Rundsteak met gebakken radijzen, tzaziki en zoete aardappel:
Kip met groene groenten en kikkererwten in Oosterse jus (mét extra spinazie):
Oostendse aardappel met prei, garnalen en bieslook (mét extra garnalen):
Sushi dinner!
Na de laatste vergadering van de dag, die maar liefst van 17u tot 20u uur duurde en niet bepaald over één van mijn favoriete onderwerpen ging, vond ik dat ik wel een heerlijke sushischotel van Kintsugi verdiend had! Met dank aan mijn vriend om de bestelling te plaatsen én af te halen zodat we ons vlak na het einde van mijn vergadering op de sushi konden storten.
20 kilometer in de benen
Deze zondag hadden mijn vriend en ik ons voorgenomen om een stevige wandeling te maken. Ons oog viel op een wandeling van bijna veertien kilometer die ons van de Abdij van Vlierbeek naar het Linden- en Chartreuzenbos zou brengen. Een beetje een combinatie van een aantal eerdere wandelingen. Tja, het wordt moeilijker en moeilijker om in de omgeving van Leuven nog door ons onbewandelde bos- en veldwegels te vinden en we hadden geen van beiden zin in een fietstocht. We stapten daarom de afstand van ons appartement naar de Abdij van Vlierbeek en konden zo onderweg genieten van wat mooie street-art.
Voor een stevige wandeling heeft een mens natuurlijk energie nodig, die werd geleverd door de heerlijke zarzuela van de 3 Tonghen. De anijszaad in de soep zorgde voor een bijzondere toets. Heerlijk!
Déjà vu:
De nog kale wijngaarden, die wij in de herfst in volle glorie konden bewonderen:
Ondertussen de tel kwijt van het aantal keer dat we de Chartreuzenberg beklommen hebben:
Volgens mijn app hadden we op het einde van de wandeling iets meer dan twintig kilometer in de benen. Niet slecht! Alvast reden genoeg om ons te trakteren op de laatste restjes van de 3 Tonghen. Nuja, wat heet restjes… Met die gehaktballetjes en lasagne hadden wij alvast stevig gegeten!
Albondigas met een glaasje rode wijn:
Lasagne met witte en groene asperges:
Kruidtuin en tapas
Vooral rustig aan gedaan, deze dag van de arbeid. Dat mag ook wel eens! We konden onszelf net genoeg motiveren voor een wandeling naar de prachtige Leuvense Kruidtuin. Mooi in elk jaargetijde! En de blauwe regen begint stilletjes aan in bloei te geraken. Een tip voor de komende dagen.
Voor de fans van rododendrons:
En de fans van azalea’s:
Appelbloesem:
Bij het plaatsen van onze bestelling bij de 3 Tonghen, hadden we het moeilijk om een keuze te maken uit het aanbod, daarom besloten we van het eerste weekend van mei een heus tapasweekend te maken. Lekker makkelijk ook. Meteen eten voor drie dagen!
Carpaccio van tomaat met huisgemaakte basilicumdressing, canneloni van jamon serano en burata met balsamicocrème:
Gepocheerde gamba’s:
Werkelijk heerlijke paëlla:
Tapas van De 3 Tonghen
Alweer een zot drukke werkweek achter de rug. Doordat de werkdruk zo hoog ligt, lijkt het alsof ik tegenwoordig alleen nog maar werk, eet, puzzel, wandel en slaap. Ik kan me amper nog voorstellen hoe ik er vroeger zoveel hobby’s op kon nahouden. Nu knipper ik twee keer met mijn ogen en de werkweek is alweer om. En zelfs al werk ik nu structureel op zondagavond dan nog geraak ik die stroom e-mails niet de baas…
Enfin, reden genoeg om vrijdag onze ingevroren margarita van El Sombrero te laten ontdooien en te klinken op het weekend en mijn mooie bloeiende orchideeën.
