Na de nachtelijke drink in de bowlingbar zag ik het niet zitten om vroeg op te staan om samen met mijn vriend te ontbijten. Een beetje uitslapen zou mij deugd doen en mijn vriend kan heus ook wel zonder mij ontbijten.

Ik zette mijn wekker zodat ik net tien minuten voor sluitingstijd aan het ontbijt zat. Na dit supersnelle ontbijt bestelde ik aan de receptie een taxi om mij naar het Joods kerkhof te brengen. Ik moest even een klein misverstandje overwinnenmet de taxichauffeur die geen woord Engels sprak, maar geraakte dan toch ter plekke.

Kerkhoven in het algemeen vind ik interessante plekken om te bezoeken in het buitenland. Ik herinnerde me nog dat ik enorm onder de indruk was van het bezoek aan het joods kerkhof in Kraków in 2001. Joodse kerkhoven zijn meestal oases van groen en rust. Dit kerkhof was daarop geen uitzondering. Magnifieke en fotografisch zeer interessante plek. Ik slenterde op mijn gemak tussen de graven en genoot van de serene sfeer.

Het joods kerkhof lag ver buiten het stadscentrum en ik twijfelde over de plek waar ik zou lunchen. Op een blog over Brno had ik gelezen dat er niet al te ver stappen van het joods kerkhof een Vietnamees restaurant was met als specialiteit noedelsoep. Ik had genoten van het buiten zijn en besloot de wandeling van zo’n twintig minuten aan te vangen. Niet bepaald een mooie wandeling, maar mijn gps bracht me wel langs een hoger gedeelte van waaruit ik een prachtig uitzicht op Brno had én een heerlijke kom noedelsoep is de beste motivatie.

Restaurant Thuan Lien lag op een lelijk bedrijventerrein. Niet bepaald een toeristische trekpleister. Ik bleek echter niet de enige persoon in Brno die zin had in een noedelsoepje. Ik moest zelfs aanschuiven om een plekje te kunnen bemachtigen. Het interieur van het restaurant stelde niet veel voor, maar de noedelsoep was fenomenaal.

Vanaf de buitenwijken waarin ik mij bevond was het zo’n 45 minuten wandelen naar het centrum. Een beetje lichaamsbeweging kon ik wel gebruiken na al die copieuze maaltijden en de zon was nog steeds van de partij. Geen excuus dus om een taxi te nemen.

Na een fijne wandeling stapte ik het Museum voor toegepaste kunst binnen. De gewone collectie was gratis te bezoeken, maar er was ook een tentoonstelling gewijd aan het werk van Jan Svoboda met de intrigerende titel ‘I am not a photographer’. Als amateurfotograaf was ik meteen geïntrigeerd. Het minimalisme is zijn werk sprak me ergens wel aan, maar echt beklijven deed het niet. De permanente collectie was meer mijn ding: met mooie meubels en heel veel prachtig servieswerk. (I love pottekes!)

Toevallig was er die avond een optreden van een aantal koren in het Museum voor toegepaste kunst. De koren zelf waren al druk aan het soundchecken en zo werd ik dus gratis en voor niets op een fijn meerstemmig concert getrakteerd. Shout out naar OctOpus Vocalis en SYxtet Svitavy, ik heb oprecht genoten van jullie muziek.

Na het museumbezoek was het alweer tijd voor het avondmaal. Ik trof mijn vriend in de buurt van het museum. Restte ons de moeilijke beslissing in welk restaurant we ons laatste avondmaal in Brno zouden consumeren. We haalden het lijstje met de tien beste restaurants van Brno erbij  en de keuze leek evident: ons laatste avondmaal konden we niet anders dan Japans gaan eten.

Koishi stelde absoluut niet teleur. Ongelooflijk lekker eten. Jammer dat we er net de dag hadden uitgekozen dat hun sushichef vrijaf had, maar goed, dan hebben we een excuus om nog eens terug te gaan. De vis die we voorgeschoteld kregen, mocht er alleszins zijn. Dikke aanrader!

Dit aten wij:

• Beef fillet tartar & smoked eel, beetroot, raspberry ponzu gel, shallot, crispy bulgur
• Scallops, butternut, ginger yuzu foam, citrus gruits, hijiki seaweed, brick chips
• White sea bass & vegetable stuffed calamari, beluga, lentils purée, tomatoes, saffron fish foam, Kalamata olives, basil, baby spinach
• Monkfish & crispy pork belly, hoisin sauce, pak choi, watermelon, cashew nuts, peanuts, dumpling, herbs
• Matcha pie & mango, pecans, white chocolate mousse, jasmine tea ice cream

Na onze laatste culinaire uitspatting in Brno namen we de tram terug naar het hotel. Wat een absolute top-vijfdaagse. Nooit gedacht dat deze voor mij totaal onbekende stad mij zo zou charmeren. Ik zal het maar steken op mijn voorliefde voor Oost-Europese steden, zeker? 😉

De eerste dag van de conferentie = vroeg opstaan. Zij het lichtelijk tegen mijn goesting. Wie begint er nu een conferentie om 9u ’s ochtends? Enfin ja, ik wilde toch graag de keynote meepikken. Dus stond ik samen met mijn vriend om 7u op zodat we nog op ons gemak konden ontbijten alvorens de tram te nemen naar de universiteit waar de conferentie plaatsvond.

