The ladies who lunch

Ons kliekje van de Ultimas zet onze lunch–traditie dapper verder. Toegegeven, dit moet de meest verschoven lunchafspraak ooit zijn, maar hey, het was het wachten meer dan waard! Zelfs al liet het weer niet toe om buiten op een terras te eten, op de eerste verdieping van Le Pain Quotidien in de Koninginnegalerij was het ook gezellig vertoeven. Extra pluspunten voor de zalig zure limonade: zo zuur dat mijn tong even niet wist wat haar overkwam na mijn eerste slok. Onverwacht, want tegenwoordig is alles zoeter dan zoet en ik ben al van jongs af aan een grote fan van zuur. Helaas lijkt de smaak zuur uit de gratie gevallen te zijn. Dus kon ik niet anders dan een tweede glas bestellen! Heerlijk!

Met dank aan mijn fijne gezelschap voor deze gezellige lunch. De normaliteit komt in zicht!

Demervalleiwandeling

Vandaag had ik afgesproken met een vriendin uit oud-studiegenoot uit Tongeren om samen te gaan wandelen (hoe origineel!). Ik had me zelfs speciaal voor de gelegenheid een nieuwe wandelrugzak aangeschaft, aangezien mijn vriend zijn rugzak meegenomen had naar Genève.

Mijn vriendin kwam mij afhalen aan het station van Langdorp en van daar reden we samen naar het startpunt van de wandeling: de Heimolen, een originele Brabantse staakmolen, waarvan helaas de wieken tijdelijk verwijderd waren. Spijtig, want een molen zonder wieken is maar een zielig gezicht.

De wandeling van een kleine 14 kilometer was erg gevarieerd en bracht ons langs naaldbossen, loofbossen, landbouwwegels, holle wegen en de Demer, die de wandeling zijn naam gaf. Echt een prachtige wandeling die ik zeker nog eens met mijn vriend opnieuw wil doen in een ander jaargetijde.

Tijdens de wandeling hadden we uitgebreid de tijd om bij te praten en dat was nodig, want we hadden elkaar al een hele tijd niet meer gezien. We praatten over haar kinderen (OMG haar oudste begint in september te studeren aan de KU Leuven! Waar is dat kleine ventje met zijn schattige bolle wangen naartoe, dat aarzelend zijn eerste stapjes zette?), de vaccinatiecampagne en ‘t leven in het algemeen. Ik maakt me samen met haar zorgen over haar vriend die duidelijk richting burnout aan het snellen is, zonder dat aan zichzelf te willen toegeven.

En we eindigden de wandeling waar we hem begonnen waren: bij de Heimolen.

Na de wandeling reden we samen naar Leuven om iets te eten bij het Moorinneken. Bij het binnenrijden in Leuven, stopte mijn vriendin kort voor mijn appartement, zodat ik snel van schoenen kon wisselen. We parkeerden de wagen in het Ladeuzeplein en wandelden door de drukke Leuvense straten naar het terras van het Moorinneken, een ideale plek voor wie houdt van mensen kijken.

We bestelden de kreeftenbisque. Spijtig genoeg maakte mijn vriendin een onverhoedse beweging waardoor een gedeelte van de soep in haar schoot terecht kwam. Gelukkig snelde het personeel haar te hulp met handdoeken en servetten en kon mijn vriendin zich vervolgens fatsoeneren in het toilet. Ze had zo’n sneldrogende wandeloutfit aan, dus de schade viel erg mee. Ik zag alvast geen soepresten meer toen ze terug keerde van het toilet. We lieten dit kleine akkefietje alvast niet aan ons hart komen en bestelden nog een tweede gerechtje dat niet moest onderdoen voor het eerste gerechtje. De Sint-Jacobsvruchten met beuling waren fenomenaal!

Kreeftenbisque met kreeft, zeekraal, asperges, garnaal & wortelcréme:

Sint-Jacobsvruchten met een créme van broccoli, gebakken beuling en crumble van spek:

Na het diner namen we afscheid, want de weersvoorspellingen gaven zwaar onweer ‘s avonds en mijn vriendin zag het niet zitten om op dat moment nog in de wagen te zitten. Ik kon haar geen ongelijk geven en wandelde samen met haar naar de ondergrondse parking. We beloofden elkaar snel weer te zien, bij hopelijk iets zonniger weer!