En bij zo’n aperitief hoort natuurlijk een heerlijk aperitiefbord van De 3 Tonghen!
Gevolgd door een heerlijke vitello tonnato:
En tataki van tonijn met zeewiersalade en opgelegde gember:
En we sloten de maaltijd af met gevulde courgette:
En ook de zon vierde mee dat het weekend was!
De laatste pandemie-puzzel
Omdat ik het puzzelen toch wat begon te missen, heb ik mij er stiekem nog eentje aangeschaft. De laatste. De allerlaatste. Als deze puzzel af is, hoop ik gevaccineerd te zijn. En dan mogen al mijn pandemie-puzzels voor een paar jaar de kast in.
De Foodbag oogst van de week
Kleurrijke wok met gebakken rijst en pindasaus (jammer genoeg ontbrak de babymaïs in de Foodbag):
Asperges met garnalen, rode krieltjes en mierikswortel-yoghurt (heerlijk gerecht, alleen de krieltjes vielen ons wat tegen):
Bloemkoolrisotto met scampi:
En als uitsmijter wat prachtig bloeiende kerselaars in Kessel-Lo, gekiekt op één van mijn avondwandelingen:
Blitzbezoek aan Durbuy
Iets later dan gepland reden mijn vriend en ik Durbuy binnen, alwaar het op het eerste gezicht behoorlijk druk was. Duidelijk dat veel mensen op deze frisse, maar zonnige zondag van het mooie weer wilden profiteren door te slenteren in de gezellige straatjes van het ‘kleinste stadje ter wereld’. We parkeerden onze wagen op de parking aan de oevers van de Ourthe vlakbij het centrum en begonnen aan onze ontdekkingstocht.
De handelaars probeerden duidelijk een graantje mee te pikken van de vele bezoekers in de straten. Overal werd take-away aangeboden en de bankjes zaten vol met mensen die genoten van een drankje of een ijsje. We zagen zelfs wat mensen illegaal op een terras zitten! Wie had gedacht dat er ooit een tijd zou komen dat een terrasje doen illegaal zou zijn…
Maar first things first: op zoek naar een openbaar toilet! Dat vonden we gelukkig vrij snel: zo’n moderne doos waar je helemaal niets meer moet aanraken, enkel de knop om buiten te geraken. Nu daar nog iets op vinden en dit soort toiletten is volledig coronaproof. Na mijn blaas geledigd te hebben, kon ik optimaal genieten van de gezellig straatjes van Durbuy.
Mijn vriend liet zich verleiden tot de aanschaf van een broodje speenvarken, vers van ‘t spit en heel erg lekker. Ik pikte een paar stukjes vlees van zijn broodje, maar zorgde dat ik genoeg ruimte overhield om te genieten van een heerlijke gelato.
We sloten ons bezoek aan Durbuy af met een korte wandeling langs de oevers van de Ourthe, waar een mooi langgerekt park was aangelegd.
Enorm genoten van dit frisse, maar zonnige weekend bij onze Waalse vrienden!
Pech in Wéris
Na de uitspattingen van de vorige avond, bleven mijn vriend en ik zo lang mogelijk in bed liggen. We zaten nét aan tafel toen de bediening aanklopte om ons ontbijt te serveren. De jongedame die het ontbijt bracht, moest een paar keer op en af lopen om alles uit te stallen op onze tafel. Brandstof genoeg om de dag door te komen!
Na het ontbijt pakten we onze spullen bijeen en verlieten we de kamer. We bedankten het personeel voor de fantastische ervaring en maakten een mooie wandeling doorheen de velden en langs de megalieten van Wéris. Overal stonden sleutelbloemen en paardenbloemen in bloei. Wat een prachtige lente! En de aanwezigheid van die mysterieuze dolmen en menhirs gaf de wandeling nog net dat tikkeltje extra.
