Van mijn vriend die deze avond terug naar Genève is gevlogen en die ik gemist heb, omdat ik wat te lang op het Toekomstcongres ben blijven plakken. Ik zal proberen nog een chocolaatje voor hem te bewaren als hij terug komt. 😉
Toekomstcongres
Misschien een iet of wat pompeuze titel om aan een congres te geven, maar in deze tijdens is het meer dan ook noodzakelijk om de blik vooruit te werpen en samen na te denken over hoe het in de toekomst beter kan. En dat er ons talloze uitdagingen te wachten staan, dat is pijnlijk duidelijk.
Het congres vond plaats in het stijlvolle Flageygebouw. Ik kon alleen aanwezig zijn voor het namiddaggedeelte, maar dat was niet zo erg, want er waren voldoende van mijn collega’s die zich de ganse dag hadden kunnen vrijmaken. Het namiddaggedeelte bestond uit een keynote en twee panelgesprekken over de thema’s duurzaamheid en digitalisering, die op een visuele manier door een tekenaar werden samengevat.
Zoals gewoonlijk bij dit soort congressen was de afsluitende netwerkreceptie het interessantste moment van de dag. Uiteindelijk haal ik persoonlijk altijd het meeste uit persoonlijke gesprekken. Zeer verrijkend om de gelegenheid te hebben om met zoveel interessante mensen van gedachte te wisselen. Laat die toekomst maar komen!
Mijn favoriete chefkok
Bokste op deze rustige zondag, die we vooral besteedden aan werkgerelateerde zaken, ons favoriete Foodbag gerecht in mekaar. Een held is het! <3
Een vroeg Valentijnsdiner bij Brasserie Absolut
Omdat mijn vriend op Valentijn in Genève zit, besloten we Valentijn een beetje vroeger te vieren. Uiteraard hebben wij Valentijn niet als excuus nodig om gezellig met z’n tweetjes te genieten van lekker eten en een goed glas wijn, maar met onze drukke jobs, sociale contacten en ons leven verdeeld tussen Leuven en Genève is het belangrijk om tijd te maken voor elkaar. Onze usual suspects waren allemaal volzet, maar gelukkig herinnerde ik dat we vroeger een paar keer lekker gegeten hadden in Brasserie Absolut. En ja, de gerechten waren culinair minder hoogstaand dan onze favoriete restaurants in Leuven, maar alles was heel lekker (extra punten voor de garnaalsalade die we als hapje kregen) en het was er bovendien heel gezellig zitten. Voeg daaraan toe dat de cocktails goedkoop én lekker waren en je hebt het recept voor een geslaagde avond. Wij komen zeker nog eens terug.
Absolut Special (Framboos, vodka, bergamot) en frozen margarita:
Millefeuille met coquille, prei, grijze garnalen en witte wijn:
Traag gegaard buikspek met paarse wortel en zoete mosterd ajuin:
Roulade van parelhoen met Oud Brugge, portobello, knolselder, aardappelrösti en jus van parmaham:
Eton mess met passievrucht:
Voor wie het zich, net als wij, afvraagt: een sylfide is een mythologische vrouwelijke luchtgeest. Voilà, weer iets bijgeleerd.
Is het al Pasen?
Lunch bij Comptoir des Galeries
Na onze vorige gezamenlijke lunch moesten we noodgedwongen even de pauzeknop indrukken wegens gezondheidsproblemen van mijn collega. Gelukkig zijn de problemen ondertussen min of meer onder controle en konden we deze fijne traditie verder zetten in het nieuwe jaar. Omdat ik een drukke dag met veel vergaderingen had, koos ik voor een locatie vlakbij ons kantoor. En ondertussen weet ik dat ik erop kan vertrouwen dat de lunch bij Comptoir des Galeries altijd lekker en verzorgd is. En dat was ditmaal niet anders. We genoten van het eten en wisselden onderling ideeën uit over het werk. De service ging vlot, zodat ik ruimschoots op tijd was voor mijn belangrijke vergadering om 14u met The Big Boss. Geen stress!
Tomatensoepje als appetizer:
Witloofsalade met gerookte zalm:
Variatie op een klassieke cordon bleu met vis:
Chocomousse
Op stap in Brussel en Leuven!
