Straatbuffet op de Bruul

Zaterdagavond had ik afgesproken met mijn kameraad en zijn oudste dochter om samen iets te eten op het voormalige foodtruckfestival/foodtruck fiesta, nu omgedoopt tot Straatbuffet. Yep, de foodtrucks keerden na een uitstapje naar het Hooverplein terug naar hun oorspronkelijke locatie.

En ja, ik ging uiteraard weer aanschuiven in de gigantisch lange wachtrij bij Table d’Ho. Ik denk dat de organisatie de opkomst van hongerige Leuvenaars iet of wat onderschat had, want er waren een aantal foodtrucks die vrijdagavond al helemaal uitverkocht waren en dus deze zaterdag niet meer op de Bruul stonden. Gevolg: nog langere wachtrijen bij de andere foodtrucks en populaire gerechten die al veel te vroeg uitverkocht waren.

Na meer dan een half uur aanschuiven, slaagde ik erin een portie 떡볶이 (tteokbokki) te bemachtigen. Mijn kameraad had minder geluk, het buikspek waarop hij zijn oog had laten vallen, was helaas uitverkocht. We smikkelden met zijn drietjes onze buit op op een picknickdekentje van mijn kameraad. Tijdens de maaltijd ik luisterde naar de verhalen van zijn dochter, die dit jaar voor het eerst op internaat gaat. Ze klonk na drie dagen school alvast enthousiast. Laat ons hopen dat dat zo blijft…

Na het eten besloten we andere oorden op te zoeken. Het was ons een beetje té druk op de Bruul en het leek ons leuker iets te kunnen drinken zittend aan een tafel. Bovendien had de dochter nog zin in een dessert en waren de foodtrucks die desserts aanboden allemaal uitverkocht. Gelukkig vonden we een gezellig plekje op het terras van Bar Florida, alwaar we klonken op een succesvol schooljaar voor de dochter en genoten van een paar heerlijke cocktails (ik) en biertjes (mijn kameraad). De avond sloot ik af met een glaasje rosé champagne. Want elke reden is goed om de bubbels boven te halen.

Sushi in Wijgmaal

Vrijdagavond bestelden mijn vriend en ik sushi bij Kintsugi om vervolgens met sushischotels en al de taxi te nemen naar het huis van onze vrienden in Wijgmaal. Hun oudste zoon is immers een grote sushiliefhebber en in Wijgmaal is er spijtig genoeg geen sushirestaurant. Uiteraard speelden mijn vriend en ik graag sushileverancier aan huis. Vooral omdat onze vrienden weer voor een uitstekend aperitiefje hadden gezorgd: heerlijke rosé schuimwijn uit Italië. Een lekker souvenir van hun vakantie. De aperitiefhapjes smaakten ook, maar wellicht hadden we die beter voor een ander moment bewaard, want we slaagden er met zijn vijven (de jongste zoon paste voor de sushi) niet in om de sushi-overdaad op te krijgen. Oh well, de dag nadien is sushi ook nog lekker, nietwaar?

We bleven naar goeie gewoonte weer veel te lang plakken en ik geef toe, dat laatste (veel te volle) glas wijn was er wellicht te veel aan… Zeker omdat we op zaterdagochtend vroeg uit de veren moesten om op tijd in Bokrijk te zijn voor de familiebijeenkomst van mijn vriend. Maar hey, het was dikke fun!

Vrolijke vrienden in het wereldcafé en bij Nirvana Kitchen

Woensdag was zowel voor mezelf als mijn vriend onze eerste werkdag na onze vakantie. We waren sowieso niet van plan al meteen vanaf de eerste dag lange uren te kloppen, maar doen zondagavond onze vrienden uit de Pinte lieten weten dat ze woensdag met hun twee dochters een dagje Leuven gepland hadden, hadden we meteen een goeie reden om op tijd te stoppen met werken, want het was al van januari 2020 (damn you, corona!) geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden. Hun twee dochters herinnerden ons zelfs niet meer…

We spraken af rond 17u en wandelden samen van het Martelarenplein naar het Wereldcafé op het Helleputteplein. Amai, zo flink dat die jongedames (vier en zeven jaar) waren. Ze stapten na een hele namiddag wandelen doorheen leven, zonder zagen opnieuw gans de Bondgenotenlaan af. Ze waren blijkbaar goed getraind tijdens hun voorbije vakantie in Oostenrijk, waar ze samen de bergen in trokken. Maar ik ken toch veel kinderen die een zaag zouden spannen in dezelfde omstandigheden.