Steen in beweging van Guy Janssen:
Pittoresk kappeletje:
Wéris is duidelijk een fan van kapelletjes:
En nog een kappelletje!
Na de wandeling keerden we terug naar de parking van Le Cor de Chasse, om van daaruit naar het koninkrijk van Marc Coucke te rijden. Helaas weigerde onze cambio om op te starten. Zelfs de boordcomputer gaf geen teken van leven meer. Dat kon maar één ding betekenen: een platte batterij. We overwogen eerst om bij Le Cor de Chasse te gaan vragen of ze geen startkabels hadden, maar dat idee lieten we al snel varen. In zo’n Cambio abonnement is immers ook pechbijstand inbegrepen. Dus gebeld naar Cambio, alles nog eens dubbel gecheckt: uiteraard kregen we de wagen nog steeds niet aan de praat.
We hielden een beetje ons hart vast: wie weet hoe lang we op een zondagnamiddag zouden moeten wachten op bijstand in dit boerengat. Maar hey, dat bleek ontzettend mee te vallen. De VAB zou er over een dik half uur zijn. Dus maakten we nog een klein wandelingetje in de buurt en keerde mijn vriend naar de wagen terug een vijftal minuten voor de verwachte aankomst van de reparateur. Ondertussen maakte ik nog een ommetje in Wéris zelf. Na een dik kwartier kreeg ik al bericht van mijn vriend dat onze cambio gemaakt was. Amai, dat was snel! Ik maakte meteen rechtsomkeer.
Tegen dat ik terug bij de wagen was, was de VAB alweer vertrokken. De reparateur had tegen mijn vriend gezegd dat iemand de kabel van de batterij had losgemaakt. Dus de batterij was helemaal niet plat, zoals we eerst dachten. Vreemd, want wij waren helemaal nergens aangekomen en wie prutst er nu zonder reden aan de batterij van andermans wagen? Bizar verhaal, maar het belangrijkste is dat we weer verder konden! Blij dat we zo snel geholpen waren!
Op naar Durbuy!
Culinair genieten bij Le Cor de Chasse
Na meer dan 18 kilometers gewandeld te hebben, genoten mijn vriend en ik van een uitgebreid bad in onze comfortabele hotelkamer bij Le Cor de Chasse. Amai, onze stramme spieren hadden er deugd van!
Onze kamer bevond zich onder het dak en om daar te geraken, moesten we vlak na de inkomdeur van onze kamer een trap beklimmen. We vreesden al even dat we telkens met onze borden de trap op en af moesten gaan, omdat bij eerdere hotelbezoeken de bediening nooit de kamer betrad met het eten, maar in Wallonië worden de coronamaatregelen duidelijk een beetje anders geïnterpreteerd dan in Vlaanderen, de bediening kwam gewoon de trap op met onze borden en we kregen zelfs de sommelier over de vloer met aangepaste wijnen voor elke gang. Serieus, zo wil ik nog wel eens in alle afzondering op de kamer dineren!
En ja, op culinair vlak moest de ‘cocooning in the room’ menu niet onder doen voor 0ns bezoek in 2014.
Appetizers:
2x Omble de fontaine:
En gravelax/ daikon/ ‘cailloux de Morville’ de le ferm Paquet/ ponzu
Jjambbong/ edamame/ salicorne:
Poisson du jour/ célerisotto/ céleri lactofermenté/ huile de capucine/ oeufs de poisson/ algues:
Asperge/ crabe/ chou rave au beurre noisette/ lait fermenté/ popcorn:
Agneau/ petits pois/ ‘nepeta corsica’/ ail des ours/ oignon noir:
Mangue/ coco/ shiso:
Inspiration du parfum ‘L’homme de Guerlain': citron vert/ menthe/ bergamote/ thé vert:
Versnaperingen en Diplomatico Rum:
Dat we na al dat lekkers niet ver meer naar ons bed moesten strompelen, was absoluut een pluspunt!