Reuzen en bootjes in Lier

Vandaag spoorde ik met een aantal collega’s richting Lier voor een (hopelijk) toffe teamdag. De zon was zelfs van de partij! Wie had dat durven hopen!

Plaats van afspraak was koffiebar Baraf. We namen met ons groepje wat tafeltjes in de leuke binnentuin in gebruik en terwijl we in het zonnetje wachtten op de rest van de collega’s, bestelde ik mij een granola met yoghurt om genoeg energie te hebben om de dag door te komen. Lekker én gezond!

IMG_0169

Door treinvertragingen (what’s new?) duurde het even vooraleer ons groepje kon vertrekken naar de eerste bestemming van de dag: de slaapplaats van de Lierse reuzen. Eén van onze collega’s is lid van de Lierse Pijnders en gaf ons wat meer uitleg over dit schitterende immaterieel cultureel erfgoed. En wat meer is: we mochten zelf even voor pijnder spelen en met een reus rondlopen. Zo’n kans laat ik uiteraard niet aan mij voorbijgaan. Ik had de eer reus Wardje op mijn schouders te mogen torsen. Letterlijk, want de kleinere reuzen draag je als een soort rugzak over je schouders. De grotere reuzen vergen een andere, iets moeilijkere techniek. Best wel een bijzondere ervaring!

IMG_0171

IMG_0172

IMG_0185

IMG_0192

IMG_0198

IMG_0199

IMG_0201

IMG_0203

IMG_0204

IMG_0215

Van reuzen tot leven brengen, krijgt een mens honger. We wandelden langs het Begijnhof (dat momenteel een grondige renovatie ondergaat) naar Bar Muza. Als voorgerecht genoot ik van een iets te lauw aspergesoepje, maar de vis als hoofdgerecht maakte veel goed. Dat en de uitstekende cava, uiteraard. 😉 Tijdens de maaltijd overhandigde de teamverantwoordelijk een cadeautje aan een collega die een jaartje op sabbatical gaat. Stiekem ook wel zin om op een later moment in mijn carrière even de pauzeknop in te drukken, want mijn work-life balance helt momenteel vervaarlijk over naar de kant work. Maar goed, da’s iets voor de toekomst.

IMG_0227

IMG_0228

IMG_0235

IMG_0237

Na de lunch was het tijd voor de tweede activiteit van de dag: een boottochtje. En amai, wat heb ik daarvan genoten. Onze gids was een vat vol boeiende verhalen over de geschiedenis van Lier en eerlijk, het deed ook gewoon deugd om ontspannen op een bootje te zitten met de zon op mijn gezicht. Lier is trouwens een verrassend leuke stad. Ik heb zeker het gevoel dat ik nog eens moet terug keren om de stad wat meer in de diepte te verkennen. Ik heb de Zimmertoren alvast aan mijn ‘te bezoeken’ lijstje toegevoegd.

IMG_0244

IMG_0250 Continue reading

Het Groot Onderhoud

Deze ochtend spoorde ik naar Hasselt voor de jaarlijkse editie van het Groot Onderhoud in de PXL Hogeschool. Aan het station stonden pendelbussen op ons te wachten die ons naar PXL brachten. Het thema van dit jaar was: ‘De toekomst is nu’. Super boeiend om van gedachten te kunnen wisselen over de toekomst van erfgoed. Met de zich steeds sneller ontwikkelende AI-toepassingen liggen er alvast veel mogelijkheden, maar tegelijkertijd blijft digitaal erfgoed bewaren voor de toekomsteen uitdaging. Een ander onderwerp was hoe we erfgoed kunnen ontdoen van haar oudbollige imago en jongeren en mensen met een migratieachtergrond kunnen warm maken voor erfgoed.

De artistieke interventie vond ik dit jaar wat minder dan vorig jaar, maar goed, dat kan gebeuren.

‘s Middags genoten we van heerlijke veggie broodjes en we sloten de dag af met een veggie receptie met sushi, kroketjes en verse aardbeien met chocolade. Not bad, not bad at all!

