Crarae Garden, Inveraray Castle en Callander – 15 april 2017

‘s Nachts wakker geworden van een serieuze storm. Da’s dan weer het nadeel van wonen op het platteland: je bent veel meer blootgesteld aan de element dan in de stad. Tot onze grote spijt kunnen we deze laatste ochtend niet genieten van het fenomenale ontbijt in onze fantastische B&B Kentraw Farmhouse. We moeten immers om 7 uur de ferry in Port Askaig halen. Ja, 7 uur is een belachelijk vroeg uur, maar ik was blijkbaar te laat voor het boeken van de ferry, waardoor dit de enige optie was. Spijtig, maar niets aan te doen. We steken snel een yoghurtje binnen en vertrekken stipt om 6 uur met een steeds voller geladen auto (het gewicht aan flessen whisky benadert ondertussen ongetwijfeld dat van onze bagage).

Onderweg naar de ferry groet ons een eenzaam ochtendlijk hert. Een mooie manier om afscheid te nemen van Islay. Gelukkig is er om 7 uur ‘s ochtends niet al te veel verkeer en zijn we mooi op tijd voor de ferry. Dat is deze reis al anders geweest! Op de boot eten we voor de tweede keer ontbijt. Al moet ik bekennen dat de pancakes niet echt om over naar huis te schrijven zijn.

IMG_3710

Onze eindbestemming vandaag is Abbotsford Lodge in Callander. Onderweg lassen we echter een kleine plaspauze in bij The Rumblin’ Tum Café in Ardrishaig. We laten ons verleiden door al de lekkere baksels in de koeltoog en voordat ik het goed en wel besef zit ik met een grote tas warme chocolademelk mét slagroom en een cake met maltesers voor mijn neus. De verleiding is soms moeilijk te weerstaan.

IMG_3713

IMG_3717

Na deze zoete zonde is onze volgende stop Crarae Garden, een rondom schitterende tuin met een ongelooflijke variatie aan planten (de één al exotischer dan de andere). Zo is er een mooie collectie planten en bomen uit China, Nepal en Tibet. Het sprankelende riviertje Crarae Burn vormt het middelpunt van de tuin, die door de vele hoogteverschillen ons steeds andere gezichten biedt. Van al de tuinen die we deze vakantie bezochten, is deze tuin, ondanks het bijzonder wisselvallige weer, ongetwijfeld mijn favoriet. In de shop laten we ons verleiden tot de aanschaf van twee whiskyglazen. Niet dat we thuis geen whiskyglazen hebben, maar met dat het drankje steeds populairder wordt, is het wel leuk om wat extra glazen te hebben.

IMG_8733

IMG_8735

IMG_8738

IMG_8750

IMG_8760

IMG_8762

IMG_8778

IMG_8789

IMG_8791

IMG_8807

De volgende stop op onze tocht in Inveraray. Inveraray lijkt me op zich een interessant stadje om meer in detail te bekijken, maar zwij springen er enkel een supermarkt binnen om wat haggis voor de schoonbroer van mijn vriend te kopen en te lunchen in The George. The George is een tegenvaller. Helemaal niet de goede reviews op tripadvisor waard. De bediening is op zijn best onverschillig te noemen en ook het eten is maar zo zo. De minimosseltjes maken op mij alvast geen indruk.

IMG_8865

IMG_8866

IMG_8868

De hoofdreden voor ons bezoek aan Inveraray is immers Inveraray Castle, het voorvaderlijke huis van de Duke of Argyll, Chief of the Clan Campbell. Dit kasteel is werkelijk een pareltje. Prachtig gelegen te midden van een schitterende tuin. Door het wisselvallige weer wordt de voorgevel belicht door de zon terwijl op de achtergrond dramatisch donkere wolken dreigden. Een droomplaatje. De collectie in het kasteel is nogal eclectisch (van verhalen over WOI, tot foto’s van de huidige Duke en zijn gezin), maar ik vond het zeker de moeite van een bezoek waard. Al blijft het concept ‘adel’ voor mij iets dat niet thuis hoort in de eenentwingtigste eeuw.