Keynotespreker Tim Burke van Red Hat bleek een vlotte spreker en had een topic uitgekozen dat ook mij kon boeien: “How to become a rockstar?” Hij benadrukte in zijn presentatie het belang van teamwork en het nemen van verantwoordelijkheid voor je carrièrepad. Relevant voor het open source wereldje maar zeker ook daarbuiten.

Na de keynote nam ik afscheid van mijn vriendje en keerde ik terug naar ons hotel. Om 11u had ik een massage geboekt (beetje profiteren van het feit dat de prijzen in Brno beduidend lager liggen). De masseur die mij opwachtte was een beer van een vent met een baard. Toch wel even schrikken, maar het was een enorm deugddoende massage. Al hadden we soms moeite om elkaar te begrijpen, want de masseur in kwestie sprak geen woord Engels. Gelukkig had ik ondertussen al via Google Translate het woord voor “dank u” in het Tsjechisch opgezocht (děkuji, voor wie het interessert) en zijn goeiedag en goedenavond hetzelfde als in het Russisch.

Na de massage werkte ik wat mails van het werk weg en trok ik vervolgens de stad in voor het middagmaal. Ik was wat laat vertrokken, dus had al veel honger toen ik in de stad aankwam. Ik had mijn zinnen gezet om een noedelsoepje, maar kon de Vietnamese noedelbar die ik de dag voordien gezien had niet meer lokaliseren. Ik herinnerde me echter dat we een veganistisch restaurant gepasseerd waren waar ze ook noedelsoep serveerden.

En zo kwam ik terecht bij Forky’s alwaar ik een niet onaardig veganistisch noedelsoepje binnen werkte. Al moet ik eerlijk zijn: niet zo lekker als the real deal.

Na mijn middagmaal trok ik naar het labyrinth om een bezoekje te brengen aan het ondergrondse gangenstelsel van Brno. Helaas, blijkbaar was er slechts om het uur een rondleiding en moest ik nog een half uur of zo wachten op de volgende, zonder garantie dat er effectief een rondleiding zou zijn, want deze ging pas door als er zich twee mensen zouden aandienen.

Geen erg, ik had gelezen dat er naast het labyrint en het ossuarium nog een derde ondergrondse plek te bezoeken viel in Brno: de Mintmaster’s cellar. Alvast geen druk bezochte trekpleister, want ik was er helemaal alleen. De vriendelijke jongeman die mij mijn ticket verkocht, was duidelijk blij om volk te zien en hij informeerde of ik geïnteresseerd was in een rondleiding. Nu ben ik van nature uit niet echt geboeid door munten allerhande, maar het leek me een ideale gelegenheid om wat bij te leren.

Alvorens de rondleiding te starten, kreeg ik enkele zeer knap gemaakte filmpjes te zien over de geschiedenis van Brno. De filmpjes vertelden niets wat ik ondertussen al niet wist, maar het was wel leuk om alles visueel op een rijtje gezet te krijgen.

Tijd voor de rondleiding. De jongeman was duidelijk hyperenthousiast dat ik op zijn aanbod was ingegaan. Ik kreeg een zeer grondige uitleg over munten, hun waarde, de geschiedenis van het munten slaan en kreeg ook enkele fraaie exemplaren te zien. De jongeman zat boordevol interessante weetjes. Wisten jullie bijvoorbeeld dat bij Arabische handelaars vroeger de munten met de afbeelding van keizerin Maria Theresia erg populair waren? In de moslimwereld waren afbeeldingen van mensen (en zeker vrouwen) immers ten strengste verboden. De afbeelding in profiel van het decolleté en de weelderige boezem van Maria Theresia had dus meer dan enkel geldelijke waarde.

Ik moet zeggen dat ik zelf enthousiast werd door te luisteren naar de enthousiaste uitleg in uitstekend Engels. Het doet altijd plezier om iemand met een passie aan het woord te horen. De jongeman vermelde tussen haakjes dat Brno toch echt wel een betere stad was dan Praag: minder druk en toeristisch en veel minder criminaliteit. Bespeurde ik daar een zekere rivaliteit?

De rondleiding eindigde in de kelders onder het nieuwe stadhuis alwaar ik de gelegenheid had om de Mint Master in het echt een afbeelding om een munt te zien slaan. Leuk extraatje.

In totaal was ik meer dan twee uur in de Mint Master’s Cellar geweest, veel langer dan verwacht. Ik liep op mijn gemak naar een obelisk die ik al eerder had opgemerkt en ontdekte zo prachtig aangelegde terrassen aan de voet van de kathedraal die een schitterend uitzicht boden op Brno. Toch leuk, zo’n heuvelachtige stad.

