Niet veel spannends gebeurd deze zondag. Mijn vriend en ik zijn ondertussen een beetje uitgewandeld geraakt. De Leuvense straten hebben nog weinig geheimen voor ons. Gelukkig zijn we nog wel even zoet met onze nieuwe puzzel! En genoten we van alweer een heerlijk avondmaal van Convento Food. Bonuspunten voor de heel lekkere Belgische wijn. Haksberg, echt een ontdekking!
Deze zaterdag ons appartementje een grondige kuisbeurt gegeven (want dat wordt zoveel sneller vuil als je met twee mensen full time thuis bent) en opnieuw eten voor een paar dagen ingeslagen bij onze favoriete traiteur Convento food. Net zoals de vorige keer bleven mijn vriend en ik even plakken voor een babbel met de uitbater. Echt, ik duim zo hard dat al die hardwerkende horecamensen deze storm overleven… Ondertussen doen mijn vriend en ik ons best om de Leuvens horeca zoveel mogelijk te steunen. We voegden trouwens meteen de daad bij het woord en kochten twee flesjes natuurwijn bij Surlie. Ik neem me al lang voor daar eens een glaasje wijn te gaan drinken, maar het zit daar meestel vol en wie weet hoe lang het nu zal duren eer restaurants en cafés weer open mogen. Dus dan proeven mijn vriend en ik hun wijnen maar thuis, he.
En óf het lekker was!
Gespot tijdens onze avondwandeling: wildlife dat de Leuvense stad overneemt.
Een dagje verlof genomen, deze vrijdag. Kwestie van niet helemaal stapelzot te worden van godganse dagen naar een computerscherm te staren. Bovendien heb ik, met het wegvallen van onze paasvakantie in Slovenië, nog zoveel verlofdagen dat ik vrees ze nooit meer op te krijgen dit jaar. En aangezien de eindejaarsperiode naar alle waarschijnlijkheid weer razend druk gaat worden, is het niet mogelijk om dan nog wat verlofoverschot weg te werken.
Begonnen aan onze tweede puzzel van deze bizarre coronaperiode. Benieuwd of deze even snel klaar zal zijn als de vorige.
Terwijl mijn vriend naarstig zit te werken, trek ik naar één van mijn favoriete Leuvense plekjes: de prachtige Kruidtuin, waar de blauwe regen nu volop in bloei staat. Dat het zonnige weer de mensen naar ijsjes doet verlangen, blijkt uit de gigantische wachtrij voor gelatería Dedacenza op het Ladeuzeplein.
Nog wat fotootjes van de terugweg:
En sushi van Taste of Asia om het weekend goed in te zetten!
Onze laatste Hello Fresh maaltijd van de week en meteen ook de makkelijkste. Ditmaal waagde mijn vriend zich aan de risotto met buffelmozzarella, tomaat, verse basilicum en pecorino. Een mooi, kleurrijk gerecht dat perfect bij mijn bord paste en waarvoor niet te veel pannen vuilgemaakt moesten worden. 😉
Ter ere van de verjaardag van onze kameraad-whiskyliefhebber organiseerden we een klein virtueel feestje. Toegegeven, de opkomst was met drie personen erg beperkt te noemen, maar we kunnen het er allemaal over eens zijn dat het de kwaliteit is die telt en niet de kwantiteit. Mijn vriend en ik trokken een flesje rode wijn open, terwijl onze kameraad genoot van een geuze met een infusie van basilicum (I know, ik vond het ook een bizarre combinatie).
Naast het uitwisselen van coronavirus war stories, hadden we het ook over de afstand die onze kameraad van zijn vriendin scheidt, die in Australië woont. Op zich al niet evident om zo’n long distance relationship te onderhouden in normale tijden, al slagen ze daar wonderwel in. Maar op dit moment is het zelfs niet mogelijk om te voorspellen wanneer ze elkaar opnieuw fysiek zullen kunnen vastpakken. Ik sympathiseer enorm, want ik mag er niet aan denken in deze periode van mijn vriend gescheiden te zijn. Ok, helemaal alleen is onze kameraad niet: zijn twee dochters komen regelmatig over de vloer, maar toch, je partner moeten missen op dit moment, het is niet evident. En dan mogen we ons nog gelukkig prijzen dat de moderne communicatiemiddelen contact houden zo eenvoudig maken. Dat was vroeger wel anders.