Omdat mijn vriend en ik die avond al een afspraak hadden om te dineren met onze kameraad met wie we in een ver verleden tijd doorbrachten in Singapore, hielden we het bij een drankje op het gezellige terras. De bediening verliep iet of wat chaotisch, maar de vrijwilligers van het Wereldcafé maakten dat dubbel en dik goed door hun vriendelijkheid en spontaneïteit. De eetkaart was beperkter dan ik mij herinnerde, maar de spaghetti viel gelukkig enorm in de smaak bij onze twee jongedames. Zo fijn dat het lukte om twee uurtjes samen met onze vrienden door te brengen.

Na dit aperitiefje namen mijn vriend en ik afscheid van onze vrienden en wandelden we naar Nirvana Kitchen op het Ladeuzeplein voor de afspraak met onze kameraad. Geheel onverwacht kwamen we in de Muntstraat mijn vriendin en haar gezin tegen, die ook van een terrasje aan het genieten waren. Zo tof om haar man en kinderen nog eens in ‘t echt te zien! We konden helaas niet lang blijven praten, maar het is altijd leuk om zo onverwacht bekenden tegen het lijf te lopen.

Mijn vriend en ik waren een paar minuten vóór onze vriend in het restaurant. En… Amai, wat een transformatie! Hij had ons al via whatsapp laten weten dat hij om wille van gezondheidsredenen (zeer hoog risico op diabetes) 40 (veertig!) kilo was kwijtgespeeld tijdens de coronacrisis. Maar een goed beeld van zijn nieuwe look kon ik me op voorhand niet echt vormen. Waw, hij zag er fantastisch uit! Ben blij voor hem dat hij nu wat gezonder door het leven gaat en dat het risico om diabeet te worden voorlopig onder controle is. Heel knap!

Dus om dat te vieren, kozen we een restaurant uit met gezonde vegetarische gerechten op de kaart. We zondigden wel een beetje met het aperitief en het flesje wijn, maar dat mocht wel voor één keer. Uiteindelijk hadden we elkaar al veel te lang niet meer gezien. Heel erg tevreden met mijn restaurantkeuze, trouwens. Amai, wat een contrast met de andere Indische restaurants in Leuven. Alle gerechten waren tot in de puntjes afgewerkt en bijzonder smakelijk. Oprecht genoten van mijn vegetarische thali.

Samosa & dahi vada:

Dal makhni, baingan bharta, palak paneer, rauwe banaan en zoete aardappelen kofta curry, peas pulao, butter naan en papadum:

Mishti Doi (een traditioneel Bengalees dessert bestaande uit caramel yoghurt met pistachenootjes):

Na de maaltijd zakten we voor een laatste drankje af naar de bar van Pentahotel, waar onze kameraad een kamer geboekt had. Ik was meer vermoeid dat verwacht na deze eerste werkdag, dus erg laat maakten we het neit.

Zo fijn om ons sociaal leven weer te kunnen aanzwengelen!

Superdag in zonnig Leuven

Mijn vriend en ik prikten deze datum tijdens ons vorige uitstapje met onze vrienden in Zichem. Een beetje ervan uitgaande dat we het ergste van de Belgische zomer van 2021 ondertussen al achter de rug hadden. Wisten wij veel dat de Demer, die op het moment van onze wandeling al extreem hoog stond, een paar dagen later effectief buiten haar oevers zou treden tijdens de ergste overstromingen in decennia. En ook de rest van de zomer van 2021 bleef het onstabiel kwakkelweer, waaraan mijn vriend en ik grotendeels ontsnapten door naar de Algarve te reizen.