IMG_0012

IMG_0016

IMG_0026

IMG_0027

IMG_0028

IMG_0036

IMG_0047

Zomeropera in Alden Biesen

Deze avond reed ik samen met een collega naar het mooie Alden Biesen. We waren immers uitgenodigd op een voorstellen van de zomeropera La Traviata. Ik had voor de zekerheid toch maar een regenjas aangedaan, want alhoewel de binnenplaats waar de opvoering plaatsvindt overdekt is, is de overkapping niet volledig gesloten. We startten de avond met een glaasje schuimwijn en klonken samen met onze collega’s op het feit dat het niet regende. 😉

IMG_0002

De voorstelling zelf was goed, maar persoonlijk vond ik dat er geen chemie was tussen beide hoofdrolspelers. Wat natuurlijk jammer is als je een hartstochtelijk verliefd, tragisch koppel moet uitbeelden. Dé ster van de avond was voor mij de hoofdrolspeelster Morgane Heyse. Wat een stem! Wat een présence! Buiten het bekende drinklied herkende ik geen enkele aria uit La Traviata, maar dat deerde niet.

Spijtig genoeg werd in de helft van de voorstelling een man in het publiek onwel en moest de opera even stilgelegd worden, zodat hij de nodige zorgen kon krijgen. Achteraf hoorde ik dat hij vastgeraakt was tussen de stoelen waardoor het niet evident was om hem te verplaatsen. Kwam het door het verschieten of eerder door de twee glazen schuimwijn voordat de voorstelling begon: toen de opera hervatte, moest ik opeens verschrikkelijk dringend naar het toilet. Ik probeerde op mijn tanden te bijten, maar op een gegeven moment besefte ik dat ik echt de zaal moest verlaten om geen accidenten te riskeren. Ik maakte me uit de voeten en kwam gelukkig iemand tegen die mij de weg naar het toilet kon wijzen. Amai, wat een opluchting! Maar wel jammer dat ik daardoor een stukje van de voorstelling miste.

IMG_0005

IMG_0007

Na de voorstelling dronken we buiten nog iets, niet beseffend dat in de grote schuur vlakbij allerlei hapjes werden rondgedragen. Het personeel deed echter niet de moeite om deze naar buiten te brengen. Dus moest ik ‘s avonds thuis nog iets eten om mijn hongerige maag het zwijgen op te leggen. Ik was immers rechtstreeks na het werk naar Bilzen vertrokken en had dus gans de avond niets gegeten. Dat zal me volgend jaar niet meer overkomen! Twee lessen geleerd: niets drinken vóór de voorstelling en binnen gaan staan om eten vast te krijgen!

Olivia Rodrigo in het Sportpaleis

Gisterenavond trok ik met de dochter van onze vrienden uit Zichem richting het Sportpaleis in Antwerpen. Een beetje een heruitgave van onze succesvolle uitstap naar het concert van Lizzo, vorig jaar. Even dreigde een last minute ingeplande managementvergadering in de namiddag roet in het eten te strooien. Maar ik heb op mijn strepen gestaan en heb bekomen dat de vergadering met een uur vervroegd werd, zodat ik, zoals gepland, om 16u kon afsluiten (dat tijdsblok stond trouwens al maanden geblokkeerd in mijn agenda) en de dochter van onze vrienden kon gaan ophalen in het station van Leuven.

Net als de vorige keer namen we de trein naar Antwerpen-Centraal. Deze keer wel allebei uitgerust met onze allerkleinste handtas. 😉 We smulden opnieuw van ramen bij Takumi, kwestie van genoeg energie te hebben om een hele avond lang liedjes mee te brullen.

