In het fabuleuze Kasteel van Gaasbeek dat momenteel een grote renovatie ondergaat. Ik kijk alvast uit naar het eindresultaat! (Iets minder naar de vele eindeloos lange vergaderingen die tot dit eindresultaat moeten leiden.)
Virtuele nieuwjaardrink
Persoonlijk had ik het graag anders gezien, maar deze namiddag vond voor de tweede keer op rij de nieuwjaardrink van mijn afdeling via Teams plaats. En hoewel iedereen zijn best deed om er een feestelijk moment van te maken met een glaasje cava en wat snacks afkomstig uit de aperitiefbox die ik had laten opsturen, hoop ik van harte dat dit de laatste virtuele nieuwjaardrink ooit zal worden. Bring on the real party, people!
Dit jaar had ik plannen om er iets ludieks van te maken, met een virtuele quiz of iets dergelijks, maar de eerste werkweken van het jaar waren zo overweldigend druk dat me de mental ruimte ontbrak om iets leuks te verzinnen. Dus greep ik terug naar de aloude vertrouwde formule: een nieuwjaarspeech met veel schouderklopjes voor al het harde werk dat mijn collega’s het voorbije jaar verzet hebben, gecombineerd met een voorzichtig hoopvolle vooruitblik op 2022. En daarna gewoon een gezellige babbel met de collega’s die daar zin in hadden.
En eigenlijk, meer moest dat gewoon niet zijn.
De orchideeëndief
Vorige vrijdag trouwde onze kameraad met zijn grote liefde uit Australië. Na alle administratieve obstakels overwonnen te hebben (ze is geboren in Taiwan, maar woont in Australië), bleef het spannend tot het laatste moment, want ze moest een negatieve PCR-test voorleggen om op het vliegtuig te kunnen stappen en je weet nooit waar je dat vervelende virus opdoet. Gelukkig was de test negatief en kon onze kameraad eindelijk een zucht van verlichting slagen toen ze op het vliegtuig zat.
Omdat ik niet persoonlijk een bloemetje kon gaan afgeven aan het stadhuis van Leuven, stuurde ik hen de dag vóór hun huwelijk een mooie, witte orchidee op. Helaas, de orchidee raakte nooit op de bestemming. Blijkbaar nam één van de buren in het appartementsgebouw de bloemen in ontvangst en verdwenen deze vervolgens spoorloos.
Echt, daar kan ik nu eens helemaal niet bij. Wie pikt er nu bloemen die voor iemand anders bestemd zijn? Stel dat dit bloemen waren voor iemand die ziek is of iemand verloren heeft? En dan nog, in eender welke omstandigheid, zoiets doe je toch niet?
Onze vriend heeft ondertussen een bericht opgenomen in de inkomhal van zijn appartementsblok, maar ik maak me geen illusie. Die bloemen dagen ongetwijfeld nooit meer op.
Culinaire hoogstandjes bij Atelier Maple
Zaterdagnamiddag spoorde ik richting Antwerpen voor een dinner date met één van mijn lieve vriendinnen. Mijn vriendin had een restaurant uitgekozen waar we allebei nog nooit geweest waren en waarvan de naam ons ook niet meteen bekend in de oren klonk: Atelier Maple. Jullie weten dat ik altijd open sta voor nieuwe culinaire ontdekkingen, dus ik was benieuwd!
We startten onze avond in de gezellige woonkamer van mijn vriendin klinkend op een fijne culinaire avond met glaasje champagne. Ik had vanuit Leuven de laatste fles champagne meegebracht van de twee dozen die mijn vriendin voor mij gekocht had in de Champagnestreek. Ik had speciaal een fles opzij gehouden voor een gelegenheid zoals deze, de andere flessen hadden mijn vriend en ik al een tijd geleden gekraakt. 😉
Na dit aperitief fietsten we naar Atelier Maple, dat zijn naam te danken heeft aan de familiale banden van de chefkok met Canada. Wat voor mij deze avond nét dat tikkeltje extra gaf, was de aandacht aan detail die uit alles sprak: de ontvangst, het mooie servies en bestek, het logo van het restaurant dat op verschillende plekken een rol speelde. Zeer fijn!