IMG_8882

IMG_8893

IMG_8897

IMG_8899

IMG_8906

IMG_8911

IMG_8912

IMG_8927

IMG_8928

IMG_8931

IMG_8935

IMG_8945

IMG_8948

IMG_8950

IMG_8954

IMG_8961

IMG_8976

IMG_8983

IMG_8985

Rond 18.30u komen we aan in Abbotsford lodge in Callander. Aangezien het Paaszaterdag is, lijkt het ons verstandig om een tafel te reserveren. En effectief, het is niet gemakkelijk om een restaurant te vinden dat én open is én nog een tafel beschikbaar heeft. Gelukkig heeft restaurant Callander Meadows nog een tafel voor vier personen om 20.30u. Mijn broer en zijn vriendin willen even uitrusten in het hotel, wat mijn vriend en mezelf de gelegenheid geeft om nog een kleine wandeling te maken vóór het avondeten. We volgen een stukje van de Roman Camp Walk, zien een mooi bruggetje en besluiten dat Callander een gezellig stadje is.

IMG_8993

IMG_9003

IMG_9005

IMG_9007

IMG_9009

Het avondeten in Callander Meadows is lekker, al mochten de porties wat mij betreft iets groter zijn. De voorbije dagen waren onze maaltijden nogal copieus en een mens raakt dat snel gewend. 😉 Ik bega wel de vergissing om als dessert ‘caramelised pineapple mess’ te bestellen. Een dessert dat voor een groot deel uit slagroom blijkt te bestaan. Gelukkig is mijn broer bereid het dessert van mij over te nemen.

IMG_3729

Na het eten is onze pijp uit. Vroeg in bed om op Pasen genoeg energie te hebben om de Trossachs te verkennen!

Barbecue in het park + Ciné transat

Donderdag hadden mijn vriend en ik afgesproken met vrienden om samen van de Zwitserse zomer te genieten. Deze vrienden wonen al een tijdje in Genève en zijn twee ingenieurs die ik heb leren kennen tijdens een cursus Russisch aan het CLT. Het toeval wil dat onze vriendin nog als onderzoekster samengewerkt heeft met een goede vriend en mij en momenteel voor hetzelfde bedrijf als mijn vriend werkt. It’s a small world.

De Zwitserse zomer staat dit jaar trouwens volop in het teken van Lucifer. Dit om te zeggen dat, sinds mijn vriend en ik in Genève zijn gearriveerd, het kwik al elke dag boven de 30 graden gestegen is. Dat was donderdag niet anders. Om 17.30u ‘s avonds haalden we nog moeiteloos de 36 graden. Al een geluk dat de bus die mij naar het bedrijf van mijn vriend bracht van airconditioning voorzien was! De afspraak was dat ook de echtgenoot van onze vriendin naar ginder zou komen en dat we dan samen zouden gaan winkelen voor onze barbecue in het park. Kwestie van meteen een goede Zwitserse gewoonte over te nemen, want in het park een barbecue aansteken, is hier behoorlijk populair.

Ik was een beetje te vroeg op de afspraak, dus kreeg ik nog een kleine rondleiding op het mooie dakterras van het bedrijf, mét splinternieuwe kleurrijke stoeltjes én uitzicht op de Jet d’Eau.

Toen de echtgenoot van onze vriendin arriveerde, begaven we ons gezamenlijk naar de dichtstbijzijnde COOP om barbecuevlees en groentjes in te slaan. Ikzelf had een flesje champagne en rode wijn meegenomen. Om er zeker van te zijn dat de champagne nog enigszins koud zou zijn, had ik hem op voorhand in het vriesvak van onze frigo gelegd. De champagne was bijna helemaal bevroren toen ik vertrok, maar met deze hete temperaturen maakte ik mij  geen zorgen dat de fles snel zou ontdooien.

Ik moet zeggen dat ik op voorhand niet helemaal overtuigd was van de efficiëntie van zo’n kleine draagbaar barbecuestel, maar mijn twijfel bleek ongegrond. Meer zelfs, zelden een barbecue gezien die zo snel het vlees gaar kreeg. Misschien moeten mijn vriend en ik ons ook zo’n ding aanschaffen. Als we naar een groter appartement verhuizen, wel te verstaan, want in onze huidige stek hebben we geen plaats om zo’n ding op te bergen.