IMG_9702

IMG_9706

IMG_9710

En amai, gebruld werd er. Best wel indrukwekkend om te zien (en vooral te horen) hoe al die tienermeisjes elk nummer woord voor woord konden meezingen. Ik vond de show zelf minder goed dan die van Lizzo, maar amai, hoedje af dat een eenentwintigjarige een hele avond kan vullen met zelfgeschreven nummers en zich laat omringen door een all female band. En ja, zo nu en dan liet ze vocaal een steekje vallen, maar dat zie ik graag door de vingers. Heel benieuwd waar deze dame over een paar jaar zal staan. Haar groeipotentieel is alvast enorm.

Het letterlijke hoogtepunt van de show was voor mij Olivia die op een grote maan boven ons zweefde terwijl het Sportpaleis in een paarse sterrenhemel werd omgetoverd. Magisch!

IMG_9716

IMG_9734

IMG_9740

Na het concert moesten we nog een stevig stuk stappen om bij de plek te komen waar onze chauffeur op ons wachtte. De vader van mijn jonge vriendin was zo vriendelijk geweest om zich op te offeren om ons te komen halen. Heel de rit nog zitten nagenieten in de auto!

Unicorns in De Pinte

Vandaag spoorden mijn vriend en ik naar De Pinte voor een bezoekje aan onze vrienden en hun twee schattige dochters. We hadden een flesje champagne bij en wat pralines om deze reünie te vieren. (Omdat onze kameraad geen chocolade mag eten door een notenallergie, hadden de drie dames alle chocolade voor zich alleen. Niemand die klaagde. )

Onze vrienden hadden voor het middagmaal heerlijke, zelfgemaakte spaghetti voorzien en we babbelden honderduit. Tijdens de maaltijd vertelde onze vriend dat zijn oudste dochter een spreekbeurt over de dolfijn had voorbereid, maar nu bleek dat de dolfijn onderwerp zou worden van een heuse lesweek, dus mocht ze dat onderwerp niet meer kiezen voor haar spreekbeurt en zat ze een beetje in zak en as. Dus brainstormden we over een nieuw onderwerp en kwamen zo uit bij de zalm, een prachtige én lekkere vis waar heel veel over te vertellen valt!

Steekkaarten over de dolfijn:

IMG_8525

Na de lunch bracht onze vriendin de jongste dochter naar een verjaardagsfeestje en durfden wij het, ondanks het kwakkelweer, aan een wandeling in de buurt te maken. Op een paar verloren gelopen druppels na hielden we het droog. We ontdekten zelfs een prachtige, pas gehouwen totempaal in een speelbos in de omgeving.

IMG_8529

IMG_8534

Terug van de wandeling speelden we een coöperatief spelletje. En ja, op zich vind ik het nobel dat er spelletjes zijn die de deelnemers aanzetten tot samen werken, maar geef mijn toch maar een goed ouderwets spel Risk, waar ik mijn tegenstanders genadeloos in de pan kan hakken.

IMG_8540

En toen kwam de jongste dochter thuis, omgetoverd in een prachtige eenhoorn. In mijn tijd hadden we wel niet zulke fancy verjaardagsfeestjes!

IMG_8542

IMG_8547

De jongste dochter wilde heel graag haar vlechtkunsten tonen en mijn vriend werd meteen meegetrokken in het bad. Ook hij moest leren vlechten. En zo kwam het dat er een vlechtwedstrijd met mijn haar werd uitgevochten. Winnaar: de jongste dochter van onze vrienden! Al bracht mijn vriend het er beter vanaf dan ik had gedacht.

IMG_8552

IMG_8556

IMG_8560

En toen was het tijd om weer naar Leuven terug te keren. Een fijne dag, zelfs al liet de zon het afweten.

Een bezoek aan het mooie Kasteel van Gaasbeek

Het is altijd een mooie dag als we richting Gaasbeek rijden, zelfs al is het kwakkelweer! Vandaag stond er een bezoek aan mijn favoriete kasteel op het programma. Vorig jaar bezochten we het lege kasteel met de ouders van mijn vriend, dit jaar trokken we met ouders van mijn vriend, zijn en haar gezin naar Gaasbeek om het opnieuw aangeklede kasteel te bezoeken. Heel benieuwd om de nieuwe scenografie te bewonderen.

