A Risky Barbecue

Yep, de jongste dochter van onze vriend heeft definitief het Risk-virus te pakken. Geloof mij een veel toffer virus dan COVID-19! Dus planden we een nieuwe Risk-afspraak in onze kalender en spoorden we haar aan om ook haar oudste zus te overtuigen te komen meespelen.

Omdat er zaterdag ideaal barbecueweer voorspeld was, plaatsten mijn vriend en ik een bestelling bij de Kapblok, dé barbecuespecialist van Leuven en omstreken. Mijn vriend zou de bestelling gaan afhalen met de fiets en ik zou te voet met Risk, Carcassone, een fles champagne en drie flessen whisky naar onze kameraad trekken.

Helaas, ondanks de (schriftelijke!) bevestiging dat de Kapblok onze bestelling zo zou verpakken dat deze makkelijk met de fiets vervoerd kon worden, meldde mijn vriend me via whatsapp dat zowel het vlees als de groenten op een grote schotel lagen. Niet met de fiets vervoerbaar dus. Mijn vriend verzocht vriendelijk om het vlees te herverpakken in kleinere dozen, maar de groentjes waren zo mooi geschikt, dat hij besloot de fiets achter te laten en te voet met vlees en schotel naar onze vriend te gaan. Door al dat gedoe was mijn vriend er niet meer aan toe gekomen aperitiefhapjes te kopen, dus liep ik onderweg naar onze vriend nog even langs de markt in de Brusselsestraat voor wat olijfjes en gevulde paprika’s. Want om na te denken heb je brandstof nodig, he!

Het eerste spelletje Risk waren we met vier, want de oudste dochter moest nog een geschikte outfit uitkiezen voor de barbecue. Ach, tienermeisjes hebben het zwaar, altijd moeten denken aan hun imago! Van mij mocht ze gerust in haar jogging komen, hoor! Dat eerste spel werd vrij snel gewonnen door onze vriend, die de allergemakkelijkste opdracht van allemaal had: verover 18 gebieden. Omdat hij de gastheer was, gunde ik het hem, zij het tandenknarsend, de overwinning.

Tijd om aan de barbecue te beginnen. Onze vriend weet wat hij doet en ja, met vlees van de Kapblok kan er natuurlijk weinig mis gaan. We smulden van het lekkere vlees en de heerlijke groentjes die mijn vriend helemaal ongeschonden tot bij onze kameraad had gekregen. En genoten (uiteraard) van een lekker flesje wijn bij het eten.

IMG_0365

IMG_0366

IMG_0359

De oudste dochter van onze vriend had ons vervoegd voor het avondmaal en nadat beide jongedames eerst nog een moochi als dessert hadden binnengewerkt, barstte de strijd opnieuw los. En jawel, na een spannende strijd op leven en dood werd de oudste dochter van onze vriend gekroond als winnares. Helemaal verdiend! (Al steek ik het toch stiekem op beginnersgeluk!)

IMG_0368

De Demer en de Maagdentoren

Twee weken nadat we onze oorspronkelijke plannen moesten aanpassen om wille van de voorspelde onweersbuien, waren de weersvoorspellingen ons beter gezind. Extra voordeel: mijn vriend kon ons deze zondag nu ook vervoegen. Mijn vriend en ik reserveerden een Cambio, omdat we onmogelijk met z’n zessen in de wagen van onze vrienden konden en spraken af bij hen thuis in Zichem om van daaruit samen te vertrekken. Kon ik meteen ook een blik werpen op hun zwemvijver in wording. 😉

Logistiek kwam er nog wat heen en weer gerij met wagens aan te pas, maar dat liet ik graag aan de mannen over. Onze vrienden hadden alleszins hun best gedaan om ons een gevarieerde wandeling aan te bieden doorheen de Demervallei, Testelt, Zichem, de Demerbroeken en met als letterlijk hoogtepunt een bezoek aan de gereconstrueerde Maagdentoren.

