Altijd goed voor een glimlach op mijn gezicht!
leuven
Genieten bij Barba
Gisterenavond had ik afgesproken met mijn kameraad uit Antwerpen. Spijtig genoeg alweer single. Niet dat je als single niet gelukkig door het leven kan gaan, maar ik had tijdens onze vorige afspraak echt de indruk dat hij een partner gevonden had die goed bij hem paste en met wie hij samen veel mooie momenten zou kunnen beleven. Maar goed, als het vuur er niet is…
Gelukkig was er het lekkere eten van de chefkok van Barba. Ik blijf erbij, wat prijs-kwaliteit betreft, zijn er weinig Leuvense restaurants die aan Barba kunnen tippen.
Aperohapjes;
Rund, tartaar, daikon, shiitake, dille:
Gevogelte, appel, yoghurt, munt, mango:
tonijn, soya, watermeloen, komkommer:
Pladijs, tomaat, mossel, artisjok:
Aardbei, vanille, basilicum, witte chocolade:
Na het diner nam ik afscheid en besloot ik nog wat te genieten van de mooie, warme avond door via een omweg naar huis terug te wandelen. Altijd goed voor wat feeërieke plaatjes:
Sushi dinner with friends!
Die ene keer dat ik eens op tijd de deur van het kantoor achter mij dicht trok, stonden deze avond uiteraard alle aankondigingsborden van de NMBS in Brussel-centraal op rood. Door een ongeval in Kortenberg was er geen treinverkeer meer mogelijk tussen Zaventem en Leuven. Naar alle waarschijnlijkheid weer iemand die het niet meer zag zitten en zich van het leven beroofde. Zeer triestig. Hoog tijd dat wij als maatschappij mentale gezondheidszorg serieus nemen…
Maar goed, daarmee was ik nog niet in Leuven en even vreesde ik dat de sushidate waar ik al een tijdje naar uitkeek, niet zou kunnen doorgaan. Totdat één van mijn collega’s die via whatsapp met me meeleefde, me erop wees dat de grote baas wellicht nog op kantoor was en de grote baas komt meestal met de auto… Ik dus meteen vanuit het station gebeld: en jawel, de grote baas was nog op kantoor, maar helaas, nét vandaag was hij niet met de auto naar Brussel gekomen. Pech, dikke pech. Hij stelde voor dat ik terug naar het kantoor zou komen en samen te bekijken of we niet vanuit Brussel een taxi naar Leuven konden nemen.
Ik dus terug naar kantoor om daar te overleggen met de baas. Uiteindelijk beslisten we de trein naar de luchthaven te nemen en van daaruit een taxi naar Leuven. Dus terug naar Brussel-centraal om daar op de eerste de beste trein richting de luchthaven te springen. Om door de poortjes in de luchthaven te geraken, moest ik noodgedwongen twee diabolotoeslagen betalen. Ook dat nog… Gelukkig zaten we een paar minuten later al in een taxi richting Leuven. Een dure rit, maar betaald door de grote baas. 😉
Mijn baas en ik hadden gevraagd aan de taxichauffeur om ons aan Leuven station af te zetten. Mijn baas stond net af te rekenen, toen een jongedame met rolkoffertje opdook die vroeg of deze taxi vrij was. De taxichauffeur weigerde haar in eerste instantie als klant, want hij reed enkel vanaf de luchthaven. De jongedame in kwestie was echter op zoek naar een taxi om haar naar de luchthaven te brengen, want zij was door datzelfde ongeval gestrand in het station van Leuven, zonder treinen om haar naar de luchthaven te brengen. En zo hielpen wij deze ijongedame haar vlucht halen.
En kijk, uiteindelijk was ik rond 19.15u al in Leuven. Een kwartiertje te laat voor de afspraak met onze vrienden, die ik onderweg naar Leuven via whatsapp op de hoogte had gehouden. En dan was ik zelfs nog niet eens de laatste op de afspraak!
Na dit avontuur smaakte de sushi van Kintsugi mij alleszins dubbel zo lekker. Fijn dat deze avond met vrienden niet in het water is gevallen.
Een rustige zondag
Kwestie van nog wat te recupereren van de Valenciatrip en de batterijen een beetje op te laden alvorens met volle moed de drukke werkweek aan te vangen. En niets zo goed om de batterijen op te laden dan een zonnige wandeling langs één van Leuvens meest intrigerende plekjes
15-20-40 Party bij L’Etoile d’Or
Gisterenavond landde ik om 19.30u in Zaventem na een weekje Valencia (waarover later ongetwijfeld meer, als ik ooit nog eens bijgewerkt raak met al mijn reisverslagen). Hoewel ik moe was na een weekje weg, had ik toegezegd om naar het feestje in L’Etoile d’Or te gaan. Een heel bijzonder feest, want de zaakvoerder vierde tegelijkertijd zijn veertigste verjaardag, 20 jaar aan de slag als zelfstandige en 15 jaar eigenaar van L’Etoile d’Or. Hij had ook laten weten dat er die avond een grote aankondiging zou gebeuren, dus ik was benieuwd!
