doen in een omgeving waar je alles onder controle hebt. Er werd nog wat geschoven met bureaus en andere accessoires. Gordijn open, gordijn dicht. We experimenteerden er op los.

Na al dat harde werk werden we beloond met een heerlijk etentje: verse pompoensoep, roggevleugeltjes en zelfgemaakte taart met ijs als dessert. Het kon niet op. We kregen bij het afscheid nog drie mooie porties pompoensoep mee. Daar gaan we van genieten!

Wereldeierdag

Ik had er zelf nog nooit van gehoord, maar blijkbaar is het komende vrijdag 12 oktober Wereldeierdag, een dag waarop de gezondheidstroeven en de veelzijdigheid van het ei worden gepromoot in heel de wereld. Blijkbaar is het al de zeventiende keer dat er een Wereldeierdag gehouden wordt, maar ik moet eerlijk bekennen dat de vorige dagen hier ongemerkt gepasseerd zijn. Nochtans zouden er in tal van landen evenementen en acties gehouden worden om de positieve bijdrage van eieren aan een evenwichtige voeding te vieren. Dit jaar staat het ei echter volop in de spotlights door een campagne van VLAM.

Nu vind ik persoonlijk dat het ei wel eens in de bloemetjes gezet mag worden. Zo’n briljante vorm dat zelfs Columbus het gebruikte om zijn gelijk aan te tonen. En de prachtig warme kleur van halfgestold eigeel voert me recht terug naar Paaszondagen waar we aan een feestelijk gedekte tafel traditioneel zachtgekookte eitjes aten, met een snuifje zout, natuurlijk.

In onze eigen gerechten verwerken mijn vriend en ik niet zo vaak eieren (op een voorgerechtje met ei en garnalen na), maar het gebeurt al eens dat mijn vriend een spiegeleitje bakt tijdens het weekend. Doordat we zelf niet zo vaak eieren in huis hebben, is voor mij het ei onlosmakelijk verbonden met op vakantie gaan. Op vakantie eet ik bijna dagelijks eieren: scrambled eggs, gekookte eieren, omelet, pannenkoeken, you name it. Maar mijn favoriete eibereiding blijft zonder twijfel eggs benedict. Na de eerste kennismaking tijdens onze vakantie in Australië is de liefde nooit meer over gegaan. Jammer dat je dit in België bijna nergens op de menukaart vindt.

Wist je trouwens dat Japanners onveranderlijk elke dag een ei eten bij het ontbijt? Het liefst van al rauw. De eieren in Japan zijn dan ook supervers. Ze komen daar bijna rechtstreeks uit de kip haar kont op je bord terecht, bij wijze van spreken. Ook bij hotpot-gerechten wordt er een rauw ei geserveerd. Het is de bedoeling dat je het ei breekt en dan de inhoud van de hotpot door het geklutste ei haalt. En we weten allemaal hoe hoog de levensverwachting is in Japan.

Enfin, geniet dus met een gerust gemoed van een eitje. Dat zal ik ook doen!

Een dagje West-Vlaanderen

Zondag brachten we door bij onze West-Vlaamse vrienden en hun twee schattige kindjes. De zon was onverwacht van de partij (ze had wellicht nog iets goed te maken na een uitgeregende zaterdag), waardoor we zelfs een tijdje met een glaasje wijn in de tuin konden zitten. Onze vriendin had haar beste kookkunsten bovenhaald en toverde zelfgemaakte dipsaus, zelfgemaakte quiche, een ovenschotel met pasta en een ijsje met zelfgemaakte aardbeiencoulis uit haar mouw. En daarna konden we geen pap meer zeggen. Wij mogen ons gelukkig prijzen dat we zoveel vrienden hebben die graag hun laatste culinaire creaties op ons uittesten. 😉

Eend!

Als de schoonfamilie op bezoek komt, doet een mens al eens extra moeite, want ze komen zelden naar Leuven. De laatste keer moet toch al een jaar of drie geleden zijn. De hapjes die we tijdens ons vorige etentje uitgetest hadden, vielen ook in de smaak bij de ouders van mijn vriend. Advocado en garnalen, it truly is a winning team. Het hoofdgerecht werd verondersteld een curry met struisvogel en appeltjes te zijn, maar per abuis namen we eend mee in de Delhaize. Gelukkig bleek eend met appeltjes ook erg lekker te zijn. Voor het dessert speelden we op safe met gebakjes van Demeestere. Zo’n prachtige chocoladekunstwerkjes, dat krijg ik zelf niet in mekaar gebokst. En als je daar dan nog eens een glaasje overheerlijke porto bij drinkt, is het helemaal smullen geblazen.

We gaven de souvenirs af die we in Hokkaido kochten (confituur en mochi) en wuifden de schoonfamilie uit na een erg gezellige en ontspannen avond. Heel leuk om een keertje op ons gemak te kunnen bijpraten zonder dat de kleinkinderen erbij waren.