IMG_5101

IMG_5104

We waren alleszins niet de enigen die besloten hadden van het mooie weer gebruik te maken voor een barbecue. De concentratie aan barbecues in het Parc de La Perle du Lac was hoog. Op het grasveld waar wij zaten waren ook een paar publieke barbecues ter beschikking die druk gebruikt werden. Het is duidelijk dat de Genèvois elke mogelijke kans grijpt om te genieten van de gezonde buitenlucht. En oja, die fles champagne was helemaal ontdooid toen ik de fles ontkurkte (al schuimde de champagne wel heviger dan normaal). De fles rode wijn die ik had meegenomen bleek echter per ongeluk een fles witte wijn te zijn. Vergissing van mijn kant, maar geen reden om de fles niet te kraken. 😉

Na de barbecue huurden we een strandstoel om samen te genieten van de gratis openluchtprojectie van de film Me and Earl and The Dying Girl, met dank aan Ciné transat. Ergens halverwege de filmvertoning werd ik ietwat afgeleid door het vuurwerk op de achtergrond. Maar ik moet zeggen dat de film een dikke aanrader is die me oprecht ontroerd heeft. Al vond ik het thema wel wat zwaar voor een luchtige zomeravond.

IMG_5111

Na de film namen we afscheid van onze vrienden en gingen we nog iets drinken bij een andere collega van mijn vriend die ook naar de filmvertoning was gekomen. Een glaasje rum was de ideale manier om de brok in mijn keel na het bekijken van de film door te spoelen.

Islay en Jura – 14 april 2017

Ronduit heerlijk geslapen! Wat een luxe om te kunnen slapen op een plek waar zo’n stilte heerst. Als stadsmensen zijn we gewend geraakt aan een niet-aflatende stroom van lawaai, zonder dat we ons hiervan bewust zijn. Het ontbijt is evenzeer fabuleus. Wat een overdaad! Het traditionele Scottish breakfast dat onze gastvrouw voor ons bereid heeft, is op zich al fantastisch, maar aangevuld met heerlijke yoghurt en vers fruit zijn onze magen voldoende gevuld om er voor een tijd tegen te kunnen.

IMG_3675

Het weer ziet er een beetje twijfelachtig uit vandaag, maar dat stoort niet, want we hebben twee bezoeken aan distilleries gepland. Bunnahabhain distillery is de eerste Islay distillery op ons lijstje. Minder bekend misschien, maar ik ben meteen gecharmeerd door de oude, karaktervolle gebouwen. De rondleiding vertrekt vanuit de piepkleine whiskyshop, enkel te bereiken na het beklimmen van een smalle en steile trap. Wat een contrast met de moderne en fancy shops van de grotere distilleries die we bezocht hebben.

De gids verzekert ons echter dat het bedrijf dat Bunnahabhain overgenomen heeft, van plan is flink te investeren in de distillery en de toeristische faciliteiten. Goed voor hen natuurlijk, maar nu is het vooral de ruwe charme die me aantrekt. Deze rondleiding is veruit de beste van de rondleidingen die we tot nu toe gehad hebben: de gids is duidelijk gepassioneerd door wat hij doet en zijn uitleg is erg duidelijk (én goed verstaanbaar). Hij dringt er trouwens bij al de aanwezigen op aan om wat meer sherry te drinken, want al die lekkere whisky’s kunnen natuurlijk niet op sherryvaten rijpen, als er daarvoor niet eerst sherry in gezeten heeft.

De gids vertelde ook dat er meer whisky uit de vaten weglekt dan vroeger. Dit is te wijten aan nieuwe regelgeving die bepaalt dat de vaten niet langer met kurken stoppen afgesloten mogen worden, maar wel met een houten afsluiting die op een bepaalde manier verzegeld wordt, zodat het minder makkelijk is om stiekem whisky af te tappen en zo minder belasting te betalen. Helaas heeft dit als gevolg dat er soms whisky verloren gaat.

Binnenkort opent er trouwens niet ver van Bunnahabhain een nieuwe distellery. De gids vertelt ons dat dit goed nieuws is voor heel Islay, aangezien het whiskytoerisme hierdoor enkel zal toenemen. Ik ben alleszins enorm gecharmeerd door de whisky’s van Bunnahabhain, één van de weinige whisky’s op Islay die niet peated zijn. Hoera! Want die rokerige smaak is minder aan mij besteed. Na de rondleiding laten we ons alleszins flink gaan in het piepkleine winkeltje. De whisky is onze smaak en we kopen zelfs een genummerde fles als investering: nummer 164 van 833.

