Een namiddag in de Zoo van Antwerpen

Zondagmiddag hadden mijn vriend en ik afgesproken met onze vriendin en haar twee kinderen om samen naar de Zoo van Antwerpen te gaan. Een klassieker van een uitstap, toegegeven, maar naar diertjes kijken is altijd leuk, nietwaar? En de verblijven van de dieren zijn ten opzichte van vroeger stevig verbeterd, zodat ik persoonlijk minder last heb van dat knagende schuldgevoel dat wilde dieren eigenlijk helemaal niet thuis horen in de kunstmatige omgeving die een Zoo toch is. Tegelijkertijd moet ik ook erkennen dat de Europese dierentuinen hun steentje bijdragen om bedreigde diersoorten in stand te houden.

Na een vlotte treinrit ontmoetten we onze vrienden in het prachtige station van Antwerpen-Centraal. Het was een prachtig zonnige dag en hoewel het nog frisjes was, hing de lente nu echt wel in de lucht. Alvorens ons naar de Zoo te begeven, moesten onze hongerige magen gevuld worden. Stipt om 12u stonden we voor de deur van restaurant Malaciorta, maar daar viel binnen geen enkel tegen van leven te bespeuren. We oefenden nog even geduld uit, maar na een tiental minuten was dat geduld op en besloten we iets te gaan eten bij de buren van Takumi Ramen Kitchen. Want ramen, daar wordt een mens gelukkig van! Voor de kinderen van onze vriendin was dit de eerste kennismaking met de Japanse keuken en gelukkig was dit een schot in de roos. De jongen kende ramen al uit animéseries en was heel enthousiast om dit gerecht zelf uit te proberen. De jongedame was iets voorzichtiger en hield het bij rijst. Mij smaakte het alleszins enorm én ik proefde voor de eerste keer Pocari Sweat (dat was er in Japan zelf niet van gekomen). Een lekkere, stevige maaltijd voor een betaalbare prijs.

IMG_8120

IMG_8121

IMG_8122

IMG_8123

IMG_8125

IMG_8128

Daarna brachten we een fijne namiddag door in de Zoo die er werkelijk op haar paasbest bij lag. De tuinlieden hadden kosten nog moeite gespaard en de Zoo stond volop in bloei. En oja, we zagen uiteraard heel veel dieren. Mijn persoonlijke favorieten: de vissen en de reptielen.

IMG_8132

IMG_8133 Continue reading

Een werk van barmhartigheid

Zaterdag spoorden mijn vriend en ik naar Herentals voor een bezoek aan zijn ouders. Zijn vader heeft onlangs een operatie aan zijn knie ondergaan en is nu herstellende. Hoog tijd dus om hem een hart onder de riem te steken. Al was dat, afgaande op de jolige whatsapp-berichten van de voorbije dagen en weken wellicht niet echt nodig. Want ja, de vader van mijn vriend revalideert heel snel en is momenteel al redelijk goed mobiel, al moet hij natuurlijk nog geen kilometers afleggen.

Bij aankomst bij de ouders van mijn vriend bleek dat ik mijn favoriete oorbellen van Fleurfatale tijdens de rit met de blue-bike was kwijtgespeeld. We delen nog een poging om mijn oorbel terug te vinden in en rond het huis, in de hoop dat ik ze was kwijtgespeeld toen ik mijn jas uitdeed, maar nergens te vinden. Na mijn favoriete mondmasker, verlies ik op korte tijd nu ook mijn favoriete oorbellen. Meteen een domper op ons bezoekje.

Gelukkig was er een lekkere fles rosé champagne om me te troosten! We maakten er verder een gezellige avond van met Chinees afhaaleten (was lang geleden en het smaakte!) en een flesje wijn. Al leek de rijsttafel voor vier personen eerder voor acht bedoeld te zijn. Daar gaan de ouders van mijn vriend de komende dagen nog goed van kunnen eten…

IMG_8109

IMG_8110

Ster van de namiddag: het hondje van de zus van mijn vriend, tijdelijk op logies, want de zus is met haar gezin op skivakantie.

IMG_8105

IMG_8108

Genieten bij Melchior in Tienen

Vrijdag spoorde ik naar Tienen voor een date met Julie, want hoe beter te recupereren van een zware werkweek dan met een culinaire ervaring in goed gezelschap? Hoog tijd trouwens dat ik eens naar Tienen afzakte, want tot nu toe was het altijd Julie die naar Leuven spoorde. Tienen heeft op culinair vlak misschien iets minder te bieden dan Leuven, maar ik vind het altijd leuk om nieuwe horizonten te verkennen.

