GUS revisited

Vandaag had ik na het werk afgesproken met een oud-collega met wie ik regelmatig een stapje in de wereld zet en die toevallig vandaag in Brussel was. Omdat we van het goede leven houden, hadden we afgesproken om bij GUS te gaan eten.

De vorige keer dat mijn oud-collega en ik bij GUS de voeten onder tafel schoven, was op 12 maart 2020, één dag voor de lockdown. Echt, hoe lang geleden lijkt dat ondertussen? En hoe zalig naiëf waren we toen nog, denkend dat de lockdown na een viertal weken wel achter de rug zou zijn en dat virus zou overwaaien. Als ik nu terugkijk op die lockdownperiode lijkt de tijd wel in mekaar gedrukt. Heel bizar hoe snel die maanden voorbij gevlogen zijn en hoe wazig mijn herinneringen zijn. Ongetwijfeld omdat alle dagen op elkaar leken en er niets, maar dan ook helemaal niets te beleven viel in die periode.

Omdat GUS pas om 19u open gaat, dronken mijn oud-collega en ik eerst een aperitiefje bij L’Apéroterie, een fijne aperobar gevonden via Googlemaps. We stapten er net voor de grote massa binnen, want onze drankjes stonden nog niet voor onze neus of er waaide een ganse bende binnen voor een after work drankje en het werd gezellig druk in deze kleine bar. Een fijne plek waarnaar ik zeker wil terugkeren.

Stipt om 19u stonden we aan de deur bij GUS en als eerste klanten van de avond mochten we een tafeltje uitkiezen. Uiteraard gingen we voor een tafeltje aan het raam, volgens mij hetzelfde tafeltje als dat waaraan we de vorige keer zaten. En ja, het eten was heerlijk, de wijn fantastisch en de sfeer uitstekend. Zo fijn dat we erin slagen om met elkaar contact te houden, want mijn oud-collega heeft altijd boeiende inzichten te delen en is gewoon een all round sympathieke gast!

Geniet met ons mee (full disclosure, ik maakte zowel foto’s van mijn gerechten als van die van mijn collega en ik ben vergeten een foto te nemen van mijn kaasplankje):

IMG_0856

Hapjes:

IMG_0858

Skrei in gravelax, honing, bier en yuzu vinaigrette:

IMG_0860

Soja zachtgekookt ei, boerenspek (voor mij):

IMG_0863

Eendenborst, geroosterd gerstesap, polenta en piquillos:

IMG_0864

Snoekbaars, witbier en zuringsaus (voor mij):

IMG_0868

Havermout financier, citrusvruchten en vervainijs:

IMG_0870

Zoetjes bij de koffie:

IMG_0872

Alweer een topavond!

Convento Food dinner

Vrijdagochtend kregen met vriend en ik bericht dat onze kameraad een positieve coronatest afgelegd had. Een dikke kruis dus over ons geplande etentje met hem en zijn vriendin. Voor de gelegenheid hadden mijn vriend en ik een grote bestelling bij Convento Food geplaatst die we niet meer konden annuleren. Omdat een mens toch moet eten, belde ik mijn broertje op met de vraag of hij en zijn vriendin al plannen hadden voor zaterdag. En, wonder boven wonder, ze waren nog vrij. Dus brachten we op den bots een gezellige avond met lekker eten en goeie gesprekken met elkaar door. En zo’n avond moest natuurlijk met een lekker glas whisky of rum afgesloten worden!

Appetizers van De Walvis:

IMG_0735

Overvloedig veel eten:

IMG_0739

IMG_0744

Citroentaart als dessert:

IMG_0746

IMG_0749

IMG_0752

Måneskin in Vorst Nationaal in Brussel

Normaal ben ik helemaal niet zo’n concertganger, dus het is hoogst uitzonderlijk dat ik twee vrijdagen na mekaar naar een concert ga. Maar nu wilde het toeval dat zowel Lizzo als Måneskin vlak na mekaar naar België kwamen en beide concerten wilde ik niet missen.

Sinds hun overwinning in het Eurovisiesongfestival ben ik een grote fan van Måneskin. Jammer genoeg was ik er in eerste instantie te laat bij om tickets te bemachtigen voor hun concert in Vorst Nationaal. Dankzij de coronacrisis en hun groeiende populariteit werd hun oorspronkelijke concert uitgesteld en kwam er later nog een tweede concert bij. Ik besloot eens zot te doen en kocht meteen VIP-tickets voor het concert op vrijdagavond. Kwestie van eens zo’n VIP-experience meegemaakt te hebben.

Na een dagje werken op kantoor in Brussel ging ik mijn vriend ophalen in Brussel-centraal om van daaruit samen te sporen naar het station van Vorst-Oost. Vanaf het station van Vorst-Oost hadden we de groepjes concertgangers maar te volgen om bij Vorst-Nationaal te geraken.

Als VIP’s konden we gebruik maken van de aparte VIP-ingang, we kregen een bandje van de vriendelijke dames aan het onthaal, lieten onze jassen achter in de vestiaire en kregen meteen een glaasje prosecco aangeboden. Een jonge vrijwilliger bracht ons naar een hoge tafel met vier stoelen waarop een gepersonaliseerd programma stond. Een goed begin wat ons betreft.

Op de tickets stond dat we een street food experience aangeboden kregen, maar ik moet zeggen dat het eten in de VIP-ruimte toch wel iets chiquer was dan street food. Alle gerechtjes waren bijzonder verfijnd, lekker en mooi gepresenteerd. Omdat de VIP-tickets bijna volledig uitverkocht waren, kregen we aan onze tafel gezelschap van een bijzonder sympathiek Limburgs koppel. Het klikte meteen tussen ons en we hadden een heel gezellige babbel, terwijl we genoten van het lekkere eten en de heerlijke prosecco.

IMG_0694

IMG_0696

Traag gegaard kalfsfilet met pickles, koolrabi, mosterdsla en burrata met marjolein, tomaat en pestocrème:

IMG_0697

IMG_0699

IMG_0701

Entrecote met groenten en rozemarijnaardappel:

IMG_0703

Zeebaars, courgette, wittewijnsaus:

IMG_0705

Kwart voor acht werden we naar onze plekken in de zaal geleid en kon het concert beginnen. En amai, wat een topconcert! Geweldig goed gezongen, strakke basgitaar die voor de rode draad zorgde, mooie afwisseling van nummers en een publiek dat alle liedjes van voor tot achter meebrulde. Ook genoten van het intieme moment toen Thomas en Damiano met z’n tweeën Vent’anni brachten. Prachtig. Om het met de woorden van Damiano zelf te zeggen: Rock ‘n Roll will never die!

Nadat de laatste noten weerklonken hadden, keerden we met onze nieuwe vrienden uit Limburg terug naar de VIP-ruimte voor een dessertje en nog een glaasje om te klinken op de fantastisch avond. Eentje om in te kaderen.

IMG_0728

Lunch in Gare Maritime

Deze middag had ik afgesproken in Gare Maritime met een oud-collega die ik niet meer gezien had sinds het uitbreken van de coronacrisis. Way back when deelden we samen een bureau tot onze professionele paden zich van elkaar scheidden. Ik moet zeggen, het was schrikken toen ik hem terug zag: met zijn lange witte coronabaard zag hij er plotseling oud uit. Hij vertelde me dat het fysiek ook minder met hem ging na een verblijf in het ziekenhuis met een combinatie van een longontsteking en corona. Het vroegere vuur waarmee hij over zijn job praatte was weg en hij gaf toe dat hij al zat uit te kijken naar zijn pensioen, waarvan hij toch nog een paar jaar verwijderd is. Ik moest even slikken. Al valt er wel iets te zeggen voor zijn keuze om een gezonde work-life balance na te streven. Ik denk dat ik op dat vlak momenteel dik de mist in ga.

Gelukkig zag ik hem opleven wanneer het over zijn kinderen ging. Vooral zijn jongste dochter is zijn oogappel. Laat ons hopen dat hij uit zijn vrouw en gezin nog veel plezier kan halen. En uit lekker eten, natuurlijk!

Salmon trout noodles van Korean Tiger:

IMG_0625

Garnaalkroketje van Fish Bar:

IMG_0628

IMG_0630

Een beetje van het goede te veel

Twee keer in de week anderhalf uur Franse les vanaf 18u (wat maakt dat ik vaak nog zit te eten achter mijn scherm als de digitale les opstart) tot 19.30u en dan elke maandag mij kapot moeten fietsen om net op tijd om 20u in Gemeenschapscentrum Bosstraat te zijn voor de salsales. Niet echt ideaal en wellicht wat van het goede te veel in combinatie met mijn job die veel overuren vraagt. Maar goed, een mens moet er iets voor over hebben om de finesses van de subjonctif onder de knie te krijgen, nietwaar?