Een gezellige zaterdagavond in Leuven

Onder het motto: we moeten profiteren van dat terrasjesweer, had ik zaterdagavond afgesproken met een kameraad en oud-studiegenoot om eindelijk mijn bon van Sud Sud Bistro te verzilveren die ik bijna een jaar geleden van mijn collega’s had gekregen en dreigde te vervallen. Om zeker plek te hebben op het terras spraken we af om 17.30u. En ja, we hadden geluk, we slaagden er zelfs in dat ene leuke tafeltje op de Drie Engelenberg te veroveren.

We hadden alle tijd van de wereld, dus startten we met wat gemarineerde olijven en gegrilde amandelnoten, vergezeld van ongelooflijk lekkere Holstein met hummus. Echt zo lekker dat we later op de avond nog een tweede portie bestelden. Ook een dikke aanrader: de garnaalkroketjes en de inktvisjes met (veel) look en peterselie. Mijn kameraad dronk een biertje bij de tapas, terwijl ik voor de natuurwijnen ging. Ik kreeg per ongeluk wel een glas rode wijn in plaats van een glas witte wijn, maar hey, die was ook lekker!

We sloten de avond af bij Surlie, kwestie van het thema van de natuurwijnen verder te zetten. Ik deel graag een fotootje met jullie van onze favoriete wijn van de avond, een Sassoscuro Emilia Rosso.

Op stap in Leuven met Mademoiselle Julie

Nu de coronamaatregelen eindelijk aan versoepeling toe zijn, maakten Mademoiselle Julie en ik van de gelegenheid gebruik om een vervolg te breien aan onze succesvolle date in De Hoorn, bijna een jaar geleden ondertussen.

Ik ging haar vrijdagavond rond een uur of zes afhalen aan het station van Leuven en we trokken de stad in voor een aperitiefje. Tot onze verbazing vonden we nog een onbezet tafeltje op het terras van Barvista op de zeer drukke Oude Markt, waar we genoten van twee zeer lekkere cocktails. Ik probeerde eerst de old fashioned en vervolgens de passion margarita. Dik in orde!

We zetten de avond verder op het terras van Zoff, keuvelend over onze nieuwe jobs (yep, allebei in volle coronacrisis van job veranderd, al is Julie nog wat straffer: die veranderde ook van werkgever), de coronacrisis en het bijhorende grotsyndroom (waar ik, toegegeven, niet echt last van heb). Het was voor mij de eerste keer dat ik een maaltijd at bij Zoff, dat in mijn hoofd meer een aperitiefbar is. En waw, wat een aangename verrassing. De tonno alla griglia was werkelijk uitstekend! En de wijnen smaakten ook naar meer. Vreemd dat ik hier nog niet eerder at.

We sloten de avond af met een wandeling door de Leuvense straten, genietend van de nog steeds aangename temperaturen. Julie slaagde erin, net als de vorige keer, just in time haar trein te halen. 😉

Ik kijk al uit naar onze volgende date!

Lunch bij Bar Leuv

Genoten van een goeie babbel met mijn collega op het gezellige terras van Bar Leuv, een ideale plek voor een vrijdagse lunch. Mijn collega zat de laatste tijd wat minder goed in haar vel op het werk, maar heeft nu de knoop doorgehakt: ze gaat een jaar ouderschapsverlof opnemen en halftijds werken. Je zag gewoon dat er een gewicht van haar schouders was gevallen door die beslissing te nemen. Soms moet je gewoon voor je eigen geluk kiezen. Werk is ook maar werk. (En ja, ik weet dat die uitspraak niet helemaal strookt met mijn werkdagen van meer dan tien uur, maar elk mens is anders, he)

Voor de eerste maal trouwens de wafel met spek en eieren geprobeerd. En amai, dat smaakte! Kom ik zeker nog eens voor terug.

Sushi at Goofball’s!

Altijd een plezier om op een mooie, warme avond in de tuin van Goofball en haar gezin te genieten van sushi en een goed glas champagne, gevolgd door een lekker glaasje wijn! Met sushi van Kintsugi, uiteraard!

En die Maine Coon blijft maar groeien!

Leestip voor jonge lezers:

En als uitsmijter: Wat is rood en heeft de pest aan iedereen?

Onweer op het terras

Vrijdagavond had ik afgesproken met een goeie vriendin die ik al veel te lang niet meer gezien had. Het toeval wilde dat ze net deze vrijdag de sleutels van haar voormalige appartement ging afgeven bij haar huurbaas. Ze is immers sinds kort de trotse eigenares van een eigen woning in Aarschot. Jammer dat ze wegtrekt uit Leuven, maar goed Aarschot ligt maar op een paar minuten sporen van Leuven, zo kom ik daar ook nog eens!

