Wijn proeven bij Bu-V

Gisterenmiddag spoorden mijn vriend en ik naar het station van Aarschot, waar mijn broer en zijn vriendin ons met de wagen kwamen ophalen voor een namiddag wijnproeven bij Bu-V in Rotselaar. Het idee om naar deze wijnproeverij te gaan, ontstond tijdens ons bezoek aan Poderi Rosso Giovanni, toen Lionello vertelde dat hij het weekend van Wapenstilstand naar Rotselaar zou afzakken om zijn wijnen te laten proeven.

Voor mij was het de eerste keer dat ik bij Bu-V kwam en ik moet toegeven dat het aanbod redelijk indrukwekkend was. Mijn vriend en ik startten met een glaasje champagne (eerlijk die van Louis Brochet was veel beter) en begaven ons dan naar het achterste gedeelte van de winkel waar de Italiaanse wijnhuizen stonden. Eigenlijk beperkten we onze proeverij tot twee wijnhuizen: Bric Cenciurio (dat mijn vriend en ik ook al eerder bezochten) en Poderi Rosso Giovanni, wiens aanbod perfect bij onze smaak paste.

Mijn vriend en ik kwamen ook redelijk veel oude bekenden tegen op de wijnproeverij: veel schoon volk van SPQR en zelfs een paar medereizigers van onze beruchte gastronomische Piemontereis. Na een hoop toffe babbels, bestelden we een paar flesjes rode wijn en reden we met ons vieren naar Leuven. Met dank aan de vriendin van mijn broertje die zo vriendelijk was om BOB te spelen.

IMG_2301

IMG_2303

IMG_2305

IMG_2308

IMG_2311

We startten de avond met een glaasje champagne, charcuterie en tapas. En deden ons vervolgens te goed aan de overheerlijke hertenstoverij van Convento Food, onze hofleverancier. Spijtig genoeg viel de rode wijn die we bij het hoofdgerecht geserveerd hadden, wat tegen. Kan gebeuren, maar wel jammer, want het was een wijn van het uitstekende wijnjaar 2016.

Mijn broer en zijn vriendin hadden trouwens een heel origineel geschenk bij: vlaaipralines van Boon! Natuurlijk waren de smurfenvlaaipralines de beste! En jawel, we sloten de avond af met een glaasje whisky. Noblesse oblige!

IMG_2316

IMG_2321

IMG_2325

IMG_2319

IMG_2328

Meanderswandeling in Rotselaar en champagnerijk verjaardagsfeestje

Onze vriend was zo vriendelijk om mijn vriend en mij met de wagen te komen ophalen in Leuven voor zijn eigen verjaardagsfeestje. ‘t Is een held! We hadden om samen te gaan wandelen in Rotselaar om de eetlust op te wekken.  Na een kleine omweg doorheen de smalle wegjes van villawijk Heikant, met dank aan Waze, slaagden we er uiteindelijk in de kerk van Heikant te vinden, waar de vrouw van onze vriend en hun twee jongens ons opwachtten. We trokken onze wandelschoenen aan en genoten samen van de Meanderswandeling. Het weer was ons goed gezind en we genoten van de frisse buitenlucht.

IMG_9959

IMG_9962

Bijzonder ontdekking in het bos:

IMG_9964

De plas van Rotselaar:

IMG_9966

De prachtige Donjon Ter Heyden lag er bijzonder fotogeniek bij en ik moest me inhouden om geen twintig foto’s uit zoveel mogelijk verschillende hoeken te nemen.

IMG_9970

IMG_9973

IMG_9975

IMG_9978

IMG_9980

Na deze fijne wandeling was het tijd voor het aperitief. Noblesse oblige! Ter ere van de verjaardag van onze vriend kraakten we één van de champagneflessen uit het degustatiepakket dat we kochten op een mooie zomeravond. En omdat eentje geentje is, opende onze vriend nog een tweede flesje.

IMG_9988

IMG_9994

Vervolgens konden we genieten van de kookkunsten van onze vrienden. We startten met een variatie van Pascale Naessens op een klassieke tomaat garnaal. Voor mij meteen al een schot in de roos, want ik ben een gigantische fan van tomaat garnaal. En daarbij dronken we uiteraard een lekker glaasje witte wijn.

