culinair

Culinaire verwennerij

Je hebt zo van die dagen dat alles lijkt mee te zitten. Zo stapten we deze namiddag even snel de Jack Wolfskin winkel binnen om te kijken of ze daar geen softshell voor mij hadden, omdat de oude echt tot op de draad versleten is. Even later stapten we weer buiten met een softshell en een kleedje voor mij én twee sneldrogende en kreukvrije hemdjes voor mijn vriend. Want strijken, dat is toch puur tijdverlies, nietwaar? Het is mij een volkomen raadsel dat er nog mensen zijn die hemden kopen die zonder strijkbeurt niet draagbaar zijn.

Een kwartier na onze verrassingsaankopen in de Jack Wolfskin, waren mijn vriend en ik een valies rijker. Geen impulsaankoop deze keer, want onze vorige valies had de trip naar IJsland niet heelhuids overleefd. Dit keer zijn we voor een duurder model gegaan, dus laat ons hopen dat we er nu een jaar of tien plezier van zullen hebben. Goeiekoop is dure koop, zoals mijn moeder placht te zeggen.

IMG_6415[1]

‘s Avonds hadden we afgesproken met vrienden om samen te gaan dineren. Het was de bedoeling om hen te laten kennismaken met de culinaire hoogten van de Leuvense restaurants, maar het scheelde niet veel of we hadden op onze kin kunnen kloppen. Mijn vriend en ik waren uit het oog verloren dat we nog moesten reserveren. Toen we dit wilden rechtzetten, heeft mijn vriend bijna een hele avond restaurants kunnen afbellen om nog een tafel voor vier te kunnen vast krijgen. Crisis, welke crisis?

Ik laat jullie even meegenieten met de heerlijkheden die wij in restaurant Luzine voorgeschoteld kregen. Het was voor mij de tweede keer dat ik dit restaurant bezocht. Van de eerste keer herinner ik mij dat ik een beetje teleurgesteld was, vandaar waarschijnlijk ook dat het zo lang duurde voordat we er nog eens terug kwamen. Ditmaal werd ik echter helemaal van mijn sokken geblazen door het eten. Echt meesterlijk. Fijn om zo’n ervaring te mogen delen met goede vrienden. Een avond om in te kaderen.

IMG_6419
Libanees toastje met mousse van avocado, gelei van citroen en radijs

IMG_6420
Paling met espuma van zuurdesem, spaghetti van rode biet en saus van rode biet

IMG_6421
Eendenborst met consommé van eend, Japanse paddenstoelen en bieslook

IMG_6422

Makreel/inktvis/butternut/pickles

IMG_6423
Duroc d’Olives/wortel/sudashi/cimé di rapa

IMG_6429
Sint Jacobsnootjes/witloof/schorseneren/kastanjes

IMG_6431
Zeebaars/savooikool/eendenlever/truffeljus

IMG_6433
Eend “Challandais”/selder/sjalot/hazelnoot/porto

IMG_6436
Bloedappelsien/gember/amandel/melkchocolade

IMG_6437

Maarts weekoverzicht

De tweede week van maart in ‘t kort!

Maandag 9 maart: ‘s Middags een noedelsoeplunch met een supergeweldige collega, ‘s avonds salsa!

IMG_6388[1]

Dinsdag 10 maart: Diner bij Osteria Michele XXII met een vriend die we leren kennen hebben in de Spaanse les. Ik heb heel veel bijgeleerd over de kunst van het schaken, want ons vriend is zelf een bijzonder goed schaker die elk jaar wel een paar internationale tornooien meepikt.

IMG_6394[1]

Woensdag 11 maart: Vernissage van Peter Buggenhout in M. Heel bijzondere kunstwerken die alleen al door hun omvang en complexiteit overdonderen. Toch weet ik nog altijd niet goed wat ik ervan moet denken. Da’s goeie kunst, zeker? Kunst die je aan het denken zet. Ik denk dat ik nog een paar keer terug zal moeten gaan om de werken opnieuw in me op te nemen. Al denk ik dat deze objecten gewoon onbevattelijk zijn.

IMG_6403[1]

Donderdag 12 maart: Prijsuitreiking van een prijs voor jonge ondernemers. Mijn favoriet heeft gewonnen. Hij stak er gewoon met kop en schouders bovenuit. Oja, na de uitreiking was er een ginbar, die ik naar goede gewoonte links liet liggen. Het buffet daarentegen kon wel op mijn goedkeuring rekenen.

IMG_6409[1]

Een bijna-lente weekend

De zon liet zich dit weekend van haar beste kans zien. Zo fijn om de eerste aarzelende zonnestralen op je huid te voelen en te ruiken dat de lente in aantocht is.

