kinepolis

The Great Escape

Zaterdag om vier uur afgesproken met mijn petekindje, zijn broertje en zijn ouders om voor de allereerste keer samen een escape room te doen. Escape rooms zijn duidelijk in de mode, want het was alles behalve evident om een reservatie voor zes personen te pakken te krijgen op een zaterdagnamiddag, maar gelukkig slaagde de mama van mijn petekindje erin om op het nippertje nog een plek te bemachtigen bij The Great Escape aan de Kinepolis.

En zo gingen we met ons zessen aan de slag om het mysterie van de op een filmset verdwenen actrice op te lossen. Ik moet zeggen dat dit één van de betere escape rooms is die ik al gedaan heb. De raadsels werden afgewisseld met doe-proeven waardoor er een zeer evenwichtig spel ontstond, waaraan iedereen van onze groep een steentje kon bijdragen. Echt een plezier om te zien hoe de jongens genoten. En ja, we slaagden erin te ontsnappen, al was de overwinning bitterzoet (om te weten waarom, moet je deze escape room zelf uitspelen).

Na succesvol uit de escape room ontsnapt te zijn, wandelden we naar ons appartement voor een aperitiefje en een gezellige sushimaaltijd. Een topnamiddag/avond!

IMG_2535

IMG_2539

Sectordag audiovisuele sector in Kinepolis Gent

Deze namiddag zat ik alweer op de trein richting Gent om de jaarlijkse sectordag van de Vlaamse audiovisuele sector bij te wonen. Ik had net mijn blue-bike op slot gedaan en was onderweg naar de befaamde trappen van de Gentse kinepolis, toen de minister met zijn adviseur uit zijn chique wagen stapte. Dan maar een handje gegeven met mijn door de fietstocht en het feit dat ik mijn kap had moeten opzetten tegen de regen, ietwat verwarde haar. Oh well, het leven zoals het is als je je milieuvriendelijk wil verplaatsen.

Na de inleidende speech van de minister presenteerde media-analist Johanna Koljonen de hoogtepunten uit het tiende Nostradamus rapport ‘Everything Changing All At Once’. Een zeer boeiende uiteenzetting, gebracht op zo’n manier dat het mij geen moeite kostte om mijn aandacht erbij te houden. Heel knap, want de toelichting nam in totaal bijna anderhalf uur in beslag. Johanna Koljonen heeft er alvast een fan bij.

IMG_1041

IMG_1048

IMG_1050

IMG_1051

IMG_1052

IMG_1053

IMG_1055

IMG_1062

Het daaropvolgende panelgesprek vond ik zelf wat minder, maar gelukkig maakte de afsluitende champagnereceptie door Piper-Heidsieck veel goed. Al was het hapjesaanbod alweer bijzonder karig. De royaal geschonken champagne was alvast een goeie opwarmer voor het komende champagneweekend met onze vrienden. Spijtig genoeg moest ik omwille van het geplande vroege vertrek naar de champagnestreek zaterdagochtend verstek laten gaan voor de aansluitende avant-première van de film Here van regisseur Bas Devos. (Afgaand op de berichten van mijn collega’s niet zo’n ramp, niemand was enthousiast over deze film en blijkbaar is één van mijn medewerkers zelfs in slaap gevallen.)

Ook spijtig: doordat ik superdringend naar het toilet moest en ik de deur van het dichtstbijzijnde toilet niet open kreeg, bleef in de haast door de hoge nood mijn pas gekochte gloednieuwe regenjas achter op de trein. Ik vulde ondertussen het formulier Verloren voorwerpen van de NMBS in, maar ik heb er geen goed oog op dat mijn jas terug gevonden zal worden. In al die jaren nog nooit een positieve uitkomst gekregen na een melding van mijn kant. Laat ons hopen dat de jas terecht komt bij iemand die hem kan gebruiken.

BTS Permission to Dance on Stage – Seoul

Tijdens ons tripje naar Barcelona vatten de dochter van onze vrienden en ikzelf het plan op om samen het live concert van BTS Permission to Dance on Stage bij te wonen in de Kinepolis. Het optreden van BTS vond plaats in Seoul en zou live gestreamd worden naar bioscoopzalen overal ter wereld. Ik zou mezelf niet meteen een superfan noemen, maar vind de muziek van BTS best aangenaam om naar te luisteren en ik had wel zin om zo’n uniek event bij te wonen, zelfs al moest ik daarvoor vroeger opstaan dan gewoonlijk op een zaterdagochtend.

Zo gezegd, zo gedaan. Met onze in Barcelona gekochte tickets begaven mijn jonge vriendin en ik ons zaterdagochtend naar de Kinepolis. Het publiek in zaal 1 was jong en vrouwelijk, maar opvallend divers. Meisjes met hoofddoeken, naast zwarte meisjes met dreadlocks, naast blanke en Aziatische meisjes en allemaal om ter luidst gillen wanneer hun favoriete lid van de grootste boysband ter wereld op het grote scherm verscheen. Mooi om te zien. De mannen in het publiek daarentegen waren op één hand te tellen. Enfin, met drie vingers kwamen wij alleszins toe. 😉

Mijn jonge vriendin en ik zaten op de tweede rij. De ganse rij voor ons was leeg, dus we hadden een uitstekend zicht op het grote scherm. En amai, wat een belevenis. Mijn trommelvliezen moeten nog een beetje bekomen van al dat gegil, maar nog nooit in mijn leven zoveel ambiance meegemaakt in een cinemazaal. De fans in de zaal zongen alle nummers luidkeels mee, zorgden voor speciale lichteffecten met hun lightsticks en smartphones en klapten enthousiast bij elk nummer van hun idolen. De laatste nummers ontstond er zelfs een heuse dance party vlak voor het grote scherm. Echt, je kon niet anders dan enthousiast meeklappen.

Het concert zelf was trouwens fenomenaal. Indrukwekkende choreografieën, schitterende kostuums, leuke tussenfilmpjes tijdens de kostuumwissels en de knappe jongens van BTS zongen echt heel goed. En dat terwijl op een gegeven moment in Seoul de regen met bakken uit de hemel viel. Ik benijdde de fans in Seoul die in open lucht het concert bijwoonden niet… Een waar totaalspektakel waarvan mijn vriendin en ik voor 25 euro konden meegenieten vanuit het comfort van een cinemazetel.

Een kleine impressie, maar eerlijk, you had to be there…

Na het concert trokken mijn jonge vrienden en ik naar restaurant Kintsugi, waar mijn vriend en haar mama ons vervoegden om samen te genieten van een lekker sushiboot. Niet Koreaans, wel lekker!

IMG_7665

IMG_7666

IMG_7667

Parasite

Na zolang niet meer in de cinema geweest te zijn, twee opeenvolgende vrijdagen in de Kinepolis belanden, het kan verkeren. Mijn vriend vierde deze vrijdag zijn verjaardag, maar de grote festiviteiten waren pas in het weekend gepland. Kwestie van goed gebruik te maken van die extra schrikkeldag. Het was echter al lang geleden dat we samen naar de film geweest waren en ik wilde dolgraag Oscarwinnaar Parasite zien. Benieuwd hoeveel van het Koreaans in de film ik effectief zou verstaan. 😉

En jawel, ik kon me helemaal vinden in de keuze van de Oscarjuryleden. Wat een fenomenale film! De contrasten in de Koreaanse samenleving (die wij zelf konden vaststellen tijdens onze reis daar) werden zeer treffend weergegeven. En wat voor mij de film des te krachtiger maakte, was het feit dat er geen klassieke tweedeling is tussen goed op slecht. Want waar je ergens wel kon sympathiseren met de arme familie, de daden die ze stellen in deze film zijn duidelijk amoreel. En jawel, de rijke familie is blind voor de ellende van de lagere klassen, maar in sé zijn het geen slechte mensen, integendeel, de rijke familie is behoorlijk sympathiek en verdient eigenlijk het onheil niet dat hen overspoelt.

Hét cruciale moment was voor mij (spoiler!) de ontdekking van de man van de vorige huishoudster in de kelder. In plaats van dat de beide arme gezinnen samenwerken om het beste van de situatie te maken, ontstaat een bittere strijd die tot de finale ondergang van alle betrokkenen leidt.

Alleszins een film die nog even zal blijven nazinderen. Maar oordeel vooral zelf.

The favourite

Na het prachtige, maar loodzware ‘Beautiful Boy’, hadden mijn vriendin en ik afgesproken bij ons volgende filmuitstapje toch voor iets lichter kijkvoer te kiezen. ‘The favourite‘, een zwarte komedie waar vrouwen de hoofdrol spelen, leek me dan ook ideaal.

En jawel, de film is doorspekt met grappige momenten, maar, wat mij betreft, alles behalve een komedie. De driehoeksverhouding tussen de drie vrouwen is prachtig in beeld gebracht en de regisseur slaagt er heel knap in je beurtelings sympathie en afgrijzen te doen voelen voor elk van de drie personages. En uiteindelijk is er, zoals in het echte leven, van een happy end geen sprake. De beeldvoering van de film is adembenemend. Veel scènes zijn gefilmd met een breedhoeklens, wat een heel bijzonder effect geeft, omdat de vervorming van de lens zo prominent in beeld komt. De kostuums zijn schitterend en bepaalde scènes (de dansscène, de nar die met appelsienen bekogeld wordt) zijn inderdaad hilarisch, maar het zijn vooral de drie hoofdrolspelers die de aandacht naar zich toe zuigen. Vooral Olivia Colman als de tragische Queen Anne is schitterend.

Een aanrader, maar verwacht niet de cinema vrolijk buiten te stappen.

PS: Bij het drankje na de film vertelde mijn vriendin me dat ze zich als holebi niet altijd veilig voelt in Leuven. Wat mijn beeld van het progressieve en tolerante Leuven toch wel een deuk gaf. Nooit begrepen waarom mensen per sé willen bemoeien met de seksuele voorkeuren van anderen. Jammer. :-(

Geen handling fee meer?

Blijkbaar heeft het charme-offensief van Kinepolis zijn effect niet gemist. Enkele Adhese-bloggers (waarvan sommigen grif toegeven dat ze al lang niet meer naar de film geweest zijn) werden uitgenodigd om naar de blijkbaar bijzonder overtuigende speech van de CEO te luisteren. U leest het hier en hier. Want boehoehoe, ocharme, Kinepolis wordt bijzonder unfair behandeld. Want die stouterik met zijn Facebook-groep vertelt allerlei onwaarheden. Gelukkig zijn er nog de Adhese-bloggers om Kinepolis te verdedigen. Want natuurlijk heeft Kinepolis slechts het beste met ons voor. Vanuit de goedheid van hun hart doen ze elke dag hun best om ons de allerbeste cinema-experience te geven. Beste Kinepolis, u bent een commercieel bedrijf, die goede cinema-experience dient om volk naar uw zalen te lokken. Ik verwacht van u niet minder dan kwaliteit en dan nog liefst de beste kwaliteit.

Beste Kinepolis, als trouwe bioscoopbezoeker, wens ik u toch enkele tips mee te geven. Waarom niet rechtstreeks communiceren met uw klanten? Ja, ik heb uw enquète ontvangen en ja, ik heb die zelfs ingevuld, want, laat dit duidelijk zijn, het feit dat zoveel mensen lid worden van die Facebook-groep is gewoon een teken aan de wand dat er tussen uw klanten redelijk wat ontevreden mensen zitten, ik hoop dan ook dat jullie effectief iets met de resultaten van deze enquète zullen doen. Begin al gewoon met het afschaffen van álle ergerlijke pauzes, óók voor lange films. 

Kinepolis beweert bovendien dat ze geen handling fee meer aanrekenen bij het online tickets bestellen. Ok, laten we eens online een ticket bestellen (als het je lukt, want Kinepolis heeft al jaren een barslechte site, maar daar is men zich bij Kinepolis blijkbaar van bewust, wat een opluchting). Bij elk ticket (élk ticket) dat via gewone elektronische betaalmiddelen betaald wordt, wordt 0,35 euro extra aangerekend, bovenop de prijs van 7,50 euro (als basisprijs hanteer ik de prijs voor één bioscoopcheque, deze prijs verschilt van de 8 euro die je tegenwoordig aan de kassa betaalt). Het klopt dat deze fee niet aangerekend wordt als je bij het online bestellen, gebruik maakt van een 100-dagenkaart of een bioscoopcheque. Het is begrijpelijk dat Kinepolis de aankoop van 100-dagenkaarten en bioscoopscheques stimuleert, want het geld van zo’n 100-dagenkaart of bioscoopcheque wordt op volledig voorhand betaald. Oja, de term handling fee is inderdaad van hun site verdwenen. Bij de afrekening verschijnt gewoon droogjes 7,50 + 0,35 euro. Wat die 0,35 euro juist is, daar hebben we het raden naar. Bij het gewone tarievenoverzicht wordt die uitsplitsing  niet gemaakt en staat er 7,85 euro als kostprijs voor een normaal online ticket.

Conclusie: aan de kassa betaal je tegenwoordig 15 cent meer dan als je een ticket online of via ATM betaalt. Kinepolis heeft namelijk de prijzen aan de kassa opgetrokken, omdat iemand ingezien heeft dat het nogal schandalig was mensen die online bestellen méér aan te rekenen (personeelsbesparing, de koper drukt zijn ticket af met eigen middelen), dan mensen die aan de kassa bestellen.

Burn after reading

Omdat de donkere dagen rond Kerstmis ideaal zijn om in een cinemazaal door te brengen (én omdat die honderddagenkaart moet opgeraken), zijn mijn vriend en ik vorige vrijdag nogmaals naar de film geweest. Burn after reading stond al een hele tijd op mijn verlanglijstje. Ik vrees dat ik mijn vriend dan ook niet veel inspraak in de filmkeuze gegeven heb. Gelukkig vertrouwt hij voor de volle honderd procent op mijn goede smaak. 😉

En jawel, de film was een schot in de roos. Ik heb een paar keren echt luidop gelachen, iets wat met mijn beruchte moeilijke gevoel voor humor zowaar geen sinecure is. Ik ga niet te veel verklappen van de film, want dat zou het kijkplezier vergallen. Weet wel dat Brad Pitt een supergeweldige rol speelt. Hij steelt echt de show in Burn after reading. Toen de film afgelopen was, had ik echt spijt dat het gedaan was. Zo’n leuke en ontspannende film. Ideaal om te ontstressen. Gaat dat zien!

Loft

Dit weekend zijn mijn vriend en ik naar dé Vlaamse film van het jaar geweest. En hebben we detoch al weer hoge bezoekerscijfers met twee verhoogd. Benieuwd of Loft erin zal slagen Koko Flanel van de nummer één plaats als meest bezochte Vlaamse film ooit te verdringen.

En wat vond ik ervan? Wel, toen ik in de filmzaal zat, had ik het gevoel: ja, het verhaal klopt, het klikt allemaal netjes in mekaar. Maar toen we na de film het één en ander aan het herkauwen waren, was ik daar plotseling niet zo zeker meer van. Bepaalde handelingen van de hoofdpersonages leken mij onlogisch en dat gedoe met dat immobiliënkantoor kregen we maar niet goed in het verhaal ingepast. Het ligt misschien aan mij, maar ik vond dat er net een plotwending te veel in de film zat. Toegegeven de ontknoping had ik totaal niet zien aankomen, wat zeker een verdienste van de film is, maar geloofwaardig vond ik het hele verhaal niet.

Dit neemt niet weg dat we erg van de film genoten hebben. Je moet gewoon achteraf niet het plot proberen te ontleden. 😉 De beelden in de film waren werkelijk prachtig. De architectuur van de loft en de andere panden die in beeld kwamen, was magnifiek. Zelden zo’n esthetisch verantwoorde Vlaamse film gezien. Een feest voor het oog.

Ik vond wel dat de film te zeer de nadruk legde op het feit dat mannen smeerlapkes zijn, alsof vrouwen geen overspel zouden plegen. 😉

Wall-e

Gisteren zaten we met zeven vrienden op rij zeven van de filmzaal te genieten van Wall-e. Wall-e is een superschattige film mét een boodschap en een (beetje melig) happy end (het is en blijft Disney, dus ik verklap niks). Ik heb ervan genoten, vooral van de ongelooflijke aandacht voor details die uit deze film sprak en het werkelijk fantastische, woordeloze, eerste deel.

Wel bijzonder jammer dat Kinepolis die het nodig vindt je helemaal uit de sfeer van de film te halen door een pauze in te lassen. Awoert Kinepolis! Als ik pauzes wil tijdens mijn film, schaf ik mij wel een tv-toestel aan. Ik weet dat jullie stiekem hopen mij een te dure en te waterige frisdrank te verkopen of een grote zak popcorn of een duur ijsje. Geef het op, het zal toch niet lukken.

Dit moet mij toch van het hart

Wie stemt er is godsnaam op zo’n gruwelijk irritante site als kinepolis.be? Elke keer als ik in de Supercity naar de film wil, lopen de rillingen van afgrijzen mij over de rug bij de gedachte die site te moeten trotseren om een ticket af te drukken. Zoveel reclame! Zoveel nutteloze flash! Wat is er mis met een simpele en eenvoudige site waarop je snel de juiste informatie kan terugvinden? Een aanfluiting dat deze site op nummer twee eindigt bij de verkiezing van de Site van het Jaar.