Afscheidsontbijt

Deze ochtend hadden mijn collega’s een ontbijtpotluck georganiseerd voor onze collega die morgen (yikes!) haar laatste werkdag heeft. Onze kranige collega wordt immers binnenkort 65 en heeft nog wat dagen verlof op te nemen. Aangezien onze collega niet graag in de belangstelling staat, zagen we af van bombastische speeches en hielden we het bij een sobere overhandiging van de cadeaus.

Naar goede gewoonte hadden mijn collega’s weer hun uiterste best gedaan en was er allerlei lekkers voorzien in overvloedige hoeveelheden. De bijna-gepensioneerde zelf had voor de gelegenheid maar liefst twee cakes én bokkenpootjes gebakken. Haar baktalent en werkijver zullen alvast enorm gemist worden op onze werkvloer. Ze had voor iedereen een doosje met suikerboontjes bij als bedankje voor de fijne samenwerking en om haar nieuwe leven te vieren. Ik ben er zeker van dat ze ervan zal genieten!

Mijn petekindje is tien jaar!

Amai, niet te geloven hoe snel de tijd vliegt (en hoe vaak ik in herhaling val)! Tien jaar, dat verdient een fantastisch feestje na de magere coronajaren. Des te meer omdat dit de enige verjaardag is dat je kan vieren dat het aantal nummers van jouw leeftijd verdubbelt.

Naar goede gewoonte legden de ouders van ons petekindje ons weer enorm in de watten. Met glaasje rosé schuimwijn (of twee), frituurhapjes en heerlijke zelfgemaakte vol-au-vent. Alleen de zelfgemaakte verjaardagstaart was wat minder goed gelukt (de taart was niet hoog genoeg gerezen, waardoor ze erg zwaar was). Maar op dat moment hadden we al zoveel gegeten dat dat niemand kon deren! En mijn cadeautje viel in de smaak bij mijn petekindje (met dank aan de ouders voor de tip!)!

Dagdisco: Après-ski!

De eerste keer in ons leven dat mijn vriend en ik uitgenodigd waren voor een verjaardagsfeestje met als thema après-ski! Zo kwam mijn dikke muts met pompom gekocht op de Leuvense kerstmarkt nog eens van pas. Het idee om moonboots te gaan kopen, had ik toch maar laten varen. 😉 Ik wist niet goed wat ik me bij een dagdisco moest voorstellen, maar het klonk alsof er veel ambiance zou zijn en daar ben ik altijd wel voor te vinden.

Mijn vriend en ik hadden op culinair vlak alvast hoge verwachtingen, want onze kameraad wijnkenner is een Bourgondiër pur sang. En jawel, we werden niet teleurgesteld. Na te moeten kloppen (want de bel deed het niet) werden we vriendelijk binnen gelaten en meteen door het rijhuis naar de kleine, maar gezellige stadstuin geleid. Onze kameraad had een partytent opgezet en een vuurkorf aangestoken. We kregen meteen een glas champagne in onze hand geduwd en waren vertrokken voor een supergeweldige namiddag/avond.

Buiten onze gastheer en gastvrouw kenden mijn vriend en ik niemand, maar mijn vriend raakte meteen al aan de praat met de vader van de gastvrouw, een zeer sympathieke Nederlander die ons tal van reistips wist te bezorgen en tot nu toe een behoorlijk interessante carrière achter de rug had. De rest van de avond waren ze niet meer van elkaar weg te slaan. 😉 Ik praatte met collega’s en vrienden van onze kameraad en genoot van het overvloedige lekkers dat we aangeboden kregen. Culinaire tip van de dag: kaas smelten op de vuurkorf en vervolgens over de nacho’s gieten. Heaven!

Een superfeestje met maar twee nadelen: een lichte kater de dag nadien en kleren die helemaal doordrongen waren van de geur van het houtvuur. Onze wasmachine is vandaag al goed gebruik geweest. But I would do it all again!

Uitreiking Henry van de Velde Awards en dubbele receptie

Genoten van deze feestelijke dinsdagavond! De feestelijkheden startten rond een uur of half vijf met de eerste receptie van de dag. Deze receptie was bedoeld als dankjewel voor al onze medewerkers die samen zeer succesvol de schouders onder een aantal zeer ambitieuze projecten gezet hebben.