‘s Avonds hadden we (alweer) gasten over de vloer: Joke, Vincent, Peter, Lynn en hun schattige dochters. En, jullie raden het nooit, we plaatsten een bestelling bij Convento Food om hen eens goed in de watten te leggen. Enfin ja, ik weet op dit punt eerlijk gezegd zelfs niet meer of ik nog kán koken. 😉

Stonden op het menu: Oesterzwammensoep met truffel, Carpaccio van rode biet (dé verrassing van de avond, overheerlijk), Luikse balletjes met groentjes voor de kinderen, Varkenshaasje in graanmosterdsaus met bloemkool en spruitjes. Om duimen en vingers bij af te likken, zo lekker. Ditmaal hadden we de porties beter ingeschat, waardoor de overschotten beperkt bleven.

Als dessert had ik fruitsla gemaakt (eentje mét en eentje zonder). Omdat we ook weer niet té gezond wilden doen, kochten we ijs bij Bittersweet.

IMG_6384[1]

Ik werd door onze gasten letterlijk in de bloemetjes gezet. Bloemen en planten maken mij altijd vrolijk, dus dat was een schot in de roos. Hoe het komt weet ik niet, maar de planten op ons appartementje doen het de laatste jaren verrassend goed (zie ook de plant die ons afwasbak bijna heeft over genomen). De ruiker zal natuurlijk sterven, maar de potplant zal ik met veel liefde omringen.

IMG_6377[1]

Zondagnamiddag werden we op het verjaardagsfeestje van mijn petekindje verwacht. Ik waagde mij voor het eerst met blote benen buiten. Het was even rondrijden om bij het huis van mijn petekindje te geraken, want vlak voor zijn deur vond de aankomst van een wielerwedstrijd voor vrouwen plaats. Veel volk was er niet, maar de weg was wel helemaal afgezet voor de finishlijn.

Als cadeautje had ik een grote duplo treinset gekocht voor kinderen van twee tot vijf jaar, maar aan de reactie van de papa te zien was die leeftijdsgrens niet volledig goed gekozen. 😉 Wat een hilarisch tafereel opleverde van een hoop volwassen ingenieurs die met duplo treintjes aan het spelen waren, terwijl mijn petekindje buiten in het zand zat te spelen. 😉

Omdat mijn petekindje een geweldige fan van ballen is (jawel, er werden de ganse avond veel dubbelzinnige grapjes gemaakt), had zijn mama er een heus ballenfeestje van gemaakt. Bitterballen als hapje, erwtensoep met balletjes als voorgerecht, balletjes in tomatensaus en preisaus met aardappelballetjes als hoofdgerecht en soesjes als dessert. De kaarsjes op de taart uitblazen interesseerde mijn petekindje niet echt, de vele ballonnen die over het huis verspreid waren, konden des te meer op zijn goedkeuring rekenen.

Benieuwd naar het thema van zijn verjaardagsfeestje volgend jaar! 😉

IMG_6386[1]

De eerste week van maart

De tijd gaat zo snel dat ik helaas weer moet terug vallen op weekoverzichtjes. Zo jammer dat ik er niet in slaag om meer tijd te maken voor yab.be. Helaas, er zijn maar 24 uren in één dag. Iets waar ik me goedschiks of kwaadschiks zal bij moeten neerleggen. Enfin ja, dit deed ik deze week:

  • Maandag 2 maart: salsa dansen. Ik moet zeggen dat het een goed idee was om alle cursussen dubbel te doen. Mijn vriend en ik zitten nu tegelijkertijd in een cursus voor beginners én eentje voor gevorderden. Ok, de cursus voor beginners gaat wel wat traag, maar het is heel nuttig om alle basispassen zo vaak te herhalen dat ze in je motorisch geheugen gegrift staan. En stiekem vind ik het ook wel leuk dat ik mijn mannelijke danspartners (de lessen werken volgens een doorschuifsysteem waarbij je altijd van partner verwisseld) een beetje kan coachen, want sommigen van hen lijden eerden dan dat ze leiden. 😉 Ik moet zeggen dat ik echt uitkijk naar die twee uurtjes in de week. Nog een beetje meer oefenen en mijn vriend en ik kunnen effectief beginnen naar salsafeestjes te gaan (iets wat we tot nu toe nog niet aangedurfd hebben).
  • Dinsdag 3 maart: Op stap met de vrouwelijke collega’s uit Leuven. Sinds januari hebben we er een nieuwe collega bij die ons clubje even maakt. Ik ga nog zelden enkel met vrouwen op stap, dus het is wel leuk om gewoon een keertje onder elkaar te kunnen roddelen over wie de knapste mannelijke collega is. 😉 Eten deden we in La Stanza in de Wandelingenstraat (heerlijke verse pasta daar), waarna we afzakten naar Savoye voor een afsluitend wijntje of theetje. Als restaurant kon dit restaurant me niet echt overtuigen, maar het is wel een ideale plek om te aperitieven of nog een laatste glas wijn te drinken voor het slapen gaan. Wij versierden een knus plekje bij het haardvuur. Erg gezellig om gewoon wat te kletsen.
  • Woensdag 4 maart: Normaal zouden mijn vriend en ik een tentoonstelling van Japans drukwerk (Ukiyo-e) bezoeken, maar helaas brachten we de avond door in een Limburgs ziekenhuis. Mijn moeder belandde door een heel akelig accident in het ziekenhuis. Zoals mijn vader het vertelde, heeft het niet veel gescheeld of ze was er niet meer geweest. Gelukkig was hij er op tijd bij en lijkt het herstel vlot te verlopen. Maar ik kan me voorstellen dat het voor hem een heel traumatisch moment geweest moet zijn.
  • Donderdag 5 maart: Een half dagje verlof om naar de opening van het splinternieuwe ESAT-gebouw te gaan. Ik moet zeggen dat tijdens de speeches mijn hart toch wel een beetje zwol van trots omdat ik mij omringd wist door mede-ingenieurs die fantastische zaken realiseren. Eens een burgie, altijd een burgie! Het gebouw zelf vond ik ook de moeite. Sober, maar functioneel en mooi ingebed in de bestaande omgeving. Architectuur zoals die zou moeten zijn. De frietkraam liet ik toch maar links liggen en ik at bij thuiskomst braaf wat boterhammetjes.
  • Vrijdag 6 maart: Normaal moest ik mijn vriend vergezellen naar zijn thuisfront, omdat zijn vader daar in de bloemetjes gezet zou worden als sportlaureaat van zijn gemeente. Dit omdat hij vorig jaar zijn vijfde Dan Shihan in de gevechtskunst Jujutsu behaalde. Ik had echter niet veel zin in een avond vol speeches en besloot te brossen. Achteraf wist mijn vriend me te vertellen dat de speeches effectief zo saai waren dat hij bijna in slaap was gevallen. Zijn vader liet dat echter niet aan zijn hart komen en straalde van trots met zijn onderscheiding. Erg verdiend na al die jaren hard trainen!

Take away in goed gezelschap

Wat is de beste manier om het weekend goed in te zetten? Gezellig samen met vrienden en hun drie kindjes Indische take away eten, vergezeld van een glas lekkere wijn. Ok, het is een luie oplossing, maar in plaats van energie te stoppen in eten maken, kan alle aandacht gaan naar de gesprekken rond de tafel. En een lekkere vegetarische thali kan mij gewoon zo gelukkig maken. Indisch eten is gewoon het ideale comfort food.

Het laatste weekend van februari

Alweer een weekend gevuld met vriendschap achter de rug.

Zaterdag speelden mijn vriend en ik gastheer en gastvrouw voor een gezelschap van vier volwassenen en vier kinderen. We smulden van pastinaak-peersoep, vitello tonnato, saltimbocca van schelvis met groenten en aardappelgratin. Voor de kinderen waren er tomatensoep met balletjes en Luikse ballen met groenten en purée. Dit alles afkomstig van onze hofleverancier Convento Food. De porties waren zo riant dat we het geplande dessert (chocoladefondue) toch maar beslisten achterwege te laten. Overdaad schaadt, of zoiets.

De kinderen waren zo vriendelijk nog rijkelijk veel balletjes, purée en groentjes over te laten. Zo hebben mijn vriend en ik nog iets te eten voor de komende week. 😉

Onze gasten arriveerden iets voor het middaguur en vertrokken alweer tegen dat het tijd was voor het vieruurtje. Ook drukke mensen die meerdere afspraken op één dag hebben staan, al waren het in dit geval de kinderen die de drukste agenda hadden. En zo brachten we zaterdagavond in alle rust door. Ik hield trouwens twee dozen pralines van mijn twee favoriete chocolatiers (Demeestere en Bittersweet) aan dit bezoekje over. Score!