Door de vele regen die de voorbije dagen gevallen is, stond de Demer erg hoog. Sommige delen van de wandeling moesten we zelfs rechtsomkeert maken omdat het pad letterlijk onder water stond. Op die plekken krioelde het ook van de muggen. Iets waar ik naar goede gewoonte helemaal niet op voorzien was. Ik heb heb thuis nochtans muggenafweermiddel met DEET liggen!

De mooiste muurschildering van België van de hand van TUZQ:

IMG_0152

IMG_0154

Merk op hoe hoog de Demer staat:

IMG_0159

IMG_0160

IMG_0161

IMG_0162

IMG_0163

IMG_0176

IMG_0179

IMG_0180

IMG_0181

De Maagdentoren:

IMG_0188

IMG_0191

IMG_0192

IMG_0194

IMG_0195

IMG_0197

IMG_0198

IMG_0201

IMG_0212

IMG_0226

IMG_0228

IMG_0230

IMG_0232

IMG_0234

IMG_0235

IMG_0236

IMG_0239

IMG_0240

IMG_0246

IMG_0253

IMG_0255

IMG_0256

IMG_0257

Ondanks die kleine ongemakken genoot ik van de wandeling en de fijne gesprekken. Die we gezellig verder zetten in Afspanning Den Eik (waar ik bij nader inzien al eens eerder geweest was in het gezelschap van mijn peterkindje). Een lekkere portie mosselen, daar doe je mij altijd een plezier mee! Heel laat konden we het niet maken, want onze vrienden moesten hun zoon en dochter ‘s avonds naar hun schaakkamp brengen. Maar niet getreurd, onze volgende afspraak ligt al vast!

IMG_0260

In totaal haalde ik meer dan 20.000 stappen vandaag. Niet slecht gedaan, al zeg ik het zelf.

Les Truttes op Leuven Air

Het scheelde niet veel of mijn vriend en ik waren helemaal niet op Leuven Air geraakt, deze zaterdagavond. Rond een uur of vijf brak er zo’n gigantische wolkbreuk los boven Leuven dat we vanuit ons appartement nog amper de torens van Sint-Maartensdal konden ontwaren. Hevige slagregen vergezeld van donder en bliksem waren niet meteen de meteorologische omstandigheden om gezellig van een concert te genieten. In mijn verbeelding zag ik een half onder water gelopen, zompig weiland met kletsnatte tafels en stoelen. Bovendien was het een stevig eindje fietsen naar de Hertogstraat in Heverlee en liepen we het risico volledig doorweekt ter plekke aan te komen.

Na zeker twintig keer de steeds wisselende weersvoorspellingen gecontroleerd te hebben, besloten mijn vriend en ik de handdoek in de ring te gooien: we lieten aan de vrienden met wie we samen naar Les Truttes zouden gaan, weten dat we de avond liever gezellig warm op ons appartement doorbrachten dan uitgeregend op een grasveld. We bezorgden hen de tickets zodat ze alsnog konden gaan zonder ons, mochten ze daar zin in hebben. Zij wonen namelijk vlakbij de Hertogstraat en konden snel terug thuis zijn, mocht er een nieuwe wolkbreuk losbarsten.

Onze vrienden waren duidelijk dapperder dan wij, want zij besloten toch het risico te nemen. Het voorprogramma met Dirk Stoops was nog niet lang bezig of we kregen berichtjes dat er eigenlijk best wel veel volk was en dat het helemaal niet zo koud en nat was als gedacht. De weersvoorspellingen zagen er ondertussen ook wat beter uit, met maar een heel kleine kans op regen rond 20.10u.

