Girls night out bij Barba

Op het verjaardagsfeestje van mijn petekindje spraken zijn mama en ik af om eens een keertje onder ons twee af te spreken. Want op zo’n feestjes is het meestal te druk om een goed gesprek te hebben en als we op stap zijn mijn mijn petekindje en zijn broer, dan zijn we vooral bezig met de jongens te entertainen. Dus boekte in een tafeltje bij één van mijn favoriete restaurantjes in Leuven, Barba.

Tussen al dat lekkere eten door hadden we een paar serieuze gesprekken over onze respectieve carrières. De mama van mijn petekindje heeft haar eigen zaak en dat brengt uiteraard de nodige uitdagingen met zich mee. Het was echt fijn om eens één op één met haar te kunnen praten, want in gezelschap is ze meestal wat stiller en als haar man erbij is, gaan de gesprekken een beetje te vaak over zijn werk. Zal ik zeker op letten in de toekomst!

Dit aten wij:

Appetizer:

Gekonfijte zalm – biet – dille – walnoot:

Gambero – chorizo – passievrucht – wortel – mango:

Skrei – brandade – kappertjes – spitskool – koolrabi:

Bavarois van sinaasappel – chocolade – papaya – kokos – abrikoos:

Zoetigheden bij de thee:

Olle wandeling nr 9 op Jeju Island – 12 september 2018

Opnieuw geprofiteerd van het uitstekende ontbijt! Heerlijke pumpkin porridge (nog nooit gegeten, maar een onverwachte meevaller) en de mogelijkheid om zelf je bibimbap samen te stellen. Over een goed begin van de dag gesproken! Het is bewolkt, maar het regent niet. Dus wagen we het erop een wandeling te maken. De weersvoorspellingen voor ons verblijf op Jeju zijn helaas niet zo denderend. Dus wanneer de gelegenheid zich voordoet, moeten we daar gebruik van maken.

Jeju heeft een uitgebreid systeem van wandelpaden (Olle) over het ganse eiland, die voornamelijk langs de kust lopen. Je kan, als je dat wil, het ganse eiland rondstappen. Wij kiezen voor Olle wandeling nummer 9. Het enige vervelende aan zo’n Olle wandeling is dat bijna geen enkele van die wandelingen eindigt op het startpunt. Dat wil zeggen dat we straks de taxi naar het beginpunt moeten terugnemen.

We rijden met onze wagen van het hotel naar het startpunt van Olle nummer 9, gelegen aan een klein haventje. We parkeren en beginnen meteen met een korte maar pittige klim. De wandeling is echt heel mooi en afwisselend. Het pad leidt ons door het groen met hier een daar een mooi uitzicht op de kust van Jeju island. Het is bewolkt, maar gelukkig regent het niet. De wandeling is stevig, maar in vergelijking met de wandelingen die we al achter de rug hebben deze vakantie, a piece of cake. Onderweg komen we langs een mooie, kronkelende rivier die zich diep in het landschap ingesneden heeft. We genieten van de rust (we komen onderweg maar één keer andere wandelaars tegen) en de mooie natuur rondom ons.

De wandeling valt wel iets langer uit dan verwacht: we doen er in totaal meer dan vier uur over. Wellicht te veel gestopt onderweg om foto’s te nemen van het uitzicht. 😉 Alweer een late lunch dus… Op het eindpunt van de wandeling gaan we op zoek naar een plek om iets te eten. We komen terecht in een gigantisch restaurant dat we helemaal voor ons alleen hebben. Ondertussen is het al kwart voor vier, dus we hebben stevig honger.

Ik bestel redelijk random iets van de kaart: resultaat: er wordt een ongelooflijke hoeveelheid eten op onze tafel gezet. En als we denken: dat zal nu wel het laatste potje zijn, dan volgt er nog iets. We drinken uiteraard makgeolli bij dit alles. We moeten ons tot het uiterste inspannen om alles op te krijgen. Echt, die Koreanen, ik begrijp niet waar ze het steken.

We nemen een taxi die ons zonder problemen terug bij onze huurwagen afzet. Onderweg naar het hotel stoppen we nog even langs de kust om de zonsondergang mee te pikken. We vinden een geschikte plek tussen een hoop duikers die allemaal op de terugweg zijn van wat ik vermoed een fijne namiddag visjes kijken. Heel mooie plek!

Rond 19u zijn we terug in het hotel. Honger hebben we niet, dus trekken we met het statief erop uit om foto’s te nemen van de Saeyeongyo Bridge, een voetgangersbrug die de haven van Seogwipo verbindt met Saeseom Island. De brug heeft een toren die lijkt op het zeil van een boot en is ‘s avonds prachtig verlicht met LED lichten die van kleur veranderen. Bijzonder fotogeniek. We vinden een geschikte plek om foto’s te maken op een kade waar vissersboten aangemeerd liggen. De geur van vis is redelijk penetrant. 😉

Na deze fotoshoot keren we terug naar een straat in de buurt van ons hotel alwaar we nog een glaasje, best wel lekkere, wijn drinken.

Geslaagde dag én we hebben het droog gehouden!

Op bezoek bij Cultuurloket

Of beter gezegd: bij de buren van Cultuurloket, Kanal, want ik was te laat om nog een bezoekje aan de splinternieuwe kantoren van Cultuurloket te brengen. Ik had me zelfs zo moeten haasten om op tijd te zijn voor de aanvang van het avondprogramma, dat ik noodgedwongen een wrap kocht bij de Delhaize om deze al wandelend naar het Kaaitheater te verorberen. Het loonde: ik was er iets voor 19u!

Het glaasje wijn bij aankomst werd alvast geapprecieerd en die paar wasabinootjes die ik nog snel kon binnen steken ook. Een paar minuten later werden we gevraagd plaats te nemen op de stoelen die opgesteld stonden voor het podium. Het was beslist fris in de grote industriële hal van Kanal. Ik was blij dat ik mijn winterjas rond mij kon slaan om mijn lichaamstemperatuur op peil te houden. Het programma zelf zat goed in mekaar: korte speeches gevolgd door de voorstelling van een onderzoek over ondernemerschap in de culturele sector aan de hand van korte reflectiemomenten met steeds andere deelnemers. Dynamisch!

Na anderhalf uur bibberen op een klapstoeltje bood Cultuurloket ons een afsluitende receptie aan. Fijn dat op de plek van de receptie warmtestralers voorzien waren! En heel tof om nog eens te kunnen bijpraten met de collega’s waarmee ik vroeger zo nauw samenwerkte. De receptie was trouwens uitstekend: carpaccio met truffelmayonaise, heerlijke gemarineerde zalm, spiesjes met mals varkensvlees en tempura van scampi. Een mooie doorsnede van mijn favoriete gerechten. Wel jammer: de vegetariërs bleven op hun honger zitten. Die moesten het letterlijk doen met een schotel koude groentjes. Dat kan toch niet meer, in deze tijd? De laatste recepties die ik bijwoonde waren zelfs volledig veganistisch.

Na de receptie wandelden we met een vrolijk gezelschap naar Brussel-Noord alwaar ik op de eerste de beste trein naar Leuven sprong. Het deed deugd om mijn geest nog eens te kunnen verruimen met andere materie!

Feestelijk dineren bij Dumon

De werkweek goed begonnen met een naar aloude gewoonte uitstekend diner bij Dumon met ons clubje Leuvense dames. Een heel bijzondere gelegenheid, deze keer, want we vierden de nieuwe job van onze lieve ex-collega. Logistiek was het een heel geregel, maar naar goede gewoonte kwam alles goed. We spoorden met vier dames van Brussel naar Leuven en troffen op dezelfde trein richting Leuven onze ex-collega die al eerder in Gent opgestapt was. We zagen haar al zitten toen de trein Brussel-Centraal binnen reed.

Met z’n vijven kwamen we aan in Leuven, alwaar een andere collega (die momenteel in zwangerschapsverlof is) ons met de wagen stond op te wachten. Aangezien deze collega maar drie plaatsen in haar wagen had, nam ik samen met onze ex-collega een taxi vanaf het station van Leuven naar Wakkerzeel. Ondertussen had ik aan één van de andere collega’s mijn ticketje voor de locker meegegeven, alwaar ik ‘s ochtends vroeg het cadeau voor onze vriendin had achter gelaten.

Mijn ex-collega en ikzelf arriveerden het eerst in restaurant Dumon, gevolgd door een collega die met de fiets uit Wijgmaal kwam en als laatsten stapten de vier collega’s die met de wagen gekomen waren binnen. Normaal bestaat ons groepje uit acht dames, maar als jullie goed geteld hebben, hebben jullie ongetwijfeld gemerkt dat we maar met zeven waren. Dat kwam omdat één van onze collega’s een paar dagen voordien bevallen was. Een goed excuus om afwezig te zijn, uiteraard! En dus alweer een babybezoek in het vooruitzicht.

Met ons groepje van zeven brachten we een super gezellige avond door bij Dumon. Het eten was heerlijk, de wijn vloeide rijkelijk en het gezelschap excelleerde in wellevendheid. Grappig detail: onze ex-collega had niet eens gemerkt dat de andere collega’s met die gigantische plantenmand waren binnen gekomen. De overhandiging was dus een echte verrassing.

We keerden terug , zoals we gekomen waren, in gespreide slagorde met fiets, auto en taxi. Hopelijk kunnen we deze fijne traditie in ere houden nu onze ex-collega een nieuwe job heeft.

Lunchen bij Bite Leuven

Niet veel plannen dit weekend, buiten evaluaties uitschrijven voor mijn werk en foto’s verwerken. (De foto-achterstand is ondertussen zo groot, dat ik me afvraag of ik er niet beter de brui aan geef, in plaats van mezelf wijs te maken dat ik het nog wel kan rechttrekken.) Maar hey, eten moet een mens toch, dus toen mijn vriendin voorstelde om samen te gaan lunchen na haar les Japans, zag ik dat meteen zitten. Dus reserveerde ik een tafeltje in één van mijn favoriete Leuvense lunchplekjes: Bite Leuven. (Bij deze een oproep aan de uitbaters van Bite Leuven: jullie zouden mij een groot plezier doen door ook open te zijn op zondag!)

Het toeval wil dat ik bij het binnen stappen van Bite Leuven een kennis tegen kwam die net gedaan had met lunchen. Fijn om even te kunnen bijpraten terwijl ik op mijn vriendin wachtte. En jawel, ook bij haar viel het eten van Bite Leuven (en de vriendelijke bediening) in de smaak. Ik ging voor de gepofte aardappel met pulled pork en coleslaw en die was ronduit heerlijk. Pulled pork is iets wat ik pas op latere leeftijd ontdekt heb. Ik eet het niet zo vaak, maar als ik het eet, kan ik er enorm van genieten. En natuurlijk konden we het niet laten om een dessertje te bestellen: warme appeltaart met slagroom. Om duimen en vingers van af te likken.

Na deze fijne lunch liepen we langs de Mechelsestraat en de Vaartkom terug naar het station. Ik kocht onderweg op aanraden van wat vriendinnen een grote plantenmand bij PLEK als afscheidscadeautje voor mijn lieve ex-collega. En ik toonde mijn vriendin de nieuwe bouwprojecten rondom de Vaartkom.

Een heel fijne, gezellige middag die beslist naar meer smaakt, letterlijk en figuurlijk.

Een Dolle Mol in Plein Publiek

De laatste tijd zit de schwung in onze after work bijeenkomsten. Na een drankje in A La Mort Subite waarop massaal veel volk aanwezig was, trokken we met tien overblijvende collega’s naar het nieuwe pop-up restaurant Plein Publiek op de Kunstberg. Het interieur zag er fancy en hip uit, maar het eten viel iet of wat tegen. Het was wel lekker, maar voor 24 euro verwacht ik toch niet iets meer dan vier verlepte asperges op twee kleine stukjes gefrituurde forel en een aardappel. Gelukkig maakte het gezelschap veel goed! Omdat ik na het hoofdgerecht nog een gaatje had, bestelde ik een sabayon. Ik had beter moeten weten, want ook deze stelde teleur. Niet de overdonderende smaaksensatie die ik verwacht had van dit calorierijke dessert.

Geen erg, na het diner zoeken we andere oorden op. We nemen afscheid van drie collega’s (waaronder de twee enige mannen), wat ons gezelschap terug brengt naar zeven vrolijke vrouwen. Die mannen weten niet hoe een feestje te bouwen, ik zeg het jullie! We trekken naar een volks café dat ik spontaan niet zou binnen stappen. De aanwezige stamgasten zien er nogal ruig uit, maar de naam De Dolle Mol haalt mij over de streep. We vinden een tafeltje waar we allemaal rondpassen en klinken op de vrouwelijke superioriteit met een glaasje witte wijn. 😉

Super avond!

Dubbele afscheidsdrink

Na mijn bezoek aan Z33 spoorden mijn collega’s en ik terug naar Brussel. We namen immers diezelfde dag afscheid van maar liefst twee collega’s. De ene collega gaat rentenieren in Spanje en de andere collega vertrekt om een meubelwinkel te openen in Parijs. Vooral dat laatste vind ik een bijzonder knappe prestatie, wetende dat de collega in kwestie als tiener samen met haar familie vanuit Albanië naar België vluchtte. Stel je voor: hals over kop uit je land moeten vertrekken omdat het leven van je ouders in gevaar is en vervolgens op een plek terecht komen waar je de taal niet beheerst en je helemaal vanaf nul moet herbeginnen. Mij lukte dat zelfs niet met twee universitaire diploma’s én een hoop talenkennis. En nu verhuist mijn collega dus naar Parijs, zonder zelfs maar haar middelbare schooldiploma gehaald te hebben. Ik kan alleen maar bewondering hebben voor de onbevreesdheid waarmee ze deze uitdaging tegemoet gaat.

Natuurlijk werd er geklonken op beide dames en wensten we hen veel geluk met hun nieuwe leven, maar tegelijkertijd hing er een rare sfeer tijdens het afscheid. Net die dag was immers bekend gemaakt dat de contracten van bepaalde duur van een aantal collega’s niet verlengd zouden worden en dat er in het team van beide dames grondige wijzigingen zouden plaatsvinden. Er moest dus vooral veel geventileerd worden. Ik schrok ervan hoe verslagen één van mijn collega’s, met wie ik jaren nauw samen gewerkt hebt, eruit zag. Ik ken hem nochtans als iemand die nooit opgeeft en altijd vol vuur voor zijn thema blijft strijden. Het leek wel alsof hij gekrompen was, zo hard hingen zijn schouders af. Ik had er echt mee te doen.

Na de drink verstuurde ik nog één dringende mail en daarna trakteerde ik mezelf op ramen bij de Samourai. Als er één zekerheid in het leven is, dan is het wel dat ramen altijd troost biedt.

De alcohol tag!

Geïnspireerd door Goofball en Lieze.

Op een terras drink ik graag…
Goh, dat hangt er echt vanaf op welk terras ik mij bevind en over welk moment van de dag we het hebben. Maar met een glaasje cava, witte wijn, rosé of een cocktail kan je mij altijd plezier doen.

Wijn for life of bier all the way?
Da’s simpel: wijn uiteraard. Ik lust nu eenmaal geen bier en de kans dat mijn smaak nu nog zal veranderen acht ik vrijwel onbestaande.

Wat dronk je op je 16e?
Op die leeftijd dronk ik geen alcohol. Tenzij heel uitzonderlijk fruitsap met een scheut pisang.

Het smerigste dat je ooit dronk?
Ow, da’s een hele lastige. Ik ben iemand die graag veel verschillende dingen proeft en probeer graag lokale specialiteiten uit. Al kan dat wel eens tegenvallen, echt ronduit walgelijke dingen heb ik op reis nog nooit gedronken. Ik herinner me wel enkele drankjes die de ouders van mijn vriend voor ons meebrachten als souvenir van hun reizen, die wij na een voorzichtige proeverij toch maar door de gootsteen weggekapt hebben. Dus één van die dingen, wellicht.

Op vakantie drink ik…
Graag lokale specialiteiten! Zoals hierboven reeds vermeld. In Schotland drink ik whisky of cider, in Polen wodka, in Japan saké of umeshu, in Korea soju of makgeolli, in Italië wijn of limoncello, in Spanje cava of sangria, in Frankrijk wijn of champagne,… Enfin ja, zo kan ik nog wel even doorgaan.

Enkel drinken bij gelegenheden of ook thuis?
Ik drink voornamelijk in gezelschap. Vroeger trokken mijn vriend en ik thuis al eens een flesje wijn open, maar nu ik alleen woon, doe ik dat nog zelden. Soms drink ik na een zware dag wel eens een glaasje whisky, maar ook die dagen worden steeds zeldzamer. Het is gewoon leuker het genot van een lekker glas te delen met iemand die je graag hebt.

Een Lego feestje!

Gisteren verjaarde mijn petekindje. Zes jaar al, yikes, de tijd vliegt. Binnenkort gaat hij al naar het eerste studiejaar en zal hij leren lezen en schrijven!

Hij weet op zijn leeftijd alleszins al heel goed wat hij wil: lego! Zijn ouders hadden een handige google spreadsheet aangemaakt om dubbels te vermijden en hij kreeg zoveel dozen dat hij bijna zijn eigen winkel kan beginnen. We hebben hem de rest van de namiddag/avond niet meer veel gezien, zo druk was hij bezig met bouwen. Fijn dat een cadeau in de smaak valt. 😉

Ik genoot erg van het feestmaal dat ons werd voorgeschoteld: huisgemaakte tomatensoep met balletjes, gevolgd door coq au vin met zelfgemaakte kroketjes en als afsluiter een ieniemienie stukje metseltaart, wegens al veel te veel gegeten.

Met dank aan de oma van mijn petekindje die mij kwam ophalen in het station van Aarschot en vervolgens daar ook weer netje afleverde.

Sushi en baby’s!

Krokusvakantie, dus geen salsa op vrijdagavond. Een ideaal moment voor (alw eer!) een babybezoek. En omdat de kersverse mama een grote liefhebber is van sushi, bracht ik meteen iets lekkers mee voor het avondmaal: een Friendship Boat van Kintsugi sushi!

De baby gedroeg zich voortreffelijk en de ouders waren duidelijk in de wolken met hun derde zoon. Begrijpelijk, want de zwangerschap werd vooraf gegaan door een hele resem miskramen. De voorbije zwangerschap werd dan ook als een risicozwangerschap gezien. Om de twee weken op controle, ik zou er zelf zot van worden. Maar kijk, alles ging fantastisch en de baby is een flink uit de kluiten gewassen jongen die duidelijk goed in het vlees zit. 😉

Yet Another Blog

Life on my side

culinair