Samen met nog drie andere collega’s sloot ik de receptie af (hadden jullie iets anders verwacht?). Omdat de hoofdingang van het gebouw waar de feestelijkheden plaatsvonden al om 18u werd afgesloten, moesten we via de keldergarage naar buiten. Gelukkig kregen we assistentie of anders dwaalden we ongetwijfeld nog rond in die garage. 😉 We besloten met ons vieren nog een theetje te gaan drinken in het Muntpunt Café om de tijd tot 19u te overbruggen. Mijn collega en ik werden immers om 19u in Bozar verwacht voor de uitreiking van de Henry van de Velde Awards.

In Bozar aangekomen bleek mijn naam niet op de lijst te staan. Heel vreemd, want ik was honderd procent zeker dat ik mijn collega en mezelf had ingeschreven. Misschien een bevestigingsmail niet beantwoord of zo? Enfin, gelukkig waren er nog plaatsen beschikbaar en mochten we alsnog binnen. Jas en rugzak in de vestiaire gedropt en op zoek naar een plaats in de prachtige Henry Le Bœufzaal. We vonden een plek met uitstekend zicht op het podium en applaudisseerden voor de vele winnaars die elkaar vlot opvolgden. De strak geregisseerde show zette de winnaars met een kort interview in de bloemetjes zonder saai te worden. Knap! En verrassing: één van de projecten van ons bedrijf slaagde er zowaar in een prijs binnen te halen! Super trots!

Daar moest natuurlijk op geklonken worden tijdens de receptie. Al moet ik eerlijk zijn: de catering was een pak minder dan bij de vorige editie die ik bijwoonde. We kregen één glaasje schuimwijn aangeboden en op tafel stond een klein potje groentjes met hummus. En als je nog een glas wilde, moest je gaan aanschuiven aan de toog die duidelijk onderbemand was. ‘t Is overal crisis, he…

Meanderswandeling in Rotselaar en champagnerijk verjaardagsfeestje

Onze vriend was zo vriendelijk om mijn vriend en mij met de wagen te komen ophalen in Leuven voor zijn eigen verjaardagsfeestje. ‘t Is een held! We hadden om samen te gaan wandelen in Rotselaar om de eetlust op te wekken. Na een kleine omweg doorheen de smalle wegjes van villawijk Heikant, met dank aan Waze, slaagden we er uiteindelijk in de kerk van Heikant te vinden, waar de vrouw van onze vriend en hun twee jongens ons opwachtten. We trokken onze wandelschoenen aan en genoten samen van de Meanderswandeling. Het weer was ons goed gezind en we genoten van de frisse buitenlucht.

Bijzonder ontdekking in het bos:

De plas van Rotselaar:

De prachtige Donjon Ter Heyden lag er bijzonder fotogeniek bij en ik moest me inhouden om geen twintig foto’s uit zoveel mogelijk verschillende hoeken te nemen.

Na deze fijne wandeling was het tijd voor het aperitief. Noblesse oblige! Ter ere van de verjaardag van onze vriend kraakten we één van de champagneflessen uit het degustatiepakket dat we kochten op een mooie zomeravond. En omdat eentje geentje is, opende onze vriend nog een tweede flesje.

Vervolgens konden we genieten van de kookkunsten van onze vrienden. We startten met een variatie van Pascale Naessens op een klassieke tomaat garnaal. Voor mij meteen al een schot in de roos, want ik ben een gigantische fan van tomaat garnaal. En daarbij dronken we uiteraard een lekker glaasje witte wijn.

Voor het hoofdgerecht had onze vriend gebraad in de oven gemaakt. Amai, zo lekker! Perfect gebakken en vergezeld van heerlijke groentjes.

En we hadden nog net een gaatje voor het dessert!

Een werkelijk perfecte avond. Alleen een beetje jammer van die uitnodiging voor de Kastaars! die samenviel met dit feestje, maar de vriendschap gaat altijd voor, he!

Anticipatie…

10 jaar Mediawijs!