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de plannen om samen een terrasje te doen bijna had afgeblazen. Code Oranje leek me niet meteen ideaal terrasjesweer te zijn, maar hey, living on the edge, nietwaar. En als het echt te erg zo beginnen onweren, dan konden we nog altijd uitwijken naar mijn appartement en een zielige fietskoerier iets laten leveren.

We hadden afgesproken om 19u op het terras van Van de Weyer. Mijn vriend had laten weten dat ze een twintigtal minuten te laat zou zijn. Haar afspraak met de huurbaas had vertraging opgelopen. Geen erg! Ik bestelde me alvast een glaasje cava als aperitief. Ondanks de dreigende donderwolken zaten er best veel mensen op het terras en het stelde me ook gerust dat de uitbaters van de restaurant op het Martelarenplein hun parasols nog allemaal hadden opstaan. Meestal doen ze de terrassen dicht als het echt heel slecht weer dreigt te worden.

Net toen ik mijn vriendin in de verte zag aankomen, vroeg een vriendelijke heer mij of ik geen zin had om hem te vervoegen aan mijn tafeltje. Hij had blijkbaar in de mot dat ik al een tijdje alleen zat. Ik bedankte hem voor zijn vriendelijke aanbod, maar zei hem dat mijn date onderweg was. Ik denk wel niet dat hij zich aan een vrouwelijke date verwacht had.

Uiteraard hadden mijn vriendin en ik veel bij te praten. Ik was zeer nieuwsgierig naar haar nieuwe woonst en ze toonde me een uitgebreide fotoreportage. Tussen al dat gebabbel door bestelden we garnaalballetjes als voorgerecht en asperges als hoofdgerecht, uiteraard met nog een glaasje cava erbij. Toen de dienster ons onze glazen bracht, zei ze dat de cava op kosten was van de heer die me aan het begin van de avond had aangesproken. Sympathiek! We klonken op zijn gezondheid en zetten ons gesprek verder.

En ja, op een gegeven moment viel er een stevige regenbui uit de lucht, maar we hadden een strategische plek onder een parasol uitgekozen die ons helemaal droog hield. Lang duurde de bui niet en het echte onweer leek Leuven links te laten liggen, dus lieten we ons nog verleiden tot een lekker dessert. Sabayon, amai dat was lang geleden!

We hielden aan de avond ook nog twee witte rozen over. Eveneens een geschenk van onze bewonderaar aan de andere tafel. Want ook bloemenverkopers hebben het moeilijk gehad tijdens de coronacrisis!

Ik hoop dat mijn vriendin heel gelukkig wordt in haar nieuwe woonst en kijk al uit naar mijn eerste bezoek.

Spelletjes op Pinkstermaandag

Het stond in de sterren geschreven dat er een vervolg zou komen op onze eerste succesvolle spelletjesnamiddag. En is er een beter moment om samen spelletjes te spelen dan een extra vrije maandag in de werkweek? Dank u, meimaand om ons van zoveel vrije dagen te voorzien!

Ditmaal introduceerde ik een nieuw spel aan onze kameraad en zijn twee tienerdochters: Carcassonne. En jawel, schot in de roos! De jongedames vonden het zo leuk dat we later op de namiddag nog een tweede spelletje speelden. Het eerste spelletje Carcassonne eindigden in gelijkspel voor mijn kameraad en mezelf, het tweede spelletje won ik glansrijk. Al vrees ik dat de jongedames na dit spel nog een paar keer gespeeld te hebben, geduchte tegenstanders zullen worden.

Ook gespeeld: Party & Co junior, dat een mengeling was van hints, pictionary, trivial pursuit en zeg-eens-euh. Glansrijk gewonnen door mijn kameraad en mezelf! Al die lockdown-alcohol heeft onze hersencellen dan toch min of meer intact gehouden. Het kwartetspel met magische figuren was dan weer een heuse flashback naar mijn eigen jeugdjaren, toen mijn neven en ik dat uren aan een stuk konden spelen. Ik zie ons nog zitten in de woonkamer van mijn bomma. Waar is de tijd… En natuurlijk mocht Exploding Kittens niet ontbreken. Geen spelletjesnamiddag is volledig zonder dit spel!

