Barbecuen met ons knuffelcontact

Stipt om 18u belden mijn vriend en ik aan bij ons Leuvens knuffelcontact. Onze kameraad en mede-whiskyliefhebber had ons uitgenodigd voor een winterbarbecue. Aangezien mijn vriend en ik altijd wel te vinden zijn voor een experimentje, namen we deze uitnodiging met beide handen aan, met de belofte voor het aperitief en het digestief te zorgen.

Aangezien onze kameraad ondertussen al gans onze whiskycollectie meermaals gedegusteerd heeft, trok ik de stad in om bij Angels’ Share een nieuwe fles te kopen. Mijn oog viel op een flesje Japanse whisky: een Nikka Taketsuru pure malt Aangezien ik toch in de buurt was, sprong ik ook even binnen bij de Walvis om wat aperitiefhapjes te kopen. Een lekker stukje gemarineerde zalm, wat scampi en opgelegde inktvisringetjes gaan er altijd wel in. Aangevuld met wat olijfjes, gefrituurde groentjes en prosciutto, had ik alles wat nodig was voor het aperitief. Oja, die fles champagne natuurlijk niet vergeten.

Mijn vriend en ik waren onder de indruk van de professionele barbecue-uitrusting van onze kameraad. Hij had een heel fancy barbecuestel dat me qua vorm en grootte een beetje aan een blinkend zwarte versie van R2D2 van Star Wars deed denken. Hij had een dik stuk rundsvlees voorzien en allerhande temperatuursensors om de temperatuur van het vlees in het oog te houden en kruiden om op het hout te gooien om de perfecte rokerige smaak te verkrijgen. Zeer professioneel allemaal. Een heel andere manier van barbecueën dan wij gewoon zijn, waarbij het al een hele kunst is als het vlees niet zwartgeblakerd van de rooster komt. 😉

Na de aperitiefhapjes verraste onze kameraad ons op een privéconcert van zijn jongste dochter (11 jaar) die met een prachtig hese stem jazzy interpretaties van gekende nummers bracht, zichzelf begeleidend op de piano. Serieus onder indruk van haar versie van Creep. Wat een talent in de dop! Benieuwd waar dit talent haar zal brengen in dit leven.

Vervolgens zetten we de maaltijd verder met heerlijke lamsboutjes, echt perfect gegaard en zo mals als boter. Dat beloofde alvast voor het hoofdgerecht. Helaas, de temperatuursensoren van onze kameraad lieten het afweten en het vlees was eigenlijk een beetje te gaar. Niet dat het niet lekker was, maar onze vriend is een perfectionist en duidelijk teleurgesteld dat het vlees niet helemaal uitgedraaid was zoals hij gehoopt had. De leeuwerikenwijn paste er nochtans perfect bij!

En natuurlijk was er een lekkere whisky (of twee) om mee af te sluiten. Voor de gelegenheid hadden we naast de Taketsuru een nog ongeopende fles Jura Turas Mara whisky uit onze kast opgedoken. Souvenir van onze Schotlandreis met mijn broer en zijn vriendin. En jawel, beide whisky’s doorstonden de smaaktest moeiteloos. (De twee andere whisky’s op de foto zijn afkomstig van onze gastheer.)

Rond half twaalf namen we afscheid van onze kameraad, kwestie van vóór de avondklok weer thuis te zijn. Alleszins zijn mijn vriend en ik zeer gaarne bereid om ook in de toekomst proefkonijn te spelen voor de barbecue-experimenten van onze kameraad.

Een onweerachtige barbecue

Normaal zouden we dit weekend in Brugge doorbrengen met onze vrienden uit Wijgmaal, helaas stak de toename van het aantal coronabesmettingen en de bijhorende verstrenging van de coronamaatregelen daar een stokje voor. Het weekendje dat we gepland hadden met onze vrienden was adults only en normaal zouden ze hun twee jongens bij de grootouders ondergebracht hebben. De grootouders langs beide kanten hebben echter heel wat gezondheidsproblemen en daarom wilden onze vrienden het risico niet nemen. Begrijpelijk, uiteraard.