En we feesten vrolijk verder deze eerste maand van het jaar 2023. Deze avond was ik te gast in Plein Publiek om samen met talrijke andere genodigden te toasten op tien jaar Mediawijs. Ik denk trouwens dat het met al die dickpics die de aangevraagd ronde doen, tiktok trends waaraan onze kinderen en jongeren blootgesteld worden en al dat fake news waarover heroïsche discussies rond de feestdis gehouden worden, nu meer dan ooit essentieel is om in te zetten op de mediawijsheid van iedereen, van jong tot oud. Dus knap dat Mediawijs al tien jaar lang hierin de leiding neemt.

We startten met een drankje en werden vervolgens naar een ruimte met een 360 graden projectie gebracht voor enkele interessante paneldiscussies, in goede banen geleid door Riadh Bahri, wiens stijl ik toch net iets té informeel vond voor dit evenement. Niet dat ik een grapje zo nu en dan niet kan smaken, maar hij ging soms wat over de schreef door zijn tussenkomsten te veel op zichzelf te betrekken. Een presentator moet ten dienste staan van de geïnterviewden. En die gimmick om aan alle sprekers hun schoenmaat te vragen, werd al snel afgezaagd. Sorry, Riadh! Denk dat hij met zijn hoofd nog iets te veel in Thaise vakantiesferen vertoefde. 😉

Na de panelgesprekken en de mooie nieuwjaarsbrief van Mediawijs was het tijd om de inwendige mens te versterken. Ik genoot van de fijne gesprekken (tof ook om een oud-collega tegen het lijf te lopen die ik sinds de coronacrisis niet meer gezien had) en de lekkere, op Libanees streetfood geïnspireerde, gerechtjes. Falafel for the win!

Daarna was het tijd voor de uitreiking van de Mediawijs Awards. Een mooie gelegenheid om wat mediawijze initiatieven in de bloemetjes te zetten. Dat applaus voor de winnaars was welverdiend!

Vervolgens dacht ik het bij één afsluitend drankje te houden en daarna naar huis te trekken, maar de oud-collega had net haar trein, die maar één keer per uur reed, gemist en de DJ was zo’n leuke muziek aan het spelen. Dus dacht ik: screw it! En gooiden we samen de beentjes los op de dansvloer. Ten slotte wordt Mediawijs maar één keer tien jaar, he!

De nieuwjaarsbrief van mijn petekindje

Deze zondag reden mijn vriend en ik naar Tielt-Winge om samen met mijn petekindje en zijn gezin te klinken op het nieuwe jaar. Bij het binnen komen in de ruime woonkamer van onze vrienden werd onze blik meteen getrokken naar de prachtige kerstboom in de hoek, versierd met kerstballen die mijn vriend en ik vanuit gans de wereld meegebracht hebben voor de mama van mijn petekindje. Tof om te kunnen snuisteren doorheen al die fijne reisherinneringen. Nu de kinderen groot genoeg zijn, durfde de mama het eindelijk aan de breekbare glazen kerstballen in een gloednieuwe kerstboom te hangen.

We beten meteen de spits af met de nieuwjaarsbrief. En het moet gezegd, dat gaat elk jaar een beetje vlotter. Mijn petekindje las goed verstaanbaar voor en was blij met zijn enveloppe met geld. Zelf kreeg ik ook een superleuk cadeautje: een sushi-etentje met mijn petekindje en stijlvolle eetstokjes van Mamzel in afwachting tot het zover is!

Vervolgens waagde ik mij aan spelletje Mario Kart, dat ik uiteraard glansrijk verloor. Ter mijner verdediging: het was de allereerste keer dat ik dit spel speelde. Ik zal alleszins nog stevig moeten oefenen om mijn petekindje in te maken, wiens oog-handcoördinatie duidelijk superieur is aan die van mij.

Terwijl we van een zelfgemaakt aperitiefhapje smulden, speelden we een nieuwe UNO variant: UNO flip! Een variant die het spel nog spannender en tegelijkertijd frustrerende maakt.

Het hoofgerecht was een heerlijke pasta met geroosterde bloemkool, pancetta en peterseliepesto. Amai, dat smaakte!

En natuurlijk sloten we al met een heerlijk ijsje met warme chocoladesaus.

Een fijne dag!

