Even getwijfeld om uit nostalgie nog eens een lunapark binnen te wandelen en een spelletje op zo’n muntenschuiver te spelen, maar me dan toch maar de bedenking gemaakt dat ik al genoeg prullaria in mijn leven heb.
Author: yab
Open Monumentendag in de Abdij van Park
Open Monumentendag, in combinatie met een prachtig zonnig zondag, vormde voor mijn vriend en mezelf de ideale gelegenheid om nog eens de wandelschoenen aan te trekken en het mooiste stukje religieus erfgoed van Leuven en omstreken te bewonderen: de prachtige Abdij van Park. Natuurlijk waren we te laat om ons nog in te schrijven voor een rondleiding, maar hey, ondertussen zijn we al goed bekend met de abdij en haar geschiedenis. We wandelden dus rondom de abdij en genoten van de mooie zondag.
Het was behoorlijk druk rondom de abdij en al de eet- en drankkraampjes hadden goed te doen. We deden een poging om iets te drinken bij de Abdijmolen, maar na een kwartier wachten aan een vuile, onafgeruimde tafel zonder ook maar een ober te zien, gaven we het op. Deze mooie zaak kampt echt met een personeelstekort. Dus steunden we de Vrienden van de Abdij en dronken we in de mooie tuin van de abdij een fruitsapje en een biertje. Mijn vriend deed daar nog een stukje taart bij, maar ik heb in mijn leven werkelijk te veel Limburgse vlaai gegeten om mij te laten verleiden door zo’n stukje fruittaart met ‘lattekes’. Een ijsje van Coupe Matadi gaat er daarentegen altijd wel in!
We brachten een bezoekje aan de koeienstal en wandelden op het gemak terug naar Leuven centrum, alwaar we op het Martelarenplein net de staart van de jaartallenstoet troffen. En kijk eens welk mooi gezinnetje we daar troffen, uitgedost in de blauwe kleuren van de ‘Mannen van 1972′, die dit jaar met veel feestgedruis hun vijftigste verjaardag vieren. Na een fijne babbel wensten we feestvarken Jan en zijn gezin nog veel plezier en keerden we terug naar ons appartement.
Oh, my kimchi!
Een nieuw Koreaans barbecuerestaurant in het pand waar voordien Julie en Elias zat en nog daarvoor de Wentelsteen, ik hoef jullie niet te zeggen dat ik popelde om dit uit te proberen in goed gezelschap. Na ons bezoekje aan Raffat werd Oh, my kimchi! zo het tweede nieuwe restaurant op rij dat we met ons groepje van zes zouden uitproberen. Ik was alvast erg benieuwd naar de indrukken van onze vrienden die nog nooit Korean barbecue gedaan hadden.
Het grote voordeel van Oh, my kimchi! ten opzichte van concurrent XL BBQ is dat je hier wel kan reserveren. Da’s wel zo makkelijk als je met een iets grotere groep bent. Het restaurant voelde voor mij traditioneler aan omdat je bij de bestelling van het vlees automatisch banchan krijgt en een mandje met sla om je vlees echt op de traditionele wijze te eten. De banchan met spirelli pasta snapte ik niet zo goed, maar de verschillende kimchi-bereidingen waren superlekker en het vlees was uitstekend. Voor mij was het de eerste keer dat er ei en een mengeling van kaas en maïs op (of correcter rondom) de barbecue lag. Dat hebben mijn vriend en ik zo nooit geserveerd gekregen in Korea. Geen idee of dit een eerder Westerse toevoeging is.
Het supermalse vlees werd gebakken op echte houtskool. Volgens de vriendelijke ober is Oh, my kimchi! het enige restaurant in België dat die optie biedt. Ik wil hem graag geloven! Ik genoot alvast van de heerlijke makgeolli, die zoals het hoort geserveerd werd en traditionele kommetjes. Heel fijn dat er aandacht wordt besteed aan dit soort details.
En wat vonden onze vrienden ervan? Die waren duidelijk maar matig enthousiast. Zegt onze kameraad doodleuk: “Ja, als ik op restaurant ga, dan vind ik het niet leuk om zelf te moeten koken, dat doe ik thuis al genoeg.” Als ik dat eerder had geweten…
We sloten de avond af met een glaasje wijn/bier/een cocktail bij de buren van de Optimist en prikten meteen een datum voor een nieuwe afspraak. Ditmaal in een restaurant waar we zeker niet zelf zullen moeten koken!