We spraken af dat we datzelfde weekend met onze bubbel toch samen iets leuks zouden doen, maar gewoon in Leuven. Aangezien onze vrienden een gigantische tuin hebben en wij een klein balkon was de keuze snel gemaakt: barbecue in Wijgmaal!

Net zoals bij ons vorige bezoek waren de weersvoorspellingen erg twijfelachtig en zagen we steeds meer dreigende wolken boven Leuven samen pakken. Dus lieten we de fiets alweer links liggen en namen we de bus mét mondmasker, uiteraard. Maar kijk, de weergoden waren ons alweer goed gezind. De dreigende wolken dropten hun lading elders af en wij hielden het de ganse avond droog.

De ‘simpele barbecue’ werd alvast in stijl ingezet met champagne en oesters. Want onze vriend had net bericht gekregen dat hij met zijn onderzoeksgroep een zeer belangrijk onderzoeksbudget van ettelijke miljoenen had binnen gehaald, grotendeels te danken aan zijn onvermoeibare inzet. Chapeau! Laat ons hopen dat dat geneesmiddel voor Parkinson er snel komt.

Na het aperitief gingen we op hetzelfde elan verder met echt de beste slaatjes die ik ooit gegeten heb bij een barbecue. Onze lieve vriendin en gastvrouw had werkelijk geen moeite gespaard en allerlei heerlijkheden uit de kookboeken van Ottolenghi op tafel getoverd. Uiteraard dronken we een lekker flesje wijn bij dit alles en tussendoor sprong mijn vriend nog even in een geleende zwembroek in het water met de twee jongens.

We eindigden de avond met z’n vieren in de lounge achteraan hun tuin. Gewoon gezellig kletsen bij een glaasje. Niemand die Brugge miste. Een ware topavond! Én de dag nadien zonder kater opgestaan!

Barbecue!

Wat doet een mens op de heetste donderdag van de week? Barbecueën in het kleine, maar gezellige stadstuintje van Goofball and friends. Ik had voor de gelegenheid een flesje champagne meegebracht om mijn bevordering te vieren en was onder de indruk van de aperitiefhapjes die Kabouter helemaal zelf had gemaakt. Mannen met culinaire talenten hebben bij mij altijd een streepje voor. 😉 Naar goede gewoonte was er veel te veel vlees, dat we doorspoelden met de lekkere huiswijn van Goofball en haar man. Echt waar, zomerse avonden met vrienden, er zijn weinig dingen die mij gelukkiger maken.

Barbecue in de regen

Gisterenavond was ik uitgenodigd in Bierbeek om bij mijn sympathieke collega en zijn geweldige vriendin te genieten van een lekker stukje barbecuevlees. Allez, eigenlijk had ik hen willen uitnodigen om op mijn appartementje iets te komen eten, want ik ben al zo vaak bij hen te gast geweest. Maar het was duidelijk dat mijn collega liever voor het comfort van zijn eigen huis en barbecue koos. En ja, ik vind het natuurlijk helemaal niet erg om te proeven van de kookkunsten van een ander. Mijn eigen kookkunsten zijn immers quasi onbestaande!

Ondertussen hadden mijn collega en zijn vriendin hun Oman reis achter de rug en kon ik de foto’s bewonderen die ze tijdens hun trip gemaakt hadden. Prachtig die desolate woestijnlandschappen, maar ik weet niet of dit een bestemming voor mij zou zijn. Ik herinner mij nog al te goed hoe zeer ik bomen miste in IJsland. Enfin ja, aan de andere kant, als je naar Oman gaat, heb je honderd procent kans op goed weer!

Het eten was zoals altijd weer top. Heerlijk voorgerechtje met scampi, geweldig sappig varkensvlees met een moderne variatie op de klassieker worteltjes en erwtjes en een lekker ijsje om af te sluiten. De tijd vloog voorbij en opeens realiseerden we ons dat het twee uur ‘s nachts was. Hoog tijd om de berg naar beneden te bollen en in mijn bed te kruipen! Al een geluk dat ik deze ochtend kon uitslapen!