IMG_8592

IMG_8593

IMG_8594

IMG_8596

IMG_8605

IMG_8611

IMG_8614

IMG_8616

IMG_8628

IMG_8636

Volgende distillery op ons programma: Jura. Jura is een eiland dat enkel bereikbaar is met de ferry vanuit Islay. De ferrytocht duurt maar een tien minuutjes, maar wij arriveren net als het middagpauze is voor de ferrybestuurders. Het is ondertussen hevig beginnen regenen, dus er zit niet veel anders op dan in de auto te wachten tot we de ferry kunnen nemen. Gelukkig valt de wachttijd mee en niet veel later komen we aan op Jura.

We parkeren onze auto in de buurt van de Jura distillery, maar gaan eerst op zoek naar een plek om snel iets te eten. We komen terecht in het charmante Antlers café, waar we snel lunchen (quiche met frieten, beetje vreemde combinatie) om vervolgens naar de distillery te wandelen. Helaas, omdat het goede vrijdag is, zijn er in de namiddag geen rondleidingen meer. De dame in de whiskyshop leest de teleurstelling van ons gezicht en stelt voor om ons voor een verminderde prijs een korte rondleiding te geven. Daar zeggen wij geen neen tegen! Die Schotten zijn toch geweldige mensen!

IMG_3684

De short tour is toch nog vrij uitgebreid, alleen de opslagplaats krijgen we niet te zien, omdat de verantwoordelijke al naar huis is. Na de rondleiding krijgen we zelfs nog een vrij uitgebreide tasting aangeboden. Tijdens de rondleiding merkte ik dat er nog Vlamingen in onze groep zaten. En één van de deelnemers kwam me erg bekend voor, maar ik kon er niet meteen de vinger op leggen waarvan ik hem kende. Na de rondleiding spreekt hij ons echter aan en blijkt hij een oud-studiegenoot van mijn vriend te zijn. Toch ongelooflijk dat we elkaar jaren niet meer zien en elkaar dan tegen het lijf lopen op een onooglijk klein eiland in Schotland. What are the odds?

IMG_8639

IMG_8641

IMG_8646

IMG_8648

IMG_8652

IMG_8658

IMG_8660

We kopen (uiteraard) wat whisky en besluiten het eiland Jura wat verder te verkennen. Helaas hebben we niet echt veel tijd om dit te doen, want de laatste ferry is al om 18.55u en bij voorkeur zouden we een eerdere ferry willen nemen om niet het risico te lopen om op Jura vast te komen zitten als er niet genoeg plaats is op de piepkleine ferry. We rijden naar Loch Tarbert en genieten onderweg van de prachtige landschappen die Jura ons te bieden heeft. In de verte zien we een regenbui, maar wij houden het gelukkig droog. We stappen uit voor een miniwandeling doorheen een drassig grasland, maar erg ver durven we ons niet van de wagen te verwijderen, kwestie van niet te veel achter te geraken op schema.

IMG_8663

IMG_8665

IMG_8667

IMG_8672

IMG_8674

IMG_8677

IMG_8680

IMG_8690

IMG_8698

Onderweg zien we hopen fazanten en reigers, maar het hoogte punt moet nog komen: we zien prachtige herten langs de kant van de weg die zich niet al te veel van ons schijnen aan te trekken. Op de terugweg (de avond begint te vallen, zien we om de heuvels rondom ons grote kudden herten. Schitterende rit door een fenomenaal natuurlandschap.

IMG_8706

IMG_8708

IMG_8710

IMG_8719

IMG_8722

IMG_8725

We slagen er zonder problemen in de ferry van 17.55u te halen. Hoera, we moeten niet in de wagen op Jura blijven overnachten!

Voor ons laatste avondmaal op Islay besluiten we terug te keren naar Yan’s Kitchen waar we de eerste avond zo heerlijk gegeten hebben. Ik bel onderweg om zeker te zijn dat we plaats hebben. We zouden de teleurstelling anders niet overleven. 😉 En jawel, ook ditmaal genieten we van overheerlijke vis en sint-jacobsvruchten. We sluiten onzen maaltijd, hoe kan het ook anders, af met een glaasje whisky. Islay is werkelijk één van de hoogtepunten van deze trip geweest. Jammer dat we morgen alweer afscheid moeten nemen.