Maar kijk, wonder boven wonder: dinsdag 24 augustus werden mijn vriend en ik wakker met een stralend zonnetje! Wat een contrast met het grauwe weer van de voorbije dagen. Het was zelfs warm genoeg om met onze vrienden en hun zoon en dochter te genieten van het terras van Bar Leuv, waar we elkaar troffen rond 11 uur voor een gezamenlijke brunch. Echt genoten van mijn wafel met spek en eieren. En gelukkig vond ik mijn vriend bereid om de werkelijk uitstekende cheese cake met mij te delen. Want, zelfs al is er altijd plek voor een dessertje, soms is dat plekje niet zo groot. 😉

Van daaruit wandelden we met ons zessen op het gemak naar de Abdij van Park. Ik had immers tickets voor een bezoek om 13.40u. En ja, mijn vriend en ik waren nog maar pas in de abdij, maar die plek is gewoon zo prachtig dat we beiden geen bezwaar hadden tegen een nieuw bezoek. We genoten ervan onze vrienden deze prachtige abdij te leren kennen.

Na ons bezoek, gingen we iets drinken in brasserie De Abdijmolen. Het lukte helaas niet om een plekje op het terras te veroveren en er was duidelijk te weinig personeel om het extra terras op het gras te openen. Gelukkig vonden we binnen een plekje vlakbij de molen. Iets minder leuk dat buiten zitten, maar we hadden allemaal zin in een drankje.

Vervolgens liepen we langs Park Belle-Vue terug naar hartje Leuven waar we samen voor het eerst het nieuwe Korean barbecue restaurant XL bbq in de Tiensestraat uitprobeerden. De dochter van onze vrienden is immers een gigantische BTS fan en geïnteresseerd in alles wat met Zuid-Korea te maken heeft. Ik wist niet goed wat ik van deze ervaring moest verwachten, maar na het persoonlijk uitgetest te hebben, kan ik alleen maar zeggen dat XL bbq verrassend dicht bij de authentieke Koreaans barbecue-ervaring komt. Inclusief de gigantische hoeveelheden. 😉 Het smaakte ons allemaal enorm goed en we waren blij dat we er nog net in geslaagd waren de allerlaatste tafel te bemachtigen (reserveren was niet mogelijk). Oja, de japchae was ook uitstekend.

We sloten de avond af met een ijsje van Decadenza, die helaas eind september de deuren sluiten. Spijtig.

Ontzettend genoten van onze dag in Leuven. Met dank aan onze special guest: de zon!

Reünie bij het Moorinneken

Zondagavond afgesproken met onze vrienden die eind vorig jaar in het huwelijksbootje gestapt zijn. De eerste keer dat mijn vriend en ik de (toen nog) vriendin van onze kameraad ontmoetten, waren ze een pas verliefd stel en nu droegen ze vol trots hun huwelijksring. Ja, het kan snel gaan in het leven. Nu zij afgestudeerd is als sportpsychologe (een zeer actuele job dankzij de huidige (terechte) aandacht voor de mentale gezondheid van sporters), begrijp ik uiteraard dat het praktischer is om haar verblijfsvergunning te regelen wanneer ze getrouwd zijn. Wat niet wegneemt dat er een hoop paparassenwerk komt kijken bij zo’n internationaal huwelijk (zij komt van Trinidad). Amai, ze hebben ons kort verteld welke voorbereidingen ze allemaal moesten treffen voor hun huwelijk. Om dan uiteindelijk enkel te kunnen trouwen in aanwezigheid van twee getuigen door de coronacrisis…

De klik die ik bij onze eerste kennismaking met de vrouw van onze kameraad voelde, zette zich deze avond door. Wat een fijne, toffe en intelligente dame! En nog knap ook (die prachtige chocoladekleurige huid!). Onze vriend heeft daar echt een hoofdvogel afgeschoten. Omdat we elkaar al zolang niet meer gezien hadden, was er natuurlijk stof genoeg om over te praten. Onze vrienden waren, net als wij, zaterdag teruggekeerd van hun vakantie op het Griekse eiland Kos. Konden we meteen vakantieverhalen uitwisselen. Al was hun vakantie net een tikkeltje minder actief geweest dan die van mij en mijn vriend. Mijn vriend wordt al ongedurig als hij twee uur op een strand moet liggen. 😉

En oja, het eten bij het Moorinneken was, zoals altijd, weer erg lekker.