Nieuwjaarsfeest in Herentals

Het traditionele kerstfeest bij de ouders van mijn vriend werd dit jaar ingeruild voor een nieuwjaarsfeest en daar was ik eerlijk gezegd niet zo rouwig om, want dat gaf mijn vriend en mij de gelegenheid om tijdens de kerstvakantie naar Malta te reizen.

Omdat het weer onverwacht meeviel, startten we de feestelijkheden met een wandeling in de bossen van Herentals. We wisselden vakantieverhalen uit en bewonderden de kappelletjes die we onderweg tegen kwamen.

Na een frisse neus gehaald te hebben, kraakten we een flesje champagne om te klinken op een voorspoedig nieuwjaar. Naar goede gewoonte vormden de pakjes het hoogtepunt van de avond voor de vijf kinderen. En ja, ook dit jaar stond er opnieuw een goodgift op mijn verlanglijstje. Makkelijk voor de schenker en altijd fijn om iets te kunnen geven aan mensen die het minder goed hebben dan ik.

De feestmaaltijd bestond uit pastinaaksoep (waarvan ik geen foto heb, want echt fotogeniek is pastinaaksoep nu niet meteen) en huisgemaakt koninginnenhapje. Chapeau dat de ouders van mijn vriend het zagen zitten om voor dertien personen te koken. Ik zou al snel de hulp van een traiteur inroepen.

Onze bevallige sommelier van dienst:

Na de maaltijd speelden we de quiz die de ouders van mijn vriend hadden voorbereid. Echt beslist de saaiste quiz aller tijden en ik hoop van harte dat we volgend jaar gewoon chapeau spelen. Spijtig van al de moeite die in de voorbereiding van die quiz gekropen was, waardoor iedereen beleefd de blaadjes bleef invullen, in plaats van voor te stellen iets leukers te gaan doen. Gelukkig was de wijn lekker! 😉 Met dank aan de NMBS om onze bob te zijn.

Oudjaar vieren met Altermezzo

We waren net op tijd terug van onze Maltese avonturen om het oude jaar uit te wuiven samen met mijn broertje en zijn vriendin, die zo vriendelijk waren om dit jaar gastheer en gastvrouw te spelen. Voor de gelegenheid hadden ze een afhaalmaaltijd voorzien van één van hun favoriete Limburgse restaurant Altermezzo, ondertussen omgedoopt naar ALTER.

Natuurlijk kon mijn vriend het niet laten om wat cadeautjes mee te nemen voor de twee katten, die sowieso al niets te kort komen bij mijn broer en zijn vriendin. De katten waren voor deze feestelijke gelegenheid extra grondig geborsteld en zagen er op hun kerstbest uit.

Het menu was werkelijk uitstekend. Alleen jammer dat het concept je natuurlijk noodzaakt uit kartonnen bakjes te eten. Maar ik zou me persoonlijk ook niet durven wagen aan het repliceren van die fantastische schikking op een bord.

We startten de avond met een uitstekend flesje champagne, die mijn fijnproever broer speciaal voor deze gelegenheid was gaan halen in combinatie met wat heerlijke hapjes.

Kreeft radijs, ponzu:

Vlaswijting handgepelde garnalen, aardpeer:

Hertenkalffilet pompoen, vadouvan:

Kaasschoteltje met uitsluitend Belgische kazen:

Peer witte chocolade, yuzu

Bij dit alles had mijn broer werkelijk uitstekende wijn voorzien. Echt genieten! Het was twaalf uur voordat we er goed en wel erg in hadden. We telden af naar middernacht, wisselden kussen uit en wensten elkaar het beste voor het nieuwe jaar.

We sloten de avond (of moet ik zeggen nacht) af met een paar glaasjes whisky. Laat ons zeggen dat mijn vriend en ik om half vier blij waren dat we gebruik konden maken van de luchtmatrassen om te blijven slapen. 😉

Nieuwjaarsochtend sliepen we uit, ontbeten we samen en gingen mijn vriend en ik naar het rusthuis om mijn moeder gelukkig nieuwjaar te wensen.

Een goed feestje om het jaar te beginnen. Zo hebben we ze graag!

PS: Als afsluiter nog een foto van de baas in huis:

Yet Another Blog

Life on my side

feest