Na ons succesvol uitstapje naar het Worlds Collide concert in Paleis 12, gingen de vriendin van mijn broertje en ik voor een heruitgave. Zonder concert dit keer, wel te verstaan. De vriendin van mijn broertje wachtte me, net zoals de vorige keer, op in de koffiebar van mijn werk en we trokken samen naar La Pharmacie Anglaise om te genieten van een cocktail in deze prachtige oude apotheek met authentieke houten kasten gevuld met allerlei rariteiten, waaronder opgezette dieren en dieren op sterk water. Ik bestelde de de crantucky mulligan (Maker’s Mark, Amaro Di Angostura, Pimento Dram, Cranberry Cordial) en mijn gezelschap vroeg de barman haar een fruitige cocktail met rum te maken. Beide cocktails waren uitstekend. Nog altijd blij dat mijn collega me deze bar heeft leren kennen.
Na dit uitstekende, zij het ietwat prijzige, aperitief wandelden we een paar meter verder naar Victor Bozar café. In het stijlvolle interieur ontworpen door Robbrecht & Daem genoten we van onze gerechten en natuurlijk dronken we daarbij een glaasje wijn.
Catch of the day:
Tataki van tonijn, gesauteerde groenten, sriracha saus:
Na de maaltijd besloten we onze avond verder te zetten in Leuven, want de vriendin van mijn broertje zou van daaruit de trein naar Limburg nemen. De NMBS bracht ons van Brussel naar Leuven, alwaar mijn vriend zich bij ons gezelschap voegde. We nestelden ons aan een gezellig tafel bij Brasserie Van De Weyer en aten nog een dessertje. Full disclore: de vriendin van mijn broertje at twee happen van deze heerlijke sabayon en mijn vriend nul. Geen erg: meer sabayon voor mij!
Uiteraard waren er weer problemen met de treinen. Waar de vertraging van de voorlaatste trein naar Limburg eerst een vijftal minuten bedroeg, zagen we de minuten stelselmatig oplopen. Ondertussen waren we de allerlaatste klanten in Brasserie Van de Weyer en het personeel maakte ons vriendelijk duidelijk dat ze wilden afsluiten. Dan maar verkast naar Café Sport, waar altijd volk zit. Helaas hadden ze daar geen warm water om thee te zetten. Noodgedwongen moest ik dus nog een cava bestellen. Het leven kan hard zijn. 😉
Uiteindelijk vertrok de voorlaatste trein naar Limburg met ongeveer veertig (!) minuten vertraging. We zorgden dat de vriendin van mijn broertje veilig op de juiste trein terecht kwam en keerden na een fijne avond terug naar ons appartementje.
Uitreiking Henry van de Velde Awards en dubbele receptie
Genoten van deze feestelijke dinsdagavond! De feestelijkheden startten rond een uur of half vijf met de eerste receptie van de dag. Deze receptie was bedoeld als dankjewel voor al onze medewerkers die samen zeer succesvol de schouders onder een aantal zeer ambitieuze projecten gezet hebben.
Samen met nog drie andere collega’s sloot ik de receptie af (hadden jullie iets anders verwacht?). Omdat de hoofdingang van het gebouw waar de feestelijkheden plaatsvonden al om 18u werd afgesloten, moesten we via de keldergarage naar buiten. Gelukkig kregen we assistentie of anders dwaalden we ongetwijfeld nog rond in die garage. 😉 We besloten met ons vieren nog een theetje te gaan drinken in het Muntpunt Café om de tijd tot 19u te overbruggen. Mijn collega en ik werden immers om 19u in Bozar verwacht voor de uitreiking van de Henry van de Velde Awards.
In Bozar aangekomen bleek mijn naam niet op de lijst te staan. Heel vreemd, want ik was honderd procent zeker dat ik mijn collega en mezelf had ingeschreven. Misschien een bevestigingsmail niet beantwoord of zo? Enfin, gelukkig waren er nog plaatsen beschikbaar en mochten we alsnog binnen. Jas en rugzak in de vestiaire gedropt en op zoek naar een plaats in de prachtige Henry Le Bœufzaal. We vonden een plek met uitstekend zicht op het podium en applaudisseerden voor de vele winnaars die elkaar vlot opvolgden. De strak geregisseerde show zette de winnaars met een kort interview in de bloemetjes zonder saai te worden. Knap! En verrassing: één van de projecten van ons bedrijf slaagde er zowaar in een prijs binnen te halen! Super trots!