Lasershow in het Stadspark
Een beetje kwakkelweer gisteren, maar rond 22u was het al eventjes gestopt met regenen en besloot ik me richting stadspark te begeven voor de allereerste lasershow ter gelegenheid van Leuven kermis. De lasershow verving het traditionele vuurwerk (dat de voorbije jaren niet had plaatsgevonden om wille van COVID-19). En hoewel ik begrip heb voor de redenen om geen vuurwerk meer te organiseren in het hart van de stad, kan ik niet anders dan zeggen dat er niets boven het spektakel van een echte vuurwerkshow gaat. Niet dat de lasershow slecht was, zeker niet. De percussie was goed en de lichteffecten mooi, maar geen enkele keer had ik hetzelfde waw-gevoel als bij een echt vuurwerk. En dat is toch wel jammer.
Magical Double Rainbow above Brussels
Scherven brengen geluk
Allez, dat hoop ik althans, want toen ik deze avond na het werk mijn collega’s wilde trakteren op een rondje bij Château Moderne op de Kunstberg, struikelde ik over een oneffen tegel en gingen al de volle glazen die op mijn plateau stonden onverbiddelijk tegen de grond. Slechts één glas bleef op de plateau staan, de rest lag in scherven in een grote plas. Gelukkig kwam er meteen assistentie van de bediening en kreeg ik gratis en voor niks nieuwe drankjes. Sympathiek! Al bij al blij dat ikzelf niet tegen de vlakte was gegaan, want dan had ik mezelf wel eens flink pijn kunnen doen. Nu bleven de resultaten van dit gênante voorval beperkt tot een natte jurk en een deuk in mijn ego. Ach ja, gratis slapstick in tijden waar we een schaterlach goed kunnen gebruiken.
Business lunch bij Albert in Brussel
De gemeenschappelijke managementvergadering in de voormiddag moest ik helaas missen, omdat ik een afspraak had bij het vredegerecht in Hasselt. Een afspraak die ik, na deze al twee keer verzet te hebben, echt geen derde keer meer kon verplaatsen. Gelukkig verliep de afspraak bij de vrederechter vlot, ligt het gerechtsgebouw van Hasselt vlakbij het station en had mijn trein naar Brussel uitzonderlijk eens geen vertraging. Ik was dus stipt om 12.30u op de afspraak bij restaurant Albert, gelegen in het statige gebouw van de Koninklijke Bibliotheek.
Ik voelde me ietwat schuldig omdat ik de voormiddagvergadering gemist had, maar eigenlijk is samen lunchen minstens even belangrijk als samen vergaderen. En het eten bij Albert is altijd tiptop in orde. Al kan de bediening nog wat beter.
baars, rode wijnsaus, brocollini, peterselie, mousseline:
cheesecake met bosbessen, die we deelden onder een aantal collega’s, omdat de collega die dit besteld had geen rauwe cheesecake lustte:
tarte tatin, vanille-ijs:
Genoeg brandstof voor de vergadermarathon van de namiddag, alleszins!
Try-out Frietcafé
Gisteravond had ik de eer om samen met een select groepje uitgenodigd te zijn voor de try-out van het gloednieuwe Frietcafé, vroeger brasserie L’Etoile d’Or. Perfect op tijd klaar voor de grote drukte van de Leuvense jaarmarkt. Het bestaat dus toch, verbouwingen die volgens de planning verlopen.
Wel jammer dat mijn vriend er door zijn coronabesmetting niet bij kon zijn, want van ons tweeën is het de grootste frietliefhebber. Gelukkig raakte ik snel aan de praat met de sympathieke dame naast mij aan de toog, terwijl we konden genieten van perfect gebakken frietjes in een puntzak met een portie stoofvlees. Een klassieker die ik zo nu en dan wel kan smaken. De make-over van de vroegere brasserie is alvast erg geslaagd. De mooie toog met stijlvolle verlichting zuigt de aandacht naar zich toe en door de herinrichting met frisse kleuren heb je het gevoel dat er nu meer ruimte in de zaak is.
Ik heb er alle vertrouwen in dat dit vernieuwde concept zal aanslaan. Ik gun het de hartwerkende uitbater alleszins van hart.
Straatbuffet op de Bruul
Omdat de ons bezoekje aan het foodtruckfestival in Kampenhout zo goed was meegevallen, informeerde ik vrijdag, nadat ik het nieuws gekregen had dat het coronavirus mijn vriend geveld had, of onze vrienden geen zin hadden zaterdagavond naar Leuven af te zakken voor een bezoekje aan het Straatbuffet op de Bruul. En jawel, tot mijn vreugde hadden ze nog geen plannen voor zaterdagavond! Ik keek ernaar uit om de vrouw van onze vriend terug te zien, die er de vorige keer niet bij kon zijn omwille van verplichtingen op het werk.