Zondagnamiddag reden we richting Tongeren om onze vriendin en haar twee kinderen te bezoeken. Het was al een tijdje geleden dat we de kinderen nog gezien hadden en ik schrok ervan hoe groot ze geworden waren. De oudste van de twee gaat volgend jaar al naar het middelbaar en speelt prachtig marimba. En de jongste gaf zonder ook maar een spoor van zenuwen samen met haar mama een prachtig vioolconcert voor ons. Aiaiai, zij worden groot en wij worden oud…

Onze vriendin (een gediplomeerd kokkin) haalde het familierecept voor pannenkoeken (met echte gist) boven en bakte dat het een lieve lust was. Je zou het niet geloven als je deze reusachtige stapel ziet, maar we slaagden erin deze zo goed als te decimeren.

IMG_6317[1]

We bleven langer plakken dan gedacht, dus kropen we bij thuiskomst bijna meteen in bed. Dankbaar voor de vriendschap die ons dit weekend te beurt was gevallen.

Een avond onder vrienden

Donderdagavond stond er een triple date op het programma in Leuvens restaurant Nepali House. Nepalese fushion cuisine in goed gezelschap, daar zeggen wij geen neen tegen. Helaas moest last minute één van onze vrienden afhaken wegens een acute lumbago. Pijnlijk. :-(

We begonnen de avond met een toast op de nieuwe job van onze vriendin. Ondanks haar mooie CV bleek het een hele opgave om een passende job te vinden en moest ze zich door een lange reeks teleurstellingen worstelen. Gelukkig was de zoektocht nu tot een goed einde gebracht. Haar zoektocht deed me beseffen dat als zelfs een mooi diploma en een hoop relevante ervaring tegenwoordig geen garantie meer zijn op een job, heel het discours over mensen die zogezegd niet willen werken dikke onzin is. Er is momenteel gewoon geen werk voor iedereen. En jobzekerheid is een schaars goed geworden. De harde waarheid is dat nieuwe jobs creëren niet evident is in een land als België. Ik besef daarom maar al te goed dat ik veel geluk heb met mijn job en prijs me elke dag weer gelukkig.

Enfin ja, de avond vloog om en veel te snel moesten we alweer afscheid nemen. Time flies when you’re having fun.

 

Over mijn voedselvoorkeuren

Tag gepikt bij Odin in het kader van de #boostyourpositivity challenge, waaraan ik wijselijk beslist heb niet mee te doen. Ik wil mijn zestienjarige wereldverbeterende zelf graag het toekomstbeeld van de banale volwassenheid besparen.

Als je iedere dag nog maar een soort gerecht als avondeten zou mogen eten, wat zou dat dan zijn?
A no-brainer. Sushi!

Welk drankje bestel jij altijd in een restaurant?
Op dat vlak ben ik nogal klassiek. Als ik uit ga dineren, dan graag een glaasje cava of champagne als aperitief en aangepaste wijnen bij de maaltijd. Maar de drank die ik echt áltijd bestel (want ik ga ook vaak lunchen en dan houd ik het liever alcoholvrij), is water. Al blijf ik erbij dat restaurants spontaan gratis kraantjeswater zouden moeten aanbieden aan hun klanten.

Wat was vroeger je lievelingseten?
O, dat is een moeilijke vraag. Ik kan eerlijk gezegd mij niet zo direct iets voor de geest halen dat er bovenuit springt. Altijd wel een fan geweest van tomaat garnaal en kroketjes. Eend vond ik als kind ook heel lekker en dat is nog steeds zo. Zo’n koude schotel met gekookte zalm en veel groenten vond vroeger ook heerlijk. Ik zou moeten kunnen terugkijken in de vriendenboekjes van vroeger om hier een accuraat antwoord op te kunnen formuleren.

Wat is het laatste dat je hebt gegeten of hebt gedronken?
Water!

Als jij mag kiezen waar je uit eten wil, waar ga je dan naartoe?
In de Wulf. Jammer genoeg nogal een aanslag op de portemonnée.

Wat lust je écht niet?
Koffie. Jakkes.

Om welk gerecht sta jij bekend?
Haha, ik denk niet dat er een gerecht is waarom ik bekend sta. Al een geluk dat er goeie traiteurs zijn in Leuven. Ik meng daarentegen aardig goeie cocktails, al zeg ik het zelf.

Chips of chocolade?
Chocolade! Dat lijkt me evident.

Wat eet jij het liefst in de bioscoop?
Niks en ik zou het appreciëren moesten de mensen rondom mij dit principe ook toepassen. Awoert aan de krakende en stinkende nacho’s.

Vis of vlees?
Allebei.

Welke dingen zou je nog willen ‘leren’ eten of drinken?
Ik denk dat ik een heel ruim smakenpalet kan appreciëren. Er is niets dat ik niet zou proeven en ik lust ongeveer alles. Buiten koffie dan, maar dat heb ik nooit als een nadeel ervaren.