Als restaurant had Julie Melchior uitgekozen en amai, echt van mijn sokken geblazen door wat de chefkok op tafel toverde. Heel fijn dat de Oosters aandoende inrichting zich vertaalde in gerechten die duidelijk door de Japanse keuken geïnspireerd waren. Verzorgd tot in de puntjes en prachtig gepresenteerd. De chefkok weet duidelijk waar de mosterd te halen, maar laat zich inspireren zonder te kopiëren. Die Michelin-ster is dubbel en dik verdiend wat mij betreft.

Natuurlijk konden we de verleiding niet weerstaan om Melchior’s signature dish te proberen: de knolselder in zoutkorst met kombu en bottarga. Zo boterzacht heb ik knolselder nog nooit geproefd. Ook heel leuk dat de ober eerst de volledige knolselder in zoutkorst aan tafel kwam tonen, om vervolgens het bord met het afgewerkte gerecht te brengen.

Ik laat jullie graag meegenieten. En ja, het smaakte nog beter dan de foto’s eruit zien.

Appetizers:

IMG_8063

IMG_8064

Hamachi, daikon, furikake, dashi:

IMG_8067

Toro & paling, sobanoedles, aubergine, miso:

IMG_8069

Melchior’s signature: knolselder, zoutkorst, kombu, bottarga:

IMG_8075

Maïskip, langoustine, groene asperge:

IMG_8079

Black angus, prei, daslook, duxelle, merg:

IMG_8083

Chocolade, yuzu, hazelnoot:

IMG_8086

We sloten de avond af met een heerlijke kopje thee:

IMG_8091

Carvoeiro, Ferragudo en Monchique – 15 augustus 2021

Vandaag verzorgt een andere dame het ontbijt in Villa Rio Guesthouse Suites en amai, wat een wereld van verschil! Hoe vlot en efficiënt! Het contract met de voorbije dagen is groot. We krijgen zelfs een portie roereieren! Een waardige afsluiter van ons verblijf in Portimão.

IMG_1817

Vandaag rijden we van Portimão naar Monchique in het binnenland. Ik had oorspronkelijk gepland om in Monchique een stevige wandeling van een kilometer of twintig te maken, maar met voorspelde temperaturen van meer dan 40 graden, lijkt dit niet zo’n goed idee. Mijn vriend en ik hebben niet veel zin om een zonneslag op te lopen.

We passen onze plannen aan en besluiten naar Carvoeiro te rijden. Het lijkt ons verstandiger om in deze hete temperaturen de verfrissing van een zeebriesje op te zoeken. We pakken onze valiezen en laten deze achter in het Guesthouse.

Het is even zoeken naar een parkeerplekje, maar uiteindelijk vinden we een mooie plek, vlakbij de kliffen van Carvoeiro. Via trappen kan je afdalen naar een door de zee uitgehold ‘zwembad’. Het is er behoorlijk druk en we zijn niet voorzien op een zwempartij, dus klauteren we verder over de rotsen. De grillige rotsformaties zijn erg fotogeniek en op sommige plekken zijn er zelfs tunnels in de rotsen. Ik beklaag me wel dat ik mijn flipflops niet verwisseld heb voor wandelschoenen, want flipflopvriendelijk is deze klauterpartij niet bepaald.

IMG_1029

IMG_1032

IMG_1036

IMG_1047

IMG_1049

IMG_1053 Continue reading

Old timer tasting in Zammel

Derde keer, goeie keer! Na twee keer uitgesteld te zijn, kon de lang verwachte old timer whisky tasting eindelijk doorgaan. Net als de vorige keer hadden mijn vriend en ik een B&B geboekt om niet ‘s avonds laat vanuit Zammel met de bus (don’t drink and drive) nog terug naar Leuven te moeten reizen. Hoe leuk we het in december ook vonden bij Stijn en Stijn, Beeltjens B&B: Wolf & Belle bevond zich veel dichter bij de Prik & Tik en dus reserveerden we daar. Sorry, kleine Stijn!

We twijfelden of we opnieuw de bus zouden nemen, maar besloten gemakzuchtig voor het comfort van de Cambio te gaan. Dat scheelde hem toch in reistijd. We arriveerden rond een uur of zes in onze B&B en werden vriendelijk welkom geheten door een oudere man, die duidelijk veel minder spraakvaardig was dan onze vorige gastheer kleine Stijn. Niet dat ik daar rouwig om was, ik voelde me vrij moe en keek ernaar uit om nog even te kunnen plaats nemen in de infraroodsauna, die fantastisch goed werkte. Een klein mirakel want om de één of andere reden lieten de infraroodcabines waarin ik tot nu toe plaatsnam het altijd afweten.