Mijn vriend zorgde voor de wijn en de whisky, die ik graag aanvulde met een aantal flessen uit onze eigen collectie. Ideaal om de avond af te sluiten. En ja, never change a winning formula: Deliveroo zorgde voor lekkere sushi op tafel. En omdat we nog een klein gaatje te vullen hadden, trakteerde ik op een Moochie ijsje, geleverd door, jullie raden het nooit: Deliveroo!

We eindigden de avond met het spel ‘Wie is de Mol?’. De tv-reeks met dezelfde naam heb ik nog nooit gezien, dus ik begon heerlijk onbevangen aan het spel. Blij dat ikzelf de rol van Mol had toebedeeld gekregen. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik door het gekozen thema ‘Japan’ stevig in het voordeel was. Het was helemaal niet zo moeilijk om mijn medespelers op het verkeerde spoor te zetten en hen zachtjes naar de foute antwoorden te gidsen. Het gezochte woord werd dan ook niet gevonden binnen de tijd en ik mocht mezelf als overwinnaar bekronen.

Op naar editie nummer drie!

Resto Wald: geannuleerd

Maandag 17 mei stond al een hele tijd geblokkeerd in mijn agenda. Onze vriendin had die avond een tafeltje voor vier gereserveerd bij Resto Wald. Bedoeling was haar vriend te verrassen voor zijn verjaardag met een heerlijk etentje op het overdekte terras.

Helaas, het mocht niet zijn: Resto Wald annuleerde de reservatie om wille van het slechte weer. Begrijpelijk uiteraard, de combinatie van rukwinden en regen is niet ideaal om in optimale omstandigheden van een diner op een terras te genieten.

Omdat we het sneu vonden om helemaal niets te doen, besloten we alsnog naar onze vrienden te gaan en gewoon gezellig samen te eten. Mijn vriend en ik namen een flesje Zwitserse whisky mee als cadeautje en Taxi Jenny zorgde ervoor dat we op onze bestemming geraakte.

Het werd een leuk weerzien met de kinderen van onze vrienden, die tijdens de periode dat we hen niet gezien hadden opeens allemaal zo groot geworden waren. De tijd lijkt tijdens de lockdown alleen maar sneller gegaan te zijn. Help! Ik wil niet oud worden!

Op culinair vlak werden we alvast in de watten gelegd, bijna zo lekker als bij Resto Wald! Een heerlijk voorgerechtje met broccoli en kaas een als hoofdgerecht een lekker mals stukje biefstuk met een bloemkoolschotel van Ottolenghi. En daar dronken we een uitstekend flesje wijn bij dat onze gastheer speciaal voor de gelegenheid uit de kelder gehaald had. We hadden nog net genoeg plek voor een mini magnum als dessert!

Na een klein misverstandje met Taxi Jenny (ze hadden het foute uur genoteerd om ons te komen ophalen), geraakten we toch mooi op tijd thuis.

Gastronomisch Wakkerzeel

Zo, zo, zo blij dat we opnieuw terrasjes kunnen doen met vrienden! Deze moederdag voelde het zelfs even alsof de zomer aangebroken was, met een aangename 25 graden Celsius. Een zwoele zomerdag, inclusief stevig onweersbuitje. Gelukkig was het terras van Dumon onweersbestendig en hielden we het droog onder de terrasoverkapping.

En ja, wat genoten we samen met onze vrienden van dat heerlijke eten vergezeld van uitstekende wijnen. Ook fijn om te zien hoe de uitbaters en het personeel ervan genoten om weer klanten te kunnen ontvangen. Fijne babbel ook met de jobstudente die rechten studeerde. Respect voor zoveel motivatie! Naar goede gewoonte sprongen de zonen van onze vrienden na het eten in het zwembad en sloten we de (late) namiddag af met een glas rosé in de lounge in de tuin van onze vrienden. (De kater de dag nadien namen we er graag bij.)

Appetizer:

Sint-Jacobsvruchten – groene asperges – zeekraal – radijs – Shoshone kruiden olie – oesterblad:

Asperges – Noordzee garnaal – ei – krokantje – aspergejus – zure room:

Lamskroontje – aardappelmandje – gratin bloemkool – wortelzalf – portosaus – tuinbonen:

Frambozenmousse ‧ vanille aroma ‧ cremeux en jus van rood fruit – chocolade:

De heerlijke Portugese wijntjes:

En iets lekkers voor bij de thee:

Yet Another Blog

Life on my side

vrienden