Wat eet jij het liefst als ontbijt?
Een authentiek Scottish breakfast of eggs benedict with smoked salmon of een uitgebreid ontbijtbuffet in een vijfsterrenhotel met allerlei specialiteiten uit de ganse wereld. Oja, en als ik dan toch mag kiezen, graag versgeperst sinaasappelsap en verse fruitsla daarbij. En lekkere american pancakes, daar doe je mij ook altijd een plezier mee.

Lievelingsdessert?
Hmm, bij het invullen van deze vragenlijst valt het mij op dat ik het moeilijk heb mij vast te pinnen op één specifiek gerecht. Ik hou nogal van afwisseling. Maar goed, chocomousse is altijd lekker. Sabayon is ook een favoriet, samen met rijstpap en tiramisu. Keuzes, keuzes!

Eerste Hulp bij Quicheoverschot

Wat doet een mens met een gigantisch quiche-overschot? Simpel! Vrienden optrommelen om ons te helpen de resterende quiches soldaat te maken. Wij hadden al eens eerder van hun diensten gebruikt gemaakt, dus wij wisten dat het quiche-liefhebbers waren. Gelukkig hadden deze maandagavond niets op het programma staan, omdat het wegens de krokusvakantie geen salsales was.

Tot mijn grote verbazing slaagden we er vrijwel moeiteloos in met z’n vieren het ganse overschot weg te werken (of ‘t moet zijn dat zwangere vrouwen toch echt voor twee eten). Het was alleszins een supergezellige avond waarbij we konden bijpraten over de nieuwe job van onze vriend en samen genoten van een lekker glaasje witte wijn (don’t worry, de zwanger vrouw hield het braaf bij de non-alcoholische dranken) en de overschot van de taart.

Heel fijne en relaxte avond!

Valentine, the day after

Het contrast met onze rustige Valentijn gisteren kon amper groter zijn. Vandaag hadden we de familie van mijn vriend op bezoek. In totaal waren we met acht volwassenen en vijf kinderen. Een hele bende om rond de tafel te hebben in ons appartementje. Gelukkig hadden onze gasten twee plastieken picknicktafeltjes bij waaraan de kinderen konden eten.

Omdat wij het (zoals gewoonlijk) niet zagen zitten om voor zo’n grote groep te koken (who am I kidding here, ik kan me de laatste keer dat we nog effectief gekookt hebben zelfs niet meer voor de geest halen), plaatsten we een bestelling bij wat ondertussen onze hofleverancier geworden is: Convento Food. Ik wilde eens een keertje iets anders proberen dan de gehaktballen, dus gingen we voor de quiches. Een quiche lorraine, een quiche met bospaddenstoelen, ricotta en rucola, een quiche met verse zalm, rucola, huisgemaakte pesto en kerstomaatjes en een quiche met forel. Als bijgerecht bij de quiches bestelden we bloemkoolsalade en aardappelsalade met gerookte forel. Voor de aperitiefhapjes gingen we langs bij De Walvis.

Iets zouden die kinderen toch wel lusten? Enfin ja, een hele hoop chips later bleek er van de vijf kinderen maar één quiche-liefhebber te zijn. De rest lieten hun stukje zowat onaangeroerd. Ik was als kind blijkbaar een erg avontuurlijke eter, want zulk lekker eten zou ik niet aan mijn neus voorbij hebben laten gaan. Gelukkig konden de volwassenen de quiches wél smaken. Resultaat: een vrij aanzienlijk quiche-overschot van anderhalve quiche en heel veel bloemkool- en aardappelsalade. Al een geluk dat de chocoladetaart en citroentaart wel heel vlotjes binnen gingen bij het jonge volkje.

Dat jonge volkje amuseerde zich trouwens te pletter: springen op ons bed, al de knuffels uit de boekenkast halen, de windmolentjes op ons terras honderd keer verpotten en met hun vingers in de zwarte potaarde zitten, duizend tekeningen en knipsels maken die een spoor van gekleurd papier en plakband doorheen gans ons appartement achter lieten. Ze vonden het geweldig. De buren die door de openstaande balkondeuren konden meeluisteren (opeens leek het wel lente, wat een prachtig weertje!) naar al het gejoel waarschijnlijk iets minder.

Ons appartement zag er na dit bezoekje dan ook uit als een ware puinhoop. En mijn vriend had nog zo zijn best gedaan om alles te kuisen, kwestie van indruk te maken op zijn mama. 😉 Aan die steen zullen we ons alvast geen tweede keer meer stoten. De volgende keer mogen de kinderen op een vuile vloer spelen!