Carpaccio van zeeduivel met lichte pickels van groenten:

Sint-Jacobsvruchten met truffelpuree, gestoofde bladgroenten en peultjes:

Barba revisited

Op de valreep voordat zowel mijn vriendin als ik met vakantie zouden vertrekken, lukte het ons toch nog een nieuwe datum voor onze uitgestelde date te vinden. Amper een week later! Het is duidelijk dat corona hard heeft ingehakt op mijn sociaal leven, dat zou voor de coronacrisis nooit gelukt zijn.

Maar hey, ik was zo blij om mijn vriendin opnieuw te zien! Te horen hoe het met haar ging en een woordje van steun te kunnen uitspreken toen ze me vertelde over de perikelen met de nieuwe buren. Het spreekwoord zegt heel terecht: ‘beter een goede buur dan een verre vriend’. Uit eigen ervaring weet ik hoe lastige buren op je gemoed kunnen wegen. En het meest frustrerende is dat je vaak machteloos staat tegenover buren die overlast veroorzaken.

Gelukkig had ze de opkuis van de overstroomde garage ondertussen achter de rug en waren de kapotte machines vervangen. De verzekeraar was zelfs al langs geweest! Hopelijk laat de uitbetaling niet te lang op zich wachten.

Stof genoeg om over te praten alleszins en de nieuwe menu van Barba ging er vlotjes in!

Appetizers:

KRAB – Aardappel – dille – radijs – algen:

PULLED PORK – Poffertjes – jalapeno – wortel – ajuin:

KREEFT- Tomaat – burrata – courgette:

KALF – Perzik – amandel – koolrabi:

Van het dessert ben ik helaas vergeten een foto te nemen.

We hadden om 18u gereserveerd en tot onze grote verbazing, waren we al rond met het dessert om 20.20u. Dat was vroeger dan verwacht, maar geen erg: dat gaf ons de gelegenheid om nog een cocktail te gaan drinken bij Bar Nine op de Oude Markt om de avond in stijl af te sluiten.

Iedereen kampioen in Knokke-Heist!

Na alweer een uitstekend ontbijt, pakte ik mijn rolkoffertje, vereffende mijn schuld bij ‘t Hofke van Lingier en trok naar het appartement waar mijn vriendin en haar familie verbleven. De weersvoorspelling waren weer niet al te fameus, dus trokken de twee zussen en ik samen met de twee jongens, naar het Cartoonfestival, dat dit jaar sport centraal zette. Heel toepasselijk in het jaar van de Olympische spelen, uiteraard. En bij de actualiteitsgebonden cartoons voerde natuurlijk corona de boventoon.

Aan de inkom kregen we een zoekboekje voor de oudste jongen (11 jaar). De jongste (4 jaar) kan nog niet lezen en spreekt eigenlijk alleen maar Italiaans, dus die kwam gewoon mee voor de gezelligheid. Ik moet zeggen dat de inkleding van het cartoonfestival er serieus op vooruit gegaan is, sinds de laatste keer dat ik er was. De ruimtes waren altijd in een ander thema ingekleed en de cartoons werden op heel originele manieren gepresenteerd. Gelukkig, want zo had de kleinste ook vanalles om naar te kijken.

Na alle cartoons van de zoektocht gevonden te hebben, was het lunchtijd. We hadden een tafeltje gereserveerd in het Cafécultuur van Cultuurcentrum Scharpoord. Ik bestelde, hoe kan het ook anders, een stevige portie mosselen en we genoten met ons vijven van elkaars gezelschap.