Na nog wat getwijfel besloten mijn vriend en ik onszelf een schop onder ons gat te geven en alsnog te vertrekken. En dat bleek een super beslissing te zijn. Er viel geen druppel regen tijdens onze fietstocht en we konden meteen aanschuiven aan het tafeltje met vier stoelen dat onze vrienden ingenomen hadden, niet ver van het podium. We waren net op tijd om nog de laatste nummers van Dirk Stoops mee te pikken. Les Truttes begonnen stipt op tijd en op een paar dikke regendruppels na hielden we het tijdens hun optreden helemaal droog. En amai, wat een optreden was me dat! De ene ingenieuze medley van klassiekers en filmmuziek volgde de andere op. Bonnie Tyler, Celine Dion, Elton John en 4 Non Blondes in één en dezelfde medley verwerken, chapeau! Het publiek had duidelijk zin in een feestje, want er werd enthousiast meegedanst en meegezongen.

IMG_0129

IMG_0141

IMG_0142

Echt blij dat onze vrienden ons over de streep getrokken hebben om alsnog naar Heverlee te fietsen. En als ik eerlijk moet zijn: ik prefereer deze manier om naar een festival te gaan, boven het allemaal op elkaar gepropt staan voor een podium. Gezellig gezeten aan een tafeltje in mijn bubbel van vier, waren dit voor mij optimale omstandigheden om ongestoord van een optreden te genieten. En ook het systeem om via de website drank te bestellen, meteen af te rekenen en een seintje te krijgen als je drank klaar stond aan de toog, vond ik geweldig. Mag wat mij betreft behouden blijven in de toekomst. Alleen hoop ik dat de volgende keer de zon iets meer haar best doet…

Extra City en Brutal reünie

Het was ondertussen bijna een jaar geleden dat mijn oud-collega en ik samen dineerden in Euterpia. Damn you, corona! Ondertussen was hij maar liefst twee keer verhuisd: zijn werkgever Kunsthal Extra City verhuisde naar het prachtige voormalige Dominicanenklooster vlakbij Antwerpen Centraal en privé woonde hij nu al een tijdje in zijn nieuwe huis, dat hij pas gekocht had de vorige keer dat we elkaar zagen.

Voor onze reünie stopte ik vrijdag vroeger met werken om rond half zes bij Extra City te kunnen zijn. Ik voelde mij een klein beetje schuldig, want er zaten nog massa’s onbeantwoorde mails in mijn mailbox, maar hey, de boog kan niet altijd gespannen staan, nietwaar?

Ik was mooi op tijd aan de ingang van Extra City, maar slaagde er in eerste instantie niet in mijn collega te bereiken. Even dacht ik al dat ik me van datum vergist had, maar de whatsappberichten die we deze week nog hadden uitgewisseld, bevestigden dat we wel degelijk deze vrijdag hadden afgesproken. Waarschijnlijk was hij nog druk met iets bezig, waardoor hij niet merkte dat ik hem probeerde te bellen. Het vriendelijke meisje aan de kassa, aan wie ik gezegd had dat ik een afspraak met mijn oud-collega had, deed ook een paar tevergeefse pogingen om hem aan de lijn te krijgen. Uiteindelijk lukte het toch en kreeg ik de boodschap dat hij nog iets moest afwerken, maar ik kon al binnen lopen om de tentoonstelling te bekijken.

Niet elk werk sprak me evenzeer aan, maar dat is normaal voor hedendaagse kunst. Mij boeiden vooral de werken die een aantal hete hangijzers aankaartten in onze huidige samenleving. En natuurlijk is de combinatie van hedendaagse beeldende kunst met een tentoonstellingsplek die zoveel geschiedenis uitademt zeer bijzonder. Zeker de moeite waard om eens binnen te springen als je in de buurt bent.

Mijn oud-collega vertelde over het harde werk die het gekost had om de plek klaar te krijgen voor de openingstentoonstelling en de plannen die ze verder hadden: een zomerbar in de mooie binnentuin waar je in de zomermaanden ook een filmpje zou kunnen meepikken. Ik zag het al helemaal voor mij. Grote delen van het klooster zijn momenteel in vervallen staat, dus hopelijk vindt Extra City de middelen om deze plek op te termijn op te waarderen en aan te passen aan de moderne normen.