Natuurlijk kan je geen kasteel bezoeken op een lege maag, dus lunchten we samen in Eetcafé D’Akte, een gezellige brasserie met een mooie aanbouw die uitkeek op de tuin. Het was er vrij rustig tijdens ons bezoek, maar ik kan me voorstellen dat het er behoorlijk druk kan zijn tijdens écht mooie, zonnige dagen. Ik bestelde garnaalkroketjes, zonder te weten dat de suggestie van de dag asperges met zalm waren. Ik wil best aannemen dat het onze jonge ober zijn eerste werkdag was, maar vergeten de suggestie voor te stellen, dat zou toch niet mogen. En al zeker niet als die mijn favoriete groente bevat! Enfin, gelukkig waren de huisgemaakte garnaalkroketjes lekker.

We sloten de maaltijd af met een verwenkoffie/thee. Dé ideale oplossing als je niet kan kiezen uit het dessertaanbod.

IMG_8222

IMG_8231

De lunch had wat langer geduurd dan oorspronkelijk gepland en uiteindelijk waren we pas om kwart voor drie in het kasteel. Iedereen was echt onder de indruk van het prachtig gerenoveerde kasteel dat met zijn nieuwe aankleding nog mooier schitterende als voordien. De drie nichtjes waren erg geboeid door de verhalen over de Markiezin Arconati Visconti, feministe avant la lettre. Er zijn ergere figuren om naar op te kijken als tienermeisjes!

Ik was op mijn beurt dan weer aangenaam verrast door de mooie muntencollectie die op de zolder van het museum werd uitgestald. Enige verbeterpunt: naar mijn mening had wat meer uitleg bij de kunstwerken zelf niet misstaan. Het poëtische boekje dat we als leidraad voor ons bezoek kregen, was voor mij niet voldoende als duiding bij al het moois dat we tegen kwamen.

IMG_8242

IMG_8249

IMG_8250

IMG_8252

IMG_8255

IMG_8256

IMG_8262

IMG_8265

IMG_8266

IMG_8270 Continue reading

Herculaneum en Museo Archeologico Nazionale di Napoli – 8 april 2024

Vandaag ontbijten we weer buiten op de gezellige binnenkoer van onze B&B. Ik begin dat zoete ontbijt al wat beu te geraken, maar gelukkig is er fruitsla en yoghurt om me toch het gevoel te geven dat ik iets gezond binnen heb.

IMG_7238

Vandaag staat er een bezoek aan het Herculaneum op het programma. Het vriendelijke meisje dat werkt in onze B&B gaf ons de tip om op te stappen in het station van Porta Nolana. Een tip waarvoor we haar zeer dankbaar zijn, want wij hebben geen enkele moeite om een zitplaats voor ons zessen te vinden in het treinstel dat eigenlijk meer de layout heeft van een metrostel. De volgende halte stroomt ons treinstel vol met toeristen die bijna allemaal mogen rechtstaan.

De rit naar het Herculaneum verloopt vlotjes en het is een tiental minuutjes wandelen van het station naar de ingang van de site. Voordat we aan ons bezoek beginnen, lassen de dames van ons gezelschap nog een sanitaire stop in. We moeten lang aanschuiven, want er zijn maar twee toiletten voor gans de site. En jawel, geen spoor van een toiletbril te bekennen.

Het Herculaneum zelf overtreft onze verwachtingen. De site is kleiner dan Pompeï, maar veel mooier en een pak minder druk. Er zijn meer fresco’s en mozaïeken nog op de site zelf te bewonderen. Het is ook fijn om deze plek op eigen tempo te kunnen verkennen, zonder je zorgen te moeten maken dat je de groep en de gids uit het oog verliest. Indrukwekkend om te zien hoeveel lager de site ligt dan de omliggende huizen en hoeveel de kustlijn opgeschoven is na al die eeuwen. Een groot gedeelte van de site is nog onontdekt, omdat de restanten van de oude stad zich onder de omringende huizen bevinden. Wie weet welke schatten zich daar nog verbergen? Als je twijfelt tussen een bezoek aan Pompeï of aan het Herculaneum, ga dan zeker voor het Herculaneum. Je zal het je niet beklagen.