Op de terugweg kregen we de voorspelde regen over ons heen. Al was het gelukkig maar een mals buitje dat amper een paar minuten duurde. Eer dat we onze regenjassen aan hadden, was het al bijna weer voorbij. Al durfden we het lot niet te veel te tarten en besloten we de rest van de namiddag spelletjes te spelen op het appartement. Op de terugweg naar het appartement kochten we nog een ijsje bij Glacier de la Poste. Kwestie van voldoende suikers te hebben om ons op de spelletjes te storten.

Rond half vijf stapte ik op de trein in het station van Duinbergen en nam ik na een fijn weekend afscheid van mijn vriendin. Hopelijk volgend jaar weer!

Zandkastelen in Knokke

Heerlijk geslapen in het uitstekende bed van B&B ‘t Hofke van Lingier. Om 9u wachtte mij en de andere gasten een mooi gedekte ontbijttafel in de gezellige leefruimte van de B&B. Ik maakte kennis met mijn tafelgenoten: een koppel bestaande uit een gepensioneerde heer die heel zijn leven in de diamantsector gewerkt had, zijn duidelijk wat jongere Chinese vrouw en hun tienerzoon. De gepensioneerde heer had er alvast een heel interessant leven op zitten: gewoond en gewerkt in Zuid-Afrika, China, Vietnam, Cambodja,.. en voor zijn werk naar heel veel verschillende plekken in de wereld gereisd. Zijn vrouw sprak erg goed Nederlands en hun zoon was drietalig opgevoed Nederlands, Chinees en Engels. Boeiende gesprekken aan de ontbijttafel dus, waardoor ik een dik kwartier later dan gepland bij mijn vriendin was. Oja, het ontbijt was echt heerlijk! Die zalm was fenomenaal lekker! En hoe mooi is die schotel met vers fruit?

Mijn vriendin wachtte samen met haar jongste zoon op mij in het appartement dat haar mama gehuurd had. Haar oudste zoon had de nacht samen met zijn tante (de zus van mijn vriendin) doorgebracht in hun glamping tent en hing daar nog ergens rond in een hangmat. We maakten van de gelegenheid gebruik om een beetje bij te praten. Over COVID19 (uiteraard), haar job en woonst in Italië en hoe ze het thuis werken met twee actieve jongens gebolwerkt had, toen haar man voor zijn job maandenlang tijdens de werkweek uithuizig was en zij er alleen voor stond. Nu, mijn vriendin is een superwoman die daar allemaal haar hand niet voor omdraait.

Toen de oudste zoon aankwam, trokken we meteen naar het strand. Ondertussen waren ook de drie andere zussen van mijn vriendin aangekomen in het appartement en trokken we met een bende kinderen en volwassenen naar het strand om een gigantisch zandkasteel te bouwen. Grappig: op het strand kwamen we nog een neef van de vier zussen tegen, die zich meteen ook nuttig maakte. Door de vele helpende handen vorderde dat zandkasteel verrassend vlot en het hield uiteindelijk langer dan verwacht stand tegen de golven.

Van al dat graafwerk (of gesupporter, jullie mogen kiezen welke van de twee activiteiten ik gedaan heb) krijgt een mens honger. De mama van mijn vriendin had de tafel in het appartement al gedekt en we arrangeerden ons zo dat het lukte om met acht volwassenen en zes kinderen een plekje rond de eet-/salontafel te vinden. Het smaakte mij enorm moet ik zeggen! Het klikt ook heel goed tussen mij en de andere leden van de familie van mijn vriendin. Voel me altijd erg welkom in hun gezelschap!