IMG_0040

IMG_0041

IMG_0045

IMG_0046

IMG_0047

IMG_0049

IMG_0052

IMG_0053

IMG_0055

IMG_0056

IMG_0059

IMG_0060

IMG_0061

IMG_0062

IMG_0066

Na ons bezoek wandelden we op ons gemak naar Brutal, niet zover van waar mijn neef en zijn gezin wonen, voor een gezellige avond kletsen en culinair genieten. We deelden elk gerecht dat we bestelden, behalve de oester, want mijn oud-collega is niet zo’n fan van oesters. Toen we het restaurant betraden, was het bijna leeg, tegen dat we vertrokken zat het stampvol. Zeer toffe plek, met een bijzonder vriendelijke bediening, heerlijk eten en lekkere wijnen, meer moet dat niet zijn!

IMG_0070

Creuse Ierse “Rock Oyster” / komkommer / sake:

IMG_0071

Wilde tomatencarpaccio / dragon / Griekse basilicum:

IMG_0075

Tartaar van makreel / gefermenteerde sjalot / zwarte sesam/ yuzu:

IMG_0076

Pulpo /  tagliatelle nero / salieboter / wilde spinazie:

IMG_0077

Shiitake / zomergirolles / oesterzwam / puree griekse yoghurt / zwarte look:

IMG_0079

Rood fruit “Romanoff”:

IMG_0082

Als uitsmijter nog twee fotootjes van het mooiste station van de wereld:

IMG_0085

IMG_0088

Sushi at Goofball’s – aflevering ?

Ik ben ondertussen de tel kwijt geraakt hoe vaak we al samen sushi van Kintsugi gegeten hebben met Goofball en haar gezin, maar dat het altijd aangenaam toeven is in hun gezellige stadstuintje, dat moge duidelijk zijn. We twijfelden op voorhand even of we wel buiten zouden eten, want onze weather apps voorspelden regen, maar hey, op vijf druppels na hielden we het helemaal droog en het was zelfs aangenaam warm om buiten te zitten. Ja, de zomer van 2021 toont zich tot nu toe van haar meest wisselvallige kant, maar dat kon ons even niet deren. Ik ben al blij dat ik mijn sociaal leven langzaamaan weer kan oppikken.

IMG_0030

Wel een beetje teleurgesteld dat niemand samen met mij happy birthday wou zingen voor de verjaardag van Goofball’s echtgenoot. Misschien had het feit dat deze heuglijke gebeurtenis ondertussen al drie weken achter ons lag daar iets mee te maken. 😉

Tweede dosis Moderna: check!

Deze keer uit voorzorg toch maar een Dafalgan genomen na de prik, want ik hoorde van redelijk wat mensen dat de tweede prik erger was dan de eerste. Tot nu toe enkel een lichte pijn in de arm. Ik ga er eerlijk gezegd vanuit dat het daarbij zal blijven.

Toevallig kwam ik, net op het moment dat ik de Brabanthal wilde binnenstappen voor mijn vaccin, een kameraad tegen die ik niet meer gezien had sinds december 2016 (!). Ik wist dat hij, zijn vrouw en hun twee in de USA geboren kinderen sinds twee maanden terug in het land waren, maar de omstandigheden waren natuurlijk alles behalve ideaal om af te spreken. Mijn kameraad had zijn vaccinatie vervroegd, omdat hij over twee weken terug moest vliegen naar San Francisco. Het lot had ervoor gezorgd dat we in dezelfde zone op ongeveer hetzelfde tijdstip onze prik kregen en dus samen onze vijftien minuten wachten al keuvelend konden doorbrengen.

IMG_0002

IMG_0001

Daarna fietsten we samen terug naar centrum Leuven en spraken meteen af om de week nadien samen iets te eten in Hal 5. Wat een ongelooflijk toeval!