Een uitgeregende barbecue in Saffloz – 28 juli 2019

De laatste dag van mijn (korte) zomervakantie bracht ik door in de piepkleine gemeente Saffloz in Frankrijk. Mijn vriend en ik waren daar uitgenodigd voor een barbecue bij één van zijn collega’s. Een aantal jaren geleden kochten de collega en zijn vrouw een huis met bijgebouw in Saffloz en sindsdien rijden hij en zijn vrouw elk weekend naar daar om het bijgebouw om te bouwen tot een heuse bed and breakfast. Chapeau! Ik denk niet dat ik er het geduld en het doorzettingsvermogen voor zou hebben. Ik was na de rondleiding onder de indruk van het vele werk dat onze gastheer en gastvrouw al verzet hebben. De verbouwingen zitten duidelijk in de laatste rechte lijn naar de voltooiing. Misschien hebben we volgend jaar wel een weekendje Saffloz in het vooruitzicht. 😉

Spijtig genoeg waren de weergoden ons deze zondag minder gunstig gezind dan de voorbije week. Het regende en het bleef regenen. De ongetwijfeld mooie omgeving werd helemaal opgeslokt door de regenwolken en in plaats van te kunnen genieten van de mooie tuin van de collega van mijn vriend, moesten we ons noodgedwongen terug trekken in de garage. Geen erg, het werd sowieso een fijne namiddag met boeiende gesprekken, lekker (en veel eten) en een aanwezigheidslijst die uit een zeer divers spectrum aan nationaliteiten bestond (Italiaans, Frans, Belgisch, Brits, Portugees, Spaans, Australisch en Fins). Dé sterren van de namiddag waren echter de twee spierwitte samoyed honden, meegebracht door het Finse homokoppel.

Op culinair vlak werden we dik in de watten gelegd. We maakten kennis met een paar lokale specialiteiten (heel lekkere crèmant du Jura) en ik mocht zelfs proeven van de door de ouders van onze Italiaanse gastvrouw zelf gebottelde schuimende rosé barbera. Dé ontdekking van de namiddag was echter de likeur Cantares de Portugal, een chocoladelikeur met krieken. We ontdekten trouwens dat niet iedereen bekend was met de fruitsoort krieken. En dan zijn we weer blij dat er zoiets als het internet bestaat. 😉

Na al deze culinaire overdaad was de collega van mijn vriend, met wie we mochten meerijden naar Saffloz, zo vriendelijk om mij mooi aan de luchthaven van Genève af te zetten. Alwaar mijn vlucht natuurlijk weer vijftig minuten vertraging had. Rondhangen op een luchthaven terwijl je liever je ogen zou willen sluiten en dutje doen: niet tof.

Culinaire uitspattingen in Hasselt

Tot mijn scha en schande moet ik toegeven dat het bijna drie jaar geleden was dat ik deze vrienden nog eens in levenden lijve gesproken had. Hoeveel likes en comments je ook op een facebook- of instagrambericht achterlaat, er gaat toch niets boven écht menselijk contact. Ondertussen zijn onze vrienden een paar maanden geleden met hun drie kinderen verhuisd naar Hasselt. Dat maakte het voor mij wel wat makkelijker om af te spreken. Hun vorige woonst in Meldert was immers nauwelijks bereikbaar met het openbaar vervoer.

Dus spoorde ik zaterdagnamiddag naar Hasselt, alwaar mijn gastheer en gastvrouw mij opwachtten om samen te aperitieven in Hasselt Centrum. We belandden met een heerlijke cocktail op het terras van El Sueño. Serieus, een lazy red cheeks is op zich al lekker, maar dat extra bolletje frambozenijs maakte het helemaal af. Op een bizar kort regenbuitje na, scheen de zon de ganse tijd en tegen dat we aan onze wandeling naar de nieuwe woonst van onze vrienden begonnen, was er zelfs geen plasje water meer te bespeuren op de straatstenen.