Een lekker weekend

Zaterdag iets gaan eten in de Turquoise met vrienden. Dat was geleden van toen we nog in de Parkstraat woonden op ons piepkleine flatje (dat flatje was zo klein dat we drie housewarmingparties moesten houden om iedereen te kunnen ontvangen). Toen was de Turquoise bij wijze van spreke bij ons om de hoek en sprongen we er regelmatig binnen om te proeven van de mediterrane keuken van één van de meest extravagante chefs van Leuven. Het is altijd afwachten hoe het humeur van de chef is. Als het op onweer staat, zoek je beter andere oorden op.

Zondag werden we dan verwacht voor een rondleiding en een diner in het splinternieuwe huis van onze vrienden C & C. C & C bouwden hun droomhuis op een flinke lap grond. Vriendin C is architecte en ontwierp hun huis volledig zelf. Echt helemaal mijn stijl: clean, modern, grote ruimtes met veel licht en vloerverwarming. Heel knap. Er moest nog veel afgewerkt worden, vriend C zal weten wat doen de komende weekends, maar het belangrijkste is toch wel dat ze eindelijk in hun eigen huisje wonen. En die mooie kinderkamers met bamboeparket gaan goed van pas komen, want over een paar maanden wordt hun huishouden uitgebreid met een baby’tje.

Architecte C verzamelt kerstballen uit verschillende landen en had ons op voorhand gevraagd om in Japan uit te kijken naar een kerstbal. Nu wordt kerstmis niet echt gevierd in Japan en we begonnen al te vrezen dat we zonder kerstbal zouden moeten terugkeren, maar kijk, in het Furano Glass Forest vonden we iets wat op een kerstbal leek. Eigenlijk was het een balvormig vaasje om een kleine glazen bloem in te steken, maar verder waren de gelijkenissen met een kerstbal treffend. We slaagden erin de kerstbal in één stuk in Leuven te krijgen en waren blij dat ons cadeautje in de smaak viel. Hetzelfde kan gezegd worden over de heerlijke chili con carne en blini‘s met gerookte zalm en zure room. I<3 blini’s. En het dessert met mascarpone, aardbeien en bladerdeeg was ook niet te versmaden!

 

Een zaterdag onder vrienden

Vorige week zaterdag hadden we het plezier Peter, Lynn, Joke en Vincent over de vloer te hebben. Mijn vriend bekommerde zich om de hapjes: gerookte eendenborst met basilicum, druif en mozarella (heerlijk! dit maken we zeker nog eens) en stokbrood met guacamole en grijze garnaaltjes. Daarnaast zetten we ook nog kaasblokjes, chips en cashewnootjes op tafel. Een beetje te veel, want na de hapjes zaten we al goed vol en toen moest ik nog beginnen aan het hoofdgerecht.

Voor het hoofdgerecht hadden we een beetje vals gespeeld. We waren een bereiding van hert gaan halen bij de Wild & Gevogelte om de hoek. Lekker makkelijk: je schuift het bakje in de oven en een twintigtal minuten later komt er een heerlijk gerecht uit. Het hert werd geserveerd met pastinaak- en wortelpurée en een appeltje met veenbessen. Zalig!

Na het hoofdgerecht zaten we allemaal zo vol dat we besloten een wandelingetje door Leuven te maken om het eten wat te laten zakken. Het was een mooie herfstavond, ideaal om onze Oost-Vlaamse vrienden wat nauwer te laten kennismaken met Leuven en haar mooie winkelstraten. We toonden het middelpunt van Leuven, zochten naar de RedBall (die helaas op opgevouwen was), gaven uitleg bij het pas geopende Rector De Somerplein en toen belandden we op de kermis op het Laudeuzeplein. Lynn zag een ritje in de octopus wel zitten en wist ons te overtuigen om haar te vergezellen. Het moet jaren geleden zijn dat ik nog op een kermisattractie zat, maar ik heb er voluit van genoten. Armen in de lucht en gillen maar. :-) Al was mijn vriendje blij toen de rit gedaan was. 😉

Na onze wandeling schoven we aan tafel voor het dessert: chocoladefondue. You can never go wrong with chololadefondue.

Er gaat weinig boven een gezellige ontspannende avond met vrienden. En we hielden er fleurige bloemetjes en lekkere koekjes aan over. Bedankt voor de fijne avond, y’all!

The big 3-0

Een paar maanden geleden werd mijn broertje dertig. Op zijn verjaardagsfeestje zaten we voor een trouwfeest in Duitsland en die sprong uit dat vliegmachien konden we ook al niet live meemaken. Om dat goed te maken, nodigden we hem uit voor zijn allereerste etentje in een sterrenrestaurant,want dertig is toch wel een memorabele leeftijd. We vonden een datum die voor ons allevier paste (ik pleit schuldig, ik ben degene met de overvolle agenda) en de keuze viel op Couvert Couvert. Het werd een zalige avond waarbij de culinaire hoogstandjes mekaar opvolgden, vergezeld van de heerlijkste wijnen. En die dessertjes, man, man, man! En dankzij de Lijn konden we allemaal een glaasje drinken. Lang leve de gratis nachtbussen en hoera voor onze logeerkamer die toch al goed dienst gedaan heeft!