IMG_2419

IMG_2426

IMG_2428

IMG_2429

IMG_2444

IMG_2447

IMG_2449

IMG_2455

IMG_2458

IMG_2461 Continue reading

Pompeï en Vesuvius – 7 april 2024

Na het ontbijt dat er, op de vulling van de croissant na, exact hetzelfde uitziet als gisteren, trekken we onze wandelschoenen aan voor een daguitstap naar Pompeï en de Vesuvius. We zetten er flink de pas in naar de plaats van afspraak: het Terminus Hotel op Piazza Giuseppe Garibaldi.

Daar aangekomen worden we met een gelijkaardig chaotische situatie geconfronteerd als aan de ingang van Napoli Sotteranea twee dagen geleden. Overal staan groepjes mensen te draaien, maar nergens is er een visuele aanwijzing die ons naar de exacte plek van afspraak kan leiden. Geen bord met de naam van het bedrijf dat de uitstap regelt, niks. Uiteindelijk komt er dan toch een meisje in een Barbie t-shirt opduiken die namen begint af te roepen van een papieren lijst op een klembord. Het is meteen duidelijk dat het stevig druk zal zijn in Pompeï, want groep na groep vertrekt naar de bussen die staan te wachten.

Na lang nagelbijten, worden dan eindelijk onze namen afgeroepen. Ik vreesde al even dat de op voorhand geboekte en betaalde uitstap een scam was. Met wat vertraging worden we vervolgens naar een grote toeristenbus gebracht.

De rit naar Pompeï zelf verloopt vlot. Aangekomen op de parking blijkt dat ons vermoeden bevestigd wordt: de parking staat stampvol. Dat belooft… We worden naar een kraam vlakbij de eetgelegenheden en toeristenshops geleid en nemen daar onze oortjes in ontvangst. Voordat we beginnen aan het bezoek, wijst de gids ons de weg naar een gratis toilet in een hotel vlakbij. De toiletten (zonder bril, uiteraard) bevinden zich in de kelder van het hotel. Om bij de toiletten te geraken, passeren we tientallen vitrines met allerhande souvenirs in de kelders van het hotel. De overtreffende trap van toeristisch.

Uiteindelijk start de rondleiding in Pompeï zelf pas om 11.40u. Het is uiteraard fantastisch om rond te kunnen lopen op deze prachtige historische site, maar de gigantische hoeveelheid toeristen is toch een serieuze domper op de ervaring. Doordat er zoveel volk is, is het niet altijd evident om de gids met haar kleine gele paraplu terug te vinden. En jawel, terwijl ik nog snel een aantal foto’s neem in een villa, ben ik opeens de groep kwijt. Tot mijn grote horror, want de gsm-ontvangst op de site is bijna onbestaande.

Door een gelukkig toeval heb ik echter net één streepje ontvangst en slaag ik erin mijn vriend te bereiken die me kan zeggen waar de groep is. Oef! Sommigen in onze groep hebben echter minder geluk dan ik. Een vrouw raakt onderweg haar man kwijt en we vinden hem pas terug aan de ingang/uitgang op het einde van de rondleiding. Jammer van het geld dat die mensen betaald hebben voor de gids, denk ik dan.

Het is jammer, maar het systeem met de oortjes werkt niet goed, waardoor ik de gids niet altijd even goed kan verstaan. Het is duidelijk dat er niet echt veel geld geïnvesteerd is in het microfoontje van de gids en de headset voor de toeristen.