Het nieuwe huis van onze vrienden in Hasselt is een pak kleiner dan hun vorige woonst, maar de ligging is zoveel beter. Vlak bij het stadscentrum, de scholen van de kinderen en de talrijke hobby’s van mijn vrienden en hun kroost. Ik werd onthaald op een werkelijk uitstekende barbecue met een voorgerechtje gemaakt door de oudste zoon (veertien al, how did that happen?), heerlijke in citrusvruchten gemarineerde kippenspiesjes, scampi en ongelooflijk lekkere tonijn met Mexicaanse saus. Wat een heerlijk gerecht! Een echte luxebarbecue

Na de maaltijd verkasten we naar binnen, want het werd een beetje te fris om buiten te zitten. Hoezeer ik ook verlang naar zalige zomeravonden, het lijkt erop dat de zomer even de pauzeknop heeft ingedrukt. Waar blijft die beloofde hete zomer? Ik ben helemaal klaar voor een bisnummer na de zomer van 2018.

Ik kreeg een rondleiding het nieuwe huis en met een glaasje wijn in de hand en zoveel onderwerpen om over bij te praten, vloog de tijd voorbij. We sloten de avond af met een glaasje authentieke Hasseltje jenever, gerijpt op eikenhouten vaten, en een glaasje Italiaanse limoncello. En toen was het tijd om de laatste trein naar Leuven terug te nemen. Maar niet alvorens elkaar beloofd te hebben, snel een volgende afspraak te maken.

Een onverwachte barbecue

Oorspronkelijk hadden mijn vriend en ik niet echt iets gepland, vorige zondag. Na het railbike uitstapje leek ons een beetje quality time wel gepast. Maar tijdens het railbiken kregen we een berichtje van onze vrienden uit Wijgmaal met de vraag of we geen zin hadden nog eens af te spreken voor een drankje en wat hapjes. Na even onze agenda’s bij mekaar gelegd te hebben, bleek de enige écht goeie optie gewoon de volgende dag te zijn. We stuurden een berichtje terug en jawel, dat paste voor hen. Aangezien mijn vriend zondagavond alweer naar Genève terug vloog, spraken we rond een uur of drie af. Een ideaal moment om te beginnen aperitieven. 😉

Mijn vriend en ik namen de trein naar Leuven, lieten zijn valies daar achter in een locker en ontleenden twee blue bikes om langs de Vaart naar Wijgmaal te fietsen. Zoals we dat gewoon zijn, werden we onthaald op een heerlijk glaasje witte wijn (voor mij) en een speciaal biertje (voor mijn vriend). We begonnen de namiddag in de lounge achteraan de tuin, maar daar werd het al snel te warm, zodat we noodgedwongen de koelte in de schaduw van het huis moesten opzoeken. Ja, de zomer van 2018 is goed op weg even legendarisch te worden als die van 1976.

Die enkele hapjes bleken een heuse barbecue te zijn, inclusief slaatjes. Gelukkig vertrok de vlucht van mijn vriend pas om 20.40u en kon hij nog het meeste van de barbecuehapjes meepikken. Ik bleef wat langer plakken om na te praten en te helpen de tent voor de twee jongens op te zetten (ze wilden per sé de nacht in de tuin doorbrengen en geef toe, het was er het weer voor).

Fijn moment van de avond: ik die in de tent aan de twee jongens een verhaaltje voorlas en de twee jongens die aan mijn lippen hingen. Waarop ik prompt beloond werd met een schitterende dubbele regenboog, alvorens terug te fietsen naar Leuven. Mooi op tijd om de voorlaatste trein naar Berchem te nemen.

Spontane afspraken zijn vaak nog de beste!

Zomeren in Limburg

Dit weekend brachten mijn vriend en ik door in mijn ouderlijk huis. Mijn broer en zijn vriendin hadden ons zaterdag uitgenodigd voor een authentieke Limburgse barbecue, een plaatselijke specialiteit. 😉 Uiteraard voorafgegaan door een rondleiding in hun steeds verder vorderende villa. Ze hebben er lang op moeten wachten, maar hun droomhuis begint nu echt vorm te krijgen. Mijn broer, de perfectionist, heeft elk detail tot in de puntjes uitgewerkt. Erg benieuwd om over een paar maanden het eindresultaat van al dat zwoegen en zweten te zien te krijgen.