IMG_8017

IMG_8022

De ideale voorbereiding voor een avondje whisky proeven. De vriendin van mijn broertje kwam ons ophalen aan de B&B en zette mijn broertje, mijn vriend en mezelf af bij de befaamde whiskykelder, waar mijn broer en ik in het gezegende jaar 2018 Arran whisky’s proefden. Het concept van de tasting vandaag was helemaal anders. Bedoeling was dat we zouden proeven van whisky’s van 25 jaar en ouder. Vrij exclusief dus. Al was er stiekem wel een whisky van 21 jaar in het lijstje gesukkeld. Ik geef hieronder het lijstje van de whisky’s die we gedronken hebben mee. Ik laat het aan jullie over om te googlen hoeveel die flessen waard zijn. 😉 En oja, natuurlijk was ik de enige dame in een gezelschap van uitsluitend mannelijke whiskyliefhebbers.

  1. Bunnahabhain 28y, 1988-2016, 44%
  2. Balblair 31y, 1989-2021, 48,2%
  3. Caperdonich 21y, 2000-2021, 56,2%
  4. Ardmore 32y, 1989-2021, 47,2%
  5. Teeling 28y, 1992-2020, 44,7%
  6. Clynelish, 25y, 1995-2021, 52,5%
  7. Laphroaig 30y, 1990-2020, 49%

IMG_8029

Elke whisky was helemaal anders dan de vorige en het was dan ook moeilijk om ze met elkaar te vergelijken. Toch kostte het me weinig moeite om mijn persoonlijke top drie samen te stellen. Altijd al een liefhebber geweest van whisky’s gerijpt op sherryvaten. 😉

  1. Clynelish, 25y, 1995-2021, 52,5%
  2. Bunnahabhain 28y, 1988-2016, 44%
  3. Ardmore 32y, 1989-2021, 47,2%

Na de tasting kregen we nog varkenswangetjes met peer en aardappelpuree. Dé perfecte afsluiter van een fijne avond!

IMG_8033

Met dank aan de vriendin van mijn broertje belandden we na de tasting weer veilig in onze B&B. En oja, we kochten natuurlijk nog een klein souvenirtje.

IMG_8043

Na een deugddoende nachtrust genoten mijn vriend en ik de volgende dag met ons tweetjes van het heerlijke ontbijt in de knusse veranda. Echt een toffe B&B. Dé ideale uitvalsbasis voor een volgende whisky tasting!

IMG_8035

IMG_8037

IMG_8038

Sushi in Wijgmaal

Toen we zaterdag tijdens ons diner in HOP Gastrobar aan onze vrienden vroegen waar we hun herstellende zoon een plezier mee konden doen, kwam het antwoord heel spontaan: een sushi delivery in Wijgmaal. We zijn op dat vlak natuurlijk niet aan ons proefstuk toe, dus de afspraak was snel gemaakt: woensdag zouden mijn vriend en ik sushi aan huis brengen, om zo meteen twee werken van barmhartigheid in één klap te vervullen: de zieken bezoeken en de hongerigen spijzen. 😉

‘s Middags belde ik onze sushibestelling door naar Kintsugi, zodat mijn vriend en ik deze mooi op tijd konden afhalen om de taxi naar Wijgmaal te nemen (mijn vriend stelde nog even voor de bus te nemen, maar dat zag ik niet echt zitten). Bij onze aankomst in Wijgmaal trokken onze vrienden meteen een flesje bubbels open, om te klinken op alles waar er maar op te klinken viel. Ik was alleszins blij te horen dat hun reisplannen wellicht zullen doorgaan. Met natuurlijk een minder actief programma dan oorspronkelijk gedacht, maar eens rustig aan doen op vakantie, heeft nog nooit iemand kwaad gedaan, nietwaar?

Zeer bijzondere wijnkoeler (ja, dat is een massieve blok ijs):

IMG_8012

IMG_8010

Het werd, naar goede gewoonte, een enorm gezellig avond. Een avond die we afsloten met een glaasje vermouth (of misschien wel twee) van Convento Wines. Heerlijk!