En ja, natuurlijk, duurde het die ene keer dat ik nog plannen had na de landing, superlang voordat mijn bagage van de band rolde. Gelukkig vond ik nog de energie om er een klein sprintje uit te persen en haalde ik nog net voordat de deuren achter mij sloten de trein van 20.10u. In Leuven aangekomen besloot ik toch maar eerst mijn valeis en fototoestelrugzak op ons appartement te gaan afzetten. Beetje onhandig om daarmee op een feest aan te komen en zo te zien was het al goed druk in het beste mosselrestaurant van Leuven.
Daardoor heb ik natuurlijk nét de speech gemist van de eigenaar. Maar gelukkig waren er een aantal aanwezigen bereid om me te briefen. Deze zomer krijgt L’Etoile d’Or een make-over, om vanaf 5 september (de dag van Leuvense jaarmarkt) te heropenen als Frietcafé. Bedoeling is om een laagdrempelige zaak te worden waar iedereen welkom is: om iets te drinken of een frietje te eten. Tot mijn opluchting blijven de mosselen op het menu blijven staan. Want dat is mijn favoriete gerecht bij L’Etoile d’Or. We kregen alvast een voorsmaakje van het nieuwe concept: een portie friet met stoofvlees en huisgemaakte mayonaise. Ik ben persoonlijk niet zo’n grote frieteter, maar ben wel benieuwd!
Ik kende niet echt veel volk op het feestje, maar slaagde er toch in een paar toffe gesprekken aan te knopen. Dat de drank vrolijk vloeide zal daar wel iets mee te maken gehad hebben. 😉 Rond 21.45 was ik terug thuis. Tijd om in te dochen en in bed te kruipen!
Ramen bij Yammi Yammi
Een tijdje geleden was het mij al opgevallen: een nieuw ramenrestaurant op de Oude Markt. Iedereen weet ondertussen dat ik een grote fan ben van ramen, dus kon ik niet wachten om deze zaak uit te proberen. Bijkomend pluspunt: volgens hun website maakt Yammi Yammi hun noedels zelf. Veel respect voor restaurants die de edele kunst van het noedels trekken onder de knie hebben. 😉
Ik moest dus niet lang nadenken waar af te spreken met mijn vriendin op vrijdag de dertiende. Terwijl haar zoon zijn beste schaakzetten bovenhaalde in zijn schaakclub, zaten zij en ik op het terras van Yammi Yammi te genieten van een dampende kom ramen. Mijn verdict: zeer lekker! Lekkere bouillon en heerlijke noedels. Veel meer keuze in soorten ramen dan in de andere ramenrestaurants die Leuven rijk is. De gyoza waren trouwens ook heel lekker.
Na ons bezoek aan Yammi Yammi trokken mijn vriendin en ik naar Bar Nine. Ik voor een after dinner cocktail, zij voor een kopje koffie. 😉 Nadat de zoon terug was van de schaakclub liepen we nog even langs het Ladeuzeplein voor een ijsje voor de jongeman (zelf had ik daarvoor helaas geen plekje meer) en namen we afscheid.
Cheers op een fijne vrijdagavond!
Lucky number seven
Maar eerlijk, we waren toch liever met zijn achten geweest… Na de door omstandigheden zeer beperkte opkomst voor het babybezoek in Meise, leek het erop dat ons vriendengroepje van acht lovely ladies eindelijk weer voltallig zou zijn. Last minute (ik was onze afspraak even uit het oog verloren) was het mij nog gelukt om een tafel voor acht personen te bemachtigen in Sud Sud Bistro. (Echt waar, zelfs op weekdagen slaag je er in Leuven tegenwoordig niet meer in om een tafel in een populair restaurant te versieren.) Maar helaas, het mocht niet zijn, één van onze dames moest de dag zelf alsnog afhaken wegens ziekte. En zo kwam het dat we met zeven in plaats van acht rond de tafel zaten.
We hadden alleszins onderwerpen genoeg om te bespreken: één van de dames had een tijdelijke column in een tijdschrift weten te versieren en was druk bezig met de verbouwingen van haar pas gekochte huis, twee andere zaten in de laatste ronde van een sollicitatieprocedure en nog een andere had het voorzitterschap van een belangrijke vereniging opgenomen, net nadat ze een half jaartje geleden haar universitaire diploma gehaald had. Mooi om te zien hoe de dames in mijn omgeving hun talenten optimaal inzetten en uitgroeien tot mensen met een stem in onze samenleving. Girl power!
En oja, we begonnen de avond met een traktatie ter ere van een recente verjaardag. Een redhead bandit voor iedereen. De enige rosse dame in ons gezelschap wist de cocktail alleszins te appreciëren. 😉 Supergeslaagde avond, dus!