De voorspelde regen bleef gelukkig uit, waardoor we buiten konden zitten tot het te donker werd om de Expoding Kittens kaarten te zien. Om het spel te kunnen verder zetten, moesten we noodgedwongen naar binnen verhuizen, alwaar we een glaasje whisky (of twee) en een Vana Tallinn dronken om de avond af te sluiten.

Zondag maakten we van de gelegenheid gebruik om lekker lang uit te slapen en op het gemak samen te brunchen en de overschotjes van de barbecue weg te werken. Mijn voorstel om te gaan wandelen werd op weinig enthousiasme onthaald (te warm en mijn broer en zijn vriendin waren ook te moe van het werken in hun huis), dus gingen we een ijsje eten bij ‘t Kremmeke in Stevoort en daarna nog iets drinken in de Piano in Herk-de-Stad.

En toen was het al tijd om afscheid te nemen, want mijn vriend moest op tijd op de luchthaven zijn om zijn vliegtuig te halen. We namen samen de trein. Alleen stapt hij af in Zaventem en ik een aantal haltes later in Berchem.

Niet echt het meest actieve weekend ooit, maar een beetje relaxen af en toe kan geen kwaad, zeker?

Spelletjesnamiddag met mijn petekindje

Na een rustige zaterdag, zat ik zondagnamiddag alweer op de trein richting Aarschot voor een date met mijn petekindje. We hadden op zijn verjaardagsfeestje afgesproken om de spelletjes die hij cadeau gekregen had op gepaste manier in te wijden. Op het feestje zelf was daar immers niet voldoende tijd voor.

De mooie, zonnige zondag leende zich uitstekend voor dit plan. Op de terrastafel van onze vrienden speelden we Jenga en de Betoverde Doolhof. Al moet ik toegeven dat mijn petekindje nog iets te jong is voor de Betoverde Doolhof. Ik ben er echter van overtuigd dat hij zich dat spel sneller zal eigen maken dan verwacht. ‘t Is niet voor niets een toekomstig ingenieur! Nadat de Jenga toren een paar keer tegen de vlakte gegaan was, had mijn petekindje er genoeg van en maakten we samen een puzzel van meer dan honderd stukjes.

Ondertussen had de papa van mijn petekindje de barbecue aangestoken en konden we niet veel later smullen van heerlijk gegrild vlees, en, een nieuwigheid voor mij, op de barbecue gegrilde bloemkool. Heel lekker!

Een mooie afsluiter van het heerlijk zomerse weekend!

NKIY3036[1]

Kano varen op de Kleine Nete (revisited)

Omdat de kanotocht vorig jaar zo goed was meegevallen, organiseerden de ouders van mijn vriend een tweede editie dit jaar. Om heel eerlijk te zijn, had ik er niet zo heel veel zin in, de dag na onze lange rit naar Leuven. Het weer was een pak minder goed dan de vorige keer: koud en met grote kans op regen. En zoals jullie weten heb ik een bloedhekel aan de combinatie kanovaren en regen.

Gelukkig hielden de weergoden zich gedeisd tijdens ons kanotochtje van een uur en drie kwartier. Er vielen een paar druppels uit de hemel, maar een echte stortbui bleef uit. We werden natter van het gepletst van de kinderen dan van de regen. En het was frisser dan gehoopt, maar doordat we er een vrij hoog tempo probeerden in te houden, kregen we het al snel warm. Helaas geen tussenstop dit jaar om de kinderen in het water en de modder te laten spelen en dat was maar goed ook, want toen ze op het einde van de rit heel even het water in gingen, bleken ze al na een minuut of twee onderkoeld te zijn. En een kanotocht met onderkoelde, zeurende kinderen, neen, dat lijkt toch niet zo ideaal.

Na het kano-avontuur, kwam de zon er eindelijk door en aperitiefden we op ons gemak in de tuin, om vervolgens toch maar naar binnen te verhuizen om het barbecuevlees op te peuzelen.

Yet Another Blog

Life on my side

barbecue