En ja, het eten was fenomenaal. We startten de avond met een alcoholvrije cocktail, die niet moest onderdoen voor een klassieke cocktail. Heerlijk! Vervolgens volgde het ene culinaire hoogstandje na het andere. Omdat we niet wilden overdrijven, kozen we de bob-formule: aangepaste dranken bij elke gang, maar wat minder dan je normaal zou krijgen. Kwestie van de volgende dag niet met een kater opgezadeld te zitten. Een leuke afwisseling dat bij sommige gerechten een cocktail geserveerd werd in plaats van het traditionele glaasje wijn. De gin-cocktail was niet mijn ding, maar dat werd goedgemaakt door de rum-cocktail, waarvan ik gerust nog een tweede glas had kunnen drinken. Het smaakte allemaal zo heerlijk dat we ons lieten verleiden een klein kaasplankje te bestellen met drie verschillende kazen. Ideaal om je niet te overeten, maar toch te kunnen smikkelen van de heerlijke kazen van Van Tricht. We eindigden onze maaltijd met een heerlijk glaasje Madeira.
Aperitief met appetizers:
BBQ – bloemkool – dragon – hazelnoot:
Rund – merlot – sjalot – zilt:
Geroosterde kabeljauw – wulken – kervel – aardpeer:
Buikstel – chili krab – bimi – djeroek poeroet:
Eendenfilet – schorseneer – cassis – cacao:
Kaas Van Tricht:
Een glaasje madeira:
Manjari chocolade – violet – blauwe bes – biet:
Een zeer fijne avond die naar meer smaakt!
Brandende cocktails Onder den Toren
Vrijdagavond na een week hard werken: het ideale moment voor een date night. Mijn vriend en ik wandelden samen naar de gezellige brasserie Onder den Toren en waren gelukkig nét vroeg genoeg om nog een tafeltje te kunnen bemachtigen. Want amai, dit is een populaire plek om iets te eten. Wellicht een combinatie van de uitstekende kookkunsten van de kokkin, de heerlijke cocktails van de barman, het pas vernieuwde interieur en het feit dat er in die specifieke buurt van Leuven op culinair vlak niet al te veel te beleven valt.
Anyway, ik liet me verleiden door de ravioli met kreeft, want ja: kreeft. En mijn vriend koos voor de pasta met scampi. Beide gerechten waren uitstekend, maar de cocktails waren definitely de ster van de avond. Mijn vriend bestelde een cocktail die zowaar in brand stond. Fotogeniek én lekker. En ja, de whisky sour en het prikkelpoppie mengeldrankje waren nog even lekker als ik mij herinnerde van een vorig bezoek.
Na het hoofdgerecht hadden we nog nét genoeg plek voor één van mijn favoriete desserts: sabayon. Tongstrelend!
De Foodbag oogst van de week!
Maaltijdsoep met miso, broccoli en scampi (een beetje flets van smaak, maar niets wat niet opgelost kon worden door een flinke scheut sriracha):
Traybake met kippenhaasjes, spruiten en zoete aardappel (fantastisch lekker! de winnaar van deze week!):
Kalkoenstoofpotje met pompoen, tomaat en avocado:
Nieuwjaarssushi!
Zondagmiddag reden mijn vriend en ik naar Tielt-Winge om naar de nieuwjaarsbrief van mijn petekindje te luisteren. Mijn petekindje zit ondertussen al in het derde leerjaar en het voorlezen gaat elk jaar een beetje beter. Hij las zijn nieuwjaarsbrief aan een stevig tempo voor, maar hij articuleerde goed en ik verstond alles! Benieuwd wat dat volgend jaar zal geven!
De ouders van mijn petekindje hadden voor de gelegenheid mijn favoriete eten besteld: sushi. Super sympathiek, want zij zijn zelf niet zo’n grote viseters. Alleen denk ik dat ik na ons sushidinner zaterdag, de sushilunch zondag en de overschotjes sushilunch maandag een paar weken geen sushi meer ga eten. 😉
Na de sushi moest mijn petekindje naar de chiro vertrekken, zo gaat dat, he. De kinderen hebben tegenwoordig meer hobby’s dan de volwassenen. Geen erg, dat gaf ons de gelegenheid om rustig bij te babbelen met de ouders van mijn petekindje en te genieten van de lekkere huisgemaakte cheesecake.