Wat mij het meest zal bijblijven van het bezoek aan Pompeï zijn de afgietsels van de lijken van mensen die gestorven zijn door de vulkaanuitbarsting en wiens laatste momenten voor de eeuwigheid bewaard zullen blijven. De gedachte aan hun doodsstrijd doet me rillen, ondanks de warme temperatuur op de site. Van een heel andere orde is het bordeel (te vinden door de penissen te volgen die aangebracht zijn in de bestrating) dat zowaar een menukaart heeft met allerlei standjes waaruit de zeelieden die hier aanmeerden en geen Romeins spraken, konden kiezen. Aan de lange rij wachtenden bij dit huis te zien, is dit gebouw duidelijk de favoriet van elke gids. 😉

IMG_2322

IMG_2325

IMG_2328

IMG_2330

IMG_2334

IMG_2336

IMG_2337

IMG_2342 Continue reading

Surrealisme in Brussel

Gisteren spoorden mijn vriend en ik naar Brussel om samen met zijn ouders ons te verdiepen in het surrealisme. We startten met een lekker lunch bij Victor Bozar Café. Blijft toch echt een top-plek in Brussel. Elegant interieur, zeer efficiënte bediening en heerlijk eten. Meer moet dat echt niet zijn. Met als extra pluspunt dat je rechtstreeks vanuit het café Bozar kan binnen stappen.

IMG_6429

IMG_6437

We startten met Histoire de ne pas rire, een zeer boeiende trip door het surrealisme in België. Het werk van dichter Paul Nougé (van wie ik tot mijn scha en schande nog nooit gehoord had) diende als leidraad voor de tentoonstelling. De tentoonstelling was bijzonder goed gestoffeerd, al moet ik bekennen dat ik niet alle informatie tot mij heb kunnen nemen. Dan hadden we twee dagen voor ons bezoek moeten uittrekken.

Wel zeer blij dat ik heb kunnen kennismaken met het werk van twee vrouwelijke kunstenaars: Jane Graverol en Rachel Baes, ex-minnares van Joris van Severen, die zijn dood nooit echt te boven kwam. Hoewel de ideeën van Joris van Severen niet verder van de mijne kunnen liggen, moet ik zeggen dat het werk van Rachel Baes intrigeerde. Een tentoonstelling om duimen en vingers af te likken. En dat vonden wij niet alleen, want het was er behoorlijk druk.

IMG_6440

IMG_6441

IMG_6442

IMG_6444

IMG_6447

IMG_6448

IMG_6450

IMG_6452

IMG_6453

IMG_6454

IMG_6455

IMG_6456 Continue reading

De heropening van het Permekemuseum

Gisterenavond zat ik opnieuw met dezelfde twee collega’s als vorige week op de achterbank van een auto. Ditmaal helaas niet op de achterbank van een fancy Tesla, maar wel op de achterbank van het charmante autootje van een onlangs gepensioneerde collega. Het was iets krapper dan vorige week, maar het gezelschap maakte dat helemaal goed! We hadden immers veel om over bij te praten onderweg naar het Permekemuseum.

Voor mij was het geleden van 2019, nog vóór de renovatie, dat ik nog eens in het museum was. En toegegeven de make-over is niet spectaculair, omdat er vooral op toegankelijkheid en het moderniseren van de technieken is gewerkt, maar de opfrissing had het museum duidelijk deugd gedaan. Er was alleszins massaal veel volk om de nieuwe tentoonstelling ‘Constant Permeke in tegenlicht‘ te bewonderen. Ook veel bekenden tegen het lijf gelopen, die allemaal even nieuwsgierig waren als ik, ongetwijfeld.

Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was door een aantal werken van Permeke die ik nog niet eerder gezien had. De werken van Permeke die ik kende, vond ik vaak nogal donker en iets deprimerends uitstralen, maar deze tentoonstelling liet mij kennismaken met een andere kant van de man.

IMG_6369

IMG_6371

IMG_6372

IMG_6373

IMG_6374

IMG_6375 Continue reading