Enfin ja, het was fijn om te kunnen bijkletsen en het deed deugd te horen dat het, gezien de omstandigheden, goed ging met onze kameraad.
PS: Het ideale tegengif in coronatijden: chocolade van Bittersweet!
En als uitsmijter nog een mooie zonsondergang:
Ditmaal staat er gebakken zeebaars met zelfgemaakte salieboter op het menu. Alweer een vrij gecompliceerde bereiding (serieus, we moeten zelf kruidenboter maken!). Zal ons leren om voor de original box te gaan, volgend keer toch maar de quick & easy kiezen. Allez, ‘t is niet dat we die recepten niet gemaakt krijgen, maar eerlijk, ik zie me na een werkdag van tien uur niet nog eens een uur in de keuken kruipen om eten te maken. Maar ik moet toegeven dat de recepten van Hello Fresh echt wel heel lekker zijn. De aardappelfrietjes met kerrie-olie gebakken in de over zijn heerlijk en ook de zeebaars is om duimen en vingers af te likken.
Wat fotootjes van mijn avondwandeling:
En onze puzzel is afgewerkt (denk dat we alle records verbroken hebben):
Mijn vriend en ik moeten tegenwoordig echt moeite doen om nog originele plekken te vinden om te wandelen in Leuven. Dus ja, nog maar eens gewandeld naar de Abdij van Keizersberg, dan maar. Altijd mooi, zeker in de lente onder een stralend zonnetje.
Vervolgens een beetje op goed geluk doorheen Leuven gezworven en zowaar een onbekend plekje ontdekt. Dit was honderd procent zeker ons allereerste bezoek aan de Groefstraat en het Groefplein. Ik wist zelfs niet dat Leuven een straat en een plein met dit naam had.
Op onze terugweg naar ons appartement doen we een tweede fijne ontdekking: het raam bij Belgaleiro (een Belgisch-Braziliaans café vlakbij het Sint-Jacobsplein waar we al een paar keer eerder gepasseerd zijn) staat open. Nieuwsgierig werpen we een blik doorheen het raam om te zien wat ze verkopen. En jawel, er staan zowaar verse mojito’s op het menu! En zelfs al is het een heel pak frisser dan de voorbije dagen, die mojito is snel besteld. Heerlijk! En supervriendelijke mensen. Je kan er trouwens ook eten afhalen of laten leveren. Hun menu vind je op facebook.
Thuis gekomen, wagen we ons (nuja, laten we eerlijk zijn: mijn vriend is de kok in huis) aan ons grootste lockdownexperiment tot nu toe: onze allereerste Hello Fresh maaltijd! Grote garnalen in citroen-knoflookmarinade. In plaats van 45 minuten doet mijn vriend er in totaal bijna anderhalf uur over om dit alles klaar te maken. Ik denk niet dat wij al ooit zo fancy gekookt hebben op ons appartementje. De zeldzame keren dat we zelf koken, beperken we ons meestal tot een wokgerecht of een ovenschotel. Enfin, iets waar je een minimaal aantal pannen voor nodig hebt, geen ganse pannenset. Maar eerlijk: het is echt superlekker en het presenteert erg mooi.
Puzzelvooruitgang:
Beetje een luie Paaszondag. De voormiddag brengen mijn vriend en ik al puzzelend door. Die puzzel vordert verrassend snel. Ik denk dat we allebei een nieuwe verslaving hebben. 😉
We puzzelen tot de deurbel gaat: onze paasbrunch van Octobar staat voor de deur. Uiteraard starten we onze brunch met een glaasje champagne met een oestertje daarbij. Mijn vriend en ik mogen dan wel niet gelovig zijn, we grijpen die kerkelijke feestdagen graag aan om het gezellig te maken. Daarna smullen we van de heerlijke kreeft, om af te sluiten met de vitello tonnato. De rest van de gerechtjes laten we fijn in de koelkast staan tot ‘s avonds, want de brunch is nogal copieus uitgevallen.
Na nog een beetje puzzelen, geven we onszelf een schop onder ons gat en gaan we naar buiten voor een wandeling. Ditmaal brengen onze omzwervingen ons naar de bloeiende kerselaars van Kessel-Lo.