Het weer in Knokke-Heist was veel beter dan voorspeld. Niks te merken van die aangekondigde regenbuien, dus besloten we ervan te profiteren en opnieuw naar het strand terug te keren. Ik kleedde me om op het appartement en trok gewapend met handdoeken en zonnecrème samen met mijn vriendin en haar kroost, haar jongste zus en haar mama naar het strand. Gewoon zalig relaxen, spelen in het zoute zeewater en samen babbelen. Meer moet dat echt niet zijn. Ik deed ondanks het twijfelachtige weer zelfs een kleurtje op!

Rond vijf uur begon het opeens sterk af te koelen en besloten we ons dagje op het strand af te ronden. Ik keerde terug naar mijn B&B om het zand van mijn af te spoelen en me om te kleden. Amai, die douche deed deugd! Vervolgens liep ik nog snel langs een Carrefour express om koekjes en chocolade te kopen om de mama van mijn vriendin te bedanken voor haar gastvrijheid. Want s’ avonds mocht ik alweer mee aanschuiven aan de gemeenschappelijke tafel. Gelukkig was er nu iets minder volk was dan ‘s middags, zodat iedereen rond de eettafel kon zitten. De mama van mijn vriendin toverde een lekkere maaltijd op tafel. En we sloten (uiteraard) af met ijs als dessert!

Na het eten speelden we gezelschapsspelletjes: Exploding kittens en Saboteur waren duidelijk favoriet!

Genoten van een fijne en zorgeloze dag op het strand!

Van Leuven naar Knokke-Heist

Mijn vriendin die in Italië woont, liet me enkele weken geleden weten dat ze samen met haar twee jongens twee weken naar Knokke zou komen. Haar moeder huurt daar immers elke zomer een appartement voor haarzelf en haar vier dochters en hun gezin. Uiteraard wilde ik mijn vriendin graag nog eens zien, want dat was ondertussen alweer geleden van tweede kerstdag 2019. Damn you, corona! Ik zocht dus snel een hotel of een B&B, maar dat bleek een grotere uitdaging dan verwacht. Het moge duidelijk zijn dat veel Belgen dit jaar voor vakantie in eigen land gekozen hebben… Gelukkig vond mijn vriend een B&B met nog een plekje vrij. Na geïnformeerd te hebben of ik er één nacht kon verblijven, liet de gastvrouw me weten dat ze in de vakantieperiode enkel voor twee nachten verhuurde. Prima, geen probleem, een weekendje aan zee is altijd leuk!

Oorspronkelijk was ik van plan vrijdag een vrij late trein naar Knokke-Heist te nemen, maar aangezien ze voor het weekend slecht weer voorspelden en vrijdag de enige mooie en droge dag leek, besloot ik al om twintig na vier de trein te nemen. Uiteindelijk kon ik tijdens de treinrit van twee uur ook werken, nietwaar? En dan had ik tenminste nog de gelegenheid om ‘s avonds een strandwandeling te maken en te genieten van de Belgische Kust.

De treinrit was voorbij in een zucht. Heel vreemd hoe snel de tijd tegenwoordig lijkt te gaan, waar ik als kind een trein- of autorit van twee uur eindeloos lang vond duren, lijkt zo’n rit nu wel voorbij te vliegen. Wellicht heeft het feit dat ik tegenwoordig altijd op stap ben met laptop en smartphone daar iets mee te maken. Zoveel dingen om je mee bezig te houden! Verveling is een concept dat niet meer bestaat in mijn leven.

Enfin, ik had mijn opzoekwerk niet deftig gedaan, want was een beetje zonder na te denken naar Knokke gespoord, terwijl bij nader inzien het station van Duinbergen veel dichter bij B&B ‘t Hofke van Lingier lag. Erg vond ik dat niet. Ik had een rolkoffertje bij en de wandeling door de mooie wijken van Duinbergen was erg aangenaam. Grappig: onderweg naar mijn B&B kwam ik één van de zussen van mijn vriendin tegen die onderweg was naar het restaurant dat ze gereserveerd hadden voor hun familiediner. Ik maakte een korte babbel en nam dan afscheid om verder te stappen naar mijn B&B.