The day after lunch
En late zondagse lunch bij Barouche om de lichte kater van het feestje gisteren te verteren. Oorspronkelijk stond dit post-coronafeestje op de planning voor het najaar 2021, maar om wille van de alom gekende redenen moest dit uitgesteld worden. Maar kijk, uitstel is geen afstel: tweede keer goeie keer! En óf er gefeest werd in de Tiendenschuur in Wakkerzeel! Ik denk niet dat ik de dansvloer voor langer dan vijf minuten verlaten heb. Zelfs al maakten de dj’s er een potje van, met slechte overgangen en te lang uitgesponnen intro’s. Mijn vriend en ik dansten zelfs twee slows met elkaar én ik kon nog eens headbangend uit de bol gaan. Dat moet geleden zijn van één of ander trouwfeest in een ver verleden…
Grote fan trouwens van de geroosterde bloemkool van Barouche. Zalig lekker!
Culinaire hoogstandjes bij Zappaz
Vrijdagavond hadden mijn vriend en ik afgesproken met mijn tijdens de coronacrisis geruisloos op pensioen gestelde collega en zijn vriendin. Na talloze keren culinair verwend geweest te zijn door mijn sympathieke oud-collega vonden we het tijd om hem en zijn vriendin uit te nodigen voor een etentje bij ons. Aangezien noch mijn vriend, noch ikzelf grote culinaire talenten zijn, hielden we het bij een gezellig aperitief met champagne op ons appartement en wandelden we daarna met z’n vieren naar Zappaz voor het avondmaal.
Tijdens de coronacrisis waren mijn vriend en ik grote fan van de afhaalboxen van Zappaz (lees hier, hier, hier, hier, hier, hier en hier), maar het was van 2016 geleden dat we in het restaurant zelf gegeten hadden. En amai, het niveau van de gerechten was er stevig op vooruit gegaan! Niet dat er het vóór de coronacrisis niet lekker was, maar nu werd ik echt van mijn sokken geblazen. Zoveel lekkers dat er op ons bord passeerde! De chefkok was duidelijk in topvorm. Fenomenaal!
Tijdens de lockdown heeft het restaurant een kleine make-over gekregen. Spijtig genoeg laat de akoestiek nog steeds te wensen over. Ons gezelschap kwam aan rond 20u, toen het restaurant al goed vol zat, en het geluid kwam ons al tegemoet toen we de deur open trokken. En dat ondanks de geluiddempende panelen aan het plafond. Na op het einde van de avond de staf gefeliciteerd te hebben met de fantastische gerechten en heerlijke bijpassende wijnen, maakten we een opmerking over de slechte akoestiek. En ja, ze erkenden dat de ruimte op dat vlak te wensen over liet en dat er plannen waren om de zaak naar een nieuwe locatie te verhuizen. Een beslissing die ik volledig kan begrijpen, want eigenlijk is de zaak de (te kleine) locatie wat ontgroeid, maar ik zou het doodjammer vinden om dit restaurant op een paar passen van ons appartement te zien vertrekken. Maar voorlopig is het nog niet zo ver. Dus geniet mee met het lekkers dat op ons bord passeerde:
olijf . watermeloen & gillardeau . crème cru:
hamachi . perzik & witte asperge . sepia:
aardappel . mimolette & gillardeau . crème & olijf . watermeloen:
scheermes . yuzu & olijf . watermeloen & aardappel . mimolette & gillardeau . crème:
gillardeau . crème:
hamachi . perzik:
krab . komkommer . avocado:
hand gepelde Noordzeegarnaal . algenboter:
garnalenbisque:
Supertof etiket op heerlijke fles wijn:
gerookte paling . groene kruiden . morilles:
buikspek . jonge wortel . specerijen:
kalfsentrecote . bloemkool . groene asperge:
selectie geaffineerde kazen:
pralines bij de thee/koffie:
Echt een topavond!
Naufus Ramírez-Figueroa en Wael Shawky in M
Gewerkt tot na zonsondergang vandaag. Iets wat tegenwoordig helaas meer regel dan uitzondering lijkt te zijn. Hoog tijd om mezelf wat ontspanning te gunnen, dus! Een snuifje cultuur is altijd welkom om de blik te verbreden, dus wandelde ik door de avondlijke Leuvense straten naar museum M. Vanavond vond daar immers de vernissage van de tentoonstelling van Naufus Ramírez-Figueroa én Open M plaats. Twee vliegen in één klap.
Het werk van Naufus Ramírez-Figueroa uit Guatemala vond ik erg poëtisch, maar niet altijd even makkelijk om te doorgronden. Al hoeft dat geen bezwaar te zijn om te genieten van zijn werken, die visueel erg sterk zijn en een eigen beeldtaal lijken te creëren..
Nu ik toch in M was, nam ik ook een kijkje bij de tentoonstelling van de Egyptische kunstenaar Wael Shawky. En amai, ik moet zeggen dat ik enorm onder de indruk was van de veelzijdigheid van deze kunstenaar. Heel knappe werken die verweven zijn met thema’s als identiteit, religie, politiek en geschiedenis.
The Gulf Camp project: The Wall #2:
De poppen uit de filmtrilogie Cabaret Crusades:
