We startten onze tweede en laatste dag in Parijs met een lekker ontbijt in de kleine ontbijtzaal van hotel Mercure. Er ware scrambled eggs en zalm en dan hoor je mij niet klagen.
We zetten de vergadering van de dag voordien verder. Het tweede deel van de vergadering moest de voorzitter stevig ingrijpen omdat één van de deelnemers per sé een aanpassing in een document wilde doen, waarin de andere aanwezigen zich niet konden vinden. Na heel wat gehakketak, werd het punt vertikaal geklasseerd. Doordat er verschillende agendapunten stevig waren uitgelopen, kon ik helaas de tussenkomst die ik had voorbereid niet meer brengen. Spijtig, want ditmaal was ik wel tevreden over de tekst, die ik voor een groot deel zelf had herschreven op basis van de nogal ongestructureerde input van mijn collega, wiens taak het was deze vergadering voor te bereiden.
De lunch ‘s middags bestond, een beetje bizar, uit het overschot van de aperitiefhapjes van gisteren. Heel lekker, dat wel, maar je moest stevig veel hapjes eten om daarmee voldoende te hebben voor het middagmaal.
Na de middag ging het met een beperkte delegatie richting het Musée du quai Branly. Mijn collega en ik waren snel onze valiezen gaan halen in het hotel, om rechtstreeks na het museumbezoek de metro naar Paris Nord te kunnen nemen. Kwestie van wat tijd uit te sparen.
Een dik half uur wandelen langs de oevers van de Seine later, kwamen we aan bij het museum. Omdat ik niet verwacht had dat we zo lang zouden wandelen (mét een laptoprugzak en een rolkoffertje) had ik niet het juiste schoeisel aangetrokken en stonden mijn voeten tegen dat we het museum bereikten vol met blaren. Vervelend en pijnlijk, maar niets aan te doen. Ik ging er mijn museumbezoek niet door laten verknallen.
Musée du quai Branly is een etnografisch museum dat officieel geopend werd door Jacques Chirac. Het museum brengt een aantal bestaande collecties samen. De vaste collectie bevat heel wat voorwerpen die verzameld werden tijdens de koloniale tijd, dus je kan terecht de vraag stellen of sommige van die objecten niet dienen teruggegeven te worden aan het land van herkomst.