Na van de zonsondergang genoten te hebben, gaf ik gehoor aan mijn rommelende maag. Het was nog maar 17u, maar omdat mijn vriend en ik ingeschreven waren voor een rondleiding om 19.45u die georganiseerd werd voor de conferentiedeelnemers, leek het me een goed idee om nu al iets te eten. Kwestie van niet uitgehongerd door Brno te moeten wandelen.

Zo belandde ik in Cosmopolis café waar ik naar binnen gelokt werd door de prachtige toog vol met taarten die mij deden watertanden. Het was even een uitdaging om mijn bestelling te plaatsen, want er was geen menukaart met de taarten op en vanaf mijn plekje op het eerste verdiep was het moeilijk om te kunnen aanwijzen welke taart ik wilde uit de toog op het gelijkvloers. Ik kreeg een andere taart dan degene die ik eigenlijk bedoelde, maar de chocolate cheesecake die ik voorgeschoteld kreeg was heerlijk, dus geen klachten. De warme chocolademelk die ik besteld had, was eveneens overheerlijk, maar misschien in combinatie met de chocolate cheesecake net van het goede te veel.

Via Whatsapp had ik aan mijn vriend laten weten waar ik mij bevond, zodat we samen naar het startpunt van de rondleiding konden gaan van zodra hij terug was van de conferentie . Mijn cheesecake was net op toen hij binnen stapte. Mijn vriend had nog net genoeg tijd om snel een biertje naar binnen te kappen en de rekening te betalen. 😉

De rondleiding was echt een groot succes. Heel bijzonder om in Brno door een Canadees rondgeleid te worden. Onze gids vertelde dat hij in 1969 naar Tsjechië gekomen was, omdat hem dit wel een interessante periode leek om in dit land te leven. Beetje vreemd om als Canadees te verhuizen naar een communistisch land, zo vlak na de Praagse lente vond ik persoonlijk, maar ik vroeg niet verder door naar zijn beweegredenen.

Onze Canadese gids was alleszins behoorlijk enthousiast over zijn nieuwe thuis. Ondertussen genoot hij samen met zijn Tsjechische vrouw van zijn pensioen en gaf hij rondleidingen als hobby. Hij maakte ons wegwijs in de boeiende geschiedenis van Brno. Eén van de grote wapenfeiten van deze stad is de belegering door de Zweden in 1645. De Zweden hadden de bedoeling om via Brno door te stoten naar het hart van het Habsburgse keizerrijk en Wenen te veroveren. Brno hield echter hardnekkig stand. Volgens de overlevering hadden de Zweden afgesproken na een lange belegering nog één poging te wagen om de stad in te nemen. Als deze poging mislukte, zouden ze ’s middags de belegering opgeven en terug huiswaarts keren. Een spion van Brno had dit vernomen en gaf dit door aan de belegerde stad. De slimme inwoners van Brno lieten daarop de klokken van de kathedraal om 11 uur twaalf keer slaan, zodat de Zweden een uur vroeger naar huis vertrokken.

De Canadees vertelde ook dat na de Tweede Wereldoorlog bijna alle Duitsers uit Tsjechië verdreven werden. Voor Brno betekende dit dat de bevolking in één klap met 30 procent afnam. Een groot verlies voor de stad, zeker aangezien veel Duitsers bedrijfsleiders en handelaars waren en tot de elite van de stad behoorden. Het duurde lang voordat Brno deze menselijke aderlating te boven kwam.

De Canadees had ook een woordje van kritiek over voor West-Europese steden. Hij vond dat stadsvernieuwing in West-Europa al te vaak het onderspit moest delven ten opzichte van de heesrende conservatie- en erfgoedgedachte en dat steden zo versteende musea werden. Ergens kon ik hem daarin wel volgen. Uiteindelijk dient een stad om in te leven.

Wisten jullie trouwens dat Brno het oudste theater van midden-Europa heeft en dat Wolfgang Amadeus Mozart daar nog opgetreden heeft? Een klein beeldje voor het theater brengt dit feit in herinnering.

Het was een bijzonder boeiende rondleiding, alleen begonnen mijn tenen na een dik uur in de kou een beetje gevoelloos te worden. Na de rondleiding wilden we dan ook liefst zo snel mogelijk ergens warm binnen zitten. Onze gids had ons gewezen op een Baskisch restaurant met goeie wijn en pintxos. Niet bepaald typisch Tsjechisch, maar het was vlakbij en het zag er gezellig uit. We hadden allebei niet zo’n grote honger (mijn chocoladecheesecake was nog aan het verteren), dus pintxos leken een ideaal avondmaal. Dikke aanrader trouwens, bar Don Pintxos: heerlijke kleine hapjes en fantastische wijnen die door het vriendelijke personeel met veel kennis van zaken werden toegelicht. Fijne ontdekking van de avond: kraken rum!

Om een nieuwe onderkoeling te vermijden, maakten we het ons gemakkelijk en namen we een taxi terug naar ons hotel.