Sauna

We hebben genoten, gisteren, van ons bezoekje aan de sauna. Leuk om in een verwarmd buitenzwembad te liggen terwijl de damp ervan afslaat en een lichte motregen voor speciale effecten zorgt. Zeer sfeervol. En we hebben lekker gezweet, natuurlijk, in het ruime aanbod van verschillende soorten sauna’s in ‘t Mineraal. Al heeft mijn vriendje zich weeral niet aan de koude dompelton gewaagd. Het watje! Gelukkig waren er andere manieren om af te koelen. 😉

vriendje van yab – yab : 2-1

Yippie!

De deadline waar ik al meer dan een maand mee in mijn maag zit, is gehaald. Ons projectvoorstel is ingediend: vijf minuten voor de deadline. En toen klonk er heel eventjes heel luid “yes” door ons landschapsbureau. Sorry collega’s, dat moest er even uit. 😉

Ik heb mijn ontspannend avondje sauna straks in ‘t Mineraal wel verdiend!

Wii!

Mijn vriend en ik waren gisteren uitgenodigd op een barbecue bij één van zijn collega’s. De gastvrije collega was al meer dan een jaar verhuisd en had zijn collega’s (zo gaat dat in van die kleine, gezellige bedrijfjes) eindelijk uitgenodigd om zijn nieuwe stekje te bewonderen. Het barbecueplan werd trouwens snel opgeborgen wegens gebrek aan barbecueweer.

Gelukkig gaat er niks boven een lekkere fondue om het een beetje warm te krijgen. Alhoewel dat warm krijgen toch te wensen overliet. Het was bepaald kil in het nieuwe huis. Ik heb de ganse avond zitten bibberen en mijn handen voelden als ijsklompjes. Zelfs dicht bij het fonduestel kruipen, bracht geen soelaas. De collega was vergeten de chauffages op te zetten en die werden blijkbaar niet snel genoeg warm om de temperatuur wat behaaglijker te maken. Een schoonheidsfoutje.

Verder was het een mooi huis, met een prachtige living gekoppeld aan een veranda met glazen dak, waardoor je op mooiweerdagen de sterrenhemel kunt zien. Het huis had ook een prachtige tuin omzoomd door mooie, grote bomen die al een beetje herfstkleuren vertoonden. Alleen jammer van al de trapjes en niveauverschillen in het huis. Het huis was vroeger een fermette waaraan met stukjes en beetjes verbouwd is. Op het bovenverdiep waren er maar liefst vier niveauverschillen. ‘k Zou nogal vaak op mijn gat gaan, ‘s nachts als ik half slapend naar het toilet moest. 😉

Op het einde van de avond, om het eten te verteren, werd de Wii boven gehaald. Na een tennispartijtje of twee kwam mijn bloedsomloop weer op gang. Echt plezant, zo’n wii. De enige spelconsole die mij kan bekoren. Wie weet, als we ooit eens een tv hebben. 😉

Mijn eerste les Russich

Mijn eerste indruk: Russisch is een leukere taal dan Japans. Maar dat kan ook aan de juffrouw gelegen hebben die ongeveer een triljoen keer enthousiaster was dan onze juffrouw Japans. De groep was ook veel kleiner: 12 leerlingen versus 35 leerlingen, het is net iets gezelliger in de les Russisch dan in de overbevolkte les Japans. De juffrouw Russisch is een rasechte Russische, die nog maar negen jaar in ons land woont, waardoor ze met een schattig Russisch accent praat. ‘t Is een echte babbelkont bovendien die ook de nodige aandacht besteedt aan het overbrengen van de Russische cultuur. Ik mocht haar van bij de eerste oogopslag. Heb trouwens al een leuk gesprek gehad met haar over democratie in Rusland en de positie die Poetin (volgens mij zo’n beetje de nieuwe tsaar) daar nu inneemt. Ik heb het gevoel dat ik zaterdagochtend met plezier vroeg zal opstaan om de les bij te wonen.

PS: Er zaten meisjes bij mij in de les die op foto’s Lenin en Stalin niet herkenden. Ik viel bijna van mijn stoel.

Das? Welke das?

En zo is nog maar eens bewezen dat je niet alles moet geloven wat je op ‘t internet leest. 😉

PS: In ‘t echt is Lies nog veel mooier en liever dan ze op de foto lijkt. En dat buikje, is toch ondertussen al echt wel een flinke dikke buik geworden. Benieuwd naar het baby’tje dat er binnenkort zal uitkomen.

PS: Goya weet nu eindelijk wat een smoothie is. Hoeft hij daar geen vieze gedachten meer bij te hebben. 😛

Toeval

Jaja, het bestaat. Begin deze week kocht ik een nieuw kookboek met recepten voor smoothies. Voor de schappelijke prijs van vier euro was ik in één klap 46 mooi geïllustreerde smoothierecepten rijker. Daar kan een mens niet voor sukkelen, denk ik dan.

Donderdagavond was ik in dit boek op zoek naar een geschikt recept voor een dessert. Mijn oog viel op de banariosmoothie. Een simpele smoothie met banaan en Oreo-koekjes. Het klonk lekker, maar Oreo-koekjes, daar had ik nog nooit van gehoord. Een snelle internetzoektocht leverde mij echter meteen een berg informatie van Oreo-liefhebbers op. Omdat ik echter niet zeker was dit soort koekje in de winkel te kunnen vinden, besloot ik op safe te spelen en toch maar voor de tropicanasmoothie te gaan.

En nu de clou van mijn verhaal. Deze ochtend heb ik mij nog maar net achter mij bureau genesteld of mijn lieve collega U vraagt of ik geen zin heb in een koekje. Jawel, jullie raden het al, een Oreo-koekje. Blijkbaar stond er één of ander promoteam in het Centraal Station pakjes koekjes uit te delen. Jammer genoeg had ikzelf het team gemist, maar dankzij mijn collega heb ik toch een koekje kunnen proeven. Ik ben nu geen Oreo-leek meer. 😉

En zo werd mijn culinair begrippenkader weer een klein beetje uitgebreid.

Squash

Toen ik daarstraks hijgend en puffend bij de squash aankwam (ik was de tijd wat uit het oog verloren omdat ik aan het kuisen was, we verwachten morgen namelijk hoog bezoek), bleek het veldje dat ik mooi op tijd telefonisch gereserveerd had, helemaal niet gereserveerd te zijn. Was ik helemaal voor niks door de regen gekomen. :-( Gelukkig kwam er snel een veldje vrij en konden we toch nog twintig minuutjes spelen, op kosten van de zaak natuurlijk, want zij hadden een fout gemaakt. En na die twintig minuutjes kwam er een ander veldje vrij en zo hebben we in totaal toch mooi vijftig minuten volgemaakt voor de prijs van een half uur. ‘k Vond het helemaal niet zo erg dat ze ons vergeten waren op te schrijven. 😉