Daar moest natuurlijk op geklonken worden tijdens de receptie. Al moet ik eerlijk zijn: de catering was een pak minder dan bij de vorige editie die ik bijwoonde. We kregen één glaasje schuimwijn aangeboden en op tafel stond een klein potje groentjes met hummus. En als je nog een glas wilde, moest je gaan aanschuiven aan de toog die duidelijk onderbemand was. ‘t Is overal crisis, he…
Lunch in Taverne du Passage
Er gaat toch weinig boven de echter klassiekers: een lekkere huis bereide filet Americain bij Taverne du Passage. Dat en goed gezelschap, meer is er niet nodig om mij gelukkig te maken!
Hamamelisfeesten in Kalmthout
Veel te vroeg opgestaan deze zaterdagochtend, omdat ik om 8.36u op de trein naar Antwerpen moest nemen. In Berchem station had ik namelijk afgesproken met twee collega’s om samen een bezoekje te brengen aan het Arboretum in Kalmthout waar rond deze periode de toverhazelaars in bloei staan.
We troffen elkaar in het station van Berchem en stonden geduldig op de trein te wachten, toen afgeroepen werd dat onze trein naar Kalmthout afgeschaft was wegens een personenongeval. Zo’n ongeval is natuurlijk een drama op zich, maar spijtig genoeg is er in het weekend maar één trein per uur die naar Kalmthout rijdt. Noodgedwongen moesten we onze plannen dus aanpassen. Gelukkig woont één van mijn collega’s niet ver van het station en heeft zij een wagen. Dus wandelden we naar haar buurt om van daaruit met de wagen naar Kalmthout te rijden.
Mijn collega parkeerde de wagen bij het Arboretum en wisselden van schoeisel. En dat bleek absoluut nodig te zijn, want de weersvoorspellingen zaten er deze zaterdag helemaal naast: in plaats van de voorspelde droge dag, regende het stevig en was ons bezoekje aan het Arboretum een natte bedoening. Gelukkig was het niet koud en hadden we alle drie jassen aan die de regen konden trotseren. Ondanks het barslechte weer genoten we van de mooie kleurrijke toverhazelaars en de regen leverde zelfs enkele mooie plaatjes op.
Natuurlijk kon ik het niet laten om in de shop een flesje gin te kopen, gemaakt van de toverhazelaars die we net bewonderd hadden. Na ons bezoek aan het mooie, maar natte arboretum, reden we naar de Stapper, een tien meter hoge toren die ons een prachtig uitzicht bood op het Stappersven en de heide.
We sloten ons bezoek in Kalmthout af met een heerlijke lunch in het Strijboshof, voorafgegaan door een glaasje champagne.
Gerookte heilbot met crème van erwten en basilicum:
Skreifilet met champagnesaus en gebrande prei:
Tiramisu met huisgemaakte limoncello
We konden het niet laten om bij het dessert een glaasje limoncello te bestellen. Amai, dat smaakte!
Onze collega zette mij en de andere collega na de lunch af aan het station van Kalmthout waar we samen de trein naar Antwerpen-centraal namen, alwaar onze wegen scheidden. Helaas eindigde de dag zoals die begonnen was: met vertraging. Ditmaal was de vertraging veroorzaakt door spoorlopers. Ik zat al even op de trein die mij naar Leuven zou brengen, maar die niet mocht vertrekken voordat het spoorlopersprobleem opgelost was. Ik besloot dan maar uit te stappen voor een sanitaire stop in het station en natuurlijk was de trein net weg toen ik terug was. Pech, dan maar de trein genomen waarbij ik moest overstappen in Mechelen. Gelukkig bleef ik van verdere treinmiserie gespaard en kon ik ‘s avonds de fles gin overhandigen aan mijn vriend die de dag op FOSDEM had doorgebracht.