IMG_0002

IMG_0003

Voor het hoofdgerecht had onze vriend gebraad in de oven gemaakt. Amai, zo lekker! Perfect gebakken en vergezeld van heerlijke groentjes.

IMG_0014

En we hadden nog net een gaatje voor het dessert!

IMG_0016

Een werkelijk perfecte avond. Alleen een beetje jammer van die uitnodiging voor de Kastaars! die samenviel met dit feestje, maar de vriendschap gaat altijd voor, he!

Culinair genieten bij Wald

Deze prachtige vrijdagavond leende zich bij uitstek voor een fietstocht langs het kanaal Leuven-Mechelen en Wijgmaalbroek naar Rotselaar. Een deel van dit traject hadden we trouwens al eens gedaan in volle lockdownperiode. Laat het ons erop houden dat we geweldig blij zijn dat we tegenwoordig onderweg weer ergens kunnen stoppen voor een hapje en een drankje.

IMG_3241

IMG_3244

IMG_3246

En kijk eens wat een prachtige zonsondergang, mét vliegtuig, we onderweg konden bewonderen!

IMG_3250

Bestemming van deze fietstocht was Resto Wald, een restaurant dat dezelfde naam draagt als de jongste zoon van onze vrienden uit Rotselaar. Dus moesten we daar ooit wel eens gaan eten! En deze vrijdag was de uitverkoren dag.

Ik moet zeggen dat ik resto Wald iet of wat verkeerd ingeschat had. Ik verwachtte een soort chique brasserie, maar wat we op ons bord aantroffen, was regelrechte gastronomie. Indrukwekkend! En dan die aangepaste wijntjes erbij. Heerlijk! Al moest onze vriendin de wijntjes aan zich voorbij laten gaan (en neen, ditmaal was ze niet zwanger), omdat ze sinds een paar weken een zeer streng dieet (geen gluten, geen suikers) volgt. Knap dat ze het karakter had om neen te zeggen tegen die wijntjes, maar het dieet werkt, want ze was al een kilo of zes kwijt en dat motiveert ongetwijfeld. Het restaurant was trouwens zo vriendelijk om al haar gerechten aan te passen zodat ze perfect binnen haar dieet pasten. Zo hoort dat!

Appetizers:
IMG_3263

IMG_3264

IMG_3265

IMG_3267

IMG_3269

Zeebaars – koolrabi – granny smith:
IMG_3272

Kreeft – watermeloen – bisque – rode curry:
IMG_3274

IMG_3276

Belgisch ‘Wit-Blauw’ – parmezaan – 45 minuten ei:
IMG_3278

IMG_3280

Tarbot – cantharellen – lamsoor – zomertruffel:
IMG_3281

IMG_3283

Duroc varken – kool – wortel – vadouvan:
IMG_3284

Chocolade – vijg – karamel – citrus:
IMG_3288

Mignardises:
IMG_3290

Het moge niet verbazen dat na het verorberen van al dat lekkers de nacht gevallen was. Helaas bleek opeens dat noch het voorlicht, noch het achterlicht van mijn fiets meer werkte. Een recent euvel, want toen we terug fietsten van Bierbeek was er nog niks aan de hand. Beetje vervelend, want het eerste stuk van onze terugtocht leidde ons langs een smal en zanderig slingerpaadje tussen de velden. Bij nader inzien hadden we beter langs de grote weg terug gefietst, want ik zag geen steek. Gevolg: mijn voorband kwam in een voor langs het smalle wegeltje terecht en voor dat ik er erg in had, tuimelde ik de akker in. Al een geluk dat zand zacht valt. Buiten mijn vriend waren er geen getuigen van deze gênante val en ik betwijfel of hij zelf in het pikkedonker veel gezien heeft.

Ik krabbelde snel recht, borstelde het zand van me af en we konden weer verder. Mijn vriend was zo vriendelijk om mij zijn afneembaar voorlicht te lenen, zodat ik toch min of meer zag waar ik fietste en zo geraakten we verder zonder problemen thuis.