B&B ‘t Hofke van Lingier bleek in een zeer rustige, doodlopende straat te liggen. De gastvrouw heette mij welkom en verbaasde zich erover dat ik 1. niet met de wagen was gekomen en 2. dat ik in het foute station was afgestapt. Ze gaf me wat uitleg over de omgeving op een papieren plannetje, maar zeg nu zelf, wie gebruikt tegenwoordig nog papieren plannetjes? Heel grappig: toen de gastvrouw vroeg hoe ik de B&B gevonden had, zei ik dat ze goeie reviews hadden op google. Ze viel totaal uit de lucht, want wist niet eens dat er online reviews over haar B&B te vinden waren. Ik toonde haar de google reviews en er ging een nieuwe wereld voor haar open.

Na deze babbel ging ik naar mijn kamer, liet mijn rolkoffertje achter en wandelde door het Directeur-Generaal Willemspark richting de dijk, op zoek naar een plek om iets te eten, want ik had honger. Ook dat bleek een uitdaging, want alle leuke terrassen zaten stampvol en telkens ik informeerde of er snel een plek zou vrijkomen, kreeg ik neen als antwoord. Gelukkig vond ik nog een tafeltje op het terras van At Sea. De ober waarschuwde me dat het wel eens lang zou kunnen duren, want ‘er stonden veel potten mosselen op het vuur’, maar daar trok ik me niets van aan. Ik was al blij dat ik een tafeltje had weten te bemachtigen. Ik zou wel een aperitiefje drinken.

Mijn maag was ondertussen serieus aan het rammelen geslagen, dus besloot ik garnaalkroketten te bestellen, erop hopend dat deze vrij snel zouden komen. Uiteindelijk is de bereiding van dat gerecht niet meer dan drie garnaalkroketten in de frituur gooien en wat sla dresseren op een bord. En ja, ik had gelijk. Na een twintigtal minuten wachten, bracht de ober mijn garnaalkroketten. En amai, die smaakten!

Na de maaltijd rekende ik direct af, want er stond een fris windje en ik had het wat koud gekregen. Ik besloot het strand op te lopen en naar de zee te wandelen. Het kostte mij meer dan een kwartier (!) om tot het water te geraken. Zo ver moest ik stappen. Geen erg, ik was niet gehaast en ik genoot van de mooie ondergaande zon die de lucht in de prachtigste tinten tooide. Ik werd er helemaal zen van.

Na zonsondergang wandelde ik terug naar mijn B&B, keek nog een Netflix serie en kroop op tijd in bed. Morgen stond mij ongetwijfeld een drukke dag te wachten.

Sushi, cocktails en gelato!

Meer dan een jaar na onze vorige sushidate, was het eindelijk nog eens gelukt om af te spreken met de twee vrienden die we leerden kennen in de Spaanse les. Onze vriendin heeft wat gezondheidsproblemen, dus begrijpelijk dat ze even wilde wachten tot ze volledig gevaccineerd was om zich weer in het uitgaansleven te storten.

We kozen ditmaal voor sushi op het terras van de Wabi Sabi, omdat het weer gewoon smeekte om een terrasje en wat dat betreft de Muntstraat toch nét iets gezelliger is dan het terras van de Kintsugi tegenover het busstation. We startten met een cava als aperitief en gingen op hetzelfde elan verder met een warme saké, gecombineerd met een sushi boot voor drie personen. Aja!

We hadden duidelijk honger, want er bleef geen stukje sushi meer over. Na afgerekend te hebben, trokken we naar Bar Nine voor een after dinner cocktail. Amai, die pisco sour (mét opgeklopt eiwit, want anders is het geen echte!) smaakte me geweldig. Zo’n deugd dat het deed om gewoon op een terras te kunnen zitten, zonder al te veel zorgen, want ons gezelschap was volledig gevaccineerd. Zalig!

Voor het afzakkertje gingen we nét voor sluitingstijd nog snel om een gelato van Decadenza (een half/half malaga en prosecco voor mij). Want er is altijd nog plek voor een ijsje!

Yet Another Blog

Life on my side

vrienden