Kennismaking op het terras van Gastrobar Hop

Toegegeven, ik vertrok iet of wat met een klein hartje naar Gastrobar Hop. Ik had helaas niet bepaald een mooie zomeravond uitgekozen voor mijn afspraak met mijn kameraad en zijn nieuw lief en ik hield al de ganse dag de weersvoorspellingen in ‘t oog. Ik had in de loop van de dag een telefoontje van Gastrobar Hop gekregen. Even vreesde ik dat het was om af te bellen, maar de vriendelijke heer aan de andere kant van de lijn verzekerde mij dat het die avonds (min of meer) droog zou blijven en dat hij graag onze reservatie op het terras bevestigde. Ongetwijfeld beschikken al die restauranthouders over supergeweldige apps om het weer tot op de minuut te voorspellen, maar mijn KMI-app gaf toch twijfelachtig weer. Maar goed, er is nog nooit iemand dood gegaan van een beetje regen, zeker?

Voorzien van een paraplu, fleece en regenjas wandelde ik naar Gastrobar Hop. Kwestie van elk mogelijk meteorologisch ongemak te trotseren. Ik was mooi op tijd, maar van mijn kameraad en zijn nieuwe vriendin (die ik nog nooit gezien had) geen spoor. Ik informeerde bij het Hop-team wat het Plan B was in geval van regen. Geen Plan B, blijkbaar was het team gewend om zelfs in de moeilijkste weersomstandigheden toch te blijven serveren op het terras. Na meer dan een kwartier wachten (al goed dat ik mezelf een aperitiefje had besteld) verscheen mijn iet of wat verwaaide kameraad op zijn plooifiets. Zonder date. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat ze samen zouden komen, dus ik dacht even dat er een kink in de kabel was. Mijn kameraad stelde me echter gerust, hij kwam van zijn woonst en zijn vriendin rechtstreeks met de wagen van haar werk. Bleek dat zijn vriendin al een hele tijd op het plein voor OPEK stond te wachten. Stom, want als ze richting het terras van de Gastrobar was gewandeld, had ze mij zeker zien zitten. Serieus, ik val best wel op.

Enfin, na een ietwat hobbelige start, werd het echt een heelgezellige avond. De vriendin in kwestie bleek een superslimme dame, professor aan de UCL én de KU Leuven mét voorliefde voor exotische reisbestemmingen. Helemaal my cup of tea. En ja, het was behoorlijk fris op het terras (mijn fleece kwam goed van pas) en we hielden het niet volledig droog (gelukkig was de parasol behoorlijk stevig), maar verder was het echt een topavond met lekker eten en heerlijke wijntjes. Zo fijn om te zien hoe trots mijn vriend was op zijn vriendin.

Maatje, lavas, gele biet, gebrande ui:

IMG_9835

Vers gebakken naan, rilette van bloemkool, citroen, radijs:

IMG_9837

Jonge wortel, yoghurt lak, ketchup van jalapeño en groene tomaat:

IMG_9838

BBQ lam, opgelegde venkel, tamarinde:

IMG_9841

Vangst van het moment, boontjes, geroosterde romeinse sla, jus van langoustines:

IMG_9846

volle grond aardbei, sorbet zure kriek & rabarber, boule de Berlin, chocolade, basilicum:

IMG_9848

Zoetigheden bij de thee:

IMG_9849

Flater van de avond: ik was ervan uitgegaan dat de nieuwe vriendin van mijn kameraad de osteopaat en anti-vaxxer was. Gelukkig bleek mijn kameraad sinds de laatste keer dat ik hem zag in De Hoorn een rationelere vriendin op de kop getikt te hebben. Eentje die wel in vaccins gelooft! Amai, ik kan dat allemaal niet meer volgen… Waar is de tijd dat ik zelf nog een spannend liefdesleven had?