The day after

Toegeven, echt fris voelde ik me niet toen ik zaterdagvoormiddag uit bed rolde. Gelukkig had mijn schoonzus goed geslapen en de rest van de nacht nergens meer last van gehad. Mijn broer ging naar de bakker en de express GB zodat we gezellig samen konden ontbijten (met de verhuis in het vooruitzicht had ik niets anders dan drank en yoghurt in huis).

Terwijl wij aan het ontbijten waren, arriveerde mijn vriend, die dezelfde ochtend met het vliegtuig vanuit Genève naar Brussel gevlogen was. Net op tijd om een pistolet mee te eten en kennis te nemen van de heroïsche verhalen over het feestje de dag voordien. Na het ontbijt namen we afscheid van mijn broer en zijn vriendin en begonnen we met het inpakken van onze spullen en het kuisen van ons appartement.

Rond half twee zouden immers de eerste geïnteresseerde huurders langskomen om ons appartement te bezichtigen. We konden hen wel niet zelf rondleiden, want op datzelfde moment werd ik in het CLT verwacht voor het in ontvangst nemen van mijn certificaat en een kleine receptie (niet dat ik op dat moment echt stond te springen om alcohol). Op het moment dat mijn vriend en ik vertrokken, stond de makelaar reeds buiten op de stoep te wachten om de potentiële huurders rond te leiden.

Tot mijn grote tevredenheid stond er ‘grootste onderscheiding’ op mijn certificaat. Als dat niet mooi is om aan mijn CV toe te voegen, dan weet ik het ook niet meer… We dronken nog een glaasje samen met de leerkracht en de andere leerlingen, namen afscheid en wensten iedereen een fijn leven toe. De kans dat deze mensen ooit nog mijn pad zullen kruisen, acht ik niet groot. Maar je weet nooit natuurlijk, ik ben in het verleden al op de gekste plekken bekenden tegen het lijf gelopen.

Après-examen feestje

Vrijdag was de laatste dag dat ik nog vrienden kon ontvangen op ons appartementje in Leuven. Omdat ik in de namiddag examen Frans had (mondeling en schriftelijk), had ik wel zin in een klein feestje ‘s avonds. De respons op mijn facebook-oproep was echter nogal mager. Veel van onze vrienden zijn momenteel al met vakantie en als je kinderen hebt, is het natuurlijk niet zo evident om je last minute ‘s avonds vrij te maken.

Maar niet getreurd, mijn lieve schoonzusje had wel zin om ‘s avonds iets te komen eten en drinken. Yep, u raadt het, alweer afhaalfood. Ditmaal werd het Thais. Omdat mijn broer de late had, zou hij pas later aansluiten. Een andere vriend had ook nog toegezegd om even binnen te wippen in de late uurtjes.

Zo hadden mijn schoonzus en ik de ganse avond voor ons alleen. Ideaal om wat bij te praten. En een flesje wijn te kraken. 😉 De eerste fles Chardonnay die ik opende was een schot in de roos, helaas viel de tweede fles (nochtans ook een Chardonnay) zwaar tegen. De wijn rook al wat vreemd en de smaak die daarop volgde, viel eerder als zurig te omschrijven. Na wat twijfelen, besloten we de fles in zijn geheel door de gootsteen te kappen. Ik ben te oud om nog slechte wijn te drinken. 😉

De uren vlogen voorbij en toen mijn broer aanbelde, waren we al goed aangeschoten. Zo rond 23u kreeg ik een bericht van onze kameraad of we nog wakker waren en of hij nog welkom was. Uiteraard! Het feestje was nog maar pas goed begonnen! ‘t Was allemaal superleuk tot de maag van mijn vriendin besloot dat haar alcohollimiet bereikt was en zij zich noodgedwongen moest neervlijen naast mijn (gelukkig) pas opgeblonken wc-pot. Meteen werden de noodtroepen ingeschakeld en offerde onze kameraad zich op om naar de nachtwinkel om wat cola te gaan, terwijl mijn broer zich om zijn ietwat misselijke vriendin bekommerde. Na de cola-heldendaad nam ik afscheid van onze kameraad en kon ik me verder bezig houden met het troosten van mijn schoonzus. 😉

Niet bepaald de manier waarop ik me voorgesteld had dat mijn feestje zou eindigen, maar alleszins wel een memorabele afsluiter. 😉 Omdat het geen goed idee leek om met mijn schoonzus nog helemaal naar huis te rijden in deze toestand, bood ik mijn broer en zijn vriendin aan om te blijven slapen. Een klein bezoekje aan de nachtwinkel later om wat tandenborstels te kopen, konden we allemaal in bed kruipen. Ondertussen was het klokslag vier uur. Een goed uur om een feestje af te sluiten!