We spraken af rond zes uur op het Martelarenplein en wandelden van daaruit naar de Bruul. Na al dat stralende zomerweer van de voorbije maanden pakten er zich zowaar regenwolken samen boven Leuven. Dat waren we niet meer gewoon. En jawel, net toen we aankwamen op de Bruul barstte de regenbui los. Nuja, wat heet regenbui. Een paar dikke regendruppels die amper sporen achter lieten op de kurkdroge grond. Het voordeel van de regenbui was alvast dat er amper wachtrijen waren bij de foodtrucks en dat we nergens moesten aanschuiven. Wat een contrast met vorig jaar toen ik meer dan een half uur moest aanschuiven om iets te kunnen eten.
Ik moet wel zeggen dat het aanbod me tegen viel. Te weinig foodtrucks en het aanbod aan gerechten leek me ook beperkter dan andere jaren. Ik zag aan mijn vrienden hun gezicht dat ze er ook meer van verwacht hadden. De locatie op de Bruul was helemaal niet zo gezellig: te weinig zitplaatsen en weinig ambiance op een stoffige vlakte. Als het festival hier volgend jaar nog plaatsvindt, denk ik niet dat ze mij hier nog terug zien.
Al waren de twee gerechten die ik at best wel lekker. De Braziliaanse kroketjes smaakten en ja met Koreaanse dumplings met kimchi kan je natuurlijk weinig mis doen.
Na voldoende gegeten te hebben besloten we de Bruul achter ons te laten en gezelligere oorden op te zoeken. Omdat onze vriendin uit Trinidad een grote fan is van bubble tea, wandelden we naar T’More Enjoy om voor haar een beker met haar favoriete drankje te kopen. Ik moet zelf bubble tea dringend opnieuw een kans geven, want het is duidelijk dat dit gans de rage aan het worden is. Maar na stevig gegeten te hebben, had ik gewoon geen zin in smaakloze tapioca korrels.
Waar ik dan wel zin in had? Een frozen mango daiquiri bij Barvista. Helaas, net als de vorige keer was het weer enorm lang wachten (en neen, ditmaal was het niet druk) en de daiquiri was eigenlijk helemaal niet zo lekker en ook echt slordig gepresenteerd. Spijtig dat het terras van Bar Nine helemaal vol zat… Maar ik denk niet dat ze mij nog bij Barvista zullen zien.
We sloten de avond af met een wandeling over de kermis, alwaar onze vriendin aardbeien in chocolade at. Een Belgische lekkernij die ze graag wilde proberen. Rond elf uur namen we afscheid. Op de terugweg naar mijn appartement piepte ik nog snel even binnen bij het gloednieuwe Frietcafé waar ze alles aan het klaar zetten waren om zondag te proefdraaien. Ik ben alvast benieuwd!
Een namiddagje Leuven kermis
Normaal zou mijn vriend deze ochtend landen om een weekje in Leuven door te brengen, maar helaas, het coronavirus stak daar een stokje door. Aangezien het geen strak plan leek om mijn vriend ziek op een vliegtuig te laten zitten en ik eerlijk gezegd ook weinig goesting had om ziek te worden met een aantal drukke weken in het vooruitschiet, bleef hij dus in Genève en vielen al onze plannen voor het weekend in het water.
Dan maar nieuwe plannen gemaakt! Na een wanhoopskreet van mezelf op twitter, stelde een collega voor om samen met haar en haar schattige mini-me naar Leuven kermis te gaan. De tijd dat ik kermissen het summum van vermaak vond, ligt al even achter mij, maar wat is er leuker dan zo’n kermis door kinderogen beleven? De magie van vroeger komt dan een klein beetje terug.
Tot mijn grote verbazing wilde de jongedame enkel eendjes vissen (cool dat ze een spiderman masker koos als geschenkje). Ze was duidelijk gefascineerd door de draaimolens, maar vond het er toch iets té wild aan toe gaan om zelf een ritje te proberen. 😉 Amai, wat een contrast met mezelf op die leeftijd. Ik zou elke draaimolen van de kermis gedaan hebben, als mijn ouders dat hadden willen betalen. Maar wel goedkoop zo. 😉
We pauzeerden samen met een ijsje van ‘t Galetje en kochten als afsluiter een mooie ballon van Peppa Pig. Ik wandelde samen met mijn collega en haar dochter naar het station en zorgde ervoor dat ze mooi op de juiste trein naar Heverlee belandden. 😉
Een gezellige namiddag.