Lunch bij Ter Bogaerde

Deze zondag had ik afgesproken om te gaan wandelen met vrienden in Zichem en omgeving. Helaas zagen de weersvoorspellingen er ‘s ochtends eerder desastreus uit. Als in: onweer, hevige regenbuiten tot zelfs hagel. Een licht regenbuitje tijdens een wandeling tot daar aan toen, maar het risico lopen om in the middle of nowhere door een stevige regenbui overvallen te worden, neen, dat zagen mijn vriendin en ik na wat heen- en weer gewhatsapp niet bepaald zitten. We besloten het risico niet te nemen en een plan B uit te dokteren. Helaas, alle musea in de verre omtrek waren volgeboekt. Aja, slecht weer, dan gaat iedereen op zoek naar een culturele invulling voor zijn of haar zondagnamiddag, nietwaar?

Uiteindelijk kwam mijn vriendin op het geniale idee om de oorspronkelijk geplande reservatie voor zondagavond te verzetten naar zondagmiddag en er gewoon een zalig lange lunch van te maken met haar en haar gezin. Zo gezegd, zo gedaan. Onze vrienden kwamen me rond kwart oor één ophalen aan het station van Aarschot en van daar reden we met z’n vijven naar Bistro Ter Bogaerde. Door de lockdown was het een hele tijd geleden dat ik de zoon en dochter van onze vrienden nog eens gezien had en amai: die waren groot geworden! De dochter van onze vriendin was al een hele jongedame, met een vrouwelijk figuur, een hippe crop top en een brandende liefde voor BTS. Help, kan iemand de tijd stoppen, aub?

We kregen een tafel toegewezen op het mooie terras aan de oever van de Motte met uitzicht op het rad van de oude watermolen. Heel gezellig! Ondanks de dreigende wolkenhemel hielden we het de ganse lunch droog. We namen de tijd voor een aperitiefje, gevolgd door een heerlijk voor-, hoofd- en nagerecht. Ondertussen gezellig keuvelend over de dingen des levens.

Carpaccio van St.-Jacobsnootjes / crème van bloemkool / haringkaviaar:

IMG_9808

Griet met warme groenten en puree:

IMG_9810

IMG_9812

IJsgekoelde sabayon:

IMG_9817

Echt om duimen en vingers af te likken!

Dat onze timing perfect was, mocht blijken uit het feit dat net op het moment dat ik in de wagen van onze vrienden stapte de eerste druppels uit de grauwe regenwolken vielen. Mijn vrienden zorgden ervoor dat ik stipt op tijd in het station van Aarschot was voor de trein van 15.35u. Tijdens de korte rit wisselde ik het regenachtige Aarschot in voor het nog steeds droge Leuven. Tot mijn droge verbazing viel er de rest van de zondag geen druppel regen in Leuven. Bizar hoe plaatselijk die onweersbuien kunnen zijn.

Risk, at last!

Drie maal is scheepsrecht! De derde keer dat ik met een paar dozen spelletjes naar mijn Leuvense kameraad en zijn dochters trok, kon ik eindelijk mijn RISK spel boven halen! Spijtig genoeg haakte zijn oudste dochter af wegens te moe. Nog nooit in mijn leven ben ik te moe geweest voor een spelletje RISK! Ik heb nog wat missionariswerk te doen! 😉

Maar met drie is RISK ook leuk. Zelfs zo leuk dat de jongste dochter na afloop van het eerste spel spontaan vroeg om aan een volgend spel te beginnen. Het eerste spel was vrij snel gedaan, maar het tweede spel was een klassieke RISK thriller! De spanning kon enkel doorbroken worden door de komst van de Deliveroo koerier met onze sushi en daarna ons Moochie ijsje. En ja, op het einde waren mijn legers de rechtgeaarde overwinnaars. Al is het mij nog steeds niet duidelijk of ik nu met zwart, paars of donkerblauw heb gespeeld. 😉

IMG_9785

IMG_9786

IMG_9791

IMG_9795

Iets zegt me dat ik een nieuwe RISK-bekeerling op mijn conto kan schrijven!