Lunchen bij Nosh

Het lijkt erop dat mijn vriend en ik een nieuwe traditie op zondag hebben: voor de derde keer op rij trokken we immers op zondagmiddag de stad in om samen te lunchen. Ditmaal kozen we Nosh uit. Voor ons allebei de eerste kennismaking met deze lunchplek, vooral bekend om de bagels. Mijn vriend ging voor de klassieker der klassiekers: een uitsmijter en ik waagde me aan de portobagel, een bagel met portobello, bospaddenstoelen, cream cheese, gegrilde zaadjes, rucola en parmezaan. Om onze dorst te lessen, bestelden we allebei een smoothie. Beide gerechten waren lekker, al was de bagel net te klein om mijn honger te stillen. Maar geen erg: ik had al lang mijn oog laten vallen op die New York style cheesecake op de kaart. Al moet ik zeggen dat de échte New Yorkse cheesecake toch een maatje groter is.

IMG_7947

IMG_7949

IMG_7950

IMG_7969

IMG_7970

Alweer een fijne plek in Leuven ontdekt!

Dineren bij HOP Gastrobar

De reservatie stond al vast sinds eind december (HOP maakt deel uit van dat kransje hyperpopulaire Leuvense restaurants waar je nog amper binnen geraakt), maar even leek het erop dat onze afspraak met onze vrienden uit Wijgmaal weer in het water zou vallen. Deze vrijdag moest hun zoon die al een tijdje sukkelde met pijn aan zijn bekken immers met spoed geopereerd worden. En ja, als je zoon thuis ligt pijn te lijden, staat je hoofd er natuurlijk niet naar om op restaurant te gaan. Gelukkig kregen we vrijdag al snel het nieuws dat de operatie heel goed was verlopen (‘het allerbeste scenario’) en dat de pijn na de operatie goed onder controle was. Na een herstelperiode van twee weken, waarop hij niet mocht steunen op zijn been, zou het ergste achter de rug zijn.

De opa stelde zich kandidaat als oppas en zo konden we zaterdag toch samen met onze vrienden de voeten onder tafel schuiven. Heel blij voor hen dat de operatie zo goed was verlopen en dat we daar samen op konden klinken. Want amai, dat was weer veel te lang geleden! We babbelden over hun vakantieplannen voor de Paasvakantie, die door de operatie onzeker waren geworden. Je stapt natuurlijk niet zomaar met een pas geopereerde jongeling op een vlucht die negen uur duurt. Aan de andere kant, met een attest van de arts zou hij als rolstoelpatiënt wel mee kunnen op het vliegtuig en bovendien krijg je dan overal voorrang. Ik gaf hen het advies nog even af te wachten, als het herstel effectief zo goed zou lopen als verwacht, leek mij zo’n vlucht niet onoverkomelijk. En ja, zwemmen met een herstellende wonde, dat gaat natuurlijk niet, maar ongetwijfeld waren er op hun vakantiebestemming nog veel andere leuke dingen te doen. Het leek me dat ze na al die stress wel een vakantie konden gebruiken, zelfs al zou die er dan licht anders uitzien dan eerst gepland.

Oja, het eten bij HOP was werkelijk uitstekend. Ik weet niet hoe de chefkok het doet, maar de gerechten bij HOP zijn altijd nét dat tikkeltje anders en origineler dan in andere restaurants: bijzondere bereidingswijzen in combinatie met interessante ingrediënten. En hoeveel restaurants ken jij die hun eigen kombucha bereiden? Ook tof: bij elke gang kan je kiezen uit aangepaste wijnen, bieren of alcoholvrije dranken. Echt super!

Kaasdip met crackers:

IMG_7908

Prosciutto:

IMG_7909

IMG_7913

Tartaar zandwortel – raita – jus van langoustine:

IMG_7915

Zeebaars, bloedsinaasappel, gefermenteerde veenbes, rozebottel:

IMG_7916

Knolselder, tortellini, gerookte forel, vinaigrette van citroen & parmezaan:

IMG_7919

BBQ zeeduivel, raapsteel, zuurdesem, Caesar dressing:

IMG_7922

Spiering duroc de Riegel, bbq prei, pesto daslook, sweet chilli, ketchup biet:

IMG_7923

Hondshaai, prei bitterbal, gerookte paling, mosterd:

IMG_7927

Rabarber, citroen, sweet nacho’s, tijm:

IMG_7929

Na de koffie namen we afscheid van onze vrienden, die begrijpelijk, graag naar hun herstellende zoon terugkeerden. Mijn vriend en ik bleven nog even plakken voor een afzakkertje. Een calvados voor hem en een madeira voor mij. Zalig lekker!

IMG_7941