Sushi voorbij de Oerknal
Zaterdag kwam het petekindje van mijn vriend haar Nieuwjaarswensen overbrengen. Een goeie gelegenheid om, na ons geslaagde uitstapje naar de Zoo, nog eens wat cultuur op te snuiven met de drie nichtjes. Het waren de laatste dagen van de tentoonstelling ‘Voorbij de Oerknal‘ in de universiteitsbibliotheek, dus ik dacht, laten we dat proberen. Als de drie nichtjes het niet leuk vinden, lopen we snel door de tentoonstelling heen en gaan we daarna iets drinken in Leuven. Ook tof.
Het was een beetje puzzelen met de timeslots, want ik wilde een bezoek aan de tentoonstelling combineren met een beklimming van de bibliotheektoren. Uiteindelijk waren er enkel om 13.30u nog genoeg tickets voor ons groepje van vier volwassenen en drie kinderen (waarvan de oudste ondertussen ook als volwassene meetelt). Ok, iets vroeger dan ik in gedachten had. Dus stelde ik voor dat de zus van mijn vriend met haar gezin rond de middag zou komen om samen een boterham te eten en dan naar de bibliotheek te vertrekken.
Uiteraard waren onze gasten een klein half uur te laat, waardoor ik al wat zenuwachtig werd, maar gelukkig is zo’n pistolet of sandwich snel gegeten. Als verrassing hadden we taart van Au Flan Breton voorzien voor de schoonbroer van mijn vriend, die op 4 januari verjaard was. Tot hilariteit van de nichtjes hadden we de taart versierd met vier fopkaarsjes, die onze stoere jarige met de beste wil van de wereld niet uitgeblazen kreeg. Supergrappig! En we waren net op tijd klaar om samen naar de tentoonstelling te vertrekken. De hond des huizes was ook mee (de eerste keer dat er een hond op mijn appartement was), dus offerde de schoonbroer van mijn vriend zich op om de stad in te trekken met het beest. Liever hij dan ik, want het weer zat niet echt mee deze zaterdag.
Het duurde even voordat aan de inkom van de universiteitsbibliotheek alle CST-certificaten gescand en de inkomtickets afgedrukt waren, maar dat deerde niet. We startten ons bezoek met de universiteitsbibliotheek zelf. De nichtjes vonden het echt geweldig. Nu is dit natuurlijk wel een prachtige bibliotheek, maar de middelste was ook oprecht geïnteresseerd in de boekencollectie. De vrijwilligster die toezicht hield, was duidelijk enorm gecharmeerd door de meisjes en haalde een aantal oude boeken tevoorschijn. Zeer sympathiek!
We waren al een stuk langer in de bibliotheek gebleven dan ik aanvankelijk had verwacht, dus lichtelijk opgelucht dat ik pas om 16u de tickets voor de beklimming van de toren gereserveerd had. Anders hadden we ons nogal moeten haasten. De tentoonstelling zelf bleek ook een schot in de roos. De meisjes waren enorm gefascineerd door de theorie van het uitdijende heelal die Lemaître formuleerde. Ze bleven maar vragen stellen over de oerknal en zwarte gaten en wat er dan vóór de oerknal was. Hopelijk drie wetenschappers in spé! En ook de kunstwerken spraken hen aan. Zeer blij dat het hen zo boeide!
Oog – Escher:
Brieven en tekeningen:
Lemaître was ook een pionier van de informatica, hij kocht één van de eerste elektronische rekenmachines, de Burroughs E101, die hij voor het eerst gezien had op de Wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel.
Schoolbord uit het kantoor van Stephen Hawking aan de Universiteit van Cambridge:
Op 28 juni 2009 gaf Hawking een feestje, maar hij verstuurde zijn uitnodiging pas nadat het evenement was afgelopen. De vierdimensionale coördinaten – drie van de ruimte en één van de tijd – geven een precieze locatie in de ruimtetijd. Maar alleen iemand uit de toekomst kon gebruik maken van de informatie, dus de enige aanwezigen zouden mensen zijn geweest die op een of andere manier in staat waren om terug in de tijd te reizen. Uiteraard kwam er niemand opdagen. “Wat jammer”, merkte Hawking op.
La Belle Captive – René Magritte:
Totality – Katie Paterson:
Eer dat we alles gezien hadden, was het al 15.40u. Veel tijd om iets te gaan drinken was er niet meer, dus besloten we de toren een beetje vroeger te beklimmen. Gelukkig was het maximum aantal personen dat in de toren mocht nog niet bereikt.
Tijdens de klim naar boven bleven we staan bij de plakkaten die uitleg gaven over de brand van Leuven tijdens WOI, de verwoesting van de eerste universiteitsbibliotheek, de daaropvolgende bouw van de bibliotheek op het Ladeuzeplein en de brand in de nieuwe bibliotheek tijdens WOII, die opnieuw het hart van Leuven trof.
We waren net op tijd boven om de grote klok vier uur te zien (en horen) slaan. Amai, we voelden het trillen tot in onze botten. Het kleinste nichtje had wat last van hoogtevrees, dus die was snel terug naar beneden en wij volgden niet veel later. Een beetje te nat en te koud.
Aan het onthaal kochten we als souvenir nog een hoodie en een t-shirt van de KU Leuven. Een heel avontuur, want de twee dames aan de kassa vonden niet direct de juiste maat van t-shirt. Maar uiteindelijk wist één van de twee toch nog ergens een XS op te diepen.
Na dit leuke bezoek keerden we terug naar ons appartement, waar ook de schoonbroer van mijn vriend ons vervoegde. Het petekindje van mijn vriend las haar nieuwjaarsbrief voor. Helemaal zelf geschreven, want ze zit nu in het eerste middelbaar. We genoten samen van de heerlijke sushi van Kintsugi, aten een pralientje als dessert, speelden UNO, exploding kittens en chapeau en proefden van de mango-passievruchten jenever die mijn vriend als kerstcadeau had gekregen (verdict: een verdacht chemisch smaakje). En toen was het tijd om afscheid te nemen. Ondanks het mindere weer een absolute topdag!
Een dagje Silves – 11 augustus 2021
Het ontbijt wordt in Alte Guest House geserveerd op de gezellige patio naast het werkelijk piepkleine zwembad, dat meer weg heeft van een badkuip, om eerlijk te zijn. Een vriendelijke jongedame brengt ons een plateau met riant veel eten. Applaus voor de eggs and bacon, altijd een voltreffer bij mij.
Vandaag rijden we met de wagen naar Silves. Onderweg genieten we van de mooie landschappen met vruchtbare boomgaarden. Dat Silves een populaire bestemming is, blijkt wanneer we onze wagen proberen te parkeren. We rijden ons bijna vast in een steil aflopende doodlopende straat die bij nader inzien enkel toegankelijk is voor plaatselijke bewoners. De enige optie om uit die straat te geraken is achteruit rijden. Stressy. Parkeren blijkt op meerdere plekken in de Algarve niet zo evident te zijn. Mijn vriend en ik willen nochtans graag betalen voor een plaats in een parkeergarage, maar die is vaak gewoon niet voorhanden. Uiteindelijk beslissen we een heel stuk terug te rijden en vinden we gelukkig ergens in een woonwijk een plek. Wat extra stappen op de teller kan geen kwaad!
We wandelen naar de Sé van Silves, een grote gotische kathedraal van rood zandsteen, gebouwd op, hoe kan het ook anders, de fundamenten van een moskee. Silves kwam immers tot bloei onder de Arabieren als de Moorse hoofdstad Xelb. De kathedraal overdonderd minder dan de kathedralen en kerken in Faro, maar er vallen sowieso meer dan genoeg schatten te bewonderen. Continue reading
De eerste mosselen van 2022!
En ja, de beste mosselen in Leuven eet je nog steeds bij L’Etoile d’Or!