Petit déjeuner

Wat is de beste voorbereiding voor een namiddag mondeling en schriftelijk examen Frans? Zonder twijfel een gezellig en ontspannen ontbijt samen met de klasgenootjes, ter afsluiting van een superleuke veertiendaagse. Naar goede gewoonte was er veel te veel eten. Dat krijg je als iedereen iets meeneemt, natuurlijk. Ik genoot vooral van het heerlijke notenbrood in combinatie met de Franse kazen. De zelfgemaakte brownies waren het perfecte dessert.

IMG_5015

Als bedankje hadden we voor de juffrouw een paar cadeautjes voorzien. Ik had pralines gehaald bij de beste chocolatier van heel de wereld en met de rest van het bijeengehaalde bedrag kocht ik vrijdagochtend een prachtig boeket bloemen op de markt. Maar hét topcadeau was toch wel de prachtige karikatuur van Marín. Onze leerkracht was erg onder de indruk van dit schitterend werkstuk en zei het portret zeker te zullen meenemen naar haar thuisbasis in Barcelona. Oprecht waar, ik heb al veel goede leerkrachten gehad aan het CLT, maar deze dame was fenomenaal. Bijzonder goed voorbereide lessen en haar enthousiasme werkte zo aanstekelijk dat je niet anders kon dan meezingen met alweer een Franse chanson. Heerlijk!

Cartoon

C’était vraiment chouette.

Indian food and whisky

Yep, ik profiteer nog even van mijn laatste week in Leuven om van zoveel mogelijk mensen afscheid te nemen. Het oorspronkelijke plan was dat ik samen met een goeie kameraad en oud-studiegenoot zou whisky drinken. Maar de dag voordien werd ik gecontacteerd door een andere kameraad die vroeg of hij kon langskomen om onze projector op te halen die al enkele jaren werkloos in de logeerkamer stond stof te vergaren. Tezelfdertijd stelde hij voor om samen afhaalfood te eten.

Nu weet ik wel dat alle dagen afhaalfood niet zo gezond is, maar voor mijn laatste Leuvense week zie ik dat graag door de vingers. Dus snel mijn oud-studiegenoot gecontacteerd met de vraag of hij wilde mee-eten, onder het motto, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Hij had geen bezwaar en zo zaten we woensdagavond met z’n drieën gezellig samen Indisch van Annapurna te eten. Uiteraard onder het genot van een glaasje wijn (slinken moet en zal hij, onze drankvoorraad!).

Op ‘t onverwacht kwam nog een derde kameraad langs. Hij liet zich zelf overhalen om een beetje Indisch mee te eten (die porties zijn altijd enorm en ik kon het natuurlijk niet laten om ook een voorgerecht te bestellen). De drie mannen kenden elkaar niet zo goed, maar het was volstrekt geen probleem om de gesprekken gaande te houden. Nadat de twee heren die nog een eindje moesten rijden om weer thuis te geraken afscheid genomen hadden, haalde ik alsnog de whisky boven om een paar proevertjes uit te schenken voor mijn oud-studiegenootje. Belofte maakt schuld. 😉

Twee maal sushi is scheepsrecht!

Na zondagavond van een uitstekende sushimaaltijd genoten te hebben, zag ik geen enkel bezwaar om dit maandagavond nog eens over te doen. Een vriendin die in Leuven werkt en die niet aanwezig kon zijn op ons afscheidsfeestje, zakte na haar werk af naar ons Leuvens appartementje om samen sushi te eten onder het genot van een flesje wijn. Omdat de sushi van Saki Sushi me zondag zo goed bevallen was, bestelde ik daar opnieuw, zij het wat andere soorten sushi, kwestie van niet in herhaling te vallen. 😉

Het werd een heel gezellige avond waarbij we vooral praatten over de vakantieplannen van onze vriendin: Kroatië én Lapland in het vooruitzicht, niet slecht voor iemand die pas onlangs aan het reizen geslagen is. Het deed me ook deugd om te horen dat onze vriendin op relationeel vlak in rustigere wateren is terecht gekomen. Ze verdient het echt om na een hoop tegenslagen eindelijk wat te kunnen genieten van het leven.

IMG_4991[1]

Sushi with friends

Lieve Goofball had al een aantal keer aangeboden om samen afhaalfood te eten, maar omdat ik het zo druk had met mijn Grote Afscheidstournee, was het er nog niet van gekomen. Maar hey, uitstel is geen afstel, zondagavond had ik nog geen plannen en ik wist dat Goofball en haar gezin die dag zouden terugkeren na een weekje Waimes. Hét ideale moment om samen sushi te eten, dacht ik zo. En gelukkig zat Goofball helemaal op dezelfde golflengte.

Ik nam wat flesjes wijn mee (hoe zeer ik ook mijn best doe, onze wijnvoorraad lijkt maar niet te slinken) en fietste naar Goofball. Kabouter was niet helemaal in topvorm, wegens een gemene hoest, maar dat nam niet weg dat hij, zoals gewoonlijk, de vrolijkheid zelve was. De sushi (van Saki Sushi, geleverd door Deliveroo) smaakte heerlijk en zelfs Beertje waagde zich aan een maki sushi met komkommer. Je kan er niet vroeg genoeg bij zijn. 😉

Nationale Feestdag

Jaja, zelfs op de Belgische Nationale Feestdag, gaan de zomercursuslessen aan het CLT gewoon door. Niet dat ik dat erg vond, want veel affiniteit met België heb ik toch niet en de cursus Frans bevalt me bijzonder goed. Omdat één van onze medestudenten (een Spaanse die net de middelbare school achter de rug had) voor het eerst in België was en nog nooit Belgische frietjes gegeten had, besloten we tijdens de middagpauze ter gelegenheid van de Belgische Nationale Feestdag frietjes te gaan eten. Niet dat ik zo dol ben op frietjes van ‘t frituur, maar enfin, onze frietcultuur is wel immaterieel erfgoed, he!

Helaas, blijkt dat op de Belgische Feestdag verrassend veel frietkoten gesloten zijn. Ook frituristen hebben recht op een vaderlandslievend dagje vrijaf. En om nu frieten te gaan eten bij een kebabzaak, dat is er toch ook wat over. We stonden wat besluiteloos te draaien op het kruispunt van de Muntstraat en de Naamsestraat toen iemand voorstelde om naar de Domus te gaan. Op zich een goed idee, de Domus serveert typisch Belgische brasseriekeuken én ze serveren zelfgebrouwen bier op hun mooie binnenkoer. Behoorlijk Belgisch als je het mij vraagt.

Het onthaal bij de Domus was echter allesbehalve hartelijk. De ober trok een lelijk gezicht toen we vroegen of we wat tafels bij elkaar mochten schuiven voor onze groep van een tiental personen. Of we gereserveerd hadden? Uiteraard hadden we dat niet. De ober zuchtte eens diep en legde uit dat zulk een verzoek onmogelijk kon ingewilligd worden. Ik had geen zin om een scène te maken, ik kan me voorstellen dat dit lastig voor hen zijn tijdens een drukke lunch, maar ik stoorde me wel aan de allesbehalve vriendelijke manier waarop hij die boodschap overbracht.

We verdeelden ons dus noodgedwongen over een aantal tafels. Terwijl een aantal studenten in ons groepje afhaakten, wellicht wegens het prijskaartje van een brasserielunch. Uiteindelijk bestelden mijn tafelgenoten weinig echt typisch Belgische gerechten (een hamburger met frieten kan je amper Belgisch noemen, nietwaar?) en was ik de enige die de moeite nam om een Belgische klassieker te bestellen: tomaat garnaal.

IMG_4960

Ons eten kwam gelukkig vrij snel, want de juffrouw begon al wat zenuwachtig te worden dat onze middagpauze te lang zou uitlopen. Het humeur van de ober verbeterde er echter niet op. Hij kwakte de schotels zowat neer en de glazen die moesten we zelf maar verdelen over tafel. Hij deed wel de moeite om te komen vragen of het smaakte, maar op een toon die insinueerde dat je het vooral niet moest wagen om negatief te antwoorden.

Gelukkig scheen de zon en was ik in het gezelschap van fijne mensen. Maar mij zal je alleszins niet snel meer terugzien bij de Domus, mooie binnenkoer of niet.