‘s Avonds verorberen we de rest van de paasbrunch: de gerookte zalm met krielaardapelen met pastasalade en cocktail gamba’s en de snowcrab salade met pittabrood. Met een toepasselijk flesje witte wijn van Dulst erbij, natuurlijk!
Prachtig weertje, deze Paaszaterdag. Het lijkt wel alsof de coronacrisis het beste in moeder natuur naar boven haalt: een stralend zonnetje, schitterende blauwe hemel, frisgroene bladeren aan de bomen en welig tierende wilde bloemen overal. De lente lijkt zoveel mooier dan andere jaren. Alsof de aarde zegt: jullie mensen hebben lang genoeg hoog van de toren geblazen, dit virusje zal jullie wel klein krijgen en om mijn overwinning te vieren, trek ik mijn mooiste kleed aan. (Jaja, ik weet dat deze langdurige droogte alweer desastreus is voor onze watervoorraden.)
Om onze actieradius wat te vergroten, kiezen we ditmaal voor een fietstochtje. Afwisseling moet er zijn, nietwaar? We pompen de banden van onze oude fietsen op (bluebikes mogen enkel gebruikt worden voor essentiële verplaatsingen) en beginnen aan de Meerdaalroute. De fietsroute brengt ons eerst door hartje Leuven, vervolgens fietsen we over de campus in Heverlee, door Egenhovenbos (déjà vu) en steken we de E40 over (zo weinig auto’s, surreëel). We fietsen over de verrassend smalle Brede Weg doorheen een prachtig glooiend landbouwlandschap. Heerlijk om in alle rust door de velden te fietsen zonder amper één auto tegen te komen.
We passeren een mooie holle weg (die heel toepasselijk Kleine Hollestraat heet) en fietsen vervolgens naar de Zoete Waters in Oud-Heverlee. We zien een ellenlange rij mensen staan aanschuiven voor een ijsje. En alhoewel het ideaal ijsjesweer is, passen we toch maar. De route leidt ons via de Onze-Lieve-Vrouw van Steenbergenkapel recht Meerdaalwoud binnen. Echt heerlijk om te fietsen tussen de bomen. Best wel een uitdagende route ook, want vrij heuvelachtig en dat op onze oude, versleten fietsen met half werkende versnellingen.
Terugkeren doen we ditmaal via een tunnel onder de E40, langs het Rekencentrum, het Arenbergkasteel, de kerk van Heverlee en de onvermijdelijke Parkabdij, die uiteraard niet mag ontbreken op een toeristische route van de mooiste plekjes in en rondom Leuven.
Na zo’n prachtige fietstocht smaakt het heerlijke eten van Convento Food dubbel zo goed. Op ons bord: gevulde aubergine met vijg, kerstomaat, mozzarella, pesto, met geroosterde vergeten groenten en krielaardappeltjes.
Mijn vriend en ik hebben allebei een dagje verlof op Goede Vrijdag. Het stralende weer maakt het daarom extra moeilijk om in ons kot te blijven. Dus trekken we opnieuw naar één van de meest populaire wandelplekken in Leuven: de prachtig Parkabdij. (Tja, het wordt steeds moeilijker om plekken te vinden die we de voorbije weken nog niet bezocht hebben.)
Voor de corona-annalen:
Na onze wandeling doen we een flesje cava open voor het virtuele aperitief met mijn broertje en zijn vriendin, die EINDELIJK in hun nieuwe woning getrokken zijn. Nog zonder badkamer weliswaar, maar goed, aan de wasbak in de keuken kan je je ook wassen. 😉 We klinken op hun nieuwe woonst en wensen de vriendin van mijn broertje veel beterschap, want ze heeft bij het verhuizen haar voet omgeklonken en nu zijn haar ligamenten verrekt. Na het gezellige aperitief genieten we van de heerlijke zeebaars in Mediterraanse saus van Convento Food. Echt om duimen en vingers van af te likken, zo lekker. Uiteraard met een glaasje wijn erbij. Wij zijn geen barbaren!
En als dessertje een paar heerlijke pralines van Bittersweet, opnieuw open met Pasen in het vooruitzicht. Zo blij om te merken dat al onze vaste waarden in het Leuvense culinaire landschap één voor één weer de deuren openen.